Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008

Μεγάλη Εφεύρεση: Σακουλάκι Τσαγιού

0 σχόλια
















Έχω ιωσούλα.
Και φτιάχνω τσαγάκια.
Δεν μου πολυαρέσουν αλλά λένε (μαμά, γιαγιά) ότι βοηθάει.
Και προκειμένου να τύχω τέτοιας φροντίδας και περιποίησης να μου φέρνουν το τσαγάκι στο κρεββάτι κάνω υπομονή και τα πίνω.
Παίζω λίγο και με τα φακελάκια. Τα βουτάω στο νεράκι σαν "καλάμι ψαρέματος".
Τα "βαφτίζω".
Ποιος τα εφηύρε;
Μεγάλη ευκολία για κάποιον που δεν έχει την ώρα ή την όρεξη να μπλέξει με σουρωτήρια και τέτοιες διαδικασίες.
Το έψαξα λίγο.
Και όπως αρκετά πράγματα που μας εξυπηρετούν προέκυψε κατά λάθος!
Το 1920 το τσάι εμπορεύονταν και παρασκευάζονταν χύμα.
Ο Τόμας Σάλιβαν, έμπορος τσαγιού από την Ν.Υόρκη ήθελε να στείλει δείγματα από το χύμα τσάι του σε διάφορους εμπόρους. Συσκεύασε λοιπόν τα δείγματά του σε μικρά μεταξωτά σακουλάκια και τα έστειλε.


















Οι πελάτες το εξέλαβαν ως πρόταση για βελτίωση της παραδοσιακής μεθόδου παρασκευής. Κάποιοι πιο ενθουσιώδεις του έγραψαν συγχαρητήριες επιστολές για την σκέψη του αυτή και το προέτρεψαν να πειραματιστεί και με τη χρήση πιο χοντρών υλικών, καταλληλότερων για να μπαίνουν στο καυτό νερό.
Ο Σάλιβαν (καταλάθος εφευρέτης) άρπαξε την ευκαιρία και το εκμεταλλεύτηκε εμπορικά. Αρχικά δοκίμασε γάζα και μετά χαρτί, αρκετά παρόμοιο με αυτό που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα. Σε επόμενη φάση προσέθεσε και το κορδονάκι για ακόμα μεγαλύτερη ευκολία.
Και έτσι από ένα λάθος, μια παρανόηση και ένα εμπορικό δαιμόνιο προέκυψε μια ευκολία για την καθημερινότητά μας. Μια έξυπνη "επαναστατική" λύση σε ένα καθημερινό πρόβλημα.

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2008

Εγωισμός, ψωρουπερηφάνια και προκατάληψη

4 σχόλια














"Πιστεύω ότι τα βιβλία πρέπει ν' αλλάζουν συνέχεια χέρια, οι σκέψεις και οι ιδέες να κυκλοφορούν αβίαστα. Καρφώνοντάς τα στα ράφια μας, τα σκοτώνουμε ακαριαία."
Τάδε έφη η Μαρίνα.
Η Μαρίνα είχε μια ιδέα. Και βρήκε έναν γλυκό μπελά.
Διαλέγει με αγάπη βιβλία.
Τα διαβάζει με όρεξη.
Αλλά δεν τα πετάει στα ράφια.
Δε θα τα δει σκονισμένα,κιτρινισμένα και με σκισμένα φύλλα.
Δε θα τα χώσει σε μια κούτα μαζί με άλλα σε κάποια μετακόμιση.
Δε θα τα πετάξει στην ανακύκλωση.
Βρήκε τρόπο να τα έχει για πάντα.
Τα χαρίζει!
(μονάχα όσα έδωσες για πάντα είναι δικά σου).
Εγώ δε θα μπορούσα να μην επιδοκιμάσω αυτή την επαναστατική (!) πράξη.
Δε μπορώ να μη ζηλέψω για τη μεγάλη καρδιά της να χαρίζει βιβλία και να μοιράζει γνώση και αισθήματα.
Εσύ;
Θα διάβαζες ένα βιβλίο από δεύτερο χέρι;
Ή θα ήσουν ψωρουπερήφανος; Προκατειλημμένος;
Φυσικά ξέρω, εσύ ότι θες να διαβάσεις πας και το αγοράζεις καινούργιο!
Αλλά ένα βιβλίο διαβασμένο (σε καλή κατάσταση ή ακόμα και σε όχι και τόσο καλή) είναι ένα βιβλίο πιο ζεστό. Ένα βιβλίο ανοιχτό (γιατί άραγε σταμάτησε αυτή η υπέροχη τεχνική που οι σελίδες ήθελαν άνοιγμα με το χαρτοκόπτη μετά τη βιβλιοδεσία;).
Να μη σε ρωτήσω αν θα έδινες κάποιο από τα βιβλία σου καλύτερα, ε;
Δε λέμε για εκείνο το αγαπημένο σου. Εκείνο που σε χάραξε. Εκείνο που γυρνάς και ξαναδιαβάζεις. Αλλά πρέπει να έχεις διαβάσει και άλλα. Που να σου άρεσαν, αλλά αν σε ρωτούσα να μην ήξερες ούτε καν που είναι καταχωνιασμένα.
Αυτά θα τα έδινες; Που ξέρεις μπορεί κάποιος άλλος να τα αγαπήσει περισσότερο γιατί θα του λένε εκείνα που χρειάζεται για να γλυκάνει η ψυχή του.
Για σκέψου το.
Πήγαινε στη Μαρίνα. Δες τι έχει να σου δώσει.
Πες της και μια γλυκιά κουβέντα που μέσα σε αυτόν τον κοσμοπανικό ασχολείται και ελπίζει ακόμα.



Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008

Για τους πολιτευτές της "δικαιολογημένης" αδράνειας

2 σχόλια

Επειδή η εποχή είναι δύσκολη και επειδή οι πράξεις και ευθύνες όσων τώρα είναι σε σημαντική θέση θα συνεχίσουν να τους βαραίνουν σε χρόνους ιστορικούς έχω να διηγηθώ αυτό το περιστατικό:
"Στα χρόνια πριν την Γαλλική Επανάσταση ο αντιβασιλιάς επέβαλε αβάσταχτους φόρους σε μια επαρχία της Γαλλίας. Ο βουλευτής αυτής της επαρχίας ήταν τολμηρός και ακλόνητος (ένας απ' αυτούς που στα χρόνια της επανάστασης έγιναν ηγέτες του λαού) και με εξαιρετική επιμονή υπερασπίζοντας μπροστά στον αντιβασιλιά τα δικαιώματα των κατοίκων της περιοχής, σχεδόν απειλούσε τον αντιβασιλιά. Αμήχανος και εκνευρισμένος από τέτοια κουβέντα, ο αντιβασιλιάς είπε:
- Τι θράσος! με απειλείς; Τι δυνάμεις και τι μέσα έχεις εσύ για να αντισταθείς στη θέληση μου; Τι μπορείς να κάνεις;
- Να υποτάσσομαι και να μισήσω! είπε ο γενναίος βουλευτής"

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2008

Εξ-ελληνικά

4 σχόλια






















Σας αρέσει η ελληνική ή ξένη μουσική;
Προσωπικά προτιμώ την ελληνική μουσική, ιδιαίτερα για το ηχόχρωμα αιώνων ελληνικής μουσικής παράδοσης που απορροφάει και αναβιώνει αλλά κυρίως για το στίχο της. Για τη χρήση των λέξεων, το άρωμα και το ύφος των εκφραστικών της μέσων. Για τη μοναδικότητα των στίχων της. Καταλαβαίνετε φαντάζομαι ότι με ενδιαφέρει κυρίως αυτό που συνήθως κακοχαρακτηρίζουμε ως "έντεχνη" ελληνική μουσική σκηνή.
Φέτος όμως τα πράγματα δεν έχουν πάει και τόσο καλά. Προσπαθώ να φτιάξω ένα cd με νέα ελληνικά έντεχνα τραγούδια. Και δεν βρίσκω και τόσα. Η εγχώρια παραγωγή φέτος είναι ιδιαίτερα ρηχή. Οι καινούργιοι δίσκοι είτε δεν ακούστηκαν, είτε δεν πήγαν και τόσο καλά, είτε για αρκετούς από τους "μεγάλους" απλά δεν βγήκαν. Το κενό καλύφθηκε για άλλη μια φορά με live, επανεκτελέσεις και διασκευές. (Όχι ότι και στους άλλους χώρους ποπ,λαϊκό, μοντέρνο τα μουσικά πράγματα κινήθηκαν σε διαφορετικά μοτίβο. Ξηρασία, άπνοια και επαναλήψεις και εκεί.)
Το cd μετά κόπων και βασάνων το έφτιαξα τελικά. Το έβαλα και στο αυτοκίνητο που είναι κυρίως ο χώρος που ακούω μουσική.(Επιφυλάσσομαι να αναφερθώ κάποια άλλη φορά στο πως επηρεάζει η αλλαγή του τρόπου και του χώρου που ακούμε μουσική, το ύφος της μουσικής της εποχής μας.) Το έβαλα λοιπόν στο αυτοκίνητο και το άκουγα συνέχεια ικανοποιημένος από τις επιλογές μου.
Μόνο που όταν το άκουσε ένας φίλος μου που είναι υπέρμαχος της ξένης μουσικής και συχνά ερχόμαστε σε κόντρες, έσκασε στα γέλια. "Αυτό είναι το επιχειρημά σου;", μου είπε. "Αυτό είναι το νέο"ελληνικό"(εμφατικά,ειρωνικά), τραγούδι;", κάγχασε. "θα σου φτιάξω και εγώ ένα cd με ξένα , από εκείνα που λες ότι δεν αξίζουν όσο τα ελληνικά, να δω τι θα βρεις να πεις μετά".
Πραγματικά με αποστόμωσε. Σας παραθέτω ενδεικτικά και από τις δύο playlist. Και πείτε μου, τί μπορώ να πω!
Έχει δίκιο ο άνθρωπος.
  1. Άλκηστις Πρωτοψάλτη- Πάμε Χαβάη vs Tanya Stevens- It' s a pity
  2. Ελευθερία Αρβανιτάκη - Μην ορκίζεσαι vs Mango Come- Mona Lisa
  3. Νόμισμα -Όνειρα vs City- Am Fenster
  4. Σοφία Στρατή - Μιά πεταλούδα vs Twoface - You
  5. Ανδριάνα Μπάμπαλη- Δες καθαρά vs Gioaccino Mauricci - Face a la Mer
  6. Άλκηστις Πρωτοψάλτη - Όλα αυτά που φοβάμαι vs Nickleback - How you remind me
  7. Σοφία Στρατή - Μια στιγμή vs Rihanna -Unfaithful
  8. Στέλιος Ρόκκος - Μια φωτιά στην άμμο vs Mike Oldfield- Moonlight Shadow
  9. ...φτάνει πια.
Ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμη. Η ανομβρία και το copy-paste στο ελληνικό τραγούδι όμως όχι. Ακόμα και αν κάποιες (λίγες) από αυτές τις διασκευές είναι καλύτερες ενορχηστρωτικά από τα πρωτότυπα προτιμώ να ακούσω ελληνικά. Ελληνική μουσική που να προσπαθεί να αναδείξει τον ελληνικό στίχο. Μοντέρνα, ροκ, ποπ, ελέκτρο, εναλλακτική, επηρεασμένη από την ξένη σύγχρονη μουσική σκηνή ναι. Αλλά πρωτογενώς ελληνική. Μουσική. Ελληνική. Που να "ντύνει" τις δικές μου ανησυχίες. Τις δικές μου. Όχι του Νεοϋορκέζου. Που να αναδεικνύει τον ελληνικό στίχο. Που να καταλαβαίνει πως πρέπει να κινηθεί στη δασεία, πως στην ψιλή και πως στην περισπωμένη. Που μπορεί να μη τις γράφουμε αλλά τις λέμε. Τις τραγουδάμε. Και δεν πρέπει να το ξεχάσουμε αυτό.

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2008

Βόλτα που λάτρεψα

4 σχόλια
























Θα ήθελα εξ αρχής να ζητήσω συγγνώμη από όλους όσους ταλαιπωρήθηκαν, δυσκολεύτηκαν ή έπαθαν κάποια ζημιά κατά τη διάρκεια της κακοκαιρίας.
Εγώ όμως που δεν είχα κανένα απρόοπτο, καμιά υποχρέωση και καμία δυσκολία πέρασα μια από τις πιο υπέροχες μέρες του φετινού χειμώνα.

Χθες είχε έρθει η Κ. σπίτι από το πρωί και ενώ έλεγε ότι όλο και θα φύγει, τελικά πήγε δωδεκάμιση η ώρα να το αποφασίσει. Στο μεταξύ είχαμε μαγειρέψει ένα υπέροχο κοκκινιστό, είχαμε βράσει καφέ φίλτρου με άρωμα καραμέλα, είχαμε ακούσει το σιντί του Θάνου Μικρούτσικου με διάφορες εισαγωγές στο πίανο για τους "7νάνους" ,συζητήσαμε αρκετά και γενικά είχαμε κάνει ότι κάνει κάποιον να δηλώνει με παρρησία, σπιτόγατος. Βέβαια στις δωδεκάμιση δεν μπορούσε πλέον να πάει σπίτι της(!). Βάλαμε στο dvd το καθηλωτικό Dejavu,στριμωχτήκαμε στο μονό κρεβάτι και βάλαμε στο φουλ τον κλιματισμό.
Σήμερα όμως έπρεπε να γυρίσει σπίτι. Αφού δοκιμάσαμε αρκετά ραδιοταξί χωρίς αποτέλεσμα καταλήξαμε να βρούμε τους σκούφους και τα γάντια που είχα από τον στρατό και να το κόψουμε περπατώντας.

Ντυθήκαμε σαν κρεμμύδια και βγήκαμε στο χίονι. Την ώρα εκείνη το χίονι έπεφτε απαλά. Όλες οι ασχήμιες της πόλης είχαν καλυφθεί με ένα υπέροχο λευκό "σεμέν" (νευριάζει η Κ. με την άστοχη χρήση του όρου). Το περπάτημα στο χιόνι μου προκάλεσε απρόσμενη ευφορία. Ίσως είναι η αίσθηση της επαφής με το φυσικό στοιχείο. Με το χίονι άλλωστε καταργούνται (στην Ελλάδα!) πολλές από τις "τεχνολογικές" ευκολίες. Έρχεσαι πιο κοντά στη φύση. Μουσκεύουν οι κάλτσες σου, κοκκινίζουν υπέροχα τα μαγουλάκια και η μύτη σου(προτείνω στις δεσποινίδες να βγούν στο κρύο για λίγο και να βγάλουν μια φωτογραφία για να δουν πως κάνει η φύση το ωραιότερο μακιγιάζ), υπάρχει μια γλυκιά ησυχία, δεν υπάρχει κίνηση, αυτοκίνητα, κόρνες, ακούς το ρυάκι που σχηματίζει το χιόνι που λιώνει στις άκρες του δρόμου, ακούς τις νιφάδες που πέφτουν στο μπουφάν σου...
Σκέφτομαι ότι ίσως όλη αυτή η προστασία και το κουκούλωμα με τα ρούχα να δημιουργούν μια αίσθηση ζεστασίας, μια αίσθηση αγκαλιάς. Ίσως να θυμίζει και το εμβρυϊκό περιβάλλον στην κοιλιά της μαμάς. Ίσως να θυμίζει το σκέπασμα της κούνιας που κάνει τα μωράκια να "αχνίζουν" ακόμα και τις πιο κρύες νύχτες του χειμώνα.

Χάρηκα που είδα πιτσιρικάκια να φτιάχνουν χιονάνθρωπους πάνω σε αυτοκίνητα. Να παίζουν χιονοπόλεμο. Για μας εδώ στην Αθήνα που οι εικόνες αυτές είναι σπάνιες αποκτούν μεγαλύτερη σημασία.

Φτάνοντας στο σπίτι είδα ένα σκύλο,γνωστό και "σεσημασμένο" αδέσποτο της γειτονιάς, καταμουσκεμένο να προσπαθεί να φυλαχτεί από το χιόνι στην εσοχή που κάνει το γκαράζ μας. Του άνοιξα την πόρτα να μπει μέσα. Πήγε και έκατσε κοντά στον καυστήρα του καλοριφέρ που έβγαζε ζέστη. Νομίζω ότι κούνησε κάπως τα αυτιά του σαν "ευχαριστώ".

Ανέβηκα σπίτι. Έβαλα μια κούπα καφέ φίλτρου καραμέλα. Άνοιξα την τηλεόραση...Πότε θα μάθω να μην κάνω αυτό το λάθος. Έδειχνε μια άλλη Αθήνα.Με επικά μουσικά "χαλιά", τύμπανα και ομοβροντίες από soundtrack υπερπαραγωγών, μιλούσαν φωναχτά για μια άλλη Αθήνα. Για μια Αθήνα που βασανίζεται από το χιόνι. Για μια Ελλάδα στο έλεος του "στρατηγού χιονιά". Για το "κακό" το χιόνι. Το ίδιο χιόνι που εμένα με "γιάτρεψε" απόψε. Το ίδιο χιόνι που έβαλε κάτι πιτσιρίκια δυό τετράγωνα από εδώ να "κλέψουν" από τη μαμά τους ένα καρότο για να βάλουν και μύτη στον χιονάνθρωπό τους. Έκλεισα την τηλεόραση. Τελειώνω το πόστ μου και θα χαζέψω όσο προλαβαίνω από το παράθυρο ...

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2008

Για τους αστέγους της Αθήνας

5 σχόλια


Για τους αστέγους της Αθήνας

Εκκληση στους κατοίκους της Αθήνας να συμβάλουν στον εντοπισμό των αστέγων που έχουν ανάγκη βοήθειας απευθύνει το Ιδρυμα Αστέγων του Δήμου Αθηναίων, που θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο Αθηνά Εστία από το απόγευμα του Σαββάτου μέχρι το πέρας της κακοκαιρίας.

Λόγω της κακοκαιρίας απαγορεύτηκε η κυκλοφορία των φορτηγών στο εθνικό δίκτυο από τις 5 το απόγευμα του Σαββάτου ως τις 5 το απόγευμα της Δευτέρας.

Κάθε βράδυ, ομάδες κοινωνικών λειτουργών, ψυχιάτρων, εθελοντών και εργαζομένων του ιδρύματος θα παρέχουν φαγητό, ροφήματα, υπνόσακους και ρουχισμό.Επί 24ώρου βάσεως όσοι εντοπίσουν άστεγους που χρειάζονται βοήθεια μπορούν να ειδοποιούν στο τηλέφωνο 210 5246515. Οσα περιστατικά κρίνεται απαραίτητο θα μεταφέρονται σε νοσοκομείο ή στους ξενώνες αστέγων του Δήμου. Το Κέντρο Σίτισης του Ιδρύματος στην οδό Πειραιώς 35 και Σοφοκλέους θα παραμείνει ανοιχτό επί 24ώρου βάσης.

Σε περίπτωση προβλήματος, οι πολίτες μπορούν να τηλεφωνούν στον αριθμό 112 από τον οποίο μπορεί να εντοπιστεί και η θέση τους, προκειμένου να τους παρασχεθεί βοήθεια.

Αν δείτε κάποιον να έχει ανάγκη ρωτήστε τον αν θέλει βοήθεια. Κατά πάσα πιθανότητα θα σας πει ότι δεν έχει κάποια ανάγκη. Ακόμα και έτσι τον έχετε ήδη βοηθήσει. Με το ενδιαφέρον σας. Μπορείτε αν θέλετε να του αφήσετε ένα πακέτο τσιγάρα, ή κάποιο κονιάκ. Αν όμως παρότι σας είπε όχι (γιατί οι άνθρωποι αυτοί είναι πάντα πολύ περήφανοι για να δεχτούν "ελεημοσύνη") σας φαίνεται ότι χρειάζεται βοήθεια, μη διστάσετε, καλέστε το 2105246515 χωρίς να του το πείτε.

Κάθεστε στον υπολογιστή σας, μέσα στη ζέστη σας και χαζεύετε. Σκεφτείτε και εκείνον που θα σκεπαστεί με χιόνι το βράδυ και θα περάσει μια από τις πιο δύσκολες φετινές χειμωνιάτικες νύχτες.

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008

"Ε, εμείς δεν..." Η αρχή και το ταξίδι!

0 σχόλια














Αντιγράφω από το editorial της Μάγιας Τσόκλη, για το Passport Φεβρουαρίου:
Στο τελευταίο ταξίδι μου στο Αφγανιστάν, ρώτησα τον νεαρό ξεναγό μου και τον γηραιότερ οδηγό πατέρα του πως πάνε τα πράγματα στη χώρα τους.
"Υπέροχα", μου απάντησαν.
"Μα τί υπέροχα;"αντέδρασα. "Εδώ σκάνε βόμβες καθημερινά, οι Ταλιμπάν αυξάνουν τη δύναμή τους, η διαφθορά κυριαρχεί και οι γυναίκες εξακολουθούν να κρύβονται κάτω από τα τσάντρι!".
"Ποιός τα λέει αυτά;", με ρώτησαν οι Αφγανοί φίλοι.
"Μα η τηλεόραση" τους είπα, "οι εφημερίδες και το Ίντερνετ!".
"Ε, εμείς δεν βλέπουμε τηλεόραση, δεν διαβάζουμε εφημερίδες και δεν έχουμε Ίντερνετ και όλα είναι υπέροχα!", με αποστώμοσαν...

Υ.Γ.1 : Πόσο φοβερά μάτια έχει αυτή η κοπέλα της φωτογραφίας! Μου θύμισε το κλασσικό πρωτοσέλιδο του National Geographic με την Αφγανή Προσφυγοπούλα που όλοι θυμάστε
Το όνομα της κοπέλας είναι Sharbat Gula (شربت گلا που στη γλώσσα της σημαίνει θηλυκό λουλούδι του γλυκού νερού). Η φωτογραφία αυτή που είναι η πρώτη που έβγαλε στη ζωή της τραβήχτηκε τον Ιούνιο το 1985 από τον Steve McCurry. Και έγινε παγκόσμια γνωστή από το πρωτοσέλιδο του περιοδικού. Η Σερμπέτ προσωποποίησε όλον τον αγώνα του αφγανικού προσφυγικού λαού. Η μοναδικότητα και η λάμψη της ενισχύεται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι δεν έχουν χρησιμοποιηθεί έξτρα φωτισμοί, ούτε και έχει γίνει καμιά επεξεργασία πάνω στη φωτογραφία! Τα κρυστάλλινα μάτια που βλέπετε και αγγίζουν τα εσώψυχα σας είναι απολύτως πραγματικά!

Ο Steve McCurry όμως μαγνητισμένος και αυτός από το βλέμμα που πριν είκοσι χρόνια απαθανάτισε, θέλησε να ξαναβρει την Σερμπέτ. Η αποστολή ήταν πολύ δύσκολη. Τα κατάφερε τον Ιανουάριο του 2002. Τη βρήκε μετά από πολύ ψάξιμο (φανταστείτε ότι δεν μπορούσε να δει καν τα πρόσωπα των κοριτσιών αλλά έπρεπε να δείξει τη φωτογραφία στους συζύγους τους και αν αυτοί εγκρίνουν να πουν αν μοιάζει και να τους φέρουν σε επαφή) στην Αφγανική περιοχή Tora Bora. Ήταν παντρεμένη (ήταν ήδη από την εποχή της φωτογραφίας όπου ήταν 15 ετών) και τώρα είχε τρεις κόρες, τις Robina, Zahida, και Alia. Μια τέταρτη κόρη χάθηκε στη γέννα. Στη συνέντευξη είπε οτι θα ήθελε οι κόρες της να λάβουν την εκπαίδευση που δεν είχε αυτή τη δυνατότητα να λάβει. Έδειξε να μην έχει την παραμικρή εικόνα για την αναγνωρισιμότητα του πορτραίτου της στο δυτικό κόσμο. Δεν το είχε καν δει μέχρι τη στιγμή που ο McCurry της το έδειξε, αλλά ακόμα και τότε το μόνο που ζήτησε ήταν να μην ξαναπροσπαθήσει κανείς να επικοινωνήσει μαζί της και να μην ξαναβρεθεί στη δημοσιότητα.

Όσο εντυπωσιακά και αν ακούγονται όλα αυτά, τίποτα δεν είναι πιο εντυπωσιακό από τη δύναμη της εικόνα. Και φυσικά ο McCurry το γνώριζε αυτό καλύτερα από όλους και δεν άφησε την ευκαιρία να χαθεί. Έβγαλε στη Σερμπέτ τη δεύτερη και τελευταία φωτογραφία της ζωής της:









Και πραγματικά τα λόγια περιττεύουν!

Υ.Γ. 2: Την αναζήτηση του McCurry την οπτικοποίησε το National Geographic:



Υ.Γ.3 Καμιά φορά η αφορμή για το ποστ είναι μόνη η αρχή για ένα μεγάλο ταξίδι. Καμιά φορά τα σχόλια και τα υστερόγραφα έχουν σημασία ίση ή και μεγαλύτερη από το άρθρο. Και τότε είναι που η αρχή του ταξιδιού αποκτά πραγματική αξία.

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2008

Κινέζικη Πρωτοχρονιά

2 σχόλια

Ξύπνησα σήμερα το πρωί όπως κάθε μέρα, μουρμουρώντας και βρίζοντας γιατί δεν ήθελα να σηκωθώ. Όμως καθώς έκλεινα το ξυπνητήρι μου φάνηκε κάπως διαφορετικό, πιο χαρούμενο. Παραξενεύτηκα. Σηκώθηκα και αμέσως πήγα στην κουζίνα για καφέ, να ανοίξει το μάτι μου. Αλλά και εκεί αυτή η παράξενη αίσθηση συνεχίστηκε! Το μιξεράκι ήταν και αυτό διαφορετικό. Έμοιαζε να χτυπάει τον καφέ πιο ορεξάτο και ζωηρό από τις προηγούμενες φορές. Άρχισα να ανησυχώ. Έβαλα το τζίν μου και μου φάνηκε να μπαίνει πιο εύκολα από τις προηγούμενες φορές. Σαν να μου πήγαινε περισσότερο σήμερα και ας είχα τσακίσει χτες το βράδυ ένα κοντοσούβλι ( που δεν ήταν και τόσο κοντό.. εδώ που τα λέμε).
Αλλά μήπως και στο γραφείο τα πράγματα ήταν διαφορετικά; Ο εκτυπωτής τύπωνε ταχύτερα και χωρίς θόρυβο, το κλιματιστικό ήτανε σε λειτουργία από μόνο του, το κινητό μου είχε αλλάξει μόνο του και είχε βάλει ένα περίεργο, ανατολίτικο ήχο κλήσης. Το μόνο που αρνιόταν να συνεργαστεί ήταν το λάπτοπ μου το όποιο όσο και να προσπαθούσα να μπώ στο διαδίκτυο η μόνη σελίδα που εμφάνιζε ήταν αυτή:

Chinese New Year
By the Chinese Calendar
2008 is the Year of the Rat,
which is also known by its former name of Wu Zi.

Α, μάλιστα! Τώρα εξηγούνται όλα! Χθες, 7 Φεβρουαρίου ήταν η κινέζικη πρωτοχρονιά! Και έτσι όλα αυτά τα πράγματα που μου φαίνονταν να είναι περίεργα (και φυσικά όπως και τα περισσότερα αντικείμενα γύρω σας είναι κινέζικα!) είχαν χθες το ρεβεγιόν τους! Ξεκίνησε χθες για δισεκατομμύρια Ασσιάτες η χρονιά του ποντικού.

Ο ΜΥΘΟΣ
Μπορεί το κινέζικο ημερολόγιο να είναι προγενέστερο του Βούδα, ωστόσο ο παλιός κινεζικός θρύλος θέλει στον μεγάλο διανοητή να καλεί τα ζώα της Γης, με την υπόσχεση πως θα έκανε από ένα δώρο σε εκείνα που πρώτα θα ανταποκρίνονταν στο κάλεσμά του. Τα δώδεκα πρώτα ζώα που θα έφθαναν θα σχημάτιζαν το ζωδιακό κύκλο.

Το βόδι είχε κατορθώσει με τον όγκο του να τεθεί επικεφαλής των έντεκα άλλων ζώων. Αλλά το ποντίκι τρύπωσε και γλίστρησε ανάμεσα από τα πόδια των άλλων ζώων και κατέλαβε πανηγυρικά την πρώτη θέση. Ο θρύλος θέλει τον ποντικό να νικά τα άλλα 11 ζώα του ζωδιακού κύκλου στον αγώνα δρόμου, όχι επειδή ήταν ταχύτερος, αλλά χάρη στην πονηριά του. Αφού είπε ψέματα στην τίγρη για την ημέρα διεξαγωγής του αγώνα, ο ποντικός καβάλησε για το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα το βόδι, προτού πηδήξει από τη ράχη του ζώου για να τερματίσει μόνος και νικητής. Έτσι η σειρά μεταβλήθηκε με πρώτο τον ποντικό και να ακολουθούν το βόδι, η τίγρης, ο λαγός, ο δράκος, το φίδι, το άλογο, η κατσίκα, ο πίθηκος, ο πετεινός, ο σκύλος και ο χοίρος.

Έτος του ποντικού, τί θα φέρει:

Η προσοχή θα πρέπει να γίνει η έκφραση-κλειδί για το Έτος του Ποντικού καθώς Κινέζοι αστρολόγοι προβλέπουν οικονομικές και πολιτικές αναταραχές, αλλά και τσουνάμι και επιδημίες. Ο λόγος, σύμφωνα με τους Κινέζους μάντεις, είναι ότι το νερό και η γη -δύο από τα πέντε θεμελιώδη στοιχεία της φύσης σύμφωνα με τους Κινέζους- βρίσκονται σε σύγκρουση το 2008. Οι πιο μεγάλες καταστροφές στην ιστορία συνδέονται με το νερό, όπως το τσουνάμι το 2004 ή ο Τιτανικός το 1912, που έγιναν σε ημερομηνίες που συνδέονταν με την κυριαρχία του ποντικού, προσθέτει ο δάσκαλος του φενγκ σούι

«Η Γη κυριαρχεί συνήθως του νερού, αλλά δεν είναι αρκετά ισχυρή για να νικήσει τον ποντικό, που συμβολίζει τα πανίσχυρα νερά του Γιανγκτσέ», λέει ο Ρέιμοντ Λο, δάσκαλος του φενγκ-σούι στο Χονγκ Κονγκ.

Οι προβλέψεις για το Έτος του Ποντικού μοιάζουν να επιβεβαιώνονται ήδη για την Κίνα, που πλήττεται από ασυνήθιστα χαμηλές θερμοκρασίες, που έχουν οδηγήσει στο θάνατο τουλάχιστον 60 ανθρώπους τις τελευταίες τρεις εβδομάδες.

Με την αλματώδη εξάπλωση των Κινέζων σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας μας πολύ φοβάμαι ότι αρκετά πιο σύντομα από ότι φανταζόμασταν θα πρέπει να μάθουμε περισσότερα για αυτόν τον μακρινό κόσμο και πολιτισμό αλλά κυρίως την τελείως διαφορετική κοσμοθεωρία και τρόπο ζωής που μας περικυκλώνει σταθερά και αποτελεσματικά.

Μέχρι τότε, απολαύστε τις φωτογραφίες και ταξιδέψτε για λίγο...
  • Mπαλί












  • Σίδνεϊ



















  • Χονγκ Κόνγκ















  • Πεκίνο


























































Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2008

Είσαι πιο έξυπνος από την ξανθιά παρουσιάστρια;

2 σχόλια

Η σημερινή ερώτηση είναι μικρή, σαφής, απλή και περιμένει μια εμπεριστατωμένη απάντηση:
-Πότε δοκίμασε η γάτα ψάρι και ξέρει ότι της αρέσει;
Εννοούμε πότε στην εξελικτική πορεία, σε ποια φάση της δαρβινικής θεωρίας των ειδών, σε ποια αναποδιά, σε ποια πείνα και αναβροχιά αποφάσισε ότι "καλό είναι και το χαλάζι" και παρά την απέχθειά της για το νερό αποφάσισε να βουτήξει και δοκιμάσει να φάει κάποιο "ξεστρατισμένο" ψαράκι;


Οι απαντήσεις δεκτές έστω και αν δεν είστε σίγουροι! Δωράκι δε θα έχει αλλά μη στεναχωριέστε! Ελάτε τώρα, αφού ήσασταν έτοιμοι κάτι να απαντήσετε. Μην κάθεστε έτσι, σαν βρεγμένες γάτες!

Υ.Γ. Το post αυτό αφιερώνεται στο πιο παιχνιδιάρικο και γκρινιάρικο γατάκι, την Κ.

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008

"Ιδανικός" Συγκάτοικος

2 σχόλια

Ο "ιδανικός " συγκάτοικος:

-Ενώ ξέρει ότι εγώ σε 5 λεπτά πρέπει να φύγεις στρογγυλοκάθεται στο μπάνιο με την εφημεριδάρα του και την άνεση του
-Και φυσικά δεν χρησιμοποιεί τον εξαερισμό
-Και εννοείται ότι όταν τελειώνει το χαρτί υγείας δεν το αλλάζει ποτέ
-Μπαίνει πρώτος για μπάνιο, τελειώνει όλο το ζεστό νερό και όταν ανοίγοντας την πόρτα βγαίνει μέσα σε ένα σύννεφο υδρατμών σου λέει φυσικότατα ότι εκείνος "κάνει με παγωμένο"
-Αφήνει το μπρίκι άπλυτο και με ξεραμένους καφέδες
-Τρώει πάντα το τελευταίο κομμάτι κέικ, πίτσα, σουβλάκι, πίτα χωρίς να ρωτήσει
-Φεύγει από το σπίτι και ξεχνάει τηλεοράσεις, ράδια και πόρτες ανοιχτά
-Δεν κατεβάζει ποτέ του τα σκουπίδια
-Αφήνει στο τραπέζι τα κουτιά της χθεσινής πίτσας
-Δεν ξέρει που πληρώνουν ΔΕΗ-ΟΤΕ-ΕΥΔΑΠ γιατί δεν πάει ποτέ
-Όταν έχετε κοτόπουλο τρώει πάντα το μπούτι
-Όταν θέλεις να κοιμηθείς χρειάζεται πάντα το φως, όταν διαβάζεις νυστάζει
-Όταν περιμένεις τηλέφωνο πάντα μιλάει με τις ώρες
-Όταν θέλεις να φέρεις παρέα σπίτι ή θα παρεξηγηθεί ή θα μπαστακωθεί και δεν θα σηκώνεται μέχρι να τους παρουσιάσει όλους τους φυσικούς τρόπους εξωτερίκευσης του στομαχικού και εντερικού του περιεχομένου
-Αν την ώρα που κοιμάσαι ακούσεις φωνές και άλλα περίεργα ξέρεις ότι είναι εκείνος που στις τρεις το πρωί σπίτωσε κάποια χωρίς να ενημερώσει
-Δεν ταΐζει την γάτα
-Εκτός κι αν έχετε και καναρίνι
-Σε βάζει στο χορό να πάρετε NOVA/τηλεόραση/ποδήλατο γυμναστικής/ατμομάγειρα αλλά δεν πληρώνει ποτέ τις δόσεις του
-Δεν μαζεύει ποτέ και τίποτα
-Εκτός από τα πιο κιτς αντικείμενα που πουλάνε οι πλανόδιοι
-Θέλει πάντα άλλο κανάλι στην τηλεόραση
-Δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο και σε κοροϊδεύει που το κάνεις αλλά όταν η ομάδα σου χάνει θυμάται ότι μικρός υποστήριζε την αντίπαλη
-Τα κάνει όλα αυτά από "υπερβολική οικειότητα", επιπολαιότητα και κυρίως πολύ πολύ πολύ ....αγάπη

Και ενώ εσύ φανταζόσουν τη συγκατοίκηση κάπως έτσι

σου κατέληξε κάπως... έτσι!

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2008

Των κοπιώντων οι στέφανοι και τα τρόπαια των υπομενώντων

3 σχόλια

Με όλο το σεβασμό προς τους αναγνώστες που ομολογούν διαφορετική πίστη δημοσιεύω μια προσευχή που ήταν για μένα δύναμη και στήριξη σε δύσκολες στιγμές.

"Δέσποτα παντοκράτωρ,
ο καταξιώσας ημάς διελθείν το μήκος της ημέρας ταύτης,
προσδεξαι τας εσπερινάς ημών δεήσεις
και κατάπεμψον το πλήθος του ελέους σου
επί πάντας ημάς τους δεομένους σου.
Τοίχισον ημάς τοις Αγιοίς Αγγέλοις Σου,
περιχαράκωσον ημάς την αληθεία Σου,
φύλαξον υπό την Σκέψη σου τον Στρατό και άπαν το Ελληνικό έθνος.
Παράσχον δε ημίν την επερχόμενη νύκτα ειρηνική και αναμάρτητον
και πάσας τας ημέρας της ζωής ημών.
Πρεσβείες της υπεραγίας ημών Θεοτόκου και πάντων των Αγίων-Αμήν"