Τετάρτη 30 Απριλίου 2008

Διδάκτορες Φυσικής, μήπως απλά μας δουλεύουν;

2 σχόλια


Η τηλεόραση αυτές τις άγιες μέρες του Πάσχα η τηλεόραση παίζει ότι επαναλήψεις και "κονσέρβες" είχε για να χαζέψουμε (κατά το χαζεύω τηλεόραση).
Ως πιο προνοητικός όμως από άλλες φορές είχα προετοιμαστεί. Είχα συγκεντρώσει και παρακολούθησα σχεδόν όλα τα επεισόδια του "Σύμπαντος που αγάπησα". Μιας καταπληκτικής εκπομπής εκλαϊκευμένης επιστήμης (κυρίως φυσικής) που προβάλει εδώ και κάποια χρόνια η ΕΤ3.
Η συγκυρία δεν μπορούσε να είναι ιδανικότερη. Νομίζω ότι αυτές οι μέρες κρύβουν μια εσωτερικότητα και μια ανάγκη για αναζήτηση και η βόλτα στα πεδία της σύγχρονης φυσικής μπορεί να προσφέρει άπειρες τέτοιες στιγμές . Αλλά και στιγμές έντονης θρησκευτικότητας για το μεγαλείο και σοφία Του Δημιουργού και την ελαχιστότητα του ανθρώπου.
Ήρθα για πρώτη φορά τόσο κατανοητά (αλλά όχι και αντιληπτά!) σε επαφή με έννοιες όπως ο χωροχρόνος, η ύπαρξη όχι τριών αλλά 4 (ή κατά άλλους ως και 11) διαστάσεων για τον χώρο, ένιωσα αμήχανος μαθαίνοντας ότι ο αντιληπτός τρισδιάστατος κόσμος που ζούμε είναι μια , μια προβολή του υπαρκτού τετραδιάστατου κόσμου,μια απλοποίηση των ελλιπών αισθήσεων μας (όλων και όχι μόνο της όρασης αλλά και της αφής, της ακοής και της γέυσης!), ένιωσα κενός στην ερμηνεία της ύπαρξης μας ως στροβίλων ηλεκτρικών φορτίων, ερωτεύτηκα τις δημιουργίες της μορφοκλασματικής γεωμετρίας (fractal) των σχημάτων με άπειρη περίμετρο και πεπερασμένο εμβαδόν και των κλασματικών διαστάσεων , και αναρωτήθηκα τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά που ζούμε, θυμόμαστε και ονειρευόμαστε αν κάποτε ο άνθρωπος βρεθεί σε μια συνειδητότητα μεγαλύτερη των τριών διαστάσεων.
Η πρώτη σκέψη για όλα αυτά πρέπει να ομολογήσω ότι είναι η απόρριψη, η ειρωνεία και η άρνηση. Η τρισδιάστατη Ευκλείδεια γεωμετρία και η φυσική που χτίστηκε πάνω σε αυτή είναι υπεραρκετή για να περιγράψει τον κόσμο που ζούμε. Άλλωστε στα 18 χρόνια εκπαίδευσης από το δημοτικό μέχρι και το πολυτεχνείο δεν μου χρειάστηκε ποτέ ούτε καν η υποψία μιας τέταρτης διάστασης, ούτε πέρασε από το μυαλό μου η αναγκαιότητα της ύπαρξης θεωριών όπως αυτή των υπερχορδών. Και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι για τις επόμενες δεκαετίες εκατομμύρια ερευνητών θα θεωρούν ότι βρίσκονται στην αιχμή της επιστημονικής έρευνας όταν στηριζόμενη πάνω στην ευκλείδεια γεωμετρία θα τελειοποιούν και θα επεκτείνουν την γνώση μας για τον αντιληπτό κόσμο.
Αυτό όμως ο αντιληπτός κόσμος επιφυλάσσει σε κάθε γωνιά του κρυμμένο και ένα αδιέξοδο για την ευκλείδεια επιστήμη. Και δεν αναφέρομαι στην αναζήτηση απαντήσεων για τα προαιώνια ερωτήματα του ανθρώπου αλλά ακόμα και στα πιο μικρά τα πιο απλά και καθημερινά πράγματα. Η fractal μορφή του κουνουπιδιού και της φτέρης, η αλλαγή του μήκους της ακτογραμμής ανάλογα με τη μονάδα μέτρησης, η καμπύλωση της γραμμής του χρόνου, η αλλαγή της συνείδησης του χρόνου ανάλογα με τη διάθεσή μας και πολλά άλλα καθημερινά και ανθρώπινα. Που άλλωτε τα παρατηρούμε και άλλοτε όχι. Αλλά και στις ομοιότητες ανάμεσα στον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο. Η δομή του ατόμου και η δομή του σύμπαντος. Κι αν η δομή του ατόμου όπως διδάσκεται στα σχολεία όπως δείχνει η κατεύθυνση της σύγχρονης επιστημονικής έρευνας είναι πλέον προϊστορία, μήπως και η δομή του σύμπαντος που μάθαμε είναι και αυτή λανθασμένη ή ελλιπής; Άραγε σε τι κόσμο ζούμε;Και πόσες φορές πρέπει να αλλάξει η κοσμοθεωρία μας για να πλησιάσουμε την πραγματικότητα;
Τα αδιέξοδα αυτά τα αίρει η σύγχρονη επιστημονική προσέγγιση. Αλλά τα αίρει με τρόπο μαθηματικό. Μέσα από εξισώσεις και θεωρητικές κατασκευές που στέκουν αλλά μόνο πάνω στο χαρτί και στη νόηση. Όχι στην αντίληψη, όχι στην αίσθηση. Την οποία αναγκαστικά ξεπερνούν.
Και έτσι τίθεται η ερώτηση για την χρησιμότητα αυτού του κομματιού της επιστήμης. Όχι για την αναγκαιότητα αλλά για την χρηστική αξία.
Αφού είναι κάτι που δεν θα νιώσουμε ποτέ (τουλάχιστον σίγουρα όχι με τις τωρινές "ξεκλειδωμένες" δυνατότητες μας).
Εφόσον είναι μια γνώση με χροιά θρησκείας μιας και πιο πολύ πρέπει να την αποδεχθείς παρά την αποδείξεις.
Αλλά και εγωιστικά, επειδή είναι κάτι που απομακρύνει τον άνθρωπο για μια ακόμη φορά από την κορωνίδα της δημιουργίας.
Και η απάντηση έρχεται από τη σύντομη ανθρώπινη ιστορία. Όταν αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά ότι η γη είναι επίπεδη. Όταν έπαψε η θεώρηση του πλανητικού μας συστήματος να είναι γεωκεντρική. Όταν εξηγήθηκε η βαρύτητα και "συνελήφθη" ο ηλεκτρισμός. Η ζωή δεν άλλαξε αμέσως. Η χρησιμότητα των νέων επιστημονικών θεωρήσεων δεν αποδείχθηκε όταν δημοσιεύθηκε. Οι υποστηρικτές της επικρατούσας αντίληψης αμύνθηκαν σθεναρά. Αρνήθηκαν να αποδεχτούν ότι δεν είχαν δει. Μόνο όταν η νέα γενιά που είχε γίνει πιο ανεκτική στην ύπαρξη των νέων θεωριών ήρθε στα πράγματα εγκαταλείφθηκαν οι παλιές θεωρίες. Και εκμεταλλεύτηκε η ανθρωπότητα τις νέες.
Μόνο που αυτή τη φορά τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Η αδυναμία (και όχι η άρνηση και η εθελοτυφλία) αντίληψης και συνειδητοποίησης στέκεται προς το παρόν ανυπέρβλητο εμπόδιο για την εξάπλωση της γνώσης στον καθένα από εμάς.
Και μέχρι να το υπερβούμε θα μπορούμε "αφελώς" και με χιούμορ να αναρωτιόμαστε αν όλοι αυτοί οι Δόκτωρες Φυσικές που μας "πουλάνε μούρη" με όλα αυτά τα ακατανόητα είναι επιστήμονες ή απλά έχουν βρει έναν ωραίο τρόπο να μας δουλεύουν;

Όπως και να έχει όμως ας μην αμφιβάλουμε.
Η επιστημονική γνώση είναι εδώ,γύρω μας, έστω και αν όχι πάντα εν γνώσει μας.

Υ.Γ...και αν έχει ενδιαφέρον να δεί κανείς πώς εξελίσσεται ένα fractal:Studying Mandelbrot Fractals

Δευτέρα 28 Απριλίου 2008

Easter Prison Break

0 σχόλια

Στη "δουλειά" μας (στο blogging ντε!) συνήθως η σκέψη γίνεται έμπνευση και οδηγεί τα λόγια και στην συνέχεια ακολουθούν οι εικόνες.
Για την ανάρτηση αυτή τα πράγματα δούλεψαν ανάποδα από ότι συνήθως. Αφορμή στάθηκε μια εικόνα που τυχαία έπεσα πάνω της.
Και αυτή οδήγησε τη σκέψη. Αλλά νομίζω ότι είναι μια τόσο εύστοχη εικόνα που περιττεύουν τα λόγια.
Και είναι τόσο επίκαιρη όσο και διαχρονική (σε συμβολισμό και σημασία).
Απολαύστε την!

Τετάρτη 23 Απριλίου 2008

Νηστεύεις; Το αξίζεις;

2 σχόλια


Μεγάλη Εβδομάδα. Νηστεία.
Για αρκετούς από εμάς.
Ακόμα και 2000 χρόνια μετά το μαρτύριο του Χριστού αρκετοί από εμάς νιώθουμε την ανάγκη να συμμετάσχουμε στο θείο δράμα. Έστω και τύποις.
Νηστεύουμε. Αν όχι όλη τη Σαρακοστή, τουλάχιστον την Μεγάλη Εβδομάδα. Έστω τις τελευταίες μέρες.
Το κάνουμε για την ψυχή μας. Για να αποδείξουμε την εγκράτειά μας. Να ασκηθούμε στις αρετές τις υπομονής και της ταπεινότητας.
Αλλά η νηστεία δεν είναι ο μόνος δρόμος για την άσκηση αυτή. Δεν είναι καν ικανός δρόμος αν δεν συμβαδίζει με την ανάλογη συμπεριφορά. Αν νηστεύεις αλλά κάνεις κακό στους γύρω σου. Αν ζηλεύεις όσα έχει ο άλλος. Αν πληγώσεις κάποιον.
Δεν είναι αρκετό να μην φας κρέας ή γάλα για να νιώσεις περισσότερο άνθρωπος. Προσπάθησε αυτές τις μέρες αν νιώσεις ότι πας να κάνεις κάτι κακό να το αποφύγεις.
Αντί να αποφύγεις να δοκιμάσεις κάτι αρτύσιμο απέφυγε να στεναχωρήσεις κάποιον.
Απέφυγε να καυχηθείς και να κομπάσεις. Να καγχάσεις. Να αγνοήσεις κάποιον που έχει την ανάγκη σου και ζητάει την βοήθειά σου.
Απέφυγε να εκμεταλλευτείς μια αδύναμη στιγμή ακόμη και του εχθρού σου. Χαμογέλα σε κάποιον που σε πλήγωσε.
Προσπάθησε να αναγνωρίσεις κάποιο ελάττωμά σου.
Προσπάθησε να αρνηθείς μια συνήθειά σου. Να μην καπνίσεις. Να μην πιεις Να μην υπερκαταναλώσεις.
Προσπάθησε να μπεις σε μια εκκλησία πριν το Μ. Σάββατο.
Και μην κάνεις το λάθος που κάνω τώρα. Μην το παίξεις έξυπνος εκ του ασφαλούς. Μη νουθετήσεις αν δε ζητηθεί η συμβουλή σου. Μην προσπαθήσεις να εντυπωσιάσεις με τη ¨δική σου αλήθεια¨.
Για λίγες μέρες.
Για αυτές τις μέρες.
Θα διαπιστώσεις ότι είναι δύσκολο.
Πολύ δύσκολο.
Πολύ πιο δύσκολο από το να μην αρτυθείς.
Και πολύ πιο σημαντικό.

Καλή Ανάσταση!

100στή ανάρτηση

0 σχόλια


Αισίως φτάσαμε στις 100 αναρτήσεις!
Αυτό σημαίνει ότι για αρκετό καιρό αυτή η εδώ η γωνιά επικοινωνίας και αυτοέκφρασης κράτησε ζεστό το ενδιαφέρον και το δικό μου αλλά και εσάς των αναγνωστών.
Μέσα σε αυτούς τους μήνες που έχω εντάξει στην καθημερινότητα μου το blogging έχει τύχει αρκετές φορές να "πέσω πάνω" στην εκατοστή ανάρτηση κάποιου συνblogger.
Δεν έχει τύχει όμως (παρά ελάχιστα) ποτέ να γυρίσω και να διαβάσω την πρώτη ανάρτηση κάποιου blog.
Να δω εκείνη την ισχυρή αφορμή, τα λόγια που πιέζαν να βγουν, την περίσταση του που ζητούσε να πάρει θέση και τον έκανε να αρχίσει αυτή εδώ τη "φάμπρικα".
Το πρώτο, άλλοτε πιο αμήχανο, άλλοτε πιο ειλικρινές, φλογερό και εγκάρδιο ποστ του.
Και έτσι, στην εκατοστή μου ανάρτηση αναζήτησα τη δική μου πρεμιέρα. Και την ξανανεβάζω.
Πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Εγώ άλλαξα. Εσύ άλλαξες. Ο κόσμος άλλαξε. Η γη έφερε αρκετές βόλτες από τότε. Όμως τα λόγια είναι το ίδιο ζεστά. Η αίσθηση το ίδιο πρωτόγνωρη. Η εμπειρία το ίδιο συγκινητική.
Σας ευχαριστώ για την παρέα. Συνεχίστε να στηρίζετε τόσο αληθινά και να διαφωνείτε τόσο εποικοδομητικά στα γραφόμενά μου όπως κάνατε στα πρώτα 100 μου...

2 2 4 Ντράπηκα. Είμαι δειλός, πρέπει φοβάμαι να το παραδεχτώ. Χτες ήμουν στη στάση στον Ευαγγελισμό και είδα ένα παιδί τυφλό. Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που περίμενε το λεωφορείο. Κυκλοφορώ συνήθως με το αυτοκίνητο και δεν είχα δει. Είχε μια διαφανή ταμπέλα με τρεις θήκες και έβαζε σε καθεμία τα ψηφία που σχηματίζουν τον αριθμό της γραμμής. Και στη συνέχεια στέκονταν στο χείλος του πεζοδρομίου κρατώντας την ταμπέλα και ελπίζοντας να τον προσέξει ο οδηγός του λεωφορείου ή κάποιος από όσους περίμεναν για να του πουν ότι ήρθε και μπορεί να ανέβει.2 2 4. Αυτοί οι αριθμοί δεν βγαίνουν από το μυαλό μου. Κάθονταν επί 25 λεπτά (τότε έφυγα εγώ, δεν ξέρω πόσο μετά πέρασε το λεωφορείο του) με το χέρι τεντωμένο και κινδυνεύοντας ανα πάσα στιγμή κάποιο διερχόμενο όχημα να τον πατήσει. Πόνεσα βλέποντάς τον. Πόνεσα βλέποντας συνανθρώπους μου να μπαίνουν μπροστά του για να του πάρουν τη θέση. Ήθελα να πάω να του πω να κατεβάσει το χέρι. Όσο ήμουν εκεί θα του έλεγα εγώ αν έρχεται το λεωφορείο του. Ντράπηκα. Ντράπηκα για μας. τους "υγιείς".Φοβήθηκα μην τον προσβάλλω. Τον κοίταζα συνέχεια και προσπαθούσα να ξεκολλήσω τα πόδια μου από το πεζοδρόμιο για να πάω κοντά του. Δεν τα κατάφερα. Το λεωφορείο μου ήρθε να με σώσει. Μπήκα γρήγορα μέσα. Κλείσαν οι πόρτες. Ξεκινήσαμε και περνώντας τον ξαναείδα να περιμένει ακίνητος. Αξιοπρεπής και δυνατός. Δεν με είχε ανάγκη. Εγώ τον είχα ανάγκη για να ξαναγίνω άνθρωπος. Αλλά δεν τα κατάφερα. Την επόμενη φορά.

Σάββατο 19 Απριλίου 2008

Σημάδια των καιρών (ολοταχώς προς το τέλος των αντρών)

4 σχόλια



Κύριοι τελειώσαμε.
Αν δεν τελειώσαμε, τότε σίγουρα βαίνουμε προς το τέλος.
Μείναμε λίγοι.
Κι αυτός ο κόσμος μοιάζει να μη μας έχει πια ανάγκη.
Δεν είμαστε απαραίτητοι.
Δεν εκφράζουμε κάτι το μοναδικό, κάτι το αναντικατάστατο.
Για αρκετούς δεν είμαστε καν χρήσιμοι.
Μας προσπερνούν τα γεγονότα. Συν-άνδρες, περαστικά μας! Και καληνύχτα!
Και αν δε με πιστεύετε ορίστε, διαβάστε τα σημάδια των καιρών! Και τρίψτε τα μάτια σας. Μαλακά, μη φύγει η μάσκαρα!

Διαμαρτύρονται οι ομοφυλόφιλοι της Αθήνας ότι ο δήμος δεν περιλαμβάνει το Φεστιβάλ τους υπό την αιγίδα του!
Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:

O Kακλαμάνης λέει "όχι" στο Athens Pride 9/4/08

Το αίτημα για παροχή αιγίδας στο Athens Pride απορρίφθηκε Σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις τα Pride τίθενται κάτω από την αιγίδα των Δήμων. Ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Κακλαμάνης απάντησε ότι οι εκεί Δήμαρχοι δεν δίνουν τίποτε παραπάνω. Τόνισε ότι «ζητάνε δέκα, τους δίνω τα εννιά, μόνο την αιγίδα δεν τους δίνω».

Προσέξτε τώρα πόσες αναγνώσεις έχει (για μένα) αυτή η είδηση:

  1. Οι ομοφυλόφιλοι θεωρούν ότι μπορούν να ονομάζουν ένα φεστιβάλ όπου προβάλουν την σεξουαλική ιδιαιτερότητά τους ως η "υπερηφάνεια της Αθήνας". Λες και εκφράζουν όλη τους Αθηναίους ή ότι όλοι εμείς νιώθουμε υπερήφανοι γι' αυτούς. Και δεν θα σταθώ (αν και θα ' πρεπε) στο αν θα πρέπει να προβάλλεται η επιλογή τους αυτή. Αλλά αναρωτιέμαι. Θα μπορούσα και εγώ που μου αρέσουν οι μελαχρινές, ιδιαίτερα οι τσουπωτές, οι μπαμπάτσικες, να κλείσω κάποια μέρα την Αθήνα για να διαδηλώσω την προτίμησή μου;
  2. Οι ομοφυλόφιλοι θεωρούν λογικό ο Δήμος των Αθηναίων να επιβραβεύσει την ιδιαιτερότητά τους και να την προβάλει. Έχουμε πλέον προσπεράσει το αίτημα της ανοχής. Ιστορία αποτελεί και η ανάγκη της αποδοχής. Πλέον μιλάμε για εξαναγκαστική επιβράβευση μιας τέτοιας σεξουαλικής συμπεριφοράς
  3. Ο (gay friendly) δήμαρχος των Αθηναίων, Νικήτας Κακλαμάνης αρνείται να τους θέσει υπό την αιγίδα του δήμου. Αλλά νιώθει υποχρεωμένος να απολογηθεί. Και να μας ενημερώσει ότι ουσιαστικά επικροτεί μια τέτοια εκδήλωση και τη στηρίζει με όλους τους τρόπους μόνο που δεν έχει το θάρρος να το πει δημόσια
Στο ίδιο θέμα παραμένουμε μαθαίνοντας ότι δήμαρχοι που πρόσκεινται στον Συνασπισμό (!) αρνούνται να τελέσουν γάμους ζευγαριών του ιδίου φύλου. Αυτό και αν δεν το περίμενα.
Παραθέτω σχετικά:
Πόλεμος ανακοινώσεων ΟΛΚΕ-Συνασπισμού για τους γάμους των ομόφυλων ζευγαριών Για εμπαιγμό και πολιτική ανακολουθία εγκαλεί το Συνασπισμό η Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδος (ΟΛΚΕ), όσον αφορά την τέλεση πολιτικών γάμων από δημάρχους που πρόσκεινται στο κόμμα της Αριστεράς. Σήμερα ο ΣΥΝ μας ανακοίνωσε την άρνηση των δημάρχων που επηρεάζει να τελέσουν τους γάμους αυτούς» αναφέρεται στην ανακοίνωσε της ΟΛΚΕ που καλεί το ΣΥΝ «να εξηγήσει γιατί πρόβαλε την προηγούμενη άποψη, χωρίς να έχει εξασφαλίσει τη συναίνεση κάποιων δημάρχων, εκμεταλλευόμενος την κατανοητή επιθυμία της μεγάλης ομάδας των λεσβιών, ομοφυλόφιλων, αμφισεξουαλικών και τρανσεξουαλικών πολιτών της χώρας για ισότητα και δικαιοσύνη, και πλειοδοτώντας κάθε άλλο πολιτικό χώρο για λόγους προεκλογικής εκμετάλλευσης.»

Και μάλιστα οι ομοφυλόφιλοι φέρνουν σαν "καλό" παράδειγμα δήμαρχο προσκείμενο στην Ν.Δ. (!) ο οποίος δήλωσε ότι δεν έχει πρόβλημα σαν άνθρωπος και σαν θεσμός (!) να παντρέψει δύο ομοφυλόφιλους!
Λέτε να ζήσουμε κάποτε τη στιγμή που οι τηλεοράσεις θα καλύπτουν την τελετή των γάμων του Γ. Καρατζαφέρη με τον Μ. Έβερτ; Μπρρρρρ!!!!!!

Τελευταίο σημάδι των καιρών για σήμερα η είδηση ότι στην Ισπανία στην νέα κυβέρνηση Θαπατέρο οι γυναίκες υπουργοί είναι περισσότεροι από τους άνδρες καθώς είναι επικεφαλής 9 υπουργείων σε σύνολο 17!
Παραθέτω:
Οι γυναίκες κυριαρχούν στη νέα ισπανική κυβέρνηση υπό τον Θαπατέρο

Το ωραίο φύλο έχει την τιμητική του στη νέα ισπανική κυβέρνηση που παρουσίασε ο Χοσέ Θαπατέρο. Οκτώ γυναίκες υπουργοί έναντι επτά ανδρών με μια 37χρονη από την Καταλονία να αναλαμβάνει το υπουργείο Άμυνας

Πρόκειται για την Κάρμεν Τσακόν, μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Καταλονίας (PSC), η οποία είναι η πρώτη γυναίκα υπουργός Αμυνας στην Ισπανία.

Κατά τα άλλα, ο Θαπατέρο διατήρησε το «βαρύ πυροβολικό» της προηγούμενης κυβέρνησης με πρώτη αντιπρόεδρο την Μαρία Τερέσα Φερνάντεθ ντε λα Βέγκα.

Πάντως, στην ισπανική πολιτική ζωή των τελευταίων χρόνων, οι γυναίκες αναλαμβάνουν συχνά θέσεις-«κλειδιά». Ο τέως πρωθυπουργός Χοσέ Μαρία Αθνάρ είχε διορίσει γυναίκα υπουργό Εξωτερικών (Ανα Παλάθιο), ενώ γυναίκες ήταν επικεφαλής της Βουλής και της Γερουσίας.

Και μάλιστα η Κάρμεν Τσακόν, η νέα Υπουργός Άμυνας είναι έγκυος και μας έδωσε μια από τις ωραιότερες εικόνες το τελευταίο διάστημα από τη διεθνή επικαιρότητα, καθώς στα πλαίσια της ανάληψης των καθηκόντων της πέρασε μπροστά από το άγημα του Ισπανικού στρατού.Μια εικόνα που με την ταυτόχρονη αντιπαράθεση της αυστηρής και απόμακρης εικόνας των στρατιωτών και μια γυναίκας που κουβαλάει στα σπλάχνα της ένα έμβρυο, αποδεικνύει ότιστις μέρες μας, ακόμα και ο αρχηγός του στρατού μπορεί να αποτελεί σύμβουλο του θαύματος της ζωής και της αγάπης.

Υ.Γ. Τυχερέ Λεωνίδα! Εσύ έφυγες νωρίς!

Τετάρτη 16 Απριλίου 2008

Ομαδική παράκρουση ή εμένα μου έχει κάτι ξεφύγει;

8 σχόλια

Το σημερινό ποστ μου αποτελείται από μια και μόνο απορία.
Που όπως οι περισσότερες μεγάλες απορείες στη ζωή προκύπτουν όταν είσαι με τις ώρες κολλημένος στην κίνηση.
Είναι αυτά τα διπλά λεωφορεία:Αυτά που τα λέμε και φυσαρμόνικες.
Και αναρωτιέμαι: ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΛΕΜΕ ΦΥΣΑΡΜΟΝΙΚΕΣ;;;;;;;;;
Αφού η φυσαρμόνικα είναι (όπως όλοι ξέρουμε άλλωστε) έτσι:
Δεν θα έπρεπε να τα λέμε ΑΚΚΟΡΝΤΕΟΝ;;;;;;

Ε; Αναρωτιέμαι....
Μήπως κάτι μου ξεφεύγει;
Ή μήπως έχουμε ομαδική παράκρουση;
Ευχαριστώ ; )

Δευτέρα 14 Απριλίου 2008

Υπατία, η Αλεξανδρινή και η Τζιχάντ του "αγίου" Κύριλλου

2 σχόλια



«Στην Υπατία, που στην λάμψη σου, στα λόγια σου κλίνω γόνυ και υψώνω το βλέμμα μου προς τον έναστρο ουρανό του πνεύματός σου. Γιατί προς τον ουρανό τοξεύει η πράξη σου, προς τον ουρανό οδηγεί των λόγων σου η ομορφιά, θεϊκή Υπατία. Ω συ των πνευματικών επιστημών υπέρλαμπρο αστέρι».
Παλλαδάς, «Ύμνος εις την Υπατίαν», Anthologia Graeca

Μια προσωπικότητα ολοκληρωμένη, γεμάτη ηθικές αρετές θάρρους, δύναμης, δικαιοσύνης, ειλικρίνειας, σεβασμού και αφοσίωσης στα ιδανικά, τις αξίες και τα πιστεύω της. Από τις σπάνιες γυναικείες μορφές, που η ενασχόλησή της με τις κατ' εξοχήν για την εποχή, ανδρικές επιστήμες, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πνευματική κληρονομιά της ύστερης αρχαιότητας... Αυτή η πρώτη Ελληνίδα που θέλησε ν' ακολουθήσει το δρόμο της ανεξαρτησίας ενάντια στις προκαταλήψεις, αρνούμενη υποταγή σε ένα ανδροκρατούμενο κατεστημένο και στο θρησκευτικό φανατισμό, δέχτηκε την ευτέλεια και το διωγμό. Μέσα στη θαρραλέα μοναξιά και με όπλο τις γνώσεις της, αντιστάθηκε επιβάλλοντας τη γυναικεία φωνή ακόμη και μετά τη δολοφονία της. Ως την τελευταία ημέρα, ως την τελευταία ανάσα της, αντιμετώπισε με θάρρος κι επίγνωση ακόμη και τον ίδιο το θάνατό της.
Δημήτρη Βαρβαρήγου: «Υπατία» (ιστορικό μυθιστόρημα)

Ο «πατριάρχης» της Αλεξάνδρειας Κύριλλος, που με τις ορδές των φανατικών μοναχών κατατρομοκρατούσε την πόλη, παρακίνησε και αποδέχτηκε τη δολοφονία της Υπατίας, από ζηλοφθονία, καθώς παρατηρούσε τις ατέλειωτες ουρές των μαθητών, που συνωστίζονταν στην είσοδο της ακαδημίας της.
Μια μοιραία ημέρα, στη διάρκεια της σαρακοστής(!), η Υπατία σύρθηκε βίαια έξω από την άμαξά της, γυμνώθηκε, μεταφέρθηκε σε παρακείμενη χριστιανική εκκλησία(!) και κατακρεουργήθηκε απάνθρωπα από ομάδα άγριων και ανάλγητων φανατικών χριστιανών, οπαδών του Κυρίλλου, με επικεφαλής τον Πέτρο τον αναγνώστη. Οι σάρκες της αποκολλήθηκαν από τα κόκαλα με κοφτερά όστρακα (οστράκοις ανείλον) και τα ασπαίροντα μέλη της παραδόθηκαν στη φωτιά και τα σκυλιά!
Η δικαστική έρευνα που ξεκίνησε για την τιμωρία των ενόχων του αποτρόπαιου εγκλήματος σταμάτησε μετά από όργιο δωροδοκιών. Ο θάνατος όμως της Υπατίας άφησε ανεξίτηλο στίγμα στο χαρακτήρα και στη θρησκεία του Κυρίλλου από την Αλεξάνδρεια…
Έντ. Γκίμπον, «Παρακμή και πτώση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας»
Και ολίγα για το ποιόν του Κυρίλλου, που ανενδοίαστα η «χριστιανική εκκλησία» έχει ανακηρύξει σε «άγιο»:
…Ήταν εξέχων θεολόγος! Πέραν αυτού όμως, ήταν αυταρχικός και αδίστακτος, βίαιος και άπληστος για δύναμη, έτοιμος να χρησιμοποιήσει το πλήθος και τους φανατικούς μοναχούς, για να εκτελέσουν τις εντολές του, απέναντι στους αντιπάλους του, τους αλεξανδρινούς ειδωλολάτρες, Εβραίους και μονοφυσίτες (χριστιανούς)!
W.H.C. Frend, «The rise of monophysite»

Πλησιάζουν οι μέρες της μεγάλης βδομάδας. Και τα κανάλια θα δείξουν ότι ταινίες και επικές σειρές έχουν στα ράφια της βιντεοαποθήκης τους με τους διωγμούς και τα μαρτύρια που υπέστησαν οι χριστιανοί των πρώτων αιώνων. Έπειδή εγώ όμως (όπως θα έχετε καταλάβει) είμαι ανάποδος και γκρινιάρης αποφάσισα να γράψω κάτι την για την ανυπέρβλητη Υπατία και τη δολοφονία της από φανατικούς χριστιανούς, μια πράξη που είναι η κορυφή ενός παγόβουνου φονταμενταλιστικού μίσους και κυνηγητού από τους χριστιανούς προς όσους δεν προσηλυτίζονταν και δεν αλλαξοπιστούσαν.

Όταν γεννήθηκε η Υπατία το 370 μ.Χ., η διανοητική ζωή της Αλεξάνδρειας βρισκόταν σε κατάσταση επικίνδυνης σύγχυσης. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία γινόταν χριστιανική και όλο και πιο συχνά έβλεπε αιρέσεις και σατανισμό στα μαθηματικά και στην επιστήμη: "οι μαθηματικοί έπρεπε να κατασπαραχθούν από θηρία ή να καούν ζωντανοί" (McCabe). Μερικοί από τους χριστιανούς Πατέρες αναβίωσαν τις θεωρίες της επίπεδης γης και του σύμπαντος ως στερέωμα. Στην Αλεξάνδρεια ο Θεόφιλος, Πατριάρχης Αλεξάνδρειας, υποκινούσε βίαιες συγκρούσεις μεταξύ παγανιστών, Εβραίων και Χριστιανών. Δεν ήταν μια και τόσο ευμενής εποχή για να είναι κανείς επιστήμονας, ή φιλόσοφος.

Ο πατέρας της Υπατίας, ο Θέων, ήταν μαθηματικός και αστρονόμος στο Μουσείο. Επέβλεπε από κοντά κάθε πλευρά της εκπαίδευσης της κόρης του. Σύμφωνα με το μύθο, ήταν αποφασισμένος να γίνει η κόρη του ένα 'τέλειο ανθρώπινο ον' - ήταν η εποχή που οι γυναίκες θεωρούνταν κάτι παρακάτω από άνθρωποι! Ήταν προσωπική μαθήτρια του μάγου Πλούταρχου και ανατράφηκε στις θεμελιώδεις αρχές της Πλατωνικής Σχολής. Η Υπατία ήταν πραγματικά μια ξεχωριστή νέα. Ταξίδεψε στην Αθήνα και την Ιταλία και εντυπωσίαζε όσους συναντούσε με την εξυπνάδα και την ομορφιά της.

Όταν επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια έγινε δασκάλα των μαθηματικών και της φιλοσοφίας. Το Μουσείο είχε χάσει την υπεροχή του και η Αλεξάνδρεια τώρα είχε ξεχωριστά σχολεία για παγανιστές, για Εβραίους και για Χριστιανούς. Ωστόσο, η Υπατία δίδασκε σε ανθρώπους κάθε θρησκείας και μετά τον πατέρα της ανέλαβε μια Έδρα Φιλοσοφίας στην πόλη. Σύμφωνα με τον βυζαντινό εγκυκλοπαιδιστή Σουίδα, 'ήταν επίσημα διορισμένη να ερμηνεύει το δόγμα του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη κ.ά.". Πολλοί μαθητές ερχόταν στην Αλεξάνδρεια ειδικά για να παρακολουθήσουν τις διαλέξεις της για τα μαθηματικά, την αστρονομία, τη φιλοσοφία και τη μηχανική. Το σπίτι της έγινε κέντρο διανοουμένων και συγκέντρωνε σχολαστικιστές που συζητήσουν επιστημονικά και φιλοσοφικά ερωτήματα.


Με επιχειρήματα και δημόσια αναγνώριση και σεβασμό η Υπατία επισκίαζε κάθε αντίπαλο των Χριστιανικών δογμάτων της Βόρειας Αιγύπτου. Ήταν φημισμένη για το βάθος της γνώσης της και τη γοητεία της προσωπικότητάς της και αγαπημένη των πολιτών της Αλεξάνδρειας. Συχνά την καλούσαν ως σύμβουλο οι άρχοντες της πόλης.

Αν και τα γραπτά της καταστράφηκαν στην πυρκαγιά της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, μπορούμε να σχηματίσουμε μια εικόνα του περιεχομένου τους από τα σχόλια σύγχρονών της συγγραφέων. Η Υπατία έγραψε σχόλια για την Αριθμητική του Διόφαντου, επίσης για τον Αστρονομικό Κανόνα του Πτολεμαίου και ακόμα για τις Κωνικές Τομές του Απολλώνιου της Πέργα.

Το σημαντικότερο έργο της Υπατίας ήταν στην άλγεβρα. Έγραψε σχόλια στην Αριθμητική του Διόφαντου σε 13 βιβλία. Ο Διόφαντος έζησε και εργάσθηκε στην Αλεξάνδρεια τον τρίτο αιώνα και έχει ονομασθεί 'πατέρας της άλγεβρας'. Ανέπτυξε τις απροσδιόριστες (ή Διοφαντικές) εξισώσεις, δηλαδή εξισώσεις με πολλαπλές λύσεις. (Ένα συνηθισμένο παράδειγμα προβλημάτων αυτού του τύπου είναι το πώς μπορούμε να μετατρέψουμε ένα κατοστάρικο σε νομίσματα χρησιμοποιώντας διαφορετικά νομίσματα, 50άρικα, 20άρικα κλπ.). Εργάσθηκε επίσης με δευτεροβάθμιες εξισώσεις. Τα σχόλια της Υπατίας περιελάμβαναν εναλλακτικές λύσεις και πολλά νέα προβλήματα που προέκυπταν σαν συνέπεια στα χειρόγραφα του Διόφαντου.

Εκτός από τη φιλοσοφία και τα μαθηματικά, η Υπατία είχε ενδιαφέρον για τη μηχανική και την πρακτική τεχνολογία. Τα γράμματα του Συνέσιου περιέχουν σχέδια για αρκετά επιστημονικά όργανα περιλαμβάνοντας έναν αστρολάβο (Ο αστρολάβος χρησιμοποιούταν για τη μέτρηση των θέσεων του άστρων, πλανητών και του ήλιου και για τον υπολογισμό της ώρας και του ανερχόμενου ζωδίου του ζωδιακού).

Η Υπατία ανέπτυξε ακόμα μια συσκευή για τη διύλιση του νερού, ένα όργανο για τη μέτρηση της στάθμης του νερού και ένα διαβαθμισμένο υδρόμετρο από μπρούτζο για τη μέτρηση της ειδικής βαρύτητας (πυκνότητας) ενός υγρού.

Αρκετοί συγγραφείς μνημονεύουν τις διδασκαλίες της Υπατίας σαν Χριστιανικές στο πνεύμα. Πραγματικά, η Υπατία αφαίρεσε το πέπλο μυστηρίου με το οποίο είχε καλυφθεί αυτή η νέα θρησκεία, συζητώντας με τέτοια ευκρίνεια για τις πιο πολύπλοκες αρχές της ώστε πολλοί νεοφώτιστοι στη Χριστιανική πίστη εγκατέλειψαν το Χριστιανισμό για να γίνουν μαθητές της. Η Υπατία αποδείκνυε λογικά την παγανιστική καταγωγή της Χριστιανικής πίστης, αλλά και εξέθετε τα υποτιθέμενα θαύματα που οι Χριστιανοί πρόβαλαν σαν σημάδια "θείας προτίμησης", αναλύοντας τους φυσικούς νόμους που διέπουν τα φαινόμενα.

Ο Συνέσιος ο Κυρηναίος (μαθητής, θαυμαστής της, επίσκοπος Χριστιανός από την Κυρήνη της Β. Αφρικής) στην επιστολή του προς τον αδελφό του Ευόπτιο υπογραμμίζει τρία βασικά σημεία, στα οποία αντικατοπτρίζεται με σαφήνεια και καθαρότητα η βασική φιλοσοφική γραμμή της Υπατίας:
  • η ανάσταση της ψυχής προ του σώματος και άνευ σώματος.
  • διαρκής αναδημιουργία του κόσμου.
  • άρνηση της εγέρσεως της σαρκός, υπό τη χοϊκή-επίγεια μορφή της
Η διδασκαλία της όσο μπορεί να αποδωθεί σε κωδικοποιημένη μορφή συνοψίζεται ως εξής:
Γνωσιολογία:
  • οι γνώσεις μας πηγάζουν από τη λογική, με αυτή συλλαμβάνουμε και ερμηνεύουμε τον κόσμο και με αυτήν οικοδομούμε τις επιστήμες
  • αποκρούει την παντοδυναμία της ανθρώπινης λογικής και της ανθρώπινης γνώσεως και θεωρεί ότι όλα τελούν κάτω από ένα "σχέδιο" της προνοίας του Δημιουργού
  • ο έσω άνθρωπος έχει προτεραιότητα και ότι η ψυχή με τη λογική της και ευρύτερα με τη συνείδησή της μορφώνει, σχηματοποιεί, σμιλεύει τον κόσμο
Οντολογία - Μεταφυσική:
  • ο κόσμος είναι δημιούργημα του θεού και γι' αυτό ο υλικός κόσμος είναι καλός. Αλλά η διεστραμμένη βούληση πολλές φορές του ανθρώπου τον οδηγεί σε υπερεκτίμηση του υλικού στοιχείου και τον αλυσοδένει στη σάρκα και στις διάφορες ηδονές του
  • ο θεός ως τέλειο και υπέρτατο ον κυβερνά, συντηρεί και προνοεί για τον κόσμο. Υπάρχει ένα ειλημμένο σχέδιο μέσα στο νου του Θεού
  • το πολυτιμότερο μέσα στη ζωή και στην πράξη του ανθρώπου είναι η πίστη και όχι η γνώση. Η Υπατία δεν περιφρονεί τη γνώση, αφού άλλωστε η πίστη και η γνώση είναι αποκάλυψη του θείου λόγου και επειδή κατάγονται και οι δύο από το θεό καμία αντίθεση δεν υφίσταται μεταξύ τους.
Αξιολογία:
  • το πρώτο κριτήριο της αλήθειας του ανθρώπου και του κόσμου είναι η πίστη στην Αποκάλυψη (το δεύτερο κριτήριο είναι η αυθεντία της εκκλησίας και το τρίτο η επίγνωση του ανθρώπου ότι οι εσωτερικές του εμπειρίες οδηγούν σε όσο το δυνατό βέβαιες απόψεις και αντιλήψεις)
  • το φυσικό κάλλος υπερβαίνεται από το ψυχικό και το ψυχικό από το πνευματικό κάλλος. Η ύψιστη ομορφιά, επομένως, ταυτίζεται με την ύψιστη πραγματικότητα
  • οι ανώτερες αρετές, πίστη, αγάπη, ελπίδα αντιπροσωπεύουν και συγχρόνως εμπραγματώνουν τους ύψιστους και έσχατους σκοπούς της ανθρώπινης ζωής
Η Υπατία υπήρξε η πρώτη διαπρεπής φιλόσοφος και μαθηματικός, η οποία παρέσυρε αρχαίους φραγμούς αναφορικά με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία και τη συνδρομή της στις επιστήμες και μάλιστα στη φιλοσοφία. Στην ιστορία του πολιτισμού καταγράφτηκε ως η πρώτη γυναίκα που δίδαξε δημόσια και μάλιστα στο επιστημονικό πεδίο της υψηλής θετικής διανόησης, συμβολίζοντας την ελευθερία της σκέψης και του λόγου, στοιχεία που ερχόντουσαν αντίθετα με τις διδαχές του χριστιανισμού και ιδιαίτερα εκείνης της πρωτοχριστιανικής κοινωνίας που έβλεπε την τυφλή υποταγή και την βία ως μοναδική διέξοδο προς το Θείο.Σε όλη της τη ζωή η Υπατία αποτέλεσε πρότυπο αρετής, εγκράτειας και σωφροσύνης. Αν και ήταν πολύ όμορφη, ποτέ της δεν ενδιαφέρθηκε για την ομορφιά του σώματός της. Ντυνόταν κόσμια και μέχρι το τέλος του βίου της, παρέμεινε παρθένα.

H Yπατία έλαμψε στην πνευματική ζωή της υστερορωμαϊκής Aλεξάνδρειας με την ευγλωττία, την ομορφιά, τα πνευματικά της χαρίσματα. Eγινε σύμβολο της θετικής γνώσης σε χρόνους όπου ο χριστεπώνυμος ζήλος ταύτιζε το φιλέρευνο πνεύμα με την πλάνη και τη μαγεία. O πατριάρχης Aλεξανδρείας Kύριλλος τη μισούσε θανάσιμα. Mε παρακίνησή του, την σαρακοστή λοιπόν του 415, ενώ η Υπατία επέστρεφε στην κατοικία της, μετά από τον συνηθισμένο περίπατό της στην πόλη, μια ομάδα χριστιανών (Παραβολάνοι ομάδα νεαρών που λειτουργούσαν ως στρατιωτικό σώμα του Πατριάρχη) την έσυραν στην εκκλησία Καισάρειον, όπου ξέσχισαν τα ρούχα της και κομμάτιασαν το σώμα της με όστρακα. Έπειτα, αφού έσυραν τα κομμάτια της σε ολόκληρη την πόλη, τα κάψανε στην πυρά έξω από την Αλεξάνδρεια, στην θέση Κίναρον.
Tο ειδεχθές έγκλημα οδήγησε στη φυγή πολλούς λόγιους και επιστήμονες. Hταν η αρχή του τέλους της Aλεξάνδρειας ως φάρου της γνώσης στον ύστερο αρχαίο κόσμο.

Και από τον θάνατό της και μέχρι τις μέρες μας ξεκινάει μια διαμάχη για τον δολοφόνου και κυρίως τον ηθικό αυτουργό της δολοφονίας της. Στις πολλές φωνές των λεγόμενων "εθνικών" και θαυμαστών του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού αντιτίθεται η χριστιανική εκκλησία η οποία αθωώνει τον Κύριλλο. Όχι μόνο τον αθωώνει αλλά και τον αγιοποιεί!

Αν λοιπόν ενδιαφέρεστε για υποθέσεις μυστηρίου, αν δυναμώνετε την τηλεόρασή σας για να ακούσετε τις εξελίξεις στη δικαστική διαμάχη Πασχάλη- 43χρονης και Κούγια Βατίδου, ελάτε να δούμε αν μπορούμε να βρούμε 16 αιώνες μετά τη λύση σε μια πραγματική δικαστική υπόθεση, με πραγματικά πολύ σημαντικά για την ανθρωπότητα, την ιστορία και τη θρησκεία, εμπλεκόμενα πρόσωπα!

Ας αρχίσουμε από τον "κατηγορούμενο". Ποιός ήταν ο Κύριλλος; Και σε ποιό ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο έγινε η δολοφονία της "δεσποίνης σεβασμίας" (κατά Συνέσιο);
  • Ο 4ος αιώνας χαρακτηρίστηκε από την προσπάθεια των αυτοκρατόρων, με εξαίρεση τον Ιουλιανό, να επιβάλουν τον χριστιανισμό ως κυρίαρχη θρησκεία στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Για το λόγο αυτό η νέα θρησκεία ήρθε αντιμέτωπη με τις υπόλοιπες θρησκευτικές και φιλοσοφικές τάσεις που υπήρχαν μέσα στο ρωμαϊκό κράτος. Ο νεοπλατωνισμός μάλιστα, αποτελούσε τον μεγαλύτερο «εχθρό», μιας και αποτελούσε την ποιο σοβαρή εναλλακτική λύση έναντι του Χριστιανισμού. Έτσι οι αυτοκράτορες, με μια σειρά διατάξεων προσπάθησαν να περιορίσουν τις ελευθερίες λατρείας των εθνικών και στην συνέχεια με μια πληθώρα νομοθετημάτων στράφηκαν να εξαλείψουν την αρχαία ελληνική θρησκεία κλείνοντας τα ιερά, απαγορεύοντας τις θυσίες και αφαιρώντας τις περιουσίες τους. Προς το τέλος μάλιστα του 4ου αιώνα, οι ναοί των εθνικών άρχισαν να καταστρέφονται (ιδιαίτερα στην Ανατολή), ενώ η εθνική λατρεία ποινικοποιήθηκε
  • Το 391 τερματίσθηκε και η λειτουργία του Αλεξανδρινού Μουσείου, με το διάταγμα του Θεοδοσίου, το οποίο επέβαλλε την καταστροφή όλων των εθνικών ναών της πόλης
  • Το 392 καταστράφηκε το Σεραπείο της Αλεξάνδρειας, ένας από τους σημαντικότερους ναούς της αυτοκρατορίας, από τον χριστιανικό όχλο, που καθοδηγείτο από τον πατριάρχη Θεόφιλο. Η καταστροφή του Σεραπείου ήταν σημαντική γιατί κτίστηκε από τον Πτολεμαίο Α και συμβόλιζε την συνύπαρξη, την αλληλοκατανόηση και τον αλληλοσεβασμό των τριών σημαντικότερων πληθυσμιακών ομάδων της Αλεξάνδρειας, των Ελλήνων, των Αιγυπτίων και των Ιουδαίων
  • Κατά την περίοδο 412-415 αυτοκρατορικός έπαρχος της Αιγύπτου ήταν ο χριστιανός Ορέστης, ο οποίος όμως, όπως και άλλοι πολιτικοί επισκεπτόταν την Υπατία για να την συμβουλευτεί για θέματα πολιτείας, αλλά και για να παρακολουθήσει τα μαθήματά της. Στο πατριαρχικό θρόνο εν τω μεταξύ ο Κύριλλος διαδέχθηκε τον αποβιώσαντα Θεόφιλο. Αμέσως ο Κύριλλος άρχισε έναν αγώνα για την «καθαρότητα της πίστης», εκδιώκοντας από την πόλη όλους τους μη ορθόδοξους χριστιανούς
  • Υπάρχει μια εκτενέστατη βιβλιογραφία για τον Κύριλλο και έχουμε στη διάθεσή μας τα έργα του. Και ξέρουμε από αυτά ότι ένιωθε βαθύτατο μίσος για το σύνολο της Φιλοσοφίας, την οποία χαρακτήριζε «ελληνιστική βλακεία». Αισθανόταν μια περιφρόνηση εξίσου βαθιά για τον Όμηρο και τον Ησίοδο, όπως και για όλους τους Έλληνες δραματουργούς. Όσο για τον ρόλο της γυναίκας, έλεγε σε ένα από τα κηρύγματά του: "Υποταγμένη και παραδομένη στην υπακοή προς τον Θεό, οφείλει να αφοσιώνεται στη γέννηση παιδιών
  • Ενδεικτική των απόψεων του είναι η σωζόμενη επιστολή του προς Ακάκιον:
"Πάσα η γραφή (η εβραϊκή Βίβλος) είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος... και ότι ο θεός προείπε αυτό είναι πάντων σωτήριον... ο δια του πανσόφου Μωυσέως προσταχθείς νόμος παραγγέλνει "Μη έχεις άλλους θεούς πλην εμού" δια τούτο και ο θεσπέσιος Μωυσής στους εξ αίματος Ισραηλίτες παρήγγειλε, να φυλάγουν τις εντολές αυτές και να αφανίζουν από προσώπου γης όλους τους τόπους στους οποίους λάτρευσαν εκεί τα έθνη τους θεούς τους. "Στα όρη τα ψηλά και στους λόφους και υποκάτω παντός δένδρου δάσους, κατασκάψτε τους βωμούς αυτών και συντρίψτε τις (λατρευτικές) στήλες αυτών. Κατακόψετε τα (ιερά) άλση τους και τα γλυπτά των θεών αυτών ΚΑΤΑΚΑΨΤΕ ΜΕ ΠΥΡ ΚΑΙ ΑΦΑΝΙΣΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΩΝ εκ του τόπου εκείνου". ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΕΠΟΝ, ΤΟΝ ΕΞ ΑΠΑΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ προς το της αληθείας να μετακινείτε φως (προσέξτε με πόση αγάπη θα γίνει αυτή ή προς την σωτηρία μετακίνηση!) δια Μωυσέως προστάζοντα είδωλα και ναούς μαζί ΝΑ ΚΑΤΑΚΑΨΕΤΕ ΑΝΑΣΚΑΠΤΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΩΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΟΒΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΛΣΗ (προσέξτε εκτός των άλλων, το μίσος προς τη φύση και τη Γαία, ανήθικα καρκινώματα του σύμπαντος, μισάνθρωποι και δενδροκτόνοι!), ΩΣΤΕ ΚΑΜΙΑΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΒΔΕΛΥΡΟΤΗΤΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΜΕΙΝΗ ΛΕΙΨΑΝΟ, κερδίζοντας έτσι μερίδιο στην δόξα"

Το επόμενο βήμα που θα πρέπει να εξετάσουμε είναι αν ο Κύριλλος είχε κίνητρο για μια τέτοια πράξη:
  • Είναι δεδομένο και το παραδέχονται ακόμα και οι υποστηρικτές του, ότι ο Κύριλλος μισούσε θανάσιμα την Υπατία και πολλές φορές δημόσια μιλούσε με το χειρότερο τρόπο για εκείνη, τη φιλοσοφία της και τις πράξεις της.
  • Η Υπατία ήταν μια από τις σημαντικότερες εκπροσώπους του Νεοπλατωνισμού, του πιο σημαντικού εναλλακτικού στο χριστιανισμό κινήματος και η παρουσία της στην περιοχή αποτελούσε πυρήνα συσπείρωσης των ανθρώπων. Όλοι οι άνθρωποι την σέβονταν και την θαύμαζαν. Είχε δεχθεί σωρία δημοτικών διακρίσεων. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι στα αισθήματα του Κύριλλου προς την Υπατία συμπεριλαμβάνονταν και ο προσωπικός φθόνος και μίσος για την αποδοχή και την αγάπη του κόσμου.
  • Και βέβαια δεν ήταν η μόνο η επιρροή της στους πολίτες, που απασχολούσε τον Κύριλλο αλλά και ο θαυμασμός και η αφοσιώση που έδειχνε για αυτήν ο (βαπτισμένος χριστιανός) έπαρχος Ορέστης. Μάλιστα την κατηγορούσε δημόσια ότι ήταν η αιτία που δεν έρχονται πιο κοντά του ο Ορέστης.
  • Και βέβαια σαν φανατικός ζηλωτής χριστιανός δεν μπορούσε παρά να μην οργίζεται βλέποντάς την να κηρύτει ότι:

    Όλες οι επίσημες δογματικές θρησκείες είναι εσφαλμένες και δεν πρέπει ποτέ να γίνουν αποδεκτές από πρόσωπα με αυτοσεβασμό.

    Διατηρήστε το δικαίωμά σας να σκεφτείτε, γιατί ακόμα και να σκεφτεί κάποιος λανθασμένα είναι πολύ καλύτερο από το να μην σκεφθεί καθόλου.

    Να διδάσκετε τις δεισιδαιμονίες ως αλήθεια είναι το πιο φοβερό πράγμα.

Είναι όμως αυτά αρκετά για να κατηγορήσει κάποιος τον Κύριλλο ως δολοφόνο; Όχι βέβαια. Άλλωστε σύμφωνα με όλες τις πηγές ο Κύριλλος δεν ήταν καν στην Αλεξάνδρεια την ημέρα της δολοφονίας της. Αυτό άλλωστε αποτελεί και τη "βασική υπερασπιστική γραμμή" του.
Κανείς όμως δεν μπορεί να μην τον κατηγορήσει για ηθικό αυτουργό της δολοφονίας της. Ότι με τους λόγους του, τα κηρυγματά του και το μίσος που εξέπεμπε, οδήγησε μια ομάδα φανατικών χριστιανών, οπαδών του (Παραβολανοί, κάποιοι τους προσδιορίζουν ως στρατιωτικό σώμα του Πατριάρχη) σε αυτή την πράξη μίσους και εκδίκησης.

Ας δούμε όμως τί ισχυρίζονται οι υποστηρικτές του Κύριλλου για να τον απαλλάξουν από αυτή την κατηγορία:
  • Ο Κύριλλος ήταν απών κατά την μέρα της δολοφονίας. Φυσικά αυτό τον απαλλάσει από οποιαδήποτε υποψία για τη φυσική συμμετοχή του. Κάτι που ουσιαστικά δεν προσφέρει σε τίποτα γιατί είναι ευνόητο ότι και να είχε σχεδιάσει μια τέτοια πράξη δεν θα ήταν ο ίδιος και το εκτελεστικό όργανο
  • Ότι μετά την δολοφονία ο Κύριλλος δεν κατηγορήθηκε ποτέ επίσημα για τη συμμετοχή του. Βέβαια, και πέρα από τις μαρτυρίες για εκτεταμένες δωροδοκίες και πολιτικοθρησκευτικές πιέσεις, η εποχή δεν επέτρεπε κάτι τέτοιο. Ήταν η ακμή του χριστιανικού φονταμενταλισμού. Αυτοκρατορικά διατάγματα προέτρεπαν στο κυνήγι των απίστων. Δύσκολα θα κατηγουρούνταν ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας για κάτι τέτοιο. Βέβαια κατηγορήθηκαν και καταδικάστηκαν οι άνθρωποί του. Οι εκτελεστές της Υπατίας ήταν πολύ στενά συνδεδεμένοι με τον Κύριλλο. Και εκείνος έκανε τα πάντα για να αθωωθούν και να πέσουν στα μαλακά. Η συγκάλυψη και η υποστήριξη των φονιάδων βαραίνει τον Κύριλλο. Μετά τη δολοφονία της Υπατίας το σώμα των Παραβαλάνων αφαιρέθηκε από τον Πατριάρχη και ουσιαστικά διαλύθηκε.
  • Κάποιοι πολίτες της Αλεξάνδρειας (φίλοι υποτίθεται του Ορέστη) έστειλαν πρεσβεία στον Ορέστη να μην κατηγορηθεί ο Κύριλλος για το φόνο και να μην απομακρυνθεί από την Αλεξάνδρεια αλλά να παραμείνει για να επιτευχθεί η τάξη και η σταθερότητα στην πόλη. Μα δεδομένης της δύναμης και της επιρροής του Κύριλλου και της διαφαινόμενης κλιμακούμενης αναταραχής στην Αλεξάνδρεια ένας τέτοιος ελιγμός (υποχώρηση) δεν φαντάζει παράλογος.
  • Το "ισχυρότερο" χαρτί στα χέρια των υποστηρικτών του Κύριλλου είναι η "εκπεφρασμένη" σε επιστολή του Συνέσιου επιθυμία της Υπατίας πριν πεθάνει να βαπτιστεί Χριστιανή ("ποθώ γαρ Χριστιανή αποθάνειν"). Την ταυτίζουν μάλιστα με την Ρωμαιοκαθολική Αγία Αικατερίνη (12 Ιουλίου). Όμως δεν υπάρχει πουθενά ούτε απόσπασμα της επιστολής που να επιβεβαιώνει τα λεγόμενά τους, ούτε και τολμούν να αποκαλύψουν από ποια επιστολή προκύπτει κάτι τέτοιο. Κάτι που άλλωστε δεν συνάδει ούτε με τη διδασκαλία και τη στάση ζωής της. Η δε Αγία Αικατερίνη είναι διαφορετικό πρόσωπο, μια χριστιανή διανοούμενη που δολοφονήθηκε ένα μήνα πριν την Υπατία
  • Τις επόμενες μέρες από την δολοφονία (δημόσια διαπόμπευση) της Υπατίας ο ίδιος ο Κύριλλος σε μια προσπάθεια να αποποιηθεί την ευθύνη διέδιδε ιστορίες ότι η Υπατία όχι μόνο ήταν ζωντανή αλλά δήθεν ζούσε και στην Αθήνα! Τέτοιος ήταν ο πανικός του.
Νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να καταλήξει σε συμπεράσματα. Φυσικά δεν θα πω εγώ ότι μπορώ να εξηγήσω υπεύθυνα μια τόσο κολοσσιαία ιστορική στιγμή. Δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις, ούτε τις απαραίτητες πηγές. Αυτή είναι η δική μου οπτική από την βιβλιογραφική έρευνα που κατόρθωσα να κάνω. Όποιος θέλει μπορεί να το ερευνήσει περισσότερο.

Αυτό που μένει σε μια τέτοια ιστορία είναι η κατάληξη των δύο κύριων προσώπων.

Ο Κύριλλος άφησε πολύ σημαντικό θεολογικό έργο. Θεωρείται ο πατέρας του δόγματος της Χριστιανικής Τριάδας. Αναιρώντας το έργο του Ιουλιανού του Παραβάτη, με τίτλο «κατά των Γαλιλαίων» (δηλαδή των Χριστιανών), έγραψε απολογητική αναίρεση με τίτλο: «υπέρ της των Χριστιανών ευαγούς θρησκείας, προς εν αθέοις Ιουλιανόν». Από τα πολλά συγγράμματά του κατά των Νεστοριανών έγραψε τρεις «προσφωνητικούς λόγους περί της ορθής πίστεως εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν». Έγραψε και σύντομο διάλογο «περί αγίας τε και ομοουσίου Τριάδος». Από τις ομιλίες του είναι περίφημη η «προς την Αγίαν Μαρίαν» που αποτελεί τον πιο υπέροχο ύμνο της εκκλησιαστικής αρχαιότητας προς τη Θεοτόκο.
Ανακηρύχθηκε άγιος από τη χριστιανική εκκλησία

Όσο για το τέλος της Υπατίας ο Σωκράτης ο Σχολαστικός περιγράφει:
"Όλοι οι άνθρωποι την σεβόταν και την θαύμαζαν για την απλή ταπεινοφροσύνη του μυαλού της. Ωστόσο, πολλοί με πείσμα την ζήλευαν και επειδή συχνά συναντούσε και είχε μεγάλη οικειότητα με τον Ορέστη, ο λαός την κατηγόρησε ότι αυτή ήταν η αιτία που ο Επίσκοπος και ο Ορέστης δεν γίνονταν φίλοι. Με λίγα λόγια, ορισμένοι πεισματάρηδες και απερίσκεπτοι κοκορόμυαλοι με υποκινητή και αρχηγό τους τον Πέτρο, έναν οπαδό αυτής της Εκκλησίας, παρακολουθούσαν αυτή τη γυναίκα να επιστρέφει σπίτι της γυρνώντας από κάπου. Την κατέβασαν με τη βία από την άμαξά της, την μετέφεραν στην Εκκλησία που ονομαζόταν Caesarium, την γύμνωσαν εντελώς, της έσκισαν το δέρμα και έκοψαν τις σάρκες του σώματός της με κοφτερά κοχύλια μέχρι που ξεψύχησε, διαμέλισαν το σώμα της, έφεραν τα μέλη της σε ένα μέρος που ονομαζόταν Κίναρον και τα έκαψαν."
«αποδύσαντες τε την εσθήτα οστράκοις ανειλον και ψεδηλόν διασπάσαντες επί του καλούμενου Κυναρίωνα τα μέλη σύραντες πυρί κατηνάλωσαν»


Έτσι χάθηκε το 415 η μεγαλύτερη γυναίκα μύστης του αρχαίου κόσμου και μαζί της έπεσε και η Νεοπλατωνική Σχολή της Αλεξάνδρειας, εκεί τελείωσε και ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός.













Παρασκευή 11 Απριλίου 2008

lifo,blow, faq, athens voice (GIGO!)

6 σχόλια

Χθες είχα κατέβει κέντρο. Και έκανα γερή μπάζα. Και Athens Voice και Lifo και FAQ και καφεδάκι στον ήλιο για ώρα. Τις χάζεψα όλες και αναρωτήθηκα αν θα έδινα κάποιο ποσό και ποιό για να αγοράσω έστω μια από τις τρεις. Τελικά πόσους αφορούν; Και μέσα από αυτό το χαλαρό υφάκι, κρυμμένη κάτω από τις ολοσέλιδες διαφημίσεις τί ζωή προτείνουν; Τι θέση παίρνουν;




Αρχίζω από τα αρνητικά:

  • Αφιέρωμα Εξάρχεια! Μία φορά μηνιαίως τουλάχιστον!Boring!!!
  • Προβολή της προσωπικής θέσης και ενίσχυση του ίματζ των εκδοτών (τί εννοείς του Λάλα είναι η εφημερίδα θα μπαίνει για πάντα στο πρωτοσέλιδο- σε βάθος χρόνου ακούγεται τρομακτικό!)
  • Συνέντευξη Αλαβάνου-Tsipra-Βαλλιανάτου... Οι εναλλακτικοί στους εναλλακτικούς...
  • Άρθρα (πλείστα όσα!) με στόχο την προβολή-υπερβολή-επιβολή της ομοφυλοφιλίας!
  • Αριστεριστικές και ουτοπικές θέσεις για τη γεωστρατηγική πορεία (ναι!) και για την πολιτική σκηνή της Ελλάδας από ανθρώπους που μπορεί μέχρι πέρσυ να ασχολούνταν με τον ...Πετρέλη
  • Παρουσιάσεις ασήμαντων "καλλιτεχνών" μέσα στις οποίες πνίγεται η παρουσίαση σημαντικών καλλιτεχνικών γεγονότων που συμβαίνουν στην πόλη
  • Αποτυχημένες προσπάθειες αθλητικών χρονογραφημάτων
  • Αναλυτικό ευρετήριο όλων των gay bars και στριπτιτζάδικων της πόλης (ολοσέλιδο 9+1 best strip in town!)
  • Τεράστιες διαφημίσεις χειρότερα και από περιοδικό - λογικό μιας και είναι η μόνη(;) πηγή εσόδων-.
Φυσικά (και για να μη με πείτε γκρινιάρη) θα παραδεχτώ και κάποια καλά σημεία:
  • όπως την συνεργασία με κάποιες πολύ ενδιαφέροντες πένες (π.χ. Νίκος Δήμου) και τη φιλοξενεία χαριτωμένων αρθρών από Ν.Ζαχαριάδη, Πιτσιρίκο (ναι, κι εδώ, πραγματικό baby boom)
  • αναλυτικό ευρετήριο εξόδου και διασκέδασης (αν και η παρουσίαση π.χ. του καλού Pasta La Vista σε τρία από τα 4 freepress με υποψιάζει για... "επιδότηση")
  • βοηθούν στο να περάσει χαλαρά και εύκολα η ώρα στη στάση ή στη καφετέρια με τα ανάλαφρα θεματάκια
  • γίνονται τηλεοπτικές σειρές (καλό για αυτούς που τις γράφουν)
  • δεν σε χαρακτηρίζουν να τις κρατάς ή να τις διαβάζεις (σαν να κρατάς την Απογευματινή ή το Ριζοσπάστη)
  • βρίσκονται σε αρκετά σημεία
  • και το κυριότερο είναι δωρεάν!
Φαίνεται πως μια μεγάλη πόλη όπως η Αθήνα δεν μπορεί παρά να έχει τον δωρεάν τύπο της. Μαζεύτηκαν όμως αρκετά έντυπα ήδη και δεν νομίζω να συναγωνίζονται σε ποιότητα παρά μόνο σε σημεία διανομής και διαφημιστική πίτα. Μαζί με Metro, Metropolis, City Press, betκατι και κάποια άλλα που θα μου διαφεύγουν υπερκαλύπτουν πιστεύω τις "ανάγκες" μας. Αλλά πραγματικά σας ρωτάω; Θα αγοράζατε καμιά τους;

Υ.Γ. gigo σημαίνει garbage in garbage out και προέρχεται από το χώρο της πληροφορικής. Σημαίνει ότι με ότι τροφοδοτήσεις μια "μηχανή" αντίστοιχο αποτέλεσμα θα σου δώσει....

Πέμπτη 10 Απριλίου 2008

Ο ΝΕΚΡΟΣ ΑΕΤΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ Ν' ΑΦΗΣΕΙ ΤΗ ΦΩΛΙΑ ΤΟΥ.

2 σχόλια

Τεχεράνη, 1943.
Η συνάντηση της μεγάλης τρόικας: Στάλιν, Τσόρτσιλ και ο παράλυτος Ρούζβελτ. Κατά τις διαπραγματεύσεις ο Τσόρτσιλ γράφει στον Ρούζβελτ ένα σημείωμα, εκείνος το διαβάζει, μετά το σκίζει και το ρίχνει στον κάδο των σκουπιδιών. Όταν τελείωσε η διάσκεψη οι άνδρες της ρωσικής αντικατασκοπευτικής υπηρεσίας μαζεύουν τα κομμάτια και τα κολλάνε μαζί. Το σημείωμα λέει: Ο ΝΕΚΡΟΣ ΑΕΤΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ Ν' ΑΦΗΣΕΙ ΤΗ ΦΩΛΙΑ ΤΟΥ. Δημιουργείται πανικός. Ο Στάλιν πληροφορήθηκε αμέσως, η φρουρά του ενισχύθηκε, οι αναλυτές πυρετωδώς ψάχνουν τον κώδικα της κρυπτογραφίας. Χωρίς αποτέλεσμα. Ακολουθούν μια σειρά κατασταλτικών μέτρων κατά της ηγεσίας της αντικατασκοπευτικής υπηρεσίας, όμως ο γρίφος έμεινε άλυτος.

Γιάλτα, 1945.
Η μεγάλη τρόικα ξανά μαζί. Σ' ένα διάλειμμα ο Στάλιν ρωτάει τον Ρούζβελτ:
- Θυμάστε, στην Τεχεράνη το 1943 ο Τσόρτσιλ σας έστειλε ένα σημείωμα που έγραφε: Ο ΝΕΚΡΟΣ ΑΕΤΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ Ν'ΑΦΗΣΕΙ ΤΗ ΦΩΛΙΑ ΤΟΥ, τι σημαίνει αυτό;
- Α-α-α, χαμογέλασε ο Ρούζβελτ, τότε του έκανα νεύμα για να κλείσει το φερμουάρ του παντελονιού του.*

Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

Αντίο κύριε Ζοζέ (και καλή τύχη)!

1 σχόλια


Δεν μου αρέσουν οι αλλαγές προπονητών. Ιδιαίτερα οι εν θερμώ, βιαστικές και σπασμωδικές.
Πιστεύω στην στήριξη κάποιου αγωνιζόμενου και στο δικαίωμα του να προσπαθήσει μέχρι τέλους. Μέχρι όλα να λήξουν.
Όμως για τον σημερινό (για όσο συνεχίζει να είναι ακόμα) προπονητή του Παναθηναϊκού οι συνθήκες προστάζουν το αντίθετο.

Δεν έχω τίποτα με τον άνθρωπο Πεσέιρο. Μου είναι αρκετά συμπαθής.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον επαγγελματία Πεσέιρο. Νομίζω ήταν απολύτως συνεπής στις υποχρεώσεις του απέναντι στην ομάδα (θυμίζω τον "συναισθηματικό" κύριο Αλμπέρτο και τα τσαλίμια της γυναίκας του). Δούλεψε πολύ, αφοσιώθηκε στο στόχο του, κατέθεσε κάθε δυνατότητα που είχε. Νομίζω ότι φεύγοντας αφήνει έργο στον Παναθηναϊκό.
Εξετάζοντάς το πέρα από τα πολύ δυσάρεστα τελευταία αποτελέσματα η εικόνα της δεν ήταν κακή.
Δεν υπήρξαν παίχτες που να αδικήθηκαν σκόπιμα.
Δεν δημιουργήθηκε κανένα πρόβλημα στις σχέσεις του με τα μέλη της ομάδας, ούτε με τη διοίκηση αλλά ούτε και με τον τύπο.
Δεν δημιούργησε καταστάσεις που να εκθέτουν την ομάδα και τον κόσμο της πουθενά.
Δεν άφησε ποτέ ακάλυπτους τους παίχτες του και έπαιρνε πάντα το σύνολο της ευθύνης για τα ατυχή αποτελέσματα.
Δημιουργήθηκαν δεσμοί της ομάδας με μεγάλους συλλόγους του εξωτερικού και βοήθησε στην ανάπτυξη ενός οργανωτικού μοντέλου υπό έναν τεχνικό διευθυντή (Βέλιτς) τον οποίο δεν θέλησε να "καπελώσει" και από τον οποίο δεν προσπάθησε να απαλλαχθεί

Η αξιολόγηση ενός προπονητή (στην Ελλάδα κυρίως αλλά και αλλού) όλα αυτά τα θεωρεί απαραίτητα αλλά όχι ικανά για να τον κρίνει ως επιτυχημένο.
Εδώ σε πρώτο επίπεδο και για ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός μετράνε μόνο οι τίτλοι.
Όχι παράλογο, αν αναλογιστεί κανείς τη δομή και την ιστορία του πρωταθλήματός μας.
Όχι μακρόπνοο και φιλόδοξο αν αναλογιστεί κανείς το πως χτίστηκαν οι μεγάλες ομάδες της Ευρώπης.
Και αναρωτιέμαι. Αν ο Μπάγιεβιτς δεν είχε πάρει το πρώτο πρωτάθλημα όταν πήγε στον Ολυμπιακό πόσο λάθος θα ήταν να είχε φύγει από το λιμάνι;

Όμως στην περίπτωση του κ. Πεσέιρο τα πράγματα έχουν μια ακόμα διάσταση.

  • Ο προπονητής έχει χάσει τον έλεγχο της ομάδας.
  • Δεν αποτελεί πλέον πηγή έμπνευσης και εμπιστοσύνης για τους παίχτες.
  • Έχει χάσει τον έλεγχο της ροής του πρωταθλήματος.
  • Δεν έχει πλέον στο μυαλό του ένα κορμό ομάδας. Το χρήσιμο ροτέισον στην αρχή της περιόδου αποτέλεσε ένα συγχυτικό παράγοντα ως αναφορά τη δυνατότητα του κάθε παίχτη να προσφέρει. Και αν και μοιάζει να επιμένει στα ίδια πρόσωπα, φαίνεται σαν να το κάνει φοβικά και μεταδίδει με τις επιλογές του την αμφιβολία και στους ίδιους τους παίχτες.
  • Η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου εξελίχθηκε σε Βατερλό. Χρήματα ξοδεύτηκαν. Ονόματα ήρθαν αλλά η διαχείριση του υλικού έγινε πιο προβληματική από πριν. Παίχτες σημαίες όπως ο Έκι και ο Νίνης αποθεραπεύτηκαν και η ένταξή τους στην ομάδα ανέτρεψε τα πλάνα του. Παίχτες με δυνατότητες όπως ο δανεικός Μανούτσο και ο Ποστίγκα δεν μπόρεσαν να μπουν σε κάποιο κορμό. Δείξαν θετικά στοιχεία αλλά τους παρέσυρε η δίνη των αποτελεσμάτων. Παίχτες που βοήθησαν στο πρώτο μέρος του πρωταθλήματος όπως ο Ντόι και ο Δημούτσος για διάφορους λόγους ύστερα από τραυματισμούς έμειναν πίσω. Και το κυριότερο παίχτες βαρόμετρο όπως ο Μόρις, ο Μάτος και Σαλπιγγίδης κατάφεραν να ντεφορμαριστούν στο πιο σημαντικό (όπως αποδείχτηκε) σημείο του πρωταθλήματος.
  • Έχει χάσει τον έλεγχο των αποδυτηρίων (και πως να μην τον χάσει όταν ο Έκι και ο Γκαλίνοβιτς παίζουν γροθιές παραμονή του αγώνα με τον ΟΦΗ και δεν τους αφήνει εκτός - τελευταίο επεισόδιο σε μια σειρά απειθαρχιών)
Αυτή τη στιγμή δυστυχώς ο Ζοζέ Πεσέιρο δεν ελέγχει τίποτα.
  • Δεν έχει τη στήριξη και την εμπιστοσύνη των αθλητών του (φανερά, δεδηλωμένα και αμετάκλητα)
  • Δεν έχει τη στήριξη της διοίκησης της ομάδας (και μάλιστα σε ένα σημείο που κανονικά θα έπρεπε μεταξύ των άλλων να γίνεται και ο σχεδιασμός της επόμενης χρονιάς)
  • Δεν έχει τη στήριξη του κόσμου (κάτι που δεν θα είχε τόση σημασία αν δεν υπήρχαν τα δύο προηγούμενα)
  • Δεν έχει τη δυνατότητα να αλλάξει όλη αυτή την κατάσταση γιατί δεν έχει τίποτα καινούργιο να δοκιμάσει και τίποτα παλιότερο και αποδεδειγμένα επιτυχημένο να ξαναχρησιμοποιήσει
Και πάλι όμως προσωπικά δεν θα απαιτούσα την απομακρυνσή του. Αν το πρωτάθλημα τελείωνε αύριο ο Πεσέιρο θα είχε νόημα να στηριχθεί και να μείνει.
Δεν μένει όμως μόνο το άχαρο έργο των δύο τελευταίων αγωνιστικών (που τόσα ποντάραμε σε αυτές) να εκτελεστεί. Δυστυχώς όμως το φετινό πρωτάθλημα έχει την ιδιαιτερότητα των μπαράζ. Και εκεί θα κριθούν πολλά. Εκεί θα καθορίσει ο Παναθηναϊκός μόνος του και βασιζόμενος στις δικές του προσπάθειες, ποια θα είναι δίκαιη για εκείνον κατάταξη στο φετινό πρωτάθλημα.
Και από εκεί μπορεί να αποκομίσει δυο μεγάλα οφέλη για το τέλος της φετινής χρονιάς και την έναρξη της καινούργιας.
Την πρόκριση στο Τσάμπιονς Λίγκ (έστω και μέσα από τον Γολγοθά των προκριματικών της δεύτερης θέσης) και
τον κόσμο του που τόσο έχει πικράνει.
Και επειδή ο Παναθηναϊκός είναι εταιρεία (αν και δεν είναι μαγαζάκι του Τζίγγερ όπως πολύ "χαριτωμένα" συνηθίζουν να λένε οι "πράσινες" καρδιές αλλά ένα "μαγαζάκι" που το διευθύνει ο Τζίγγερ και που δεν έχει κανένα σκοπό να βάλει σε πλειστηριασμό, αλλά αντίθετα προσπαθεί συστηματικά να το οργανώσει και να το επεκτείνει απλώνοντας μάλιστα και πάγκους σε ολό τον πλανήτη) έχει ανάγκη την οικονομική μετάγγιση που απλόχερα χαρίζει το Τσάμπιονς Λιγκ.
Αλλά και επειδή ο κόσμος του Παναθηναϊκού (που δεν είναι οι εκατό που πήγαν στο Ελ. Βενιζέλος, πιο "στεναχωρημένοι" από κάθε έναν από εμάς να προπηλακίσουν τους παίχτες - ας μάθουν ότι ντροπή δεν είναι να υποστηρίζεις κάποιον που δεν έπαιξε καλά και έχασε, ντροπή είναι να υποστηρίζεις κάποιον ανήθικο, κάποιον που δεν προάγει τα ιδανικά του αθλητισμού και κερδίζει είτε με ντόπα, είτε με unfair play, είτε με "σπρώξιμο") έχει ανάγκη να δει την ομάδα του (πάλι) πιο ψηλά δεν αντέχει εμφανίσεις και αποτελέσματα όπως τα τελευταία που του στερούν το όνειρο. Και το υλικό των ονείρων δεν είναι άλλο από τις μεγάλες μάχες και τις μεγάλες νίκες.
Πρέπει να βρεθεί ένας άνθρωπος που αυτή την ώρα θα αναλάβει την ανασύνταξη. Και την αντεπίθεση.
Που θα ξαναενώσει τα κομμάτια του υλικού (που δεν είναι κακό, κάποιοι "ειδικοί" το θεωρούσαν ως το καλύτερο της Ελλάδας) και να τους ξαναδώσει στόχο.
Που θα ξαναδώσει το δικαίωμα στον κόσμο να ξαναυψώσει τη φωνή του για αυτήν την ομάδα.
Που θα μπορέσει να διεκδικήσει για λογαριασμό του Παναθηναϊκού αυτό που μόνος του έχασε. Θα ξαναγεμίσει (μέχρι εκεί που μπορεί) την καρδάρα που ο Παναθηναϊκός (και εδώ δεν έχει μόνο ο Πεσέιρο ευθύνη) κλότσησε και έχυσε.

Και δυστυχώς ο συμπαθής κύριος Ζοζέ δεν πείθει ότι μπορεί να το κάνει αυτό. Κρίμα για τον ίδιο που ο απολογισμός γίνεται υπό αυτές τις συνθήκες. Μακάρι να αξιοποιηθεί από τον Παναθηναϊκό με κάποιον άλλο τρόπο. Τώρα όμως πρέπει να διευκολύνει τις εξελίξεις. Τώρα που είναι μεν αργά αλλά υπάρχουν ακόμα μάχες για να κερδηθούν...

Σάββατο 5 Απριλίου 2008

Ντόπα η εισαγώμενη! (μετά το εξαγώμενο βέτο)

6 σχόλια


Επιτρέψτε μου να αναδημοσιεύσω ένα κομμάτι από το καταπληκτικό άρθρο του Στέλιου Μαρκάκη και (αν χρειάζεται) θα το σχολιάσω στο τέλος:

"Πατήρ πάντων πόλεμος. Και συνεπώς το γεγονός δεν προκαλεί έκπληξη: η προέλευση της φαρμακοδιέγερσης όπως την εννοούμε σήμερα
(στην πράξη, δηλαδή, η χρήση τεχνητών ή φυσικών σκευασμάτων όχι για τη θεραπεία συγκεκριμένων συμπτωμάτων συγκεκριμένων ασθενειών, αλλά για την ενίσχυση, πέρα από το φυσιολογικό όριο, κάποιων οργανικών και διανοητικών λειτουργιών υγιών ανθρώπων –με ό,τι κόστος μπορεί να έχει κάτι τέτοιο)
έχει τις ρίζες της ψηλά στον ταραγμένο αέρα του μεσοπολέμου.
Μόλις κατασκευάστηκαν τα πρώτα αεροπλάνα που μπορούσαν να πετούν για πολλή ώρα, πολύ ψηλά, δημιουργήθηκε και η ανάγκη να προστατευθούν οι πιλότοι από τις διάφορες παρενέργειες που προκαλεί στο σώμα και στο μυαλό η απότομη και σχετικώς μακρά έκθεση χαμηλότερη ατμοσφαιρική πίεση -και η συνεπακόλουθη σταδιακή μείωση της ικανότητας πρόσληψης οξυγόνου.
Στο επίπεδο της θάλασσας η ατμοσφαιρική πίεση είναι περίπου 760mm της υδραργυρικής στήλης. Στην κορυφή του Έβερεστ (8.848 μ.) μόλις 231mmHg. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ανεβαίνοντας σε υψόμετρο το οξυγόνο μειώνεται. Αυτό είναι λάθος. Η αναλογία του οξυγόνου παραμένει σταθερή (περίπου 21% κατ’ όγκο) σε κάθε υψόμετρο.
Όμως για να περάσει το οξυγόνο από τους πνεύμονες στο αίμα, η πίεση στο αίμα του εισπνεόμενου οξυγόνου πρέπει να είναι μεγαλύτερη από την πίεση στο αίμα έξω από τις κυψελίδες στις οποίες πραγματοποιείται η ανταλλαγή των αερίων.
Η σχετική αυτή διαφορά στην πίεση είναι 159mm της στήλης υδραργύρου στο επίπεδο της θάλασσας και η αιμογλοβίνη, η πρωτείνη του αίματος που μεταφέρει το ζωτικό αέριο στους ιστούς μας, είναι κατά 98% κορεσμένη με οξυγόνο.
Στο επίπεδο της Πόλης του Μεξικού όμως, μόλις 2.268 μέτρα ψηλότερα, η σχετική διαφορά στην «εσωτερική» και «εξωτερική» πίεση στις κυψελίδες πέφτει στα 125mmHg και η αιμογλοβίνη μεταφέρει περίπου 10% λιγότερο οξυγόνο.
Στην κορυφή του Έβερεστ φτάνει μόλις τα 48mmHg, σχεδόν ίδια με την πίεση στο αίμα έξω από τις κυψελίδες και η αιμογλοβίνη μεταφέρει μόλις 50% οξυγόνο στους ιστούς.
Πάνω από τα 1.600 μέτρα, η αναπνοή γίνεται ολοένα και ταχύτερη, διότι για να ανταπεξέλθουν οι πνεύμονες στις πιο πάνω μειώσεις, προσπαθούν να προσλάβουν 10% περισσότερο όγκο αέρα με κάθε ανάσα για κάθε χίλια επιπλέον μέτρα διαφοράς στο υψόμετρο.
Η καρδιά χτυπάει ταχύτερα, προσπαθώντας να ανταπεξέλθει κι εκείνη, αλλά την ίδια ώρα το πλάσμα στο αίμα μειώνεται έως και κατά 25%, προκειμένου να έρθουν σε επαφή περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια-φορείς αιμογλοβίνης με το κάθε σημείο ανταλλαγής αερίων.
Η περίοδος εγκλιματισμού στο υψόμετρο της Πόλης του Μεξικού (2.268μ.) απαιτεί δύο εβδομάδες και κάθε 600 μέτρα διαφοράς επιπλέον, απαιτούν άλλη μία. Έξι εβδομάδες παραμονής σε υψόμετρο 4.500 μέτρων αναγκάζουν το σώμα να παράξει τόση ερυθροποιητίνη (την ορμόνη που ρυθμίζει την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων) ώστε ο αιματοκρίτης να αγγίξει το 59%, όταν στο επίπεδο της θάλασσας είναι 48%. Όμως συγχρόνως, έξι εβδομάδες σ’ αυτό το υψόμετρο οδηγούν το σώμα και σε μείωση έως 11% συνολικά της μυϊκής μάζας.

Τα όσα αντιμετώπιζαν, λοιπόν, πιλότοι που περνούσαν 15 ώρες σε πτήση πάνω από τα 7-8.000μ., μπορείτε να τα φανταστείτε.
Ατελείωτες έρευνες έχουν γίνει από τους στρατιωτικούς γιατρούς για την αντιμετώπιση όλων αυτών των συχνά αντικρουόμενων παρενεργειών ακόμη και πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η «λύση» που δόθηκε τότε, για να αντέξουν οι πιλότοι, ήταν η «απλή» χορήγηση αμφεταμινών, με παράλληλη εισπνοή καθαρού οξυγόνου (το οποίο, υπό κανονική ατμοσφαιρική πίεση είναι τοξικό μετά από λίγα λεπτά). Αργότερα (πριν το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου), βρέθηκε τρόπος να κατασκευάζονται άτρακτοι που άντεχαν κανονική ατμοσφαιρική πίεση στο εσωτερικό τους (άρα και κανονική οξυγόνωση): τέτοιων προδιαγραφών ήταν ήδη το Μπόινγκ Β-29, το «Υπερφρούριο» που έριξε τις βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι).
Όμως η «επιτυχία» του «σπινταρίσματος» των πρώιμων πιλότων-πειραματόζων, άνοιξε την όρεξη στους ερευνητές.
Και οι ένστολοι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και όλων όσοι ακολούθησαν (Κορέα, Βιετνάμ, Καμπότζη, Αφγανιστάν, Ιράκ κ.λπ.), λέγεται ότι έγιναν –και ίσως παραμένουν- κανονικά πειραματόζωα, συχνά εν αγνοία τους, για την επίδραση που μπορεί να έχει επάνω τους κάθε είδους ουσία απ’ όσες κατεβάζουν τα μυαλά των ερευνητών στα εργαστήρια για τη «βελτίωση» της απόδοσής τους στη μάχη και την «καλύτερη» αντιμετώπιση όλων των ψυχολογικών και σωματικών συνεπειών που έχει η παραμονή σε καταστάσεις, αν μη τι άλλο, υψηλότατου άγχους, έντασης και ανάγκης για μόνιμη εγρήγορση.

Οι ΗΠΑ καταστράφηκαν μόνες τους, από μιμητισμό και ανάγκη να είναι “πρώτοι” (ή “τίποτε”).
Η καταστροφή του ευρωπαϊκού αθλητισμού, όμως, έγινε στην Ανατολική Γερμανία-υποχείριο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης: εκεί, σε μια μικρότερη από την ΕΣΣΔ και πιο «ευέλικτη» σε κάθε είδους πειραματισμούς χώρα, δια της «όσμωσης» στρατού και κράτους συνέβη το μοιραίο: ουσίες που δοκιμάζονταν για να «βελτιώσουν» τον ανθρώπινο οργανισμό σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες πολεμικής αναμέτρησης άρχισαν να δοκιμάζονται σε αθλητές –συχνά και σε αθλητές που δεν είχαν καμία όρεξη να γίνουν τέτοιοι, απλώς επιλέχθηκαν ως κατάλληλοι προς τούτο από το κράτος σε μικρές ηλικίες.
Πάνω τους (και πάνω σε θύματα από άλλες χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, κυρίως δε της Βουλγαρίας) δοκιμάστηκαν κάθε είδους ουσίες.
Ουσίες που είχαν στόχο την αναισθησία στον πόνο.
Ουσίες που είχαν στόχο την καταστολή των (σε αρχικό στάδιο προειδοποιητικών και ενίοτε αυτό-θεραπευτικών για τον άνθρωπο) φλεγμονών.
Ουσίες που είχαν στόχο την αύξηση στην ικανότητα πρόσληψης οξυγόνου.
Ουσίες που είχαν στόχο την αύξηση στην ικανότητα μεταφοράς αυτού του οξυγόνου στους ιστούς.
Ουσίες που είχαν στόχο την πιο γρήγορη απομάκρυνση των τοξικών μεταβολικών υποπροϊόντων της υπερ-άσκησης.
Ουσίες που είχαν στόχο την αύξηση της μυϊκής μάζας.
Ουσίες που είχαν στόχο τη μείωση του κατ’ αναλογίαν λίπους.
Ουσίες που είχαν στόχο την αύξηση ή την καταστολή της επιθετικότητας και τον έλεγχο του στρες.
Ουσίες που είχαν στόχο την γρήγορη μείωση του βάρους δια της αποβολής υγρών.
Ουσίες που, έτσι κι αλλιώς δηλαδή, έκαναν τελείως μαντάρα τους οργανισμούς των θυμάτων: συκώτια, νεφροί, γεννητικά όργανα, ψυχισμός, όλα σκατά. Αλλά τα… «μετάλλια», «μετάλλια».
Και όταν πια, έκπληκτος και ανήσυχος ο πλανήτης παρακολουθούσε μια μικρή χώρα να γίνεται μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα αθλητική υπερδύναμη, ήρθαν οι χειρότερες ουσίες απ’ όλες:
Οι ουσίες-μάσκες κατά του ντόπινγκ κοντρόλ,
οι ουσίες που προσπαθούσαν να αναστρέψουν τις καταστροφές στον οργανισμό από τις ουσίες οι οποίες, υποτίθεται, τον… «βελτίωναν»,
οι ουσίες εν τέλει, που, υπό το φόβο του ελέγχου, άρχισαν πλέον να παρασκευάζονται στα κρυφά, ως «μαγικές συνταγές» και να δίνονται στα κρυφά, ως «μαγικά δώρα», χωρίς καν την εργαστηριακή υποδομή και τη βάση δεδομένων από πρότερα πειράματα ενός ολόκληρου κρατικού μηχανισμού.
Οι ουσίες των «γκουρού», δηλαδή.

Παράλληλα μ’ αυτό, συνέβη και μια κοινωνική μετάλλαξη, που ίσως ήταν η χειρότερη απ’ όλες: με τον αθλητισμό να γίνεται 100% «μπίζνα», τα πειραματόζωα όλων αυτών των μεθόδων έπαψαν να είναι απρόθυμα θύματα ενός ανάλγητου κρατικού μηχανισμού και έγιναν ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ μελλοθάνατοι που ονειρεύονται τη δόξα και το χρήμα.
Χώρες ΓΕΛΟΙΕΣ και ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΕΣ όπως η Ελλάδα, «γλυκάθηκαν» από την εύκολη και γρήγορη «αναγνώριση» που μπορεί να παρέχει μια τέτοια «επιτυχία».
Και αντί να φροντίσουν να έχουμε ΥΓΙΗ, ΜΑΖΙΚΑ ΑΘΛΟΥΜΕΝΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ, φρόντισαν να γίνουν, με τον δημαγωγικό, λαϊκίστικο και υποκριτικό τρόπο τους οι «Ανατολικές Γερμανίες» του σήμερα.
Έτσι, κατακτήσαμε «μετάλλια».
Κλαπ, κλαπ, εύγε.
Πήρες «μετάλιο», νέε μου; Πάρε και 50.000.000 δραχμές, γίνε και αξιωματικός του στρατού.
Απλώς αθλείσαι, νέε μου: είσαι ένας μαλάκας που, ως κράτος, δεν μας ενδιαφέρεις. Καλύτερα ρίξτο στο τσιγάρο, τα ναρκωτικά, τις ουισκάρες και το πλέιστέισον. Χεστήκαμε για σένα. Δεν μας κάνεις… «περήφανους» ως χώρα; Δεν ασχολούμεθα κι εμείς, ως χώρα, μαζί σου."

Τι λέτε; Δεν συμφωνείτε ότι είναι πολύ ενδιαφέροντα και εύστοχα όλα αυτά;

Θα ήθελα να προσθέσω και κάποιες δικές μου σκέψεις στο θέμα.

  • Σιχαίνομαι αυτόν τον πανικό που γίνεται αυτές τις ημέρες με την ομάδα άρσης βαρών. Τα κανάλια λατρεύουν τις αποκαθηλώσεις. Έχουν αυτή τη μοναδική ειδικότητα να αποθεώνουν και την επόμενη στιγμή να κατασπαράζουν τα ίδια ακριβώς άτομα, για τους ίδιους ακριβώς λόγους.
  • Σιχαίνομαι να ακούω για τρεις μέρες τα κανάλια να λένε από το πρωί, μέχρι το βράδυ το ίδιο θέμα, σε όλες τις εκπομπές από το Κους-Κους μέχρι τη Ζούγκλα και μετά, μόλις κάποια επικαιρότητα το ξεπεράσει, να μην ξανακούμε ποτέ, τίποτα για το θέμα αυτό, ούτε πως εξελίχθηκε ούτε πως κατέληξε, ούτε και ένα συγγνώμη για εκείνους που ο "δημοσιογραφικός χείμαρρος" δικαίως ή αδίκως παρέσυρε στο διάβα του.
  • Μόλις άκουσα ότι πέθανε ο πατέρας του Χρήστου Ιακώβου από εγκεφαλικό. Μπορεί ο Χρήστος Ιακώβου να είναι ένοχος (μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο που αποθεώναμε τις τελευταίες δεκαετίες) αλλά αν του δίναμε το δικαίωμα να απολογηθεί και αν αφήναμε τη δικαιοσύνη να καταλήξει ίσως ο πατέρας του να ζούσε...
  • Οι αθλητικοί δημοσιογράφοι (στην πλειοψηφία τους) και ακόμα περισσότερο οι παρουσιαστές τηλεοπτικών εκπομπών δεν έχουν την επιστημονική επάρκεια να ασχοληθούν με το θέμα
  • Δεν είμαστε η πρώτη, ούτε και η μόνη χώρα που έχει ντοπαρισμένους αθλητές. Οι υπόλοιπες χώρες ερευνούν και τιμωρούν σκληρά τους ενόχους. Δεν αυτομαστιγώνονται στα ΜΜΕ.Και το κυριότερο δεν σβήνουν το ένδοξο παρελθόν τους και δεν υποθηκεύουν τις μελλοντικές επιτυχίες τους. Οι υπόλογοι πληρώνουν, οι χώρες όχι. Εδώ νιώθουμε όλοι μας, ακόμα και εσείς και εγώ, συνυπεύθυνοι για τα ούρα του αρσιβαρίστα, λες και εμείς του δίναμε κάθε μεσημέρι τα χάπια.
  • Αν ήμουν υπεύθυνος της εταιρείας που παράγει τα σκευάσματα θα έτριβα τα χέρια μου από ικανοποίηση. Τέτοια δωρεάν διαφήμιση δε θα την περίμεναν με τίποτα. Να ακούει ο νέος από τηλεοράσεις, εφημερίδες και ραδιόφωνα: "μη γυμνάζεσαι, μη παιδεύεσαι, πάρε το χαπάκι και πάρε το μεταλλιάκι!"
Θα ήθελα να παρατηρήσω με το πονηρό μου το μυαλό και κάτι ακόμα. Δεν προλάβαμε να νιώσουμε μια μικρή εθνική υπερηφάνεια μεσοβδόμαδα με το ΒΕΤΟ και πάλι άρχισαν τα εθνικά χαστούκια. Πιθανότητα τυχαίο, πιθανότατα "αναγκαίο"...

Πέμπτη 3 Απριλίου 2008

Απαράδεκτοι επί Σκοπ(ι)ων από το 1990!

5 σχόλια

Και πάλι δυστυχώς χαζεύοντας ένα ακόμα υπέροχο χρονογράφημα των Απαράδεκτων συγκρίνω τις διαφορές με το σήμερα και δε βρίσκω παρά ελάχιστες...
Τουλάχιστον τότε είχαμε ακόμα το κουράγιο να αυτοσατηριστούμε. Τώρα;
Απλά κερδίζουμε χρόνο για να έχουμε την δυνατότητα να τον αφήσουμε να πάει και αυτός χαμένος.
Το μόνο που είναι σίγουρο, είναι οτι ακόμα και αν μοιάζει πως κάποια πράγματα τα καταπίνουμε, θα έρθει η ώρα που με όλα αυτά, θα φτύσουμε αυτούς που θα σταθούν μπροστά μας κατάμουτρα!
Απολαύστε...

Online Videos by Veoh.com

Τετάρτη 2 Απριλίου 2008

Από τα μικρά των εφημερίδων...

7 σχόλια

Έχω ένα "κακό " συνήθειο.
Παίρνω εφημερίδες. (αν και θα το σκεφτώ αν θα συνεχίσω τώρα που πάνε οι καθημεριμές στο 1.30€)
Και όχι μόνο αυτό. Αλλά τις διαβάζω ανάποδα. Ξεκινώ από τις πίσω σελίδες.
Αυτό μου προέκυψε επειδή σαν παιδί "καιγόμουν" για τα αθλητικά και τότε τα βάζαν στο τέλος.
Έμαθα όμως τώρα και συνεχίζω να ξεκινώ την ανάγνωση από το οπισθόφυλλο. Και έχω καταλήξει εκεί να βρίσκω τις σπουδαιότερες ειδήσεις. Και αν μη τι άλλο τις ειδήσεις που δύσκολα θα χωρέσουν στα news-shows που αντικατέστησαν τα δελτία (προσέξτε πόσο η ελληνική γλώσσα προσδιορίζει εννοιολογικά με τη λέξη δελτία, το ύφος που τα χαρακτήριζε κάποτε) ειδήσεων.

Και ορίστε κάνα δυο που μέσα στον ορυμαγδό(;) των γεγονότων αμφιβάλλω αν θα έφτασαν στα αυτιά σας:

Μια θέση πιο ψηλά η Θάνου


Το ασημένιο μετάλλιο της Μάριον Τζόουνς που είχε κατακτήσει στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Έντμοντον το 2001 παίρνει η Κατερίνα Θάνου μετά από σχετική απόφαση της IAAF

Στην Κατερίνα Θάνου αποδίδει η IAAF το ασημένιο μετάλλιο της Μάριον Τζόουνς από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2001 στο Εντμοντον, μετά την ακύρωση όλων των αποτελεσμάτων της Αμερικανίδας σπρίντερ από τον Σεπτέμβριο του 2000 και μετά, διάστημα για το οποίο παραδέχθηκε ότι έκανε χρήση της ουσίας THG (τετραϋδρογεστρινόνη).

"Νομικά, δεν είχαμε άλλη δυνατότητα. Δεν υπήρξε καμία απόδειξη ότι η Θάνου υπέπεσε σε κάποια παράβαση ντόπινγκ εκείνο το διάστημα, κάτι που δεν μας δίνει άλλη επιλογή από το να αποδώσουμε το μετάλλιο σε αυτή", δήλωσε στο BBC ο εκπρόσωπος Τύπου της IAAF, Νικ Ντέιβις. Η ΔΟΕ από την πλευρά της θα πρέπει να αποφασίσει και αυτή για την αναδιανομή των 5 μεταλλίων που είχε κερδίσει η Τζόουνς στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, αλλά πλέον θεωρείται σίγουρο ότι θα λάβει υπόψιν της τις αποφάσεις της IAAF. Αυτό σημαίνει ότι η Θάνου θα πρέπει να πάρει το χρυσό μετάλλιο, αφού στα 100μ είχε τερματίσει 2η πίσω από την Τζόουνς.

Αν επιτρέπετε μια προσωπική γνώμη, αυτή η είδηση έρχεται να δικαιώσει εν μέρει εκείνο το κομμάτι του εαυτού μας (και είμαι σίγουρος ότι είμαστε πολλοί) που θεώρησε ότι έγινε μεγάλη αδικία παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας σε αυτά τα δύο παιδιά. Η πλήρης δικαίωση όμως θα έρθει όταν και η Θάνου και ο Κεντέρης επανέλθουν πλήρως και πρωταγωνιστήσουν και πάλι σε τόσο σημαντικούς αγώνες. Πολύ περισσότερο όταν ξανακόψουν πρώτοι το νήμα ακουμπώντας το με το εθνόσημο στο στήθος.

Αποτελέσματα του πανελλήνιου διαγωνισμού Eurovision γιά νέους σολίστ 2008.
O νεαρός μουσικός Διονύσιος Γραμμένος (κλαρινέτο) από την Κέρκυρα επελέγη από την κριτική επιτροπή του Πανελλήνιου Διαγωνισμού να εκπροσωπήσει τη χώρα μας στον 14ο Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό «
EUROVISION YOUNG MUSICIANS 2008». Ως αναπληρωματική επελέγη η Λουκία Λουλάκη (βιολοντσέλο). Στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό, που πραγματοποιήθηκε ενώπιον κοινού το Σάββατο 29 Μαρτίου στην αίθουσα συναυλιών του Ωδείου Αθηνών με την χορηγία του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Ι.Σ. Λάτση», συμμετείχαν 12 νέοι μουσικοί.
Την κριτική επιτροπή αποτελούσαν οι: Αρης Γαρουφαλής (σολίστ πιάνου) – Πρόεδρος Κριτικής Επιτροπής, Δημήτρης Σέμσης (σολίστ βιολιού), Βαγγέλης Ασημακόπουλος (σολίστ κιθάρας), Σπύρος Μουρίκης (σολίστ κλαρινέτου), Σωκράτης Ανθης (σολίστ τρομπέτας), Δημήτρης Δεσύλλας (σολίστ κρουστών). Την παρουσίαση έκανε ο Αλέξης Κωστάλας ο οποίος ήταν και μέλος της Κριτικής Επιτροπής, χωρίς δικαίωμα ψήφου.
Το ραντεβού του Διονύση με τους υπόλοιπους 15 συνυποψήφιούς του είναι το Μάιο στη Βιέννη, όπου αρχικά θα διαγωνιστούν στον Προκριματικό Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό, διεκδικώντας μια από τις επτά θέσεις του Τελικού.
Ο Τελικός Πανευρωπαϊκός Διαγωνισμός, που σηματοδοτεί την έναρξη του φημισμένου Φεστιβάλ της Βιέννης (Wiener Festwochen), θα μεταδοθεί ζωντανά την Παρασκευή 9 Μαΐου στις 22:20 από την ΕΤ1.

Αυτήν την είδηση ήθελα να τη βάλω από χθες αλλά φοβήθηκα μήπως κάποιοι το περάσουν για πρωταπριλιάτικο αστείο στην Καλομοίρα. Δυστυχώς όμως για κάποιους αυτή η χώρα εκτός από Καλομοίρα (που δεν έχω κάτι μαζί της) έχει και Καλομοίρη.