Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2007

Ρεβεγιόν, με ποιόν;

2 σχόλια

Πλησιάζει η στιγμή, κυλούν οι ώρες. Το -πιο χάλια δεν έχω- 2007 μας αποχαιρετά!
Και εσείς ετοιμάζεστε για το ρεβεγιόν. Οι γυναίκες λογικά έχετε αρχίσει ήδη τα προκαταρκτικά, κομμωτήρια κτλ, κτλ, οι άντρες έχετε ακόμα λίγο χρόνο.Οι μανάδες (λες και αυτές δεν είναι γυναίκες το διαχωρίζω,ε; ξέρω ξέρω άθλιος!) ευωδιάζετε τα σπίτια με ευλογημένες μυρωδιές και διώχνετε τα μικρά που από τη χαρά τους κρέμονται από τα μπατζάκια σας, οι πατεράδες κουβαλάτε σακούλες με ψώνια και κρυφοκαμαρώνετε που είστε κουβαλητές! Αλλά κάποιοι από σας βρήκατε το χρόνο να μπείτε να κάνετε καμιά μπλογκότσαρκα. Να ευχηθείτε σε φίλους και αναγνωστοσυγγραφείς (όπως είμαστε όλοι μας) και να τσεκάρετε τα τελευταία νέα τους.
Ή ανήκετε στην άλλη πλευρά που δεν έχετε τη χαρά όλης αυτής της ετοιμασίας και την προσμονή της γιορτής. Που δουλεύετε σήμερα. Που έχετε κάτι να σας κρατάει στο κρεββάτι. Που είστε μακρυά από αγαπημένα σας πρόσωπα. Και κάτσατε στο πισί σας για να δείτε οτιδήποτε άλλο εκτός από σαχλά ρεπορτάζ για ρεβεγιόν και ταμπλ ντοτ.

Χρόνια πολλά σε όλους! Και μην στεναχωριέστε όπως και σας βρει ο καινούργιος χρόνος! Να θυμάστε ότι το γρασίδι μπορεί να μοιάζει πάντα πιο χλωρό από την άλλη πλευρά του λόφου αλλά ούτε είναι στα σίγουρα πιο χλωρό, ούτε εσείς θα είστε πάντα από αυτή την πλευρά του λόφου.

Και τί θα λέγατε αν παίζαμε ένα μικρό παιχνίδι; Αν σκεφτόσασταν με ποιον πραγματικά θα θέλατε να είστε σήμερα το βράδυ, την στιγμή που αλλάζει ο χρόνος. Μπορεί να είναι με κάποιον δικό σας, με κάποιον διάσημο, με κάποιο ιστορικό πρόσωπο με οποιονδήποτε. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν χαίρεστε για το ήδη κανονισμένο ρεβεγιόν σας. Παιχνίδι είναι, μπορεί και λέει αλήθειες χωρίς να στεναχωρεί ή να προσβάλει.

Και για να μην νομίζετε ότι βγάζω την ουρά μου απ' έξω ξεκινάω εγώ. Βλέπω τον καινούργιο χρόνο σαν λαβύρινθο, Σαν ήπειρο άγνωστο ανεξερεύνητη. Ήπειρο που κρύβει παραδείσους και κινδύνους. Γλυκά και πίκρες. Θα θελα λοιπόν το βράδυ αυτό να το πέρναγα με ένα χρονοταξιδευτή, κάποιον που να με πάρει από το χέρι και να μου δείξει που να προσέξω. Να μου φανερώσει από ποια πηγή κάνει να σκύψω να πιω το δροσερό νερό της και ποιο μονοπάτι βγάζει σε λιβάδια φωτεινά ή λιμάνια πολύβουα. Να μου δείξει σε ποια κουφάλα δένδρου είναι σοφό να κοιμηθώ το βράδυ και που στήνουν καρτέρι όρνια και λύκοι.


Και αν δεν τον συναντήσω σήμερα, αν δεν έρθει το βράδυ να με βρει;
Τότε θα ρωτήσω τους φίλους μου. Θα ρωτήσω τους δικούς μου. Θα ρωτήσω τους ανθρώπους (το πιο δύσκολο) και θα τους εμπιστευτώ. Θα κάνω την προσευχή μου και θα ξεκινήσω. Και όλα θα πάνε καλά!

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2007

Οι γιορτές κρύβουν τραγωδίες

2 σχόλια

Ένα δύσκολο ποστ.
Σκεφτόμουν ότι είναι πολλές οι φορές που στις γιορτινές μέρες και ενώ έχεις μόλις ξυπνήσει και είσαι σε εορταστικό κλίμα, ανοίγεις την τηλεόραση και βρίσκεσαι κατάπληκτος να μαθαίνεις για κάποια τραγωδία. Τοπική, εθνική ή παγκόσμια πάντα σε βρίσκει απροετοίμαστο και ψυχολογικά ανέτοιμο να ακούσεις κάτι τέτοιο.
Βέβαια τραγικά γεγονότα συμβαίνουν ανεξάρτητα από το τι γράφει το ημερολόγιο αλλά όταν συμβαίνουν γιορτινές μέρες, μέρες που είμαστε περισσότερο σπίτι, μέρες που θέλουμε να ακούσουμε μόνο για γιορτές, πάρτυ, γλέντια και επετείους είναι γεγονότα που μας μένουν χαραγμένα πολύ περισσότερο.
Και αναρωτιέμαι, μα αυτές τις μέρες όλος ο κόσμος κάνει ευχές για υγεία, ειρήνη, ηρεμία. Όλοι επώνυμοι, διάσημοι και άσημοι, μαϊντανοί της τηλεόρασης ή πνευματικοί άνθρωποι εύχονται, προσεύχονται, εκφράζουν την αισιοδοξία τους για το μέλλον.Τόσο στο βρόντο μερικές φορές πάνε αυτές οι ευχές; Ή είναι η καταλληλότερη στιγμή για μια υπενθύμιση της ασημαντότητας μας και για τη διάλυση της ψευδαίσθησης του ελέγχου που νομίζουμε ότι έχουμε στις ζωές μας;

Επιτρέψτε μου, μαζί με τις πιο ενδόμυχες και ειλικρινείς ευχές μου για να μη μας απασχολήσει καμία τέτοια είδηση φέτος και με απέραντο σεβασμό στη μνήμη των θανόντων και στα συναισθήματα των συγγενών τους να υπενθυμίσω κάποια από αυτά τα γεγονότα που συντάραξαν την καθημερινότητα μας τα τελευταία χρόνια σε γιορτινές μέρες:

  • Δεκαπενταύγουστος του 2005 (14/8/05) : Πτώση του Helios στο Γραμματικό με 120 νεκρούς
  • Προς τα Χριστούγεννα του 1997 (17/12/97): Πτώση του Yakovlev στην Πιερία με 70 νεκρούς
  • Δεκαπενταύγουστος του 2003 (15/8/03): Μεγάλος σεισμός στη Λευκάδα
  • Μ.Πέμπτη του 2007 (5/4/07): Βύθιση Sea Diamond στη Σαντορίνη
  • Δεκαπενταύγουστος του 1996 (14/8/96): Δολοφονία Σολωμού Σολωμού στα επεισόδια στη Νεκρά Ζώνη στη Δερύνεια μετά τη κηδεία του Τάσου Ισαάκ
  • Πρωτοχρονιά του 1991 : Καταιγίδα της ερήμου, Πόλεμος του Κόλπου
  • Πάσχα του 1999: Βομβαρδισμός Σερβίας
  • Χριστούγεννα του 2004 (26/12/04): Τσουνάμι στον Ινδικό Ωκεανό
  • Ολυμπιακοί Αγώνες 2004: Τραγωδία στο Πέταλο του Μαλλιακού
  • Δεκαπενταύγουστος 2007 (16/8/07): Έναρξη Πυρκαγιών σε Πεντέλη, Πελλοπόνησο, Εύβοια
Ίσως να υπάρχουν και πολλά ακόμα και πιθανά σημαντικότερα, ή που να πρέπει να αναφερθούν. Η λίστα δε θα μπορούσε να είναι εξαντλητική. Στόχος μου δεν είναι να σας καταθλίψω. Είναι καμιά φορά όμως τόσο περίεργες οι βόλτες που κάνει ο νους στον "ελεύθερο του χρόνο". Και νιώθεις πάντα καλύτερα όταν τα μοιράζεσαι με φίλους.

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2007

Επάγγελμα: "Καλεσμένος" (alter- alpha)

3 σχόλια



Αυτή τη στιγμή βλέπω κάτι στην τηλεόραση και δεν πιστεύω τα μάτια μου! Η μεσαία παίκτρια στο Ραντεβού στα Τυφλά, από αυτές που ήτανε με τον Νίκο Παπαδάκη, είναι εντελώς ίδια (όσο μπορώ να θυμάμαι) με μια που ήταν χτες προχτές στο Κοιτάω Μπροστά και έλεγε για τον αδίστακτο άντρα της που την παράτησε έγκυο!
Δεν μπορεί να κάνω λάθος... Αυτό το ανοιχτό καστανό ελαφρά σπαστό μαλλί, η ελιά στα χείλη, τα μάτια, ίδια. Τα κιλά δε θυμάμαι αν είναι αυτά αλλά κατά τα άλλα... ίδια. Αν δε το βλέπετε, αν δεν έχετε δει το άλλο θα σας φαίνεται περίεργο. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά δύσκολα ξεχνάω φάτσες και είναι πολύ μικρό το χρονικό διάστημα.
Φυσικά όλοι έχουμε ακούσει ότι είναι στημένα αρκετά τηλέφωνα σε τέτοιου είδους εκπομπές, αλλά και οι καλεσμένοι;
Θα μου πείτε και τι έγινε ρε φίλε αν είναι η ίδια, μπορεί και να την παράτησε ο άλλος και να πήγε στο Ραντεβού στα Τυφλά για να βρει καινούριο!
Αλλά τόση αλλαγή συναισθημάτων; Από τη χαροκαμμένη (κύριε Πετροχείλο στυλ) στη Θρασκιά σε σεξομάνιακ (με όλο αυτό το τροφαντό μπούτι επιδεικτικά ανεβασμένο πάνω στο άλλο) με διάθεση έτοιμη για όλα στη Ναταλία;
Όποιος έχει δει και τις δύο εκπομπές τουλάχιστον ας επιβεβαιώσει!

Υ.Γ. Ξέρω ότι θα μου πείτε ότι αυτή είναι η τιμωρία μου που βλέπω τέτοιες εκπομπές! Δεν θα δικαιολογηθώ, απλά την έχω τη ρημάδα ανοιχτή σχεδόν συνέχεια στη κουζίνα και πέφτει το μάτι!

Y.Γ. 2 Ρε παιδιά μήπως κάνω λάθος;Αφού μοιάζουν ρε παιδί μου τόσο πολύ...

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2007

Ποδοσφαιρική Χριστουγεννιάτικη Ιστορία

4 σχόλια


Θα ήθελα να συνεχίσω στο εορταστικό κλίμα των ημερών και να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία που διάβασα από το χριστουγεννιάτικο φύλλο της εφημερίδας Sportday. Είμαι σίγουρος οτι για πολλούς φαίνεται παράξενο το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός όπως τον βλέπουμε καθημερινά γύρω μας να παράγει ήθος και πολιτισμό. Υπάρχουν όμως πολλές ιστορίες με θέμα ή φόντο τον αθλητισμό που είναι τόσο σημαντικές και αποπνέουν τόση ευαισθησία και ανωτερότητα ψυχής που θα εκπλαγείτε αν έρθετε σε επαφή μαζί τους. Μια τέτοια ιστορία είναι η παρακάτω:


Οταν η μπάλα σταμάτησε για λίγο τον πόλεμο

SportDay / Σωτηρακόπουλος Χρήστος

25/12/2007,
Παραμονή Χριστουγέννων του 1914. Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος μετρά τέσσερις μήνες, αλλά κάποιοι άνθρωποι παραμένουν πιστοί στο πνεύμα των ημερών. Βγαίνουν δειλά δειλά από τα χαρακώματα. Μετά παίζουν και έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, που έχει ξεπεράσει πια τα όρια του μύθου. H Ιστορία έρχεται να μας διδάξει πως το ποδόσφαιρο μπορεί να γίνει αφορμή για πόλεμο, αλλά και για ειρήνη. Η «ανακωχή των Χριστουγέννων» μπορεί για κάποιους να αποτελεί ένα ωραίο παραμύθι που αναδεικνύει το πνεύμα των ημερών. Σήμερα συμπληρώνονται 93 χρόνια από τη μέρα που οι πιο ισχυρές πολεμικές μηχανές του κόσμου αποφάσισαν να σταματήσουν να αλληλοεξοντώνονται τους για να γιορτάσουν τη γέννηση του Χριστού.

Ολα ξεκίνησαν όταν μερικοί Γερμανοί στρατιώτες, κοντά στη βελγική πόλη Ιπρ, αποφάσισαν ότι θα ήταν καλή ιδέα να στολίσουν τη δική τους πλευρά των χαρακωμάτων. Ετσι, έβαλαν μικρά κεράκια στα δέντρα και άρχισαν να τραγουδούν τα κάλαντα. Από την άλλη πλευρά κάποιοι Βρετανοί άρχισαν κι αυτοί να τραγουδούν στη δική τους γλώσσα. Ολα αυτά συνέβαιναν ενώ η κάθε πλευρά ήταν κρυμμένη, φοβούμενη ότι αν κάποιος έκανε το πρώτο βήμα και άφηνε τη θέση του, θα είχε κάνει και το μοιραίο λάθος. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη, μια και ύστερα από λίγη ώρα άρχισαν και οι ανταλλαγές ευχών ανάμεσα στους στρατιώτες, που σύντομα συναντήθηκαν στη νεκρή ζώνη και αντάλλαξαν δώρα, όπως ουίσκι, τσιγάρα και σοκολάτες. «Αγκάλιαζα ανθρώπους που πριν από λίγη ώρα προσπαθούσα να τους σκοτώσω», υπογράμμισε Αγγλος στρατιώτης.

Μια μαρτυρία ενός Βέλγου αναφέρει: «Η ομίχλη είχε σχεδόν φύγει, όταν άκουσα μια φωνή να λέει ότι Βρετανοί και Γερμανοί είχαν βγει από τα χαρακώματα και αντάλλασσαν δώρα. Σύντομα εμφανίστηκε ένας Σκωτσέζος στρατιώτης κρατώντας μια μπάλα ποδοσφαίρου που φαινόταν καινούργια και έμοιαζε τελείως παράταιρη με το σκηνικό της μάχης. Μέσα σε λίγα λεπτά ο αγώνας είχε αρχίσει. Το να παίζεις πάνω στον πάγο δεν ήταν καθόλου εύκολο, παρ' όλα αυτά προσπαθήσαμε να μείνουμε πιστοί στους κανονισμούς, ενώ παίζαμε χωρίς διαιτητή».

Το παιχνίδι διήρκεσε μία ώρα και οι Γερμανοί τελικά νίκησαν 3-2. Τι σας θυμίζει αυτό; Μάλιστα, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, η αναμέτρηση έληξε άδοξα όταν η μπάλα έσκασε χτυπώντας σε συρματόπλεγμα.

Οταν το ποδόσφαιρο τελείωσε, οι δύο πλευρές πήραν πίσω από τη νεκρή ζώνη τους ανθρώπους που είχαν χάσει τη ζωή τους και τους έθαψαν με όλες τις τιμές που θα μπορούσαν να τους αποδώσουν υπό αυτές τις συνθήκες.

Η ανακωχή στο βελγικό μέτωπο κράτησε μόνο για το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, όμως σε αλλά σημεία συνεχίστηκε μέχρι την Πρωτοχρονιά. Αυτά τα γεγονότα μαθευτήκαν, όπως είναι φυσικό, πολύ γρήγορα και δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες. Οι στρατηγοί της κάθε πλευράς δεν ευχαριστήθηκαν ακούγοντας τα νέα. Τις επόμενες χρονιές ανήμερα των Χριστουγέννων διατάχθηκαν εκτεταμένοι βομβαρδισμοί, ενώ οι στρατιώτες δεν έμεναν ποτέ σταθεροί σε ένα μέτωπο για να μην έρχονται κοντά με τους αντιπάλους τους. Το 1999 στο σημείο που ξεκίνησε η ανακωχή στήθηκε ένας ξύλινος σταυρός, για να θυμίζει σε όλους εκείνο το βράδυ του 1914. Ο τελευταίος εν ζωή στρατιώτης που είχε πάρει μέρος στην ποδοσφαιρική αναμέτρηση, ο Σκωτσέζος Αλφρεντ Αντερσον, πέθανε το 2005 σε ηλικία 109 ετών.

Αυτά τα γεγονότα έχουν λάβει πολλές διαφορετικές ερμηνείες. Αλλοι λένε ότι κράτησαν λίγα λεπτά και άλλοι ότι δεν έγιναν καθόλου. Είναι, όμως, μια ωραία ιστορία, που δείχνει το πνεύμα του ανθρώπου και τι μπορεί να κάνει με την αγάπη και τη θέληση για ειρήνη. Θα ερχόταν μια μέρα που κάποιοι θα έχαναν το κουράγιο τους, που δεν θα έδειχναν συμπόνοια στον συνάνθρωπό τους και θα πολεμούσαν μέχρι τέλους. Πιθανότατα του δικού τους τέλους. Εκείνη τη μέρα, όμως, γιόρταζε το ανθρώπινο πνεύμα.

Υ.Γ. Σε όσους αρέσουν τέτοιες ιστορίες προτείνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο του Άντι Ντούγκαν, από τις εκδόσεις Διόπτρα, "Για την τιμή της Ουκρανίας" που μας παρουσιάζει πως μια ομάδα ποδοσφαιριστών της Δυναμό Κιέβου (της καλύτερης ποδοσφαιρικής ομάδας της Ευρώπης πριν τον πόλεμο) αναδείχθηκαν σε ήρωες της αληθινής ζωής κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. {link}

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2007

Το παραμύθι του Νιόνιου

1 σχόλια

Αυτές οι γιορτινές μέρες κρύβουν για όσους μπορούμε να έχουμε την ψυχική ηρεμία να το νιώσουμε μια ιδιαίτερη μαγεία. Μέρες που το μόνο που ζητάς είναι να κάτσεις κοντά σε ένα δικό σου άνθρωπο και να ακούσεις ιστορίες και παραμύθια και να παρακαλάς να μη ξημερώσει για να μη σταματήσουν οι ιστορίες.
Για σήμερα διάλεξα έναν από τους μεγαλύτερους παραμυθάδες της εποχής μας το Νιόνιο. Και το παραμύθι που μας είπε πέρσι στο Gazarte. Απολαύστε τον (κατά προτίμηση με την ψυχή ελαφριά, παιδική, σχεδόν αφελείς αλλά ευήκοοι και χαμογελαστοί)

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2007

Μια ιστοριά που ήρθε τόσο απλά και με βρήκε...

4 σχόλια

Ο καθηγητής φιλοσοφίας μπήκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα άδειο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο ρώτησε:" είναι γεμάτο το βάζο;" και οι μαθητές απάντησαν: "Ναι, είναι γεμάτο".
Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βοτσαλάκια και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βοτσαλάκια κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο ρώτησε :" είναι γεμάτο το βάζο;" και οι μαθητές γέλασαν και απάντησαν: "Ναι, είναι γεμάτο".
Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βοτσάλων. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο,ρώτησε: " είναι γεμάτο το βάζο;" και οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν: " Ναι, είναι γεμάτο".
Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα δυό μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε. "Είναι γεμάτο το βάζο;" και οι μαθητές γέλασαν αυτή τη φορά και απάντησαν: "Ναι, είναι γεμάτο".
Τώρα λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε το βάζο αυτό ότι αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας. Τέτοια είναι η οικογένεια, ο σύντροφός σας, η υγεία σας, τα παιδιά σας, οι καλοί σας φίλοι. Οι πέτρες αντιστοιχούν στα πιο σημαντικά, τόσο σημαντικά που ακόμα και αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.
Τα βοτσαλάκια είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας, όπως οι σπουδές μας, η εργασία μας, το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας, είναι μικρά πράγματα, βοτσαλάκια. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο δε θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.
Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα, τα πιο μικρά πράγματα της ζωής. Αν βάλεις πρώτα την άμμο στο βάζο, δε θα υπάρχει χώρος ούτε για τα βότσαλα αλλά ούτε και για τις πέτρες.
Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δε θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε το σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας και χαρείτε τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας και το αυτοκίνητό σας, να πληρώσετε το δήμο και το τηλέφωνο. Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα.
Ξεχωρίστε τις προτεραιότητές σας.
Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας όμως ρώτησε: "Η μπύρα τι αντιπροσωπεύει;" Ο καθηγητής γέλασε και απαντά: "Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω: δεν είχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι γιατί πρέπει να ξέρεις: ΟΤΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΙΓΟΣ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠΥΡΙΤΣΕΣ."

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2007

Προσέξτε τί θα φέρετε πίσω!

0 σχόλια


Με λένε συχνά γκρινιάρη και εκνευριστικό και να που σήμερα τους δίνω άλλο ένα πάτημα.






Είστε όλοι στα χωριά σας. Η Αθήνα άδειασε, φαντάζομαι το ίδιο και όλες οι μεγάλες πόλεις. Έχετε πάει όχι μόνο για να δείτε τους δικούς σας αλλά και για να βρείτε αγνό, υγιεινό φαγητό, χωριάτικο! Φρούτα και λαχανικά από την πηγή. Και γιατί όχι να φέρετε και πίσω όσα μπορέσετε και γιατί είναι υγιεινά αλλά (μην κοροϊδευόμαστε) γιατί είναι και πιο φθηνά. Αφού θα τα πάρετε από δικό σας άνθρωπο βρε αδερφέ.

Κοίτα όμως τώρα που πήγα εγώ και ανακάλυψα τις Αποδείξεις του Ευαγγελάτου με ακριβώς αυτό το θέμα! Και επειδή κατατρόμαξα τώρα που το είδα αποφάσισα να σας το "πασάρω", όχι για να σας σπάσω τα νεύρα αλλά για να σας προβληματίσω...
Δείτε λοιπόν:
-Κολοκυθάκι εκ Φθιώτιδος (από "αγνό" αγρότη, δικό σας άνθρωπο ντε!) να μεγαλώνει 1 πόντο κάθε 5 ώρες
-Μαρούλια "μπαρούτι" από Βόλο (από τον δικό σας άνθρωπο είπαμε)
-Ντομάτες και Αγγούρια "φρεσκοραντισμένα" σε ράφι τοπικού σούπερ μάρκετ
-Κερωμένα μήλα ψυγείου και μπανάνες φούρνου (όχι δεν πρόκειται για συνταγές!)
-Μελιτζάνες με βυζάκια από Ιεράπετρα
Τρομάξτε επιπλέον:
-ακούγοντας τους γεωπόνους (γεο-άπονους) να λένε ότι "όλα πάνε καλά και δεν υπάρχουν μελέτες που να συσχετίζουν άμεσα καρκίνο και φυτοφάρμακα"
-μαθαίνοντας ότι ο καρκίνος είναι πιο διαδεδομένος στις αγροτικές περιοχές (όπου η ζωή είναι αγνή, κοντά στη φύση) από ότι στα αστικά κέντρα
-βλέποντας εργαστηριακές μελέτες να ανιχνεύουν δηλητήριο DDT στο μητρικό γάλα στο 50% των γυναικών που εξετάστηκαν (το οποίο έχει βέβαια απαγορευτεί από το 1970!) (Και όχι, δεν ήταν μία από τις "χαζές" απαγορεύσεις της χούντας!)
-τους ειδικούς και τους υπεύθυνους να στήνουν κοκορομαχίες χάνοντας το νόημα (αυτό είναι διαχρονικό, δεν είναι έκπληξη)

"Ωραία ρε μπάρμπα", θα μου πείτε (αν έχετε διαβάσει μέχρι εδώ που χριστουγεννιάτικα αμφιβάλλω) "και τί να κάνουμε;"

Καταρχήν:
-Να πλένετε πολύ καλά να πλένετε ΠΟΛΥ καλά τα λαχανικά πριν τα φάτε (ακόμα και αν είναι από το μποστάνι της κυραΜαρίκας!)
-Να μην εμπιστεύεστε ότι με το βρασμό θα "εξουδετερωθούν" τα φυτοφάρμακα (γιατί αν είναι ραντισμένο, που θα είναι, και κομμένο πριν την ώρα του, που επίσης θα είναι, το βράσιμο δεν κάνει τίποτα!)
-Να καθαρίζετε τη φλούδα από ότι μπορείτε (μήλα, αχλάδια...) γιατί αυτή μαζεύει τα περισσότερα. Η ιστορία να τρώμε τα μήλα με τη φλούδα είναι πιο πασέ και από το κοριτσάκι με τα σπίρτα ("έλα ρε θυμήθηκες ότι είναι χριστούγεννα;;;")
-Να σκεφτείτε καλά τι αγοράζετε και από ποιόν (αν μπορείτε να επιλέξετε βέβαια...)
-Να παίρνετε φρούτα εποχής ("δηλαδή δυό κιλά ντοματούλες που πήρα με τον 13ο μισθό να τις σουτάρω στα σκουπίδια αδερφέ;" άστες θα χρειαστούν για πέταμα αλλού...)
-Να προσεύχεστε και να πιστεύετε στο Θεό γιατί μόνο αυτός και ο γεωτεχνολογοπόνος ξέρει τί θα σας βρει!



Υ.Γ. Μη γκρινιάζετε για το πόστ, αύριο έχω κανονίσει κάτι καλό που δεν θα σας απογοητεύσει...
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!!!!!

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2007

Σταύρος Θεοδωράκης - Ηλίας Μαμαλάκης

4 σχόλια


Όλοι γκρινιάζουμε για το εορταστικό πρόγραμμα των καναλιών. Δεν μας αρέσουν οι επαναλήψεις, οι "κονσέρβες", τα σαχλά τηλε-πάρτυ κτλ, κτλ.
Αυτές τις μέρες όμως η τηλεόραση και πιο συγκεκριμένα το mega είχε δυό μικρά διαμαντάκια. Την εκπομπή του πολύ διεισδυτικού φέτος Σταύρου Θεοδωράκη στο Άγιο Όρος και το ταξίδι του χαρισματικού Ηλία Μαμαλάκη στο Ισραήλ.

Η κάμερα των "Πρωταγωνιστών" ήταν η πρώτη κάμερα που μπήκε (παράνομα βέβαια) στο Άγιον Όρος μετά την απαγόρευση του 1991 και αποκάλυψε συγκλονιστικές εικόνες από τη ζωή των μοναχών, φώτισε προσωπικές ιστορίες και μας έδειξε τι σημαίνει να ζεις "τόσο κοντά στο Θεό".

Ο Ηλίας Μαμαλάκης μας ταξίδεψε σε έναν αρκετά αναμενόμενο προορισμό για την εορταστική περίοδο αλλά με το δικό του γνωστό πια, μη αναμενόμενο τρόπο. Ισραήλ, Ιερουσαλήμ, Ναζαρέτ, Άγιοι Τόποι. Εκεί έκανε μια εκπομπή που χωρίς να ξεφεύγει από το θέμα της (το φαγητό) κατάφερε να μας μιλήσει για τόσα πράγματα από την καθημερινή ζωή και την ιστορία των Ισραηλιτών και το κυριότερο με απόλυτα αντικειμενική και ήρεμη ματιά. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσα λίγα γνωρίζουμε πραγματικά για ένα λαό που ζει τόσο κοντά μας, επηρεάζει τα παγκόσμια γεγονότα και το κυριότερο κατηγορείται τόσο εύκολα,για τόσα πολλά.

Τυχεροί εμείς που τις είδαμε μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό "αποπληροφόρησης" και προβολής ασημαντοτήτων και ανοησιών με επικάλυψη σοβαρότητας. Οι υπόλοιποι προτείνω να τις αναζητήσετε επίμονα μέσα από τις τηλεοπτικές επαναλήψεις και το διαδίκτυο.

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007

Μικρά αλλά Μεγάλα (ασήμι)

0 σχόλια


Ένα παιδί ρώτησε τον πατέρα του:
–Τι είναι το ασήμι;
–Θα σου δείξω, του είπε ο πατέρας του.
Πήρε ένα κομμάτι συνηθισμένο γυαλί και το έβαλε μπροστά του. Το παιδί μπορούσε να δει μέσα απ’ το γυαλί το δρόμο, τους ανθρώπους, τα δέντρα, τον ουρανό…
Μετά ο πατέρας είπε:
–Κοίτα καλά: περνώ από πίσω με ασήμι την επιφάνεια του γυαλιού και τώρα δεν μπορείς να δεις τίποτα. Το μόνο που βλέπεις είναι ο εαυτός σου.

Υ.Γ. για όσα λέγαμε χθες με την Κ.

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

Μητσικώστας - Αναζητήσεις

4 σχόλια

Αυτή η τηλε-κουβέντα για τη σάτιρα με κούρασε. Στις σημερινές αναζητήσεις δε μπορώ παρά να αναζητώ έναν άνθρωπο που ποτέ κανείς (!) δεν παρεξηγήθηκε με τη σάτιρα του. Το Γιώργο Μητσικώστα. Που έχει χαθεί; Που είναι να ξαναορίσει την αγνή και ταυτόχρονα οργιώδη σάτιρα; Τον πρωτογενή και εύστοχο σχολιασμό. Να φωτίσει (και όχι να μαυρίσει) καινούργιους χαρακτήρες. Κάνει ραδιόφωνο; Ετοιμάζει κάτι καινούργιο; Ας είναι καλά το internet που μπορεί και μας ξαναθυμίζει τις καλές στιγμές της ελληνικής τηλέορασης... Απολαύστε τον...

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2007

Κλήρωση Ανοικτού Πανεπιστημίου (ο Θεός και ο Αριστοτέλης)

7 σχόλια

Σήμερα είναι η κλήρωση του Ανοιχτού Πανεπιστημίου για τα Προπτυχιακά και Μεταπτυχιακά Προγράμματα του 2008-2009. Φυσικά η ιστοσελίδα είτε δεν φορτώνει λόγω πολλών επισκεπτών είτε δεν φαίνεται να λέει κάτι. Έχει κάποιος καμιά ιδέα που θα βρούμε τη λίστα των επιτυχόντων; Έχω υποψηφιότητα για ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα και έχω αρκετή αγωνία. Εννοείται ότι αν βρώ τίποτα θα βάλω link και αν υπάρχει θα αναρτήσω και τη λίστα. Αναμονή....

------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο φίλος indigo μου έστειλε το link των αποτελεσμάτων από ΣΚΑΪ.
Δυστυχώς δεν ήμουν μέσα στους τυχερούς.

Δεν στεναχωρήθηκα ιδιαίτερα. Απλά προσπαθώ εδώ και καιρό να καταλάβω τί σκαρώνει η ζωή για μένα. Πιστεύω ότι οι πράξεις μας δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να προωθούν το σχέδιο του Θεού για μας. Η πίστη μου στο Θεό βασίζεται στην καταβολή κάθε δυνατής από εμένα προσπάθειας για την επίτευξη των στόχων μου αλλά και ταυτόχρονα στην συνεχή διερεύνηση του σχεδίου του Θεού όπως αυτό μου αποκαλύπτεται μέσα από τα γεγονότα της ζωής μου. Κάθε κομβικό σημείο της ζωής μου είναι και ένα μήνυμα προς εμένα για το τι πρέπει "να γίνω". Και δεν νομίζω ασφαλώς ότι είμαι ο εκλεκτός του Θεού απλά ότι έτσι συμβαίνει για όλους μας.

Ίσως σε κάποιους φαίνεται εγωιστικό να θεωρώ ότι ασχολείται ο Θεός τόσο λεπτομερειακά με μένα. Ίσως σε κάποιους να μοιάζει μοιρολατρικό. Ίσως τελείως αντιθεολογικό.

Στους πρώτους απαντώ ότι για μένα εγωιστικό είναι να περιορίζουμε το Θεό με τα ανθρώπινα μέτρα και δυνατότητες και κάτω από τη δική μας αδυναμία να καθορίζουμε αν μπορεί να ασχολείται ταυτόχρονα και με όλους μας.
Στους δεύτερους ότι μοιρολατρικό είναι να στυλώνουμε τα πόδια και να εκλαμβάνουμε ως τιμωρία κάθε έκβαση της ζωής μας που δεν μας αρέσει. Ο Θεός δεν τιμωρεί.
Όσο για τους θεολόγους δεν είμαι σε θέση να απαντήσω. Σίγουρα έχουν μελετήσει τη θρησκεία μας από τα θεμέλια μέχρι την κορυφή. Ωστόσο για μένα αυτός ο τρόπος θεώρησης της ζωής είναι ο πιο ανθρώπινος, ο πιο κατανοητός και λογικός. Και αυτό είναι το σημαντικότερο.
Και το τεκμηριώνω με ένα ιστορικό παράδειγμα. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι μπορεί να ήξεραν ακριβώς τις ιδιότητες των πλανητών και των μορίων, όμως έμειναν στην αιωνιότητα γιατί ταυτόχρονα με τα πιο εμπνευσμένα και δυσνόητα ακόμα και για τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα κείμενα, διατύπωσαν και ιδέες και νόμους απλούς με εφαρμογή στην καθημερινότητα των συμπολιτών τους και εύκολα αντιληπτούς. Νιώθω δηλαδή ότι κάποιες φορές οι αναλύσεις των θεολόγων έχουν την ίδια χρησιμότητα με το να ξέρεις ότι ένα φτερό και ένας βράχος πέφτουν με την ίδια ταχύτητα σε δοκιμαστικό σωλήνα. Σημασία έχει αν πέφτουν πάνω στο κεφάλι σου να ξέρεις τι ταχύτητα θα έχουν!!!

Και μετά από αυτό το σύντομο(!) και χρήσιμο(!) ενδοσκοπικό κείμενο θέλω απλά να ευχηθώ καλή τύχη σε όσους ήταν υποψήφιοι και καλές σπουδές στους επιτυχόντες. Όσο για μένα ξαναγυρνάω στο business as always που λένε και οι αμερικάνοι...

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2007

Θάρρος

0 σχόλια
























Θάρρος. Ανδρεία.Τόλμη.
Δεν νομίζω ότι πρέπει να συγχέονται με την άγνοια κινδύνου. Δεν είσαι θαρραλέος αν δεν φοβάσαι. Θαρραλέος είσαι όταν φοβάσαι αλλά συνεχίζεις.
Θάρρος είναι να είσαι απολύτως εξοικειωμένος με τον κίνδυνο. Να γνωρίζεις από τι κινδυνεύεις, να γνωρίζεις ότι υπάρχει κίνδυνος και φόβος να πάθεις κάτι.
Αλλά να συνεχίζεις. Να συνεχίζεις προσέχοντας όσο μπορείς. Να μη μένεις πίσω από φόβο.
Γιατί ξέρεις ότι υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από τον κίνδυνο. Υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από το φόβο.Κάτι που δικαιώνει την κάθε προσπάθεια.
Να είσαι παρών. Συνειδητά. Να συμμετέχεις με το 100% του εαυτού σου. Να είσαι εκεί. Να είμαι εκεί.

Επαναστάσεις γίνονται κάθε μέρα. Επαναστάσεις γίνονται για την κάθε μέρα. Μια από αυτές είναι να έχεις το θάρρος να είσαι παρών. Να έχεις το θάρρος να φωνάξεις παρών!

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

Πάτρικ Ογκουνσότο

0 σχόλια


Οι αναζητήσεις συνεχίζονται! Σήμερα θέμα είναι ο Πάτρικ Ογκουνσότο! Τον θυμάστε; Τον παλιό παίχτη του Εργοτέλη;Που είχε πικράνει τους Ολυμπιακούς; Τα... προσόντα του οποίου παρομοιάζονταν με βαρελότο(!) ;
Που είναι αυτή η ψυχή; Είχα ακούσει για Βέστερλο, για τούρκικο πρωτάθλημα, για την πιθανή του επιστροφή του στην Ελλάδα, για τον Παναθηναϊκό...
Όποιος ξέρει κάτι (ή παίζει πολύ manager) και τον έχει πετύχει κάπου ας πει!

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2007

Όρεξη για παιχνίδι κανείς; Χριστουγεννιάτικες Κάρτες!

2 σχόλια

Δεν ξέρω πως τα πάτε... Παρατηρώ μια υποτονική δραστηριότητα στη μπλογκόσφαιρα και λέω μήπως να παίζαμε κανένα επίκαιρο παιχνιδάκι;
Ανεβάστε λοιπόν τις αγαπημένες χριστουγεννιάτικες κάρτες σας! Και πείτε και δυό λόγια γιατί είναι οι αγαπημένες σας!
Ξεκινάω εγώ, με την αγαπημένη μου "Santa's Private Life!"
Την λατρεύω αυτή την καρτούλα, την έχω πολλά χρόνια και κάθε Δεκέμβρη τη μοστράρω στο γραφείο μου και τη χαζεύω. Με μεταφέρει αμέσως σε ένα κόσμο τόσο παραμυθένιο όσο και ρεαλιστικό μαζί και με κάνει να πιστεύω ότι ο Άγιος Βασίλης ( πραγματικός επαναστάτης για να μην ξεχνιόμαστε κι όλας,ε;) δεν είναι ψεύτικος! Είναι της unicef και την είχα αγοράσει με το χαρτζιλίκι μου στην πέμπτη τάξη του δημοτικού νομίζοντας ότι έχω ήδη φθάσει σε "κοινωνική προσφορά" την κ. Μαριάννα Βαρδινογιάννη!

Περιμένω τις καρτούλες σας με ανυπομονησία!

Υ.Γ. Οι καρτούλες πρέπει να είναι ειτε πραγματικές είτε ψηφιακές αλλά να έχουν την "ιστορία" τους. Δεν έχει κάποιο νόημα να διαλέξετε μια πολύ όμορφη από το δίκτυο. Αξία έχει να "ανεβάσετε" την πραγματικά αγαπημένη σας, αυτή που σας έστειλε ένα δικό σας άτομο, την πρώτη καρτούλα που ζωγράφησε το "καμάρι" σας ή κάποια που θα θέλατε να μοιραστείτε τις αναμνήσεις της με την παρέα μας!

Ο καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος ποδοσφαιριστής για το 2007!

0 σχόλια

Ο καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος παίκτης της σεζόν 2007-2008 είναι ο L.Hamster και βραβεύτηκε στο παιχνίδι της 27ης Νοεμβρίου μεταξύ Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Σπόρτινγκ Λισσαβόνας: θαυμάστε τον εδώ:



ή εδώ

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007

Τιμή και δόξα στον ήρωα Αθανάσιο Μπατσαρά

1 σχόλια

Αντιγράφω από http://strategy-geopolitics.blogspot.com/ :

Πτώση F-16C Block52+ της Π.Α - Ανεσύρθη νεκρός ο χειριστής

Νεκρός εντοπίσθηκε στη θαλάσσια περιοχή 20 ναυτικά μίλια νοτίως του Αγίου Ορους ο χειριστής του μονοθέσιου F-16 Block 52+ της 110 ΠΜ/337 Μοίρας, το οποίο είχε χαθεί από τα ραντάρ το απόγευμα της Τετάρτης, στη διάρκεια εκπαιδευτικής άσκησης νυχτερινών αναχαιτίσεων στην περιοχή της Ψαθούρας.

Τον χειριστή περισυνέλεξε τουρκική φρεγάτα που έπλεε στην περιοχή. Σύμφωνα με απόλυτα έγκυρες πληροφορίες, με το που εκπέμφθηκε σήμα κινδύνου, το τουρκικό πλοίο το οποίο βρισκόταν κοντά στο σημείο της πτώσης (για άσκηση μεγάλης κλίμακας) πιθανόν να είδε και τη λάμψη της πρόσκρουσης και έσπευσε πρώτο. Μάλιστα, οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν πως λειτούργησε η «κόκκινη γραμμή» επικοινωνίας των αρχηγών ΓΕΕΘΑ Ελλάδας και Τουρκίας, με το στρατηγό Γιασάρ Μπουγιούκανιτ να ενημερώνει το στρατηγό Δημήτριο Γράψα ότι ο πιλότος βρίσκεται στο τουρκικό πλοίο και μπορεί να παραληφθεί από το ελληνικό ελικόπτερο και ταυτόχρονα να εκφράζει τα συλλυπητήριά του. Κατόπιν συνεννοήσεως στην τουρκική φρεγάτα προσγειώθηκε ελληνικό Super Puma που ίπτατο της περιοχής, το οποίο μετέφερε τη σορό του χειριστή στο 251 ΓΝΑ.

Τα αίτια του δυστυχήματος θα διερευνήσει επιτροπή εμπειρογνωμόνων της Πολεμικής Αεροπορίας. Για τον εντοπισμό είχε οργανωθεί μεγάλη επιχείρηση, με τη συμμετοχή τριών ελικοπτέρων Super Puma, ενός C-130, μίας φρεγάτας, μίας κανονιοφόρου και δύο πλωτών του λιμενικού.Το αεροσκάφος, που συμμετείχε σε νυχτερινή άσκηση μαζί με άλλα τρία F-16, χάθηκε από τα ραντάρ περίπου στις 8 το βράδυ, ενώ βρισκόταν στο πεδίο βολής Ψαθούρα, κοντά στην Αλόννησο. Πάντως, το γεγονός ότι βρέθηκε το πτώμα του χειριστή αποδεικνεύει, σύμφωνα με έμπειρους αεροπόρους, πως ο άτυχος Σμηναγός (Ι) Αθανάσιος Μπατσαράς επιχείρησε εγκατάλειψη λίγο πριν το μαχητικό του προσκρούσει με μεγάλη ταχύτητα στη θάλασσα.

Εκτιμάται πως συνήλθε από παραίσθηση στην οποία είχε πέσει και η οποία τον οδήγησε στη θανάσιμη πορεία. Εξετάζεται ακόμη το ενδεχόμενο ο πιλότος να έχασε τη ζωή του ακόμη και από πνιγμό. Αυτό θα αποδειχθει στο 251 Νοσοκομείο της Αεροπορίας. Το αεροσκάφος που κατέπεσε ήταν το υπ' αριθμ 99-1516, με ημερομηνία κατασκευής 29 Αυγούστου 2003. Αφίχθη στην Ελλάδα την 02 Οκτωβρίου 2003 και είχε συμπληρώσει 442 ώρες πτήσεως. Ο Σμηναγός (Ι) Αθ. Μπατσαράς ήταν 35 ετών, έγγαμος και έμπειρος χειριστής με 1500 περίπου ώρες πτήσης


Και από http://www.e-tipos.com:

Η είδηση του θανάτου του συγκλόνισε την Πολεμική Αεροπορία και βύθισε στο πένθος την οικογένεια του. Πρόκειται για μεγάλη οικογενειακή τραγωδία. Η σύζυγος του πιλότου είναι έγκυος στο πρώτο τους παιδί. Ο άτυχος σμηναγός ήταν ένας από τους καλύτερους και εμπειρότερους χειριστές της 110 Πτέρυγας Μάχης (της 337 Μοίρας) της Λάρισας, όπου υπηρετούσε τα τελευταία χρόνια. «Ηταν ο F-16αρης των F-16», είπαν άνθρωποι που πετούσαν μαζί του. Στη χθεσινή άσκηση ήταν μάλιστα ο αρχηγός της αποστολής.

Το μονοθέσιο μαχητικό F-16 block 52 pluς είχε απογειωθεί με ακόμη τρία του ίδιου τύπου για να πραγματοποιήσουν νυχτερινή άσκηση αναχαιτίσεων στην Ψαθούρα, βορειοανατολικά της Αλοννήσου, στο πλαίσιο αξιολόγησης από το ΝΑΤΟ.

Ο καιρός ήταν καθαρός (sky clear διδόταν) και το σενάριο, όπως προβλέπεται σε τέτοιου είδους περιπτώσεις, ήταν ήπιο. Αναχαιτίσεις σε ύψος μεταξύ 15.000 και 20.000 ποδών και μικροί ελιγμοί.
Ενώ η άσκηση εξελισσόταν ομαλά, 15 λεπτά πριν από τις 8 το βράδυ το μαχητικό χάθηκε από τα ραντάρ της Αεροπορίας. Σύμφωνα με πληροφορίες, χειριστής ενός άλλου μαχητικού που συμμετείχε στην άσκηση είδε μία λάμψη χαμηλά, στην επιφάνεια της θάλασσας. Αεροπόροι που έχουν ασχοληθεί με τη διερεύνηση ατυχημάτων φέρονται πάντως να καταλήγουν στην παραίσθηση, αφού ο σμηναγός δεν ανέφερε ούτε κάποια μηχανική βλάβη ούτε επιχείρησε να εγκαταλείψει το αεροσκάφος. Το F-16 block 52 plus είναι από τα τελευταία που παρέλαβε η Π.Α. και το δεύτερο που πέφτει. Το πρώτο ήταν η μοιραία συντριβή του σμηναγού Κ. Ηλιάκη.


Οι ειδήσεις της ΝΕΤ το μεσημέρι είπαν πως κατά πάσα πιθανότητα ο σμηναγός χρησιμοποίησε την αυτόματη εκτίναξη αλλά πέφτοντας στην θάλασσα έσπασε το χέρι του και ημιλιπόθυμος όπως ήταν πέθανε από πνιγμό.

Νομίζω ότι οποιαδήποτε άλλη είδηση σήμερα απλά δεν έχει σημασία.
Τιμή και δόξα στον ήρωα Αθανάσιο Μπατσαρά!

Υ.Γ. Ένα μόνο ερώτημα: γιατί η τούρκικη φρεγάτα ήταν για άσκηση στις Σποράδες (!) και γιατί έφτασε πρώτη στη σωρό του άτυχου σμηναγού (σ.σ. γνωρίζω προσωπικά αρκετά καλά το δίκαιο και τις πρακτικές της θάλασσας αλλά το ερώτημα είναι και πάλι ουσιαστικό). Και πόσο ειρωνικό είναι οι Τούρκοι για τους οποίους η εκπαίδευση των πιλότων μας ξεπερνάει καθημερινά τα ανθρώπινα όρια, να περισυλλέγουν το "θύμα" τους στο κέντρο της χώρας μας και να πρέπει να τους ευχαριστήσουμε κιόλας;;;;

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

Τρώω φλας και ρωτάω εσάς! Μητροπάνος

2 σχόλια

Κάθεσαι αμέριμνος και πίνει το καφεδάκι σου και ξαφνικά τσαααάκ (!) έρχεται στο μυαλό σου ένα πρόσωπο! Ένα πρόσωπο που παλιότερα απασχολούσε την επικαιρότητα και το τελευταίο διάστημα έχει χαθεί. Που κάποτε σου τον έδειχναν σχεδόν κάθε μέρα και τώρα ούτε που τον αναφέρει κανείς.
Και λες μα που χάθηκε αυτός/αυτή ρε παιδί μου! Ε, δεν θα ρωτήσεις τους φίλους σου μήπως ξέρουν;
Και το πρώτο ερώτημα για σήμερα είναι:
Μήπως ξέρετε που έχει χάθει ο Δημήτρης Μητροπάνος;

Αν έχετε κάτι ακούσει ή απλά θέλετε να πείτε ότι και εσείς τον έχετε ψιλοχάσει σχολιάστε κατά τα γνωστά.
Υ.Γ. Δυστυχώς για όποιον ξέρει, δωράκι δεν παίζει, τουλάχιστον όχι προς το παρόν. Εκτός βέβαια από την αγάπη μας!

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007

Κοροϊδευόμαστε!

0 σχόλια















Διαβάζω από το περιοδικό Vmen του Βήματος της Κυριακής (Τεύχος Δεκεμβρίου 07, σελ 307) τις "αναμνήσεις" του πρώην γερουσιαστή της Πολιτείας Νιου Χάμσιρ και νυν προέδρου της Ελληνοαμερικανικής Ενώσεως για την υπόθεση της ονομασίας των Σκοπίων: "Όταν οργανωθήκαμε (οι Έλληνες της Αμερικής) για να πιέσουμε τον τότε υποψήφιο για την προεδρία των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον ώστε να μην υπάρχει η λέξη Μακεδονία στην ονομασία της νοτιότερης πλευράς της Γιουγκοσλαβίας, κατορθώσαμε να πάρουμε γραπτή δήλωσή του ότι ποτέ δεν θα υπερψηφίσει ονομασία που να περιέχει τη λέξη Μακεδονία. Έξι μέρες μετά την ορκωμοσία του (20 Ιανουαρίου 1993), οι ίδιοι παράγοντες της ελληνικής κυβέρνησης που μας είχαν ζητήσει να συμβάλλουμε σε αυτή την υπόθεση μας ζήτησαν να τον απαλλάξουμε από τη δέσμευση αυτή και να του προτείνουμε να στηρίξει την καινούργια θέση της τότε ελληνικής κυβέρνησης, την ονομασία πΓΔΜ. Το ακριβώς αντίθετο από εκείνο, το οποίο σχεδόν το επιβάλαμε να υπογράψει λίγους μήνες πριν."

Το θέμα αυτό ΔΕΝ ήταν πρωτοσέλιδο στο Βήμα. Το θέμα αυτό ΔΕΝ ήταν καν άρθρο στο Βήμα. Το θέμα αυτό εδώ και δεκαπέντε χρόνια ΔΕΝ έγινε άρθρο πουθενά (τουλάχιστον δεν έπεσε στη δική μου αντίληψη και θεωρώ ότι αυτά τα παρακολουθώ στενά).

Και ρωτάω ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΜΑΣΤΕ;; Ή μας κοροϊδεύουν τόσο καλά που δεν παίρνουμε χαμπάρι; Αυτές τις μέρες απελευθερώθηκε και ο Λάλας ( ο οποίος καταδικάστηκε ότι κατασκόπευε υπερ της πατρίδας του τις Ηνωμένες Πολιτείες) . Η Ελλάδα τον αγνόησε. Ούτε καν τον χρησιμοποίησε. Και φυσικά κανένας "σοβαρός" δημοσιογράφος δεν του έκανε συνέντευξη. Ο κ. Χατζηνικολάου, ο κ. Ευαγγελάτος, ο κ. Τριανταφυλλόπουλος, η κ. Στάη είμαι σίγουρος είχαν πολύ σημαντικότερα θέματα στο δελτίο τους....

Ίσως κάποια μέρα μας αξιώσει ο Θεός και δούμε κάποιον Έλληνα πολιτικό, κάποιον -που να χειρίστηκε μια υπόθεση της πατρίδας μας , να βγει και να παραδεχτεί ότι μέσα στο γαϊτανάκι το λαθών και το καταστροφών έχει και αυτός το ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΕΡΙΔΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ. Ίσως κάποια μέρα μας αξιώσει ο Θεός να αναλάβουμε και το ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΜΕΡΙΔΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ!
Καημός.

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2007

Το αυτοκίνητο της χρονιάς- Datsun

2 σχόλια















Το αυτοκίνητο της χρονιάς είναι το Datsun του παππού μου!
Φαντάζομαι θα περιμένατε να είναι κάποιο από τα καινούργια TFSI της Volkswagen ή της Audi ή κάποιο από τα καινούργια πολυμορφικά ή ίσως κάποιο ντιζαϊνάτο , φουτουριστικό, οικολογικό μοντέλο. Λογικά και εγώ. Όμως κουράστηκα από όλο αυτόν το νεωτερισμό. Για μένα το αυτοκίνητο της χρονιάς είναι το Datsun του παππού μου!

Ο παππούς έχει πια πολλά χρόνια που έφυγε και μαζί του δώσαμε και το Datsun. Μην ανησυχείτε δεν πρόκειται να γίνω μελό. Απλά μετά από τόσα μοντέλα και καινοτομίες ξαναθυμήθηκα το παλιό μας, έμπιστο και αδιαμαρτύρητο φορτηγάκι. Το είχε ο παππούς για πάνω από είκοσι χρόνια. Και που δεν πήγε με αυτό. Με αυτό κουβάλησε όλα τα υλικά όταν χτίζαμε το σπίτι μας. Σε αυτό έμαθε οδήγηση εκείνος, ο πατέρας μου και η μητέρα μου! Με αυτό κουβαλούσε τα κουλούρια όταν είχε καταφέρει να βγάλει μια άδεια για το κέντρο της Αθήνας. Με αυτό πήγαινε στα Καμμένα Βούρλα αργότερα όταν πουλούσε λαχεία. Στην καρότσα του μας φόρτωνε και μας μικρά παιδιά και μας έπαιρνε μαζί του στα Καμμένα. Στην καρότσα του κάναμε τις πιο ωραίες διαδρομές! Και ας μην είχε γόνατα ΜcPherson και αντιστρεπτική ράβδο! Είχε ένα κασσετοφωνάκι που μάσαγε τις κασσέτες μας και μετά τραγουδούσαμε μόνοι μας κάνοντας τη διαδρομή πάρτυ.

Άσε μια φορά που ήρθαμε όλη τη διαδρομή από τα Καμμένα ( τότε καμμένα ήταν ακόμα μόνο τα Βούρλα...) στην Αθήνα χωρίς μπουλόνια! Αλλά ποτέ δεν πάθαμε τίποτα. Και όταν με χιόνια έξω από τη Μαλεσίνα γλίστρησε του παππού και έφερε τρεις τούμπες προφύλαξε τον παππού και βγήκε χωρίς ούτε γρατζουνιά.

Όταν έφυγε ο παππούς το δώσαμε. Εκείνο είχε δρόμους ακόμα να κάνει. Αλλά ένα περίεργο πράγμα. Από τότε, δεκαπέντε χρόνια και βάλε πια συνεχίζουμε να το βλέπουμε. Ή μάλλον συνεχίζει να μας "βλέπει". Σε κάθε καινούργιο βήμα της ζωής μας, σε κάθε δυσκολία ή μεγάλη χαρά εμφανίζεται δίπλα μας στο δρόμο. Κινείται κοντά μας, μας παρακολουθεί για λίγο, και πάλι φεύγει. Ήταν εκεί όταν πήραμε καινούργιο αμάξι, όταν πέρασα στο Πολυτεχνείο. όταν γνώρισα την κοπέλα μου, όταν οδηγούσαμε προς το Ναύπλιο για να παρουσιαστώ για φαντάρος, είναι συνέχεια δίπλα μας.

Είναι σαν υπενθύμιση ότι είναι ο παππούς δίπλα μας. Ότι μας προσέχει. Ότι εγκρίνει τα όσα κάνουμε. Ότι μας προστατεύει. Και ξέρω ότι είναι πια πολλά τα χρόνια για κείνο. Απορώ πως αντέχει να κινείται δίπλα στα σημερινά υπερ-αυτοκίνητα. Και φοβάμαι ότι ίσως έχει η στιγμή να ξεκουραστεί και κείνο. Όμως θα θελα έστω για μια φορά ακόμα να το ξαναδώ. Μια φορά ακόμα. Να με "εγκρίνει"και να με "ηρεμήσει" για μια φορά ακόμα...