Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Η Ελληνική νεότης (τότε ή τώρα;)

21 σχόλια

Τρίτη 26 Αυγούστου 2008

Ευχές

16 σχόλια


Οι άδολες
κι ανυστερόβουλες ευχές
εκπληρώνονται.
Πάντα.

Υ.Γ. γι΄αυτό ...πρόσεχε τι εύχεσαι...

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2008

Μεσοαστρική ακροβασία

12 σχόλια

Τσίρκο.
Θυμάστε; (οι μεγαλύτεροι σίγουρα, οι νεώτεροι αμφιβάλλω)
Το κόλπο με τους ακροβάτες.
Που δύο αιωρούνται με το κεφάλι προς τα κάτω και ένας τρίτος "πετάει" από την μια αγκαλιά στην άλλη.
Το κόλπο λέγεται "πέταγμα" φυσικά προς τιμήν του τρίτου που για δευτερόλεπτα βρίσκεται στο κενό και δημιουργεί σε μας την ψευδαίσθηση ότι πετάει.
Η διαφορά με τη ζωή είναι ότι στο τσίρκο ο θεατής και όχι ο ακροβάτης έχει την ψευδαίσθηση της πτήσης. Ενώ στη ζωή φοβάμαι ότι η λανθασμένη αυτή εντύπωση αφορά εμάς τους ίδιους που "ακροβατούμε".
Και φυσικά όλοι μας το έχουμε επιχειρήσει αυτό το κόλπο.
Ο πρώτος ακροβάτης που μας κρατάει είναι η οικογένειά μας, οι γονείς μας, η παιδική και εφηβική μας ζωή. Μας κρατάνε σφιχτά και σίγουρα. Και κάποια στιγμή, όταν (όπως ορίζουν εδώ οι κοινωνικοί και όχι οι νευτώνειοι νόμοι) έχουμε αποκτήσει την απαραίτητη δύναμη μας ελευθερώνουν . Μας αφήνουν να πετάξουμε.
Είναι η στιγμή της ψευδαίσθησης. Της παντοδυναμίας. Της ανεξαρτησίας.
Πετάμε.
Και όλο το θέατρο μας κοιτάει με κομμένη την ανάσα.
Και εμείς χαμογελάμε.
Και ευχόμαστε να κρατήσει για πάντα.
Τότε, ακριβώς λίγο πριν χάσουμε όλη μας τη δύναμη και πέσουμε έρχεται ο δεύτερος ακροβάτης που μας πιάνει γερά και μας ξανατραβάει προς τα πάνω.
Και πάλι το κοινό χειροκροτεί.
Αλλά η πτήση έχει τελειώσει.
Επιτυχώς.
Και το κοινό το ξέρει.
Ξέρει ότι ήταν επικίνδυνο αυτό το ακροβατικό και γι αυτό χειροκροτεί
Θα μπορούσε να μην είχε πάει καλά.
Αλλά αφού ξανανεβήκαμε, χειροκροτεί

Προσέξτε.
Το εφέ είναι το πέταγμα.
Αλλά το κοινό το ξέρει ότι είναι ψευδαίσθηση.
Και περιμένει να χειροκροτήσει όταν το κόλπο ολοκληρωθεί.
Εμείς όμως;
Οι ακροβάτες;
Το ξέρουμε;
Το συνειδητοποιούμε;
Γιατί η πτήση είναι γλυκιά.
Είναι απελευθέρωση.
Παντοδυναμία και θέωση.
Αλλά είναι ψευδαίσθηση.
Προετοιμαζόμαστε για να συναντήσουμε το δεύτερο ακροβάτη;
Τη ενήλικη ζωή μας.
Τη δική μας οικογένεια.
Τις δικές μας επιλογές.
Τους πιο πιστούς μας φίλους
Τους πραγματικά δικούς μας ανθρώπους.
Απλώνουμε τα χέρια για να χτίσουμε κάτι που θα μας κρατήσει από την πτώση;
Ζητάμε ένα χέρι να μας περιμένει;

Δύσκολο τρικ δε νομίζετε;
Πρέπει να προσέξεις πολλά.
Να μην αργήσεις να φύγεις από την πρώτη αγκαλιά γιατί μετά δε θα έχεις αρκετή φόρα για να βρεις τη δεύτερη.
Να απολαύσεις την πτήση γιατί είναι τόσο μαγική αλλά κρατάει τόσο λίγο.
Να ψάξεις από νωρίς να βρεις από που θα πιαστείς για να ξανανέβεις.
Και μόνο τότε να περιμένεις το χειροκρότημα.
Γιατί δεν υπάρχει από κάτω δίχτυ.

Μπορεί να μπορείς να πετάξεις μακρυά.
Πολύ μακρυά.
Τόσο που να ξεχάσεις ότι είναι μόνο μια ψευδαίσθηση.
Ότι γίνεσαι (όσο πολύ και αν διαρκέσει αυτό) ένα μικρό σωματίδιο μεσοαστρικής ύλης ανάμεσα στους δύο γαλαξίες της γονεϊκής και της δικής σου οικογένειας που θα αιωρείται αιωνίως στο κενό.

Και καλά θα σκεφτείς. Πάντα απόλυτος είσαι καημέ. Πάντα ασπρόμαυρος.
Και αν εγώ δε θέλω δική μου οικογένεια;
Αν θέλω να συνεχίσω το πέταγμά μου;
Και νιώθω τα φτερά μου να αντέχουν;

Το ξέρω ότι είμαι απόλυτος. Όπως και εσύ ξέρεις ότι λέω αλήθεια.

Αν τα κατάφερες να ζεις μονάχος τότε μπράβο.
Βρήκες τη δύναμη να αντέξεις να πετάς για πάντα.
Αλλά το κοινό ήρθε για να σε δει να ξαναπιάνεσαι.
Αυτό πλήρωσε.
Αυτό πληρώνεις.
Το κόλπο είναι πάντα το ίδιο.
Σημασία έχει πόσο καλά το κάνεις.

Και αν πέσεις;
Θα τρέξουν πάνω σου να δουν τι έπαθες.
Ίσως να μη σου κρατήσουν και κακία.
Ίσως κάποιοι να πουν ότι δε πρόσεξες.
Ή ότι οι άλλοι δύο δεν σε κράτησαν καλά.
Και πάλι όμως θα σε θυμούνται.
Ίσως περισσότερο από πριν.
Και θα σε αναφέρουν.
Αλλά όχι για καλό.
Παράδειγμα προς αποφυγή.
Και το πολύ πολύ να απαγορεύσουν να κάνεις πάλι αυτό το κόλπο.
Να σου στερήσουν έστω και αυτή τη μικρή πτήση...

Μην ξεχάσεις.
Όταν βρεθείς εκεί πάνω μόνος.
Θα νομίζεις ότι πετάς.
Αν σε ρωτήσω θα μου πεις:" πετάω, παράτα με!Λάθος κάνεις!"
Θα είσαι δυνατός.
Αλλά μην ξεχαστείς
Μην αγνοήσεις.
Τη βαρύτητα...
Και το κοινό...
Ανίκητοι αντίπαλοι.

Υ.Γ. Ακόμα και για ... επαναστάτες;

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2008

Κάποιοι δεν κάνουν διακοπές ποτέ

7 σχόλια


An August summer night ...
Soldiers passing by ...

Υ.Γ. το χρωστούσα

Τρίτη 19 Αυγούστου 2008

Φωτορεπορτάζ από Χανιά

17 σχόλια

Μέσα στην Δημοτική Αγορά... ξέρει τι κάνει...

Ο Φάρος των Χανίων (που πάντα μου μεταδίδει ένα παράξενο αίσθημα ηρεμίας και ασφάλειας)



Μάλεμε, το καλύτερο μπάνιο του καλοκαιριού, μια από τις πιο ήσυχες και όμορφες παραλίες

Αδέσποτοι στη Σπλάντζια...

Έθιμο το 'χει ο Κρητικός , μαχαίρι να χαρίζει...

Γιορτή Γραβιέρας, τι άλλο...

Ο Μιχάλης επιστατεί ανυπόμονα τις προετοιμασίες της συναυλίας του. Ο Πάνος- playmobil-Κιάμος διαφημίζει γαμπριάτικα κοστούμια (βρήκε τη γωνία που του κόβει 10 κιλά και είναι καλά!)

Θέρισο, για φαγητό αξεπέραστο

Αχ αυτές οι τελευταίες βόλτες στο παλιό ενετικό λιμάνι...

Και του χρόνου!
(και νωρίτερα καλέ! και νωρίτερα...)

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2008

Let the games begin

6 σχόλια

Ξεκινάνε αύριο οι Αγώνες. Τα Ολυμπιακά Παιχνίδια (olympic games) αν προτιμάτε.
Υπάρχουν όμως στιγμές των Ολυμπιακών Παιχνιδιών και προσωπικές ιστορίες που ξεχωρίζουν και μπορούν να δικαιολογήσουν το παγκόσμιο και διαπολιτισμικό ενδιαφέρον τους.
Και μια από αυτές (και μάλιστα από τις πιο πολυσυζητημένες) είναι ο θρίαμβος του έγχρωμου Τζέσε Όουενς μπροστά στα μάτια του Χίτλερ, στη γιορτή της προπαγάνδας (με τη συνδρομή και των ταινιών της Leni Riefenstahl) του ΄Γ Ράιχ, τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο. Να θυμίσω ακόμα ότι τότε διοργανώθηκε για πρώτη φορά στην Ολυμπία αφή της ολυμπιακής φλόγας και διεξήχθη ολυμπιακή λαμπαδηδρομία.
Όμως (όπως θα περιμένατε από εμένα...) θέλω να αναδείξω κάποια άλλη πτυχή αυτής της ιστορίας. Θα ήθελα να ρίξω φως σε ένα όχι τόσο αναδεδειγμένο πρόσωπο. Τον Γερμανό αθλητή του μήκους Λούτζ Λόνγκ. Τον αργυρό ολυμπιονίκη του μήκους πίσω από τον Τζέσε Όουενς.
Και ο λόγος που θεωρώ ότι του αξίζει ισότιμη μνημόνευση με τον Αμερικάνο είναι γιατί ο Λόνγκ είχε επιλογή!
Αφήστε με να σας ταξιδέψω όμως στο Βερολίνο του 1936.
Όλος ο κόσμος παρακολουθεί μια παράσταση. Την παράσταση της ανωτερότητας της Άριας φυλής έναντι όλων των εθνών. Η Ολυμπιάδα έχει σχεδιαστεί και διεξάγεται με αποκλειστικά αυτό τον στόχο. Βρίσκεται όμως ένας εικοσιδιάχρονος έγχρωμος Αμερικάνος να πάρει (και μάλιστα με χρόνο 10.3') το χρυσό μετάλλιο στα 100μ και να χαλάσει τη γιορτή. Φανταστείτε την οργή του Χίτλερ και των οργάνων του... Τις απειλές και τις φοβέρες στους δικούς τους και τους ξένους. Τους "αποκεφαλισμούς" των υπευθύνων για το φιάσκο...
Και ο Όουενς αγωνίζεται στο μήκος. Το δεύτερο αγώνισμα του. Μεγάλο φαβορί στο αγώνισμα ο Γερμανός Λούτζ Λόνγκ. Ο Όουενς κάνει τις πρώτες προσπάθειές του. Οι κριτές τις θεωρούν άκυρες. Ο Γερμανός Λουτζ Λόνγκ (θυμίζω ψηλός, ξανθός, άριος...) κανονικά θα έπρεπε να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση. Γιατί όχι μόνο θα κερδίσει ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο αλλά δεν θα χρειαστεί να "απολογηθεί" στα οργισμένα πρόσωπα των διοργανωτών για ένα ακόμα χαμένο μετάλλιο από έναν ...μαύρο.
Όμως όχι. Ο Λονγκ πλησιάζει τον Όουενς. Θαυμάζει τον αθλητή για τα προσόντα και το θάρρος του. Του υποδεικνύει να ξεκινήσει το άλμα του αισθητά πριν τη γραμμή του άκυρου. Και τον ενθαρρύνει να "πετάξει" όσο πιο μακρυά μπορεί. Και όλα αυτά στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου, μπροστά στα μάτια των Αρχών του Ναζισμού, μπροστά στα μάτια του Χίτλερ μέσα σε ένα στάδιο που βράζει από εθνικιστική οργή!
Και ο Όουενς κάνει το μεγαλύτερο άλμα. Και κερδίζει το χρυσό. Και ο Λονγκ τον πλησιάζει και με ειλικρινές βλέμμα θαυμασμού και εκτίμησης τον συγχαίρει θερμά!
Ο Όουενς ήταν το "μαύρο" πρόβατο. Και είχε τη δύναμη να υποστηρίξει την αλήθεια του.
Ο Λονγκ ήταν δικός τους. Άριος. Είχε επιλογή. Είχε δικαιολογία. Τόλμησε όμως. Πήρε θέση. Υποστήριξε το ευ αγωνίζεσθε. Τις αρχές του Ολυμπισμού. Του ανθρωπισμού. Ρίσκαρε τα πάντα για να σταθεί δίπλα σε αυτόν που του στέρησε το χρυσό. Δίπλα στον πραγματικά καλύτερο. Δίπλα στο δίκαιο.
Ο Όουενς κάποτε είπε: "Όλα τα μετάλλια και τα κύπελλα που κέρδισα στη ζωή μου δεν αξίζουν τίποτα μπροστά στη φιλία που μου χάρισε ο Λουτζ Λονγκ!"


Υ.Γ. Δεν μπορώ να μην αναφέρω και στην πρώτη Ελληνίδα χρυσή Ολυμπιονίκη. Την Βούλα Πατουλίδου.
Δεν θα ξεχάσω όσο ζω την κούρσα της. Βήμα με το βήμα. Διασκελισμό με τον διασκελισμό. Πως μας έφερε πιο κοντά στο όνειρο. Πως μας χάρισε το θαύμα. Τη Βούλα που διέσχισε την απόσταση μέχρι τον τερματισμό πιο γρήγορα από ότι έφτασαν τα δάκρυα χαράς στα μάτια μας. Και αυτή η κραυγή: "Για την Ελλάδα ρε γαμώτο". Ξέσπασε όλη η Ελλάδα σε λυγμούς. Σε λυγμούς αληθινούς (καμία σχέση με επίπλαστα πειρατικά και ringtone χαρές) και εσωτερικούς. Σαν να απασφάλισε μια βαλβίδα δεκαετιών. Μέθεξη.
Βγαίνοντας μετά από το σπίτι είδα μια γειτόνισσα. Και φυσικά φαντάστηκα ότι θα μου έλεγε για τη Βούλα. Και εκείνη (ένας άνθρωπος που στα 80 χρόνια της ζωής του δεν έχει καταφέρει τ-ί-π-ο-τ-α) με αδιάφορο, σχεδόν απαξιωτικό ύφος μου λέει: Καλά, ευτυχώς που έπεσε η μαύρη, αλλίως....!!!!!! Πρώτη φορά στη ζωή (και μόνη τόσο αληθινά) ένιωσα τόσο μίσος για άνθρωπο. Δεν είπα τίποτα. Γύρισα και έφυγα μουγκός. Σκέφτηκα μόνο: "Αχ ρε Βούλα, σε σταύρωσαν πριν καν κατέβεις από τον Όλυμπο." "Μη γυρίσεις πίσω..."

Τρίτη 5 Αυγούστου 2008

Δείκτες πολιτισμού (ναι καλοκαιριάτικα!)

14 σχόλια

Αυτές τις μέρες που ήμουνα εκτός Αθηνών το μόνο ζωντανό που εξέπεμπε η τηλεόραση ήταν ειδήσεις. Και εκεί, εδώ που τα λέμε, δεν είχε και πολλούς ...ζωντανούς!
Μόνο δολοφονίες και Κινέζους!
Και συνδυάζοντάς τα και τα δύο μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πόσο εύκολα και αυτάρεσκα κάνουμε κριτική (δίκαιη συνήθως) για τον πολιτικό και κοινωνικό πολιτισμό τους.
Και έτσι αναρωτήθηκα.
Μπορούμε αντικειμενικά να κρίνουμε και να συγκρίνουμε πολιτισμούς;
Μπορούμε να πούμε ότι η Αθήνα είναι ας πουμε πιο πολιτισμένη πόλη από το Πεκίνο ή την Άγκυρα;
Μπορούμε να πούμε ότι τα Ζωνιανά είναι λιγότερο ή περισσότερο πολιτισμένα από το Άμστερνταμ ή το Σαράγεβο;
Η τεχνοκρατική μου παιδεία επιτάσσει να βρω μεγέθη και τιμές για να συγκρίνω.
Μα θα μου πείτε, υπάρχουν μεγέθη ποσοτικά για τον πολιτισμό;
Εξαρτάται.
Αν πολιτισμός είναι οι όρνιθες και οι βάτραχοι σε κακοσυντηρημένα αρχαία θέατρα όχι.
Αλλά ίσως να μπορούμε συγκρίνουμε κάποια στατιστικά μεγέθη ανά μονάδα πληθυσμού και να καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα.
Ποια είναι όμως τα μεγέθη αυτά;
Θα προσπαθήσω εδώ. από μυαλού, να φτιάξω μια λίστα.
Και χρειάζομαι ανεπιφύλακτα τη βοήθειά σας.
Τις προσθήκες ή τις αντιρρήσεις σας.
Ξεκινάμε.

Το πρώτο είναι κατά τη γνώμη μου ο αριθμός των αστέγων και ζητιάνων.
Ο αριθμός των ναρκομανών που χάνουν τη ζωή τους.
Ο αριθμός των κλοπών και καταστροφών ιδιωτικής περιουσίας.
Η καταστροφή και ασέλγεια σε δημόσια κτήρια και κυρίως σε αγάλματα, πολιτιστικούς χώρους και ναούς.

Ο αριθμός των πολιτών που χάνουν την πρώτη κατοικία τους λόγω χρεών.
Ο αριθμός των πολιτών που έχουν εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας
Ο αριθμός των πολιτών που δεν έχουν άμεση πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση.
Ο αριθμός των αναλφάβητων και των ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση σε υπολογιστή και διαδίκτυο.

Ο αριθμός των δωρητών οργάνων.
Ο αριθμός των αιμοδοτών.
Ο αριθμός των εκτρώσεων.
Ο αριθμός των εθελοντικών, οικολογικών και πολιτιστικών οργανώσεων (που δεν είναι βιτρίνες για ξέπλυμα "μαύρων" επιχορηγήσεων)

Το ποσοστό των ανέργων και ημιαπασχολούμενων.
Το ποσοστό των απολυθέντων ανά έτος.
Η παιδική εργασία.
Το πλήθος και η σοβαρότητα των εργατικών ατυχημάτων.

Το πλήθος και η σοβαρότητα των οδικών ατυχημάτων.
Η μόλυνση του περιβάλλοντος.
Η χρήση εναλλακτικών πηγών ενέργειας.

Θα ήθελα να συμπληρώσετε τη λίστα με επιπλέον δείκτες που σίγουρα ξεχνάω.
Δεν τολμάω να ψάξω και να βρω τις τιμές αυτών των δεικτών. Τρέμω και μόνο στην ιδέα.

Υ.Γ (αιρετικό υστερόγραφο)
1. Ο Γεωργιανός που δολοφόνησε (καθ΄ομολογία του) τον Σεργιανόπουλο γιατί δεν προστατεύτηκε και είδαμε το πρόσωπό του φάτσα φόρα στην τηλεόραση;
2. Πόσο εκμεταλλεύτηκαν τα κανάλια τον Αυστραλό πατέρα και πόσες φορές είδαμε να κλαίει στην τηλεόραση; Πόσες ενοχές πρέπει πια να γεμίσουμε; Δεν το σκοτώσαμε εμείς το αδικοχαμένο παλικάρι!! Επίσης δεν είναι ο πρώτος (ούτε ο τελευταίος) που δίνει τα όργανα για μεταμόσχευση! Λυπόμαστε βαθιά, τον συμπονάμε και τον θαυμάζουμε για τη στάση του αλλά δεν αντέχουμε άλλο!
3. ω, ωω Μύκονο και Σαντορίνη.... Σικάγο γίναμε! Μπράβο Άρη, ωραία διαφήμιση για τον ελληνικό τουρισμό!
4. Αφού τις φωτιές στα νησιά μας τις βάζουν οι Τούρκοι, γιατί δεν βγήκε κάποιος να πει ότι τις πρόσφατες φωτιές στην Τουρκία τις βάζουμε εμείς;
5. Quiz: πόσοι σκοτώθηκαν στο Πέραμα, τί άλλαξε από τότε και ποιοι τιμωρήθηκαν;
6. Extra Quiz: τί απέγινε με εκείνους του Γάλλους αγνοούμενους από το Sea Diamond; Βρέθηκαν, που τάχα είχαν φύγει για Γαλλία ή αποζημιώθηκε η οικογένειά τους;;;; Και μήπως ξέρετε τί θα γίνει με το Sea Diamond;
7. Γιατί ακούω ότι όποιος κατεβαίνει Χανιά με το καινούργιο Έλυρος γυρίζει με το 30something Λατώ;

Ούφ! Τα πα και ξεθύμανα!