Τα παιδιά του swing - Django Reinhardt(ή πως καταρρέει σε 7 νότες η θεωρία της άριας φυλής)

Είναι στις πρώτες εφηβικές αναμνήσεις μου η συγκλονιστική ανάμνηση της ταινίας " Τα παιδιά του Swing"(swing kids,1993). Είμαι σίγουρος ότι την έχετε δει οι περισσότεροι. Ίσως όμως κάποιοι να μην τη θυμάστε. Στην χιτλερική Γερμανία μια παρέα εφήβων αντιστέκεται στη ναζιστική ιδεολογία και lifestyle με όπλα τα νιάτα, τα όνειρά τους, τη φιλία τους και φυσικπά την αγάπη για τη μουσική των μαύρων τη jazz και το swing (τί ρυθμός!). Κι αν κάποιοι ¨ξινιστίκατε" με τη λέξη lifestyle μην ξεγελιέστε. Και o ναζισμός εκφράζονταν μέσω από συγκεκριμένο lifestyle πριν εξελιχθεί σε τραγωδία.Μιλιταριστικό, συντηρητικό, συγκεντρωτικό, αντικαπνιστικό, ελιτίστικο, απαξιωτικό για το διαφορετικό. Lifestyle ήταν και πάντα θα είναι η εφαρμοσμένη ιδεολογία. Για ανθρώπους που δεν έχουν τη δυνατότητα ή τη διάθεση να εμβαθύνουν, για τις μάζες που δεν χρειάζεται να ξέρουν.
Επιστρέφω όμως στο θέμα. Η ταινία είναι εκπληκτική. Την έχω δει άλλη μια φορά από τότε αλλά είναι πάντα ζωντανή μέσα στο μυαλό και την ψυχή μου. Ίσως επειδή ξεχειλίζει από τις πιο ωραίες μουσικές. Ίσως επειδή οι πρωταγωνιστές της είναι νέοι άνθρωποι και η ταινία ζωντανεύει όλες τις συγκρούσεις και τις αγωνίες τους. Άσε που είναι και φοιτητές μηχανικοί και μουσικοί και μπορεί όταν την έβλεπα να μην ήξερα αλλά τώρα που είμαι συνάδελφος μπορώ να μοιραστώ την οπτική τους. Η επερχόμενη εθνική επέτειος είναι μια καλή αφορμή για να δείτε αυτή την ταινία.
Η ταινία όμως είναι και η καλύτερη αφορμή για να γνωρίσετε έναν εξαίσιο μουσικό και ένα σπάνια χαρισματικό άνθρωπο που έζησε και μεγαλούργησε κάτω από την ναζιστική σκιά. Τον Django Reinhardt. Τον σπουδαιότερα κιθαρίστα όλου του κόσμου!
Ο τσιγγάνος αυτός γεννήθηκε το Μάη του 1910 στο Βέλγιο (αφού εκεί έτυχε να περνάει η φυλή του) . Αγάπησε την κιθάρα όπως οι περισσότεροι δικοί του, κατάφερε όμως να παίζει όπως κανείς άλλος. Και όταν στα 18 του η πυρκαγιά που έπληξε το καραβάνι του αφήνει παράλυτο τον παράμεσο και το μικρό δάχτυλο του αριστερού του χεριού, αυτός όχι μόνο δεν αφήνει την κιθάρα αλλά κάνει τον κόσμο να παραμιλάει! Προσάρμοσε το παίξιμό του στην αναπηρία του και με την απαράμιλλη τεχνική και μοναδική εκφραστικότητα έφτασε την κιθαριστική τέχνη στο όριό της.
Ο Emmet Ray ο δεύτερος μεγάλος κιθαρίστας του σουίνγκ περηφανεύονταν ότι ήταν ο καλύτερος κιθαρίστας του κόσμου, εκτός από κάποιον τσιγγάνο με το όνομα Django Reinhardt.Μια φορά που του είπαν την ώρα που έπαιζε στο μαγαζί ότι είχε έρθει ο Django, τρομοκρατημένος έφυγε από τη σκηνή τρέχοντας και έσπευσε να εξαφανιστεί. Λέγεται μάλιστα οτι ο μεγάλος Wes Montgomery "έκλεψε" απο τον Django το χαρακτηριστικό του φρασάρισμα με χρήση ογδόων!
Ορίστε και ένα μοναδικό κλίπ με τον Django. Συγκλονιστικό!
Ξεχάστε την αναπηρία, κλείστε τα μάτια και απολαύστε


Υ.Γ. (προς εμένα) υπομονή, κάποια στιγμή θα βρώ το χρόνο να βάλω ένα player στο blog για να ακούγεται και μουσική.