Πέμπτη 29 Μαΐου 2008

3 ψέματα και μια αλήθεια

6 σχόλια

Μετά από πρόσκληση της Μπουρμπουλήθρας θα σας αραδιάσω και εγώ με τη σειρά μου 3 ψέματα και θα σας αποκαλύψω μια αλήθεια.

1.Αυτό που πραγματικά θα ήθελα για αυτό το καλοκαίρι είναι να τρυπώσω σε μια μπάντα και να γυρίσουμε όλη την Ελλάδα με ένα παλιό βανάκι, παίζοντας σε μπαράκια και παραλίες (για να μη σου πω σε ανοιχτά θέατρα και στάδια) και ζώντας μόνο με τα ελάχιστα

2.Αυτό που πραγματικά θα ήθελα για αυτό το καλοκαίρι είναι να ξανανίωσουμε τις μοναδικές στιγμές του καλοκαιριού του 2004 με Euro και Ολυμπιακούς Αγώνες και φυσικά η Πανάθα να πάρει τρεις παιχταράδες που θα κάνουν τα απογεύματα της Κυριακής και τις Τετάρτες (του midweek syndrom) πιο όμορφες

3.Αυτό που πραγματικά θα ήθελα για αυτό το καλοκαίρι είναι να χάσω ΟΛΑ τα επιπλέον κιλά μου και να είμαι και πάλι επικίνδυνα (τσ,τσ,τσ τι κομπασμός!) ερωτεύσιμος

4.Τουλάχιστον δύο από τα παραπάνω είναι αληθή

Για να δω τις προβλέψεις σας! Place your bets please!

Και επειδή δεν είμαι κακός άνθρωπος δεν πετάω το μπαλάκι με το ζόρι σε κανένα
(αν και θα ήθελα να δω τις σκέψεις των Νίκης, Roadartist και Μαρίνας


Και η απάντηση οπτικοακουστικά....

Τετάρτη 28 Μαΐου 2008

Τελικά δεν άλλαξε τίποτα!

2 σχόλια

Τυπική ατμόσφαιρα επαρχιακού γραφείου
σ' αυτή τη φωτογραφία από τον «Οίκον Κομβοπούλου»,
αντιπρόσωπο της Nestle στο Βόλο.
(Φωτό: Α. Γαζιάδης)
Από το βιβλίο: Η Ελλλάδα του μόχθου 1900-1960 (συλλογή Νίκου Πολίτη), Ριζάρειον Ιδρυμα, 2005

Και αν σηκώσω το κεφάλι και κοιτάξω μια γύρω στο γραφείο πολύ φοβάμαι ότι θα δω πάλι τα ίδια πρόσωπα.
Τα ίδια συναισθήματα.
Και αν κάνω ησυχία...
Αν αφουγκραστώ τις σκέψεις...
Θα ακούσω πάλι τα ίδια λόγια...
(πατήστε πάνω στις φωτό για λεπτομέρειες...)

Μάλλον πολύ έκατσα σε αυτή τη δουλειά...

Κυριακή 25 Μαΐου 2008

Οι Απαράδεκτοι στη Γιουροβίζιον

2 σχόλια


Online Videos by Veoh.com

Και φυσικά το περιμένατε! Dimitra douze points!

Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

Συνήθεια-Φυλακή

6 σχόλια


Δεν υπάρχει χειρότερη φυλακή από τη συνήθεια.
Ακόμα και την ίδια τη φυλακή όταν γίνει συνήθεια μπορεί να δυσκολευτείς να αποχωριστείς.
Θέλει μεγάλη δύναμη. Είναι δύσκολο να σηκώσεις το βλέμμα και να αντικρίσεις τον ήλιο.

Κάποιοι άνθρωποι παίζουν με τους κανόνες. Εξαντλούν τα όριά τους, ψάχνουν τις χαραμάδες τους βρίσκουν τρόπο να ζήσουν λίγο πιο όμορφα ακόμα και στη φυλακή! Και επειδή έχουν καταβάλει πολύ κόπο για αυτή τη προσαρμογή, για αυτό το ψάξιμο και έχουν καταφέρει σαν τον κάκτο να ανθίζουν έστω και χωρίς νερό, δεν αντέχουν να αλλάξουν περιβάλλον. Γιατί θα πρέπει να τα ξαναπάρουν όλα απ' την αρχή...
Και βάφουν με νέα χρώματα τους τοίχους της φυλακής τους.
Και τακτοποιούν το κελί τους.
Και ξεχνάνε τον σκοπό τους...

Κάποια στιγμή όμως κάτω από τις ριγέ κουβέρτες του σιδερένιου κρεβατιού τους βρίσκουν το κρυμμένο κουτάλι που είχαν κλέψει κάποια από τις πρώτες μέρες στη φυλακή. Τότε που το μυαλό και η ψυχή τους ζούσαν ακόμα έξω. Και ξυπνάει μέσα τους το όνειρο της ελευθερίας. Ο γλυκός πόνος της επιλογής και του αυτοπροσδιορισμού.
Και γονατίζουν στον τοίχο και αρχίζουν με το κουτάλι να σκάβουν. Μέρα νύχτα, με αγωνία και ελπίδα πιο ζεστή από ποτέ. Και όσο η τρύπα προχωράει τόσο η λαχτάρα μέσα τους μεγαλώνει. Και μόλις περάσουν τον τοίχο και μυρίσουν ξανά το νοτισμένο με το άρωμα της ελευθερίας χώμα τα μάτια τους μπορεί να δακρύσουν.
Για τον χρόνο που χάσανε.
Τη ζωή τους που πρόκειται να ξανασυναντήσουν.
Τα χείλη που σύντομα θα ξαναφιλήσουν.
Περίεργο και όμως, ίσως εκεί στην βρύση των ματιών, όταν πια απομακρυνθούν αρκετά, να γεννηθεί διστακτικά και ένα δάκρυ για το κελί τους. Για τον απόκοσμο ήχο της σιδερένιας πόρτας που κλείνει. Για τον αχό των συγκρατούμενών τους στο προαύλιο. Γιατί η φυλακή (και η συνήθεια) δεν σου τρώει απλά τη σάρκα. Σαν καρκίνος ζεί από αυτή και μέσα σε αυτή. Και χωρίς να το καταλάβεις γίνεται εσύ. Γίνεται κομμάτι σου. Και πονάει όταν το ακρωτηριάζεις.
Αλλά αν είσαι δυνατός δεν θα σταθείς. Δεν θα κοιτάξεις πίσω. Αν έχεις που να πας, αν ξέρεις από ποιον λείπεις, δεν θα μετρήσεις τον πόνο. Δεν θα μετρήσεις τον κίνδυνο. Θα βγεις έξω και θα τρέξεις. Προς τον ήλιο που τυφλώνει τα μάτια σου που μάθανε στο σκοτάδι. Θα τρέξεις με όλη σου τη δύναμη αγνοώντας τις φωνές των δεσμοφυλάκων, τα γρυλίσματα των σκυλιών και τις ριπές των πολυβόλων που γαζώνουν τα βήματά σου. Θα κλείσεις τα αυτιά στα λόγια των κρατουμένων που σε λένε χαζό και προεξοφλούν ότι δεν θα πας μακρυά.
Γιατί το ήξερες ότι θα ήταν έτσι. Τόσο δύσκολο. Τα δεσμά που σπάνε πιο εύκολα είναι τα σιδερένια. Όσα δένουν όμως το μυαλό μας αντέχουν πιο πολύ.
Πρέπει όμως να ξέρεις και κάτι ακόμα. Εκεί που πας μπορεί να μη σε περιμένουν. Δεν θα είσαι σίγουρα ευπρόσδεκτος. Θα είσαι δραπέτης. Δεν φτάνει που όταν μπήκες στη φυλακή μείνανε μόνοι τους να αντέξουν την απουσία σου. Τώρα γυρνάς και φέρνεις ξανά τα πάνω κάτω. Θέλει καιρό. Πρέπει να σβήσουν τα σημάδια της φυλακής από τους καρπούς. Να βγει το χώμα που χώθηκε στα νύχια που το σκάβαν. Να ξαναγίνεις λεύτερος και πάλι. Να ξανασυνηθίσεις λεύτερος να ζεις.
Θέλει καιρό και κόπο. Μα τον αξίζει πέρα ως πέρα...

Πέμπτη 22 Μαΐου 2008

Φιλόσοφος μπασκετμπολίστας

0 σχόλια

Τσαρλς Μπάρκλεϊ:
«Πάει, χάλασε ο κόσμος. Ο καλύτερος ράπερ είναι λευκός, ο καλύτερος γκόλφερ μαύρος, η Γερμανία εναντιώνεται στον πόλεμο και ο Λένιν παίζει μπάλα με τους καπιταλιστές»
Έχει άδικο;

Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

Ρεπορτάζ Γιουροβίζιον στο Star θα κάνει ο Στ. Κούλογλου

4 σχόλια

Φυσικά και όχι! Αλλά νομίζω θα είχε πλάκα!
Πάντως κουράστηκα. Χιλιάδες εργαζόμενοι χάνουν τη θέση τους κάθε χρόνο και προσπαθούν να συνεχίσουν την ζωή τους και να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους κάτω από την παγερή σκιά της ανεργίας. Αλλά για τον κύριο "12 χρόνια ΕΡΤ" που πολύ αμφιβάλλω αν στα 12 αυτά χρόνια έχεις δει πάνω από δέκα εκπομπές του και αποκλείω να θυμάσαι πάνω από 5 έχει γίνει "χοντρό" ζήτημα. Μέχρι και petition blog ανοίχτηκαν για χάρη του. Μπορεί και να έχεις ήδη υπογράψει.

Αλλά για σκέψου τη γειτονιά σου...
Πόσοι νέοι είναι γύρω σου άνεργοι; Πόσοι δούλεψαν με καθεστώς υποτελούς και δεν τους ανανέωσαν τη σύμβαση; Πόσες είναι οι άνεργες μητέρες;
Για αυτούς όμως δε μας νοιάζει. Για αυτούς είναι μιζέρια και κακομοιριά να μιλάμε.

Για να μην κάνω τον κόπο να αναφέρω και πόσοι είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν σε δουλειές που δεν τους ταιριάζουν. Αυτοί δεν έχουν λόγο να μιλάνε,ε! Αυτοί είναι προνομιούχοι. Πρέπει μόνο να διαγράψουν τα όνειρα που κάνανε όλα τα χρόνια των σπουδών τους. Να αλλάξουν την εικόνα που μεθοδικά προσπάθησαν να χτίσουν για το μέλλον τους. Να σωπάσουν τη φωνή που τους λέει να ξαναβγούν στην ανασφάλεια για να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Όλα αυτά είναι λεπτομέρειες, αρκεί που πληρώνονται τόσο ώστε να καλύπτουν τις υποχρεώσεις που τους κάναν να δημιουργήσουν!

Σε αυτούς (που τελευταία τους νιώθω όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή μου) αφιερώνω το επόμενο:

Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,

οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"

Σάββατο 17 Μαΐου 2008

Βαθειά ανθρώπινος αν και πολιτικός

2 σχόλια

Θα μου επιτρέψετε σήμερα να αναδημοσιεύσω χωρίς σχόλια μια είδηση που διαβάζοντας τη μου προκάλεσε βαθεία συγκίνηση και έναν καημό (!). Γιατί να μην υπάρχουν και στην ενεργή πολιτική σκηνή και να μη λειτουργούν με τέτοια κριτήρια άνθρωποι σαν τον Κάρολο Παπούλια;

Αναδημοσιεύω από Cosmo.gr:

Συγκίνησε την Κρήτη το χειροφίλημα του Κ. Παπούλια
Μεγάλη συγκίνηση προκάλεσε στην κοινωνία του Ηρακλείου η κίνηση του προέδρου της Δημοκρατίας να υποκλιθεί ως τζέντλεμαν και να προχωρήσει σε χειροφίλημα στην 29χρονη ερευνήτρια του ΙΤΕ, Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου, η οποία είναι τυφλή.

Ο κ. Παπούλιας, σύμφωνα με ρεπορτάζ που δημοσιεύει η εφημερίδα «Πατρίς» του Ηρακλείου, επισκέφθηκε την περασμένη Τετάρτη (14/5) το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, όπου κατά τη διάρκεια της ξενάγησής του δόθηκε η δυνατότητα να ενημερωθεί για το πώς οι τυφλοί μπορούν να χρησιμοποιούν έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Όλες τις πληροφορίες για το πώς οι άνθρωποι που δεν έχουν όραση μπορούν να παρακολουθούν τον υπολογιστή δια της αφής του μετέφερε η εκ γενετής τυφλή Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου.

Με εμφανή τη συγκίνηση ο πρόεδρος της Δημοκρατίας άκουσε την ερευνήτρια και στη συνέχεια της έπιασε το χέρι και το φίλησε.

«Δεν το περίμενα. Πέρα από το τυπικό και το σεβασμό που προσδίδει η κίνηση του αυτή, για μένα είχε και συμβολικό χαρακτήρα, άγγιξε την αμεσότητα που με διέπει. Ήταν σαν να με κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια. Η κίνησή του σημαίνει ότι σέβεται αυτό το χέρι που στην ουσία για μένα είναι τα μάτια μου» δήλωσε η 29χρονη στην εφημερίδα.

Το ρεπορτάζ συμπληρώνει ότι η κ. Γκέρτσου παρουσίασε στον Κάρολο Παπούλια έναν πλήρως προσβάσιμο σταθμό εργασίας για άτομα με τύφλωση, που αποτελείται από έναν απλό Η/Υ στον οποίο έχουν προσαρτηθεί ειδικά προγράμματα, όπως αναγνώστες οθόνης, διάφοροι οδηγοί προγραμμάτων και περιφερειακά μηχανήματα.

Η ερευνήτρια προσθέτει ότι ο κ. Παπούλιας «άκουγε προσεκτικά και άγγιξε την οθόνη αφής για να καταλάβει πως αναπαρίσταται η πληροφορία και επιτυγχάνεται η πρόσβαση. Γενικά, έδειξε σεβασμό και κατανόηση».

«Έχω δει πολλούς πολιτικούς στη ζωή μου αλλά όχι τέτοια ανταπόκριση. Πρόκειται για έναν σοφό άνθρωπο που δικαίως βρίσκεται στη θέση που βρίσκεται. Επίσης, φάνηκε να είναι πολύ μπροστά από την εποχή του» είπε.

Η Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου είναι πειραματικός ψυχολόγος και υποψήφια διδάκτωρ της ιατρικής σχολής.

Λουκάς Βελιδάκη

Τετάρτη 14 Μαΐου 2008

"Να είμαι καλύτερος, για το κοινό μου..."

2 σχόλια

Επειδή όταν θίγω ένα θέμα μου αρέσει να παρακολουθώ την εξέλιξή του και ιδιαίτερα όταν όπως στην προκειμένη περίπτωση νιώθω δικαιωμένος από την κατάληξη του, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι την Παρασκευή 9 Μαίου ο Διονύσης Γραμμένος που έλαβε μέρος στο διαγωνισμό"EUROVISION YOUNG MUSICIANS 2008" πήρε την πρώτη θέση!

Την πρώτη θέση κατέκτησε ο Κερκυραίος κλαρινετίστας Διονύσης Γραμμένος στον 14ο Πανευρωπαϊκό διαγωνισμό Eurovision "Νέοι μουσικοί", που πραγματοποιήθηκε χθες στη Βιέννη

Μια σπουδαία ερμηνεία, μια μεγάλη επιτυχία. Ο 18χρονος κλαρινετίστας Διονύσης Γραμμένος, από την Κέρκυρα, κατέκτησε χθες Παρασκευή την πρώτη θέση στον 14ο Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό "EUROVISION YOUNG MUSICIANS 2008". Στον προκριματικό, ο 18χρονος έπαιξε (τρεις παραλλαγές) Stravinsky και L.Bassi (Rigoletto Fantasia Di Concerto). Στο πιάνο τον συνόδεψε η Ελένη Νικολαϊδη. Με την ερμηνεία του, η Διεθνής Κριτική Επιτροπή τον επέλεξε μεταξύ 16 νέων μουσικών για την τελική επτάδα. Μπροστά από το Δημαρχείο της Βιέννης, ο Διονύσης Γραμμένος με την ερμηνεία του σε κομμάτι του "Κονσέρτου για Κλαρινέτο και Ορχήστρα" του Jean Franηaix, μάγεψε στον τελικό το πολυπληθές κοινό και τη διεθνή κριτική επιτροπή, κερδίζοντας την πρώτη θέση. Ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, ο διεθνούς φήμης μαέστρος sir Roger Norrington, συνεχάρη μάλιστα προσωπικά τον Διονύση Γραμμένο για την εξαιρετική ερμηνεία του. Οι επτά νέοι σολίστ συνέπραξαν με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης, υπό τη διεύθυνση του Aleksandar Markovic. Ο τελικός του διαγωνισμού, που μεταδόθηκε από την ΕΤ1, και σηματοδοτεί την έναρξη του φημισμένου Φεστιβάλ της Βιέννης (Wiener Festwochen), πραγματοποιείται κάθε δύο χρόνια και στόχο έχει να προσφέρει μία ευκαιρία σε νέους σολίστ για διεθνή καριέρα.

Διονύσης ΓραμμένοςΔιονύσης Γραμμένος - Ευαγγελία <span class=

Ο Διονύσης Γραμμένος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα και ασχολείται με τη μουσική από τα παιδικά του χρόνια. Είναι πρωτοετής φοιτητής στο Φυσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνεχίζει τις σπουδές του στη μουσική, στο Ωδείο Αθηνών, με καθηγητή το διεθνούς φήμης Κερκυραίο σολίστα Σπύρο Μουρίκη.

Ο πραγματικός όμως λόγος για τον οποίο θέλω να συγχαρώ το Διονύση είναι η ωριμότητα που ξεπερνάει την ηλικία του, η σοβαρότητα που ξεπερνάει την ελληνική κοινωνία και η βαθιά αγάπη στη μουσική αυτή καθ αυτή που εξέπεμψαν οι δηλώσεις.
"Ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα τη συμμετοχή μου γιατί έπαιξα με μια τόσο σπουδαία ορχήστρα, τόσο σημαντικά κομμάτια" "Το βραβείο αυξάνει τη θέληση μου να παίξω ακόμα καλύτερα, να γίνω ακόμα καλύτερος για το κοινό μου"

Αυτό το παιδί που θα πρέπει να διαβάζει καθημερινά ώρες ατέλειωτες, να απέχει από τις παρέες των συνομηλίκων του, να έχει γίνει ενδεχομένως δέκτης της ειρωνείας τους, της απαξίας των "λίγων" για ότι δεν καταλαβαίνουν έκανε αυτές τις δηλώσεις.
Δεν βρήκε ευκαιρία να επιδειχθεί. Να "ισοφαρίσει" για όλα τα χρόνια της σκληρής προσπάθειας. Να "αναρριχηθεί" όπως θα κάναμε οι περισσότεροι.
Όχι. Απέδειξε με τις δηλώσεις του γιατί τα κατάφερε. Γιατί τον ενδιέφερε η συμμετοχή. Το να παίξει με μια σπουδαία ορχήστρα. Η μουσική για τη μουσική. Για την εμπειρία και την έκφραση.
Και απέδειξε και κάτι που ελάχιστοι καταξιωμένοι ακόμα και από την ιστορία καλλιτέχνες έχουν. Σεβασμό και αγάπη για το κοινό τους.
Τον ενδιαφέρει να γίνει ακόμα καλύτερος για το κοινό του. Πράγμα που σημαίνει καταρχήν πίστη στον εαυτό του και στα αποτελέσματα της σκληρής δουλείας. Αλλά κυρίως απόλυτο σεβασμό στον ακροατή του. Παραδοχή ότι μπορεί ο κάθε ακροατής να είναι γνώστης και να κρίνει. Αλλά κυρίως μπορεί ακόμη και αν δεν είναι γνώστης να αισθανθεί.
Να καταλάβει το αληθινό. Το όμορφο. Την τέχνη. Την προσπάθεια και την επιτυχία.
Δεν βλέπει κανέναν από όσους τον ακούνε σαν πελάτη! Τον βλέπει ως απαραίτητο συμμέτοχο στη μουσική. Κάποιον που οφείλει να μην απογοητεύσει. Και που δεν μπορεί να κοροϊδέψει.

Βλέπετε σε αυτά τα είδη της μουσικής δεν μετράνε τα φορέματα, ο καπνός, τα φώτα και το μαγαζί.
Σε αυτή τη μουσική μετράει μόνο η μουσική και η αλήθεια.
Μπράβο Διονύση!
Και μακρυά από τα κανάλια και τη δημοσιότητα.
Όσο σπουδαία μαθήματα κι αν μας δίνεις, αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει.
Πρόσεξε να μην αλλάξεις ποτέ εσύ!





Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Βενζινέλαιο

5 σχόλια

Δεν πιστέυω να μου αγχώνεστε με την βενζίνη;
Να κάθεστε με τις ώρες στις ουρές και να τσακώνεστε με τους άλλους "κρατούμενους", ε πολίτες θέλω να πώ;

Αφού υπάρχει λύση!

Αντί να ψάχνετε για βενζίνη, βάλτε ηλιέλαιο!
Φουλ στο καύσιμο είναι!

Αντί για βενζινάδικο λοιπόν, βουρ στο σούπερ μάρκετ!
Και φουλάρουμε ηλιέλαιο!

Παρασκευή 9 Μαΐου 2008

Εξηγήσεις....(που παρόλα αυτά δεν δίνονται...)

0 σχόλια


Αν με είδες σήμερα το πρωί στην Κηφισίας βουρκωμένο μες στα αμάξι...
Αν με άκουσες να τραγουδάω ένα άγνωστο σε σένα τραγούδι με όση δύναμη φωνής είχα...
Αν με είδες που πάρκαρα στη δουλειά και με πιάσαν οι λυγμοί και τρέχαν τα δάκρυα...
Αν άκουσες που προσπαθούσα να εξηγήσω γιατί άργησα δέκα λεπτά και ήταν τα μάτια μου κόκκινα...

Οφείλω να σου αποκαλύψω το τραγούδι:
Να σου πω οτι στεναχωριέμαι λίγο για τη σχέση μου με τον πατέρα μου...
Πως θα ήθελα να του δείξω την αγάπη μου...

Και ότι στεναχωριέμαι ακόμα πιο πολύ που έπαψα να είμαι παιδί!

Τρίτη 6 Μαΐου 2008

Εκδρομή στο σπίτι

5 σχόλια

Υπάρχει ένα μέρος...
...
που όταν κλείσεις τα μάτια σου είναι η πρώτη εικόνα που σου έρχεται
...που είσαι ο βασιλιάς του
...που όλα είναι δικά σου, τα ορίζεις, τα αλλάζεις, τα πειράζεις και τα κάνεις ότι θες
...που μπορείς τα πάντα όταν θες, να γδυθείς ή να ντυθείς στρατιώτης ή ζορό ή καμαριέρα και να κάνεις τον καθρέφτη να γελάσει
Ένα μέρος...
...που σ'αντέχει και στις μαύρες σου όταν είσαι
...που "φουσκώνει" τα όνειρά σου και "σκεπάζει" τους καημούς σου
...που όσοι είναι εκεί ειν' δικοί σου, οπαδοί σου, βοηθοί σου, ανθρωποί σου
Ένα μέρος...
...που έχει εσένα σε κομμάτια κρεμασμένα σε κορνίζες και σε τοίχους
...που τ'αφήνεις κάθε μέρα και εκείνο δεν αλλάζει όσο λείπεις
...που το τραπέζι είναι τραπέζι, το γραφείο είναι γραφείο και το κρεβάτι είναι κρεβάτι ή και γραφείο ή τραπέζι ή και πλοίο
Ένα μέρος...
...που αν το θες μπορεί να κρύψει μόνο εσένα κι ας χωράει όλον τον κόσμο
...που είσαι εσύ και όχι "εκείνος"
...που είναι εδώ και όχι "εκεί"
...που αγαπάς όταν σου λείπει
που έτσι απλά το λένε... σπίτι!

Υ.Γ. με αφορμή τα επαγγελματικά έχει αρχίσει ένα δύσκολο δίμηνο. Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη αν δεν είμαι τόσο τακτικός και συνεπής με τα σχόλια εδώ αλλά και στα δικά σας αγαπημένα μου μπλογκ. Να είστε όμως σίγουροι ότι δε θα σας λείψω και αποκλείεται να αφήσω να μου λείψετε. Ένα κομμάτι μου είναι εδώ και δεν σκοπεύω να το πάρω. Άλλωστε και εδώ πια είναι σπίτι!

Σάββατο 3 Μαΐου 2008

Κομμουνισμός vs Ψυχανάλυση

5 σχόλια




Η βασική (!) διαφορά ανάμεσα στην ψυχανάλυση και τον κομμουνισμό είναι ότι, στη μεν ψυχανάλυση συνειδητοποιείς οτι κύριος υπεύθυνος για τον εαυτό σου είσαι εσύ ενώ στον κομμουνισμό ότι είναι όλοι οι άλλοι!

Υ.Γ. Συγγνώμη παππού! ; ))