Κυριακή 30 Μαρτίου 2008

Χρήσιμος για να κυλήσει η βραδιά αλλά ανούσιος το επόμενο πρωί.

6 σχόλια


Διαβάζω μπλογκς. Γράφω και ο ίδιος. Καμιά φορά όμως αναρωτιέμαι. Χάνω το στόχο μου. Αναρωτιέμαι αν και οι άλλοι συν-bloggers έχουν κάποιον.
Κάποιοι (από τους πιο "επώνυμους") εγκαταλείπουν το σπορ. Βρήκαν άλλα μέσα έκφρασης; Κουράστηκαν; Απογοητεύτηκαν; Φοβάμαι μήπως διαπίστωσαν ότι το blogging είναι μια επένδυση που δεν προβλέπει την "εκταμίευση". Προβληματίζομαι πως ακόμα και τόσο ανήσυχα μυαλά, ησύχασαν. Μήπως θολώσαν; Μήπως δεν βρίσκουν πια το λόγο;
Κάποιες φορές όλοι μας δεν βρίσκουμε το λόγο. Ή νιώθουμε να μην αξίζει τον κόπο.
Στο ναυαγό η σκέψη να βάλει ένα μήνυμα σε ένα μπουκάλι και να το ρίξει στο πέλαγος είναι μια σκέψη γεμάτη ελπίδα που μπορεί να το δώσει στόχο να αντέξει λίγο ακόμα. 100 μπουκάλια μετά όμως η ιδέα δεν μοιάζει πλέον και τόσο ελκυστική.
Και πάλι όμως θες να μιλήσεις.
Να πεις για τη Βιρμανία (Μπούρμα μας την έμαθε ο κυρ Νίκος ο Καββαδίας) ,για την εξέγερση των βουδιστών μοναχών τον προηγούμενο Σεπτέμβρη ,
για το Θιβέτ και τη διαμαρτυρία τους, δίκαιη παραφωνία στη όμορφη γιορτή των Ολυμπιακών Αγώνων (και τη σκέψη ότι ο Δαλάι Λάμα είναι πολύ πιο τηλεοπτικό πρόσωπα από τα εκατομμύρια άλλων που βιώνουν το ίδιο ή ακόμα πιο δύσκολες καταστάσεις και γι΄αυτό όλη αυτή η παγκόσμια ευαισθητοποίηση),
για το CERN και τον μεγαλύτερο επιταχυντή πρωτονίων στον κόσμο, που κάτω από Ελβετία και Γαλλία είναι έτοιμος να θέσει Το Ερώτημα και ελπίζει να πάρει απάντηση, για την ύπαρξη του Θεού, έστω και μέσα από τους εκκωφαντικούς ψιθύρους των μικροσωματιδίων και την "μουσική" των υπερχορδών,
ή ακόμα και για το πάρτι που πήγες χτες βράδυ και επιβεβαίωσες για ακόμη μια φορά ότι δεν σου ταιριάζουν εσένα αυτές οι ετερόκλητες συγκεντρώσεις κοινών γνωστών κάποιου (κάτι σαν "Το πάρτυ της ζωής σου"),
ενώ αντίθετα έρχονται γάντι στον μουσάτο τυπάκο (καλό παιδί, δε λέω) που βρίσκει την ευκαιρία να "απλώσει" τις θεωρίες του για εναλλακτικές - πιο "μυρωδάτες"- καλλιέργειες, την αγάπη του για ότι περιέχει οινόπνευμα και βρίσκεται σε μπουκάλι (και που μετά το πέρασμά του θα μείνει πλέον άδειο) και θα σου αφηγηθεί με θεατρικότητα και λεπτομέρεια όλες εκείνες τις απίστευτες "φάσεις" που μόνο σε αυτόν έχουν συμβεί.
Χρήσιμος για να κυλήσει η βραδιά αλλά ανούσιος το επόμενο πρωί.

Και πάλι όμως θα αναρωτηθείς.

Μήπως είναι τελικά και το blogging σα το φίλο μας το μουσάτο;

Χρήσιμο για να κυλήσει η βραδιά αλλά ανούσιο το επόμενο πρωί;

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

Η παρέλαση, τα δίδυμα και η μίνι φούστα

2 σχόλια

παρέλαση η :

  • πέρασμα, διέλευση συντεταγμένων τμημάτων, σχηματισμών (ανθρώπων, οχημάτων κτλ. ) μπροστά από κάποιο χώρο, από επίσημο πρόσωπο κτλ. κυρίως σε εθνικές γιορτές, επετείους κτλ.[λόγ. < ελνστ. παρέλα(σις) `πέρασμα πλάι με άλογο΄ -ση]
Έτσι για να θυμηθώ και μια παλιότερη "αγάπη" μου, αυτή της ετυμολογίας, εννοιολογίας.

Δύο λοιπόν τα πολύ σημαντικά θέματα από τη χθεσινή παρέλαση:

  • Η εικόνα των διδύμων στα πόδια του πρωθυπουργού. Ντυμένα (ελπίζω όχι ακόμα από τις απόκριες) Τσολιάς και Αμαλία. Κάτι τελείως έξω από το πρωτόκολλο (αχ βρε κακόμοιρο πρωτόκολλο τι έχεις τραβήξει από αυτήν την οικο(α)γένεια, θυμίζω και την "συνήθεια" της Δόκτορος Νατάσας να προηγείται του πρωθυπουργού στις επίσημες τελετές). Μια εικόνα άκρως τηλεοπτική με τον "αυτοκράτορα" στο θρόνο του και τους "διαδόχους" μπροστά του να παίζουν χαζεύοντας με τους υπηκόους του. Και τα σώματα ασφαλείας να είναι αναγκασμένα να αποτίουν τιμές σε δύο πεντάχρονα!
Εντάξει, αρχικά προκαλεί θετική εντύπωση, η χαριτωμένη εικόνα των παιδιών του πρωθυπουργού να είναι ντυμένα με τις παραδοσιακές στολές και να παρακολουθούν την παρέλαση για την εθνική επέτειο.
Οι δεύτερες σκέψεις όμως, ότι δηλαδή έτσι ντύθηκαν μετά από τη συμβουλή (ή έστω την έγκριση) κάποιου επικοινωνιολόγου, η διακριτική παρουσία (της αγνώριστης από τις εκλογές και μετά - κάποιοι "κακεντρεχείς" συνομωσιολόγοι λένε από το Ζαχό και μετά) Νατάσας και κυρίως ότι οι ίδιοι άνθρωποι που πουλάνε έτσι φθηνό "πατριωτισμό", είναι εκείνοι που (αν μη τι άλλο- βλέπεις πόσο ευγενικός είμαι!) δεν προασπίζονται τα συμφέροντα της χώρας.
Θυμίζω Τουρκία, Πυρκαγιές, Οικονομία, Σκόπια, Δημογραφικό, Πολιτισμός, Λιμάνια και να μην συνεχίσω... Και αυτά δε διαγράφονται από το χαριτωμένο και ομολογουμένως γλυκό κοντινό πλάνο των διδύμων.
Υ. Γ. 1: Αλέκο και Αμαλία σας εύχομαι ειλικρινά να σας επιφυλάξει η ζωή ότι καλύτερο και ευτυχέστερο. Μόνο σας παρακαλώ, μη μας κυβερνήσετε και εσείς! Δύο γενιές Καραμανλή είναι αρκετές!



  • Η παρέλαση της μίνι φούστας. Πάλι θέματα και μουρμούρες γιατί οι μαθήτριες βγάλαν λίγο μπουτάκι παραπάνω, βάφτηκαν και φτιάξανε μαλλί για να πάνε στην παρέλαση. Μέχρι και οι emo παρέλασαν φέτος! Emo διμοιρίτης, χειρότερα και από Αλβανός σημαιοφόρος! Τεράστιο πρόβλημα και με αυτό. Γιατί σου λέει, δεν δείχνουν σεβασμό στους ήρωες. Δεν συμμετέχουν στην κατάνυξη της τελετής.
Άντε παράτα μας ρε. Πόσο καιρό έχεις να δεις κοριτσίστικο εφηβικό πόδι; Κομπλάρεις,ε; Δεν ξέρεις πως να το χειριστείς. Και θέλεις να το κρύψεις. Να το γεράσεις πίσω από μια μακριά φούστα και γαλλικό κότσο. Όχι λοιπόν. Αυτά είναι τα νιάτα. Και άμα σου αρέσει (που σου αρέσει αλλά ...). Και ναι, αυτήν την κοπελίτσα, που δεν φρόντισε το ρημαδοσχολείο να της μεταδώσει ακριβώς το βαθύτερο νόημα της επετείου ( ή και το "ρηχότερο" καμιά φορά) θέλει να σηκωθεί πρωί, πρωί και να ετοιμαστεί με χαρά, να βάλει τα ρούχα που βάζει όταν βγαίνει για να διασκεδάσει και να πάει μαζί με τις συνομίληκές της να παρελάσει, αντί να κοιμηθεί μέχρι τις δύο λόγω της αργίας, εγώ θα την επικροτήσω. Και θέλω να τη δω να περνάει καμαρωτή και αγέρωχη μέσα στη διμοιρία της.
Ίσως έχεις καιρό που τελείωσες το σχολείο και δεν θυμάσαι. Δεν θυμάσαι πως στις παρέες στις καφετέριες μετά τις παρελάσεις, φορώντας ακόμα τα ρούχα της παρέλασης και τα παπούτσια της μαμάς (συνήθως) ήταν η πρώτη και ίσως από τις λίγες φορές που διαπιστώναμε ότι οι συμμαθήτριές μας, τα βλαμμένα που σπρωχνόμασταν στο κυλικείο και τσακωνόμασταν, τα κοριτσάκια που βλέπαμε φορτωμένα με τις τεράστιες τσάντες, τις σβαρνιάρικες φόρμες και τα πιασμένα μαλλιά, ήταν ολοκληρωμένες γυναίκες και μάλιστα πολύ όμορφες. Άλλες άβολες μέσα σε ρούχα που δεν είχαν συνηθίσει να φοράνε "απέναντί" μας, άλλες πιο "αεράτες" κάναν τις ώρες του (απαραίτητου αλλά αληθινά εκνευριστικού, στις πρόβες με τους γυμναστές με τις σφυρίχτρες και τις φωνές) "βήματος" να αξίζει.

Υ. Γ. 2 : έχω τόσα χρόνια να ακούσω κάποιον να σχολιάσει αν κάποια διμοιρία που διέρχεται έχει καλό σχηματισμό, συντονισμό και φρόνημα. Όλοι ασχολούνται με τη φούστα, το μαλλί και μόλις περάσει το "καμάρι" τους φεύγουν. Αναρωτιέμαι όλοι αυτοί οι "μεγάλοι" (που "άλλα τα χρόνια τα δικά μας τότε..., τότε εμείς..., υπήρχε σεβασμός, πειθαρχία) έχουν καταλάβει έστω και ελάχιστα το νόημα της παρέλασης;

Κυριακή 23 Μαρτίου 2008

Εθνογνωσία

1 σχόλια

«Ενόψει της εθνικής επετείου …»

Όχι!

«Η πατρίς …»

Μπά!

«Αι ένοπλαι δυνάμεις …»

Με τίποτα!

Ναι αλλά έτσι, με τον «γύψο» απομακρυνόμαστε. Απαξιώνουμε. Ειρωνευόμαστε. Ξεχνάμε. Χάνουμε.

Και δεν είναι αρκετή δικαιολογία ο «γύψος», ο ξύλινος κηρυγματικός λόγος, τα βαρετά αφιερώματα για να μη γνωρίζουμε, να μη μάθουμε, να μην ξέρουμε.

Την Τρίτη είναι του Ευαγγελισμού. Και προσωπικά εγώ έχω την αίσθηση ότι θα χρειαζόμουνα και σαν άτομο και σαν πολίτης κάποιο χαρμόσυνο νέο.

Την Τρίτη γιορτάζουμε την Επανάσταση του 1821. Για να έχουν νόημα οι «επαναστάτες της κάθε μέρας» χρειάστηκε η Επανάσταση εκείνων των ημερών. Και κουράστηκα με τους θολοκουλτουριάρηδες (που λέει και ο Άδωνις, ο ακραίος). Δεν έγινε έτσι το ένα, δεν ισχύει το άλλο, ιστορική ανακρίβεια το τρίτο, εθνικιστική προπαγάνδα το παράλλο. Τελικά οι Τούρκοι μας παρακαλούσαν να απελευθερωθούμε και εμείς λέγαμε no thanks!

Και έχω κουραστεί να ακούω κάθε λογής ιντελεκτουέλ-παπάρες για την σημαία. Είναι απλά ένα πανί λέει ο ένας, όλοι έχουμε δικαίωμα να την καίμε λέει ο άλλος, δεν είναι η πραγματική σημαία της Επανάστασης μας «διαφωτίζει» ο τρίτος! Έχουμε δικαίωμα να την καίμε! Ναι,ε;

Ε, λοιπόν όχι ρε φίλε! Όση παγκοσμιοποίηση και ανεκτικότητα και να μου πουλήσεις, όση glamουριά και αν με μπουκώσεις, όση «καριέρα» και αν με χρεώσεις, εγώ δε θα σταματήσω να επιμένω.

Και θα σου κοτσάρω και ένα πόστ για τη σημαία να βγάλεις καντήλες. Σκασίλα μου και αν πάει άπατο. Εγώ θα το ανεβάσω. Θα βάλω τα καλύτερα link για τα σημαία και άμα αντέχεις και γουστάρεις πήγαινε δες τα.

Αύριο θα σου ξαναπώ για την Καλομοίρα, τον Ζαχό, τα σκουπίδι, τον Γιωργάκη και ότι άλλο μας τη δίνει καθημερινά. Σήμερα όμως έχει Εθνογνωσία!

Βικιπαίδεια

http://skinious.blogspot.com/2008/03/2-1821.html

http://www.army.gr/articles-flag.php

http://users.att.sch.gr/zskafid/simea5d.htm

http://www.typologos.gr/?p=467



Αυτά τα ολίγα και Χρόνια Πολλά!

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008

Το καλαμάκι της ζωής!

3 σχόλια

Είναι από τις λίγες φορές που θα σας ζητήσω να μου επιτρέψετε την αναδημοσίευση ενός ολόκληρου άρθρου. Είναι του καλού φίλου Johnny από το Ζητείται Ελπίς


Ελπίδα το «Καλαμάκι της Ζωής»



Εχει μήκος 30 εκατ. και μετατρέπει σε πόσιμο ακόμα και το πλέον βρώμικο νερό. Φιλτράρει περίπου 700 λίτρα νερού, που αντιστοιχούν στις ετήσιες ανάγκες ενός ατόμου.

Με 1,1 δισεκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη να μην έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, το «Καλαμάκι της Ζωής» (Lifestraw) του Τορμπέν Βέστεργκαρντ Φράντσεν είναι ίσως η ευφυέστερη κατασκευή της χρονιάς.

Εν έτει 2008, που είναι Διεθνές Ετος Υγιεινής, η κατασκευή που βραβεύτηκε με το βραβείο Saatchi&Saatchi ως μια ιδέα που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, μπορεί στη στιγμή να μετατρέψει σε πόσιμο ακόμη και το πιο βρώμικο νερό επιφάνειας, που περιέχει μικροοργανισμούς που προκαλούν τύφο, χολέρα και διάρροια.

Με μήκος μόλις 30 εκατοστών και βάρος που δεν ξεπερνά τα 140 γραμμάρια, το Καλαμάκι της Ζωής είναι ατομικό, φορητό και μπορεί να προλάβει όχι μόνο τους 60.000 σχετικούς θανάτους που σημειώνονται καθημερινά αλλά και να απαλλάξει εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια από την κοπιαστική διαδρομή που διανύουν καθημερινά για να βρουν πόσιμο νερό ξοδεύοντας χρόνο και ενέργεια. Μια πολύωρη και επικίνδυνη αποστολή, κατά τη διάρκεια της οποίας πολλές χάνουν και την αξιοπρέπειά τους πέφτοντας θύματα βιασμού.

Την ίδια στιγμή που κάποιος ρουφάει νερό από το Καλαμάκι της Ζωής, η ρητίνη με βάση το αλογόνο που περιέχει σκοτώνει το 99,9999% των βακτηρίων και το 98,7% των ιών που προκαλούν θανατηφόρες ασθένειες. Ενα τέτοιο θαυματουργό καλαμάκι έχει μέγιστη διάρκεια ενός χρόνου, καθώς μπορεί να φιλτράρει έως και 700 λίτρα νερού, που αντιστοιχούν περίπου στις ανάγκες ενός έτους.

Το ατομικό φίλτρο έχει ως στόχο να βοηθήσει τον κόσμο στην επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας σχετικά με την υγιεινή, που περιλαμβάνει τη μείωση στο μισό του αριθμού των ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό και εγκαταστάσεις υγιεινής (2,6 δισεκατομμύρια σήμερα).

Τα λόγια του σχεδιαστή του αποτυπώνουν τη δυσκολία που υπάρχει στην προώθηση του Lifestraw σε μη κυβερνητικούς οργανισμούς, εξαιτίας του κυρίαρχου ρόλου που έχει η πρόληψη του AIDS στις αναπτυσσόμενες χώρες: «Κανείς δεν βγαίνει μπροστά να γίνει ο σταρ της διάρροιας».




Νομίζω ότι αξίζουν όλα τα συγχαρητήρια και οι έπαινοι στον κύριο
Τορμπέν Βέστεργκαρντ Φράντσεν.
Θα ήθελα να αφιερώσω το πόστ αυτό -και σε συνδυασμό με το παρακάτω ιστορικό απόσπασμα- σε όλους τους καλούς συναδέλφους και επιστήμονες σχεδιαστές στον κόσμο που ασχολούνται (ιδαίτερα επιτυχημένα και επικερδώς οφείλω να ομολογήσω και συγχαρητήρια, δεν τους κακίζω, τουναντίον...) με το πως να κάνουν πιο ελκυστικό το καινούργιο μπουκάλι του AVA! Δείτε και λίγο παραπέρα από τη μύτη σας ρε παιδιά (και συμπεριλαμβάνω και την αφεντομουτσουνάρα μου)!! Παραδειγματιστείτε, ζηλέψτε και προσφέρετε και εκεί που μας έχουν τόση ανάγκη που δεν θα ζητήσουν τη βοηθειά μας ποτε!

"Ο Βούδας ταξίδευε και συνάντησε μέσα στο δάσος έναν σκελετωμένο γιόγκα ολομόναχο σε μια καλύβα. Ο Δάσκαλος σταμάτησε και τον ρώτησε πόσο καιρό ζούσε εκεί ασκούμενος στην εγκράτεια.
- Ως 25 χρόνια, απάντησε ο γιόγκα.
- Και ποια δύναμη απέκτησες με αυτή τη μακροχρόνια και σκληρή άσκηση;
- Είμαι ικανός να διασχίσω το ποτάμι βαδίζοντας πάνω στο νερό, αποκρίθηκε περήφανα ο αναχωρητής.
- Δύστυχε, φίλε μου! είπε με οίκτο ο Βούδας. Έχασες τόσο πολύτιμο χρόνο για ένα τόσο ασήμαντο αποτέλεσμα…Ποιος ο λόγος; Ο βαρκάρης σε περνάει στην αντίπερα όχθη με πολύ μικρή αμοιβή!"


Τρίτη 18 Μαρτίου 2008

Και ποιο είναι ρε μάγκα το σωστό σημείο;

4 σχόλια

Ναι! Αυτό είναι timing! Τους παραδέχομαι τους μπαγάσες, πέτυχαν διάνα! Ποιοι; Μα οι υπεύθυνοι επικοινωνίας του Δήμου Αθηναιών, που διάλεξαν ΤΗΝ καταλληλότερη στιγμή για να "τρέξουν" την ακριβοπληρωμένη καμπάνια καθαριότητας του δήμου! Με κεντρικό σύνθημα: "Αυτό δεν είναι το σωστό σημείο!" .



Μπράβο! Κάτι μας είπες! Και ποιο είναι ρε μάγκα το σωστό σημείο; Μήπως αυτό; Ή αυτό;
Γιατί όλη η Αθήνα έτσι είναι! Και χειρότερα! Εσείς αφήνετε με την πολιτικάντικη κουτοπονηριά σας να γίνει η Αθήνα έτσι.
Και πιστεύεις ρε υπεύθυνε επικοινωνίας και σχεδιασμού ότι τώρα είναι η καταλληλότερη στιγμή, ότι αυτός είναι ο καταλληλότερος τρόπος να πείσεις τον κάθε απολίτιστο να μην πετάει ΌΤΙ του περισσεύει ΌΠΟΥ τον βολεύει;
Συγχαρητήρια!
Και η μίζα από το "project" σε καλή μεριά!

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008

Οι Απαράδεκτοι επι εικοσαετίαν!

0 σχόλια



Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν...

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2008

Ζήσιμος Λορεντζάτος

0 σχόλια

Υπήρξε κάποια εποχή που στα ελληνικά γράμματα πέρασαν άνθρωποι ιδιαίτερης ευαισθησίας. Προσωπικότητες που ασχολήθηκαν ακόμα με ζητήματα σημαντικά και είχαν μάτια και αυτιά ανοιχτά σε προκλήσεις και αναζητήσεις στην αιχμή της εποχής τους. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους, που συνήθως είναι τόσο χαμηλών τόνων ώστε να μην "φθάνουν" στον πολύ κόσμο είναι ο Ζήσιμος Λορεντζάτος.

Τα βασικά βιογραφικά του στοιχεία και την κυριότερη πνευματική του δραστηριότητα (όπως τα βρήκα από το http://www.kefalonia.net.gr) σας παραθέτω εδώ:
Ζήσιμος Λορεντζάτος, Λογοτέχνης & Κριτικός

Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1915 και ήταν γιος του Κεφαλονίτη δημοτικιστή, φιλόλογου και πανεπιστημιακού Παναγή Λορεντζάτου.
Όταν ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές του, παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική και Φιλοσοφική σχολή.
Μετά τον πόλεμο, εργάστηκε ως ανταποκριτής στο BBC στο Λονδίνο, ωστόσο απελάθηκε από τη χώρα μόλις ξέσπασε το Κυπριακό καθώς αρνήθηκε να χαρακτηρίσει τους Κύπριους αγωνιστές τρομοκράτες.

Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1936 με τη μελέτη «Έντγακρ Πόε• Οι εξαιρέσεις• Η φιλοσοφία της συνθέσεως• Η ποιητική αρχή»
και καθιερώθηκε με το βιβλίο του «Δοκίμιο Ι», για το ποιητικό έργο του Διονυσίου Σολωμού.
Δημοσίευσε επίσης μελέτες για το έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, του Γιώργου Σεφέρη, του Μακρυγιάννη, του Κάλβου, του Κ.Π.Καβάφη, του Άγγελου Σικελιανού, του Δημήτρη Χατζή, του Δημήτρη Πικιώνη, του Γιώργου Σαραντάρη, του Κώστα Καρυωτάκη, του Κορνήλιου Καστοριάδη και άλλων.
Ειδικά μάλιστα για τα άπαντα του Παπαδιαμάντη, η έκδοσή του από τις εκδόσεις Δόμος θα ήταν μάλλον ανέφικτη δίχως την ουσιαστική συμβολή του.
Υπήρξε επιστήθιος φίλος του Νίκου Γκάτσου και του Γιώργου Σεφέρη, με τον οποίο μοιραζόταν το ζωηρό ενδιαφέρον για τη γλώσσα, όπως αυτό αποτυπώνεται στη μακρόχρονη αλληλογραφία τους («Γράμματα Σεφέρη -Λορεντζάτου: 1948-1968», «Δόμος»).
Έκανε μεταφράσεις αλλά έγραψε και δοκίμια για έργα των Έζρα Πάουντ, Αντρέ Ζιντ, Ουίλλιαμ Μπλαίηκ, Ελιοτ, Ε.Α. Μπλερ, Άννα Αχμάτοβα, Φρίντριχ Χέντερλιν, Λούντβιχ Βιτγκενστάιν και Αλβέρτο Αϊνστάιν.


Ο Ζ. Λορεντζάτος παρέα με το Γ. Σεφέρη

Στα σημαντικότερα ποιητικά του έργα κατατάσσονται η «Μικρά Σύρτις» (1955) που ήταν η πρώτη του ποιητική συλλογή και η δίτομη κασετίνα με τίτλο «Συλλογή-Πηγές».
Τα βιβλία του είναι σχετικά δυσεύρετα αλλά το σύνολο του δοκιμιακού έργου του έχει συγκεντρωθεί σε μια δίτομη έκδοση, με τίτλο «Μελέτες» (Δόμος, 1994).
Ο Λορεντζάτος υπήρξε προσηλωμένος μελετητής των αρχαίων κλασικών, από τον Όμηρο ως το Θουκιδίδη και από τον Αριστοτέλη ως τον Πλάτωνα. Κεντρική προβληματική της σκέψης του υπήρξε η αναζήτηση του ιερού στην τέχνη, όχι με τη στενή θρησκευτική σημασία αλλά με την ευρύτερη έννοια.
Ο Γ.Παμπούκης έγραψε γι’ αυτόν: «Δεν είναι ούτε τέρας γνώσεων ούτε τέρας μνήμης. Είναι κάτι πολύ παραπάνω: είναι τέρας κατασταλάγματος».
Ως άνθρωπος ο Λορεντζάτος υπήρξε μεν κοσμοπολίτης αλλά έζησε ως άνθρωπος χαμηλών τόνων καθώς ποτέ δεν καλλιέργησε δημόσιες σχέσεις και δεν έδινε καν συνεντεύξεις.
Η δημοσιότητα δεν ήταν αυτό που τον απασχολούσε, πράγμα που περίτρανα φάνηκε το 1987 όταν του απονεμήθηκε το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Ευχαρίστησε για την τιμή αλλά δεν παραβρέθηκε στην τελετή απονομής, εκφράζοντας την επιθυμία του το βραβείο να μεταβιβαστεί αυτούσιο σε νέο ποιητή.
Εργαζόταν συστηματικά και ακάματα αποφεύγοντας τις κοσμικότητες και προτιμώντας να κάνει παρέα όχι με επωνύμους αλλά με ανθρώπους απλούς, όταν διέκρινε σε αυτούς τη σοφία.
Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος έφυγε πλήρης ημερών από πνευμονικό οίδημα στις 3 Φεβρουαρίου 2004.

Πως όμως ένας τέτοιος άνθρωπος έφτασε σε μένα; Μέσα από το αριστουργηματικό βιβλίο του Απόστολου Δοξιάδη, Από την Παράνοια στους Αλγόριθμους των εκδόσεων Ίκαρος.
Στο βιβλίο (που πραγματικά δεν έχω διαβάσει ποτέ κάτι τόσο πυκνό και ταυτόχρονα προσιτό και κατανοητό και το συστήνω σε όποιον θέλει να εισαχθεί σε θέματα φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας, πολιτικής επιστήμης, ψυχολογίας,λογοτεχνίας και φυσικά μαθηματικών!!!) ο Δοξιάδης παραθέτει ένα το ποίημα το Λορεντζάτου "το Πάθημα". Ένα ποίημα που αφορά τον μεγάλο μαθηματικό Φρέγκε και την κατάρρευση του δίτομου οικοδομήματός του για την θεμελίωση της μαθηματικής επιστήμης "τα Θεμέλια της Αριθμητικής" από το πάραδοξο του Ράσελ.
Ναι! Ο Λορεντζάτος, ένας άνθρωπος από τόσο διαφορετική εκκίνηση ασχολείθηκε, ευαισθητοποιήθηκε και εμπνεύστηκε από την περιπέτεια της θεμελείωσης των Μαθηματικών, μια περιπέτεια που μετά από 18 στην εκπαίδευση και μάλιστα 5 από αυτά στο καλύτερο Πολυτεχνείο της χώρας, προσωπικά δεν πήρα μυρουδιά!
Αυτοί οι άνθρωποι μας είναι απαραίτητοι. Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται τώρα περισσότερο από ποτέ!
Ως ένδειξη σεβασμού και ελάχιστης τιμής παραθέτω το ποίημά του "Το Πάθημα".

Πρόσεχε τα μεγαλεπήβολα συστήματα
Τη μαθηματικά αυστηρήν αιτιοκρατία
Του λογικού τον πύργο το χρυσοπλοκότατο
Πασχίζοντας πέτρα με πέτρα να τον θεμελιώσεις
Κάστρο ή ταμπούρι απάτητο στο νόμο της αντίφασης

Σε τόμους δύο σχεδιάστηκαν οι "Θεμελιώδεις Νόμοι
Της Αριθμητικής" ή "Grundgesetze"
Der Arithmetik" - (χίλια οχτακόσια ενενήντα τρία
Ο πρώτος τόμος, χίλια εννιακόσια τρία
Ο δεύτερος). Δουλειά μιας ζωής. Χτύπημα με το σφυροκάλεμο
χρόνια και χρόνια.
Όλα ως εδώ καλά

Μα εκεί που ο Φρέγκε (Γκόττλομπ) διόρθωνε
Ήσυχος τυπογραφικά δοκίμια και του δευτέρου
Πια τόμου, ένα το κερατένιο λογικό παράδοξο
Που ανασκευή δε σήκωνε- απορία του Ράσσελλ (Μπέρτραντ)-
Ανάγκασε χωρίς πολλά το στοχαστή του Μεκλεμπουργκ
Να προσθέσει μια τελευταία παράγραφο στο σύστημα
(Ποιος στοχαστής θα καταστρατηγούσε την αλήθεια)
Και να δεχτεί την αμετάκλητη καταστροφή:

Τα θεμέλια ρημάδι, τη λογική του σκάρτη, στράφι τον κόπο του
Και τους δύο τόμους - σκέψου κολοσσιαίο χαντάκωμα-
Σαβούρα για το κάρο με τα σκύβαλα και τα σαρίδια


Πως να εξασφαλίσετε επισκεψιμότητα και κυρίως σχόλια στο blog σας!

0 σχόλια




















Γράφετε μπλόγκ. Το κάνετε για σας, για να εκφραστείτε. Για να εξωτερικεύσετε αυτά που σας απασχολούν. Και έχετε και ταλέντο. Και αρχίζουν να σας διαβάζουν. Να σας αφήνουν σχόλια. Να σας λένε τα υπερ και τα κατά σας.
Και κατά καιρούς σταματούν. Όχι τόσο τις επισκέψεις, αλλά τα σχόλια. Και αν και δεν ξεκίνησεις για να μαζεύεις σχόλια, σου κακοφαίνεται τώρα που λιγοστεύουν.

Μην ανησυχείς. Σου έχω έτοιμη βοήθεια. Οδηγό! Τί θα πρέπει να γράφεις για να γίνεται "λαϊκό προσκήνυμα".

  1. Να κάνεις "αποκαλύψεις"! Φυσικά και δεν πρέπει να είναι αλήθεια ή να βασίζονται σε κάτι. Αρκεί να θίγεις γνωστά και ανυποψίαστα πρόσωπα!
  2. Να κατηγορείς αδιακρίτως το κράτος, το δημόσιο, τους συνδικαλιστές, το δήμαρχο, τα κόμματα, το γείτονα, τους Αλβανούς, τους βολεμένους
  3. Να γράφεις ανεκδοτάκια
  4. Να ανεβάζεις βιντέακια με μωράκια, γατάκια, ποντικάκια, και ελληνοcelebrities σε αστείες πόζες
  5. Να γράφεις για την τηλεόραση, τους δημοσιογράφους και τα media
  6. Να μπαίνεις σε blog με μεγάλη επισκεψιμότητα και να αφήνεις κοινότυπα σχολιάκια μόνο και μόνο για φαίνεται το όνομά σου
  7. Να βρίζεις τον Τζίγκερ
  8. Να ανεβάζεις πορνοφωτογραφίες
  9. Να είσαι διάσημος
  10. Να γράφεις συχνά τέτοια βαρετά και ανυπόστατα top10!
Υ.Γ. Προσωπικά θα σας συμβούλευα αν ακολουθήσετε το δεκαλογό μου να βρείτε και κάποιον σας πληρώνει για αυτό γιατί πλεόν είναι δουλειά και εμμονή και όχι προσωπική έκφραση!
Με ευχαριστείτε και σας συγχωρώ!! Ε! Με συγχωρείτε και σας ευχαριστώ ήθελα να πω!
Ά! Και μην αφήσετε σχόλιο!
Δεν τα διαβάζω!
Και ούτε με νοιάζει!
Και λέω και ψέματα!
; )

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008

Παραδείγματα αμέτρητα...εις ώτα μη ακουόντων

0 σχόλια

Μια φορά ο Ναπολέοντας έκανε έλεγχο των φρουρίων και ανακάλυψε έναν φρουρό που αποκοιμήθηκε.
Σύμφωνα με τους κανονισμούς και νόμους της πολεμικής κατάστασης ο φύλακας έπρεπε να παρουσιαστεί στο στρατιωτικό δικαστήριο και μετά αναπόφευκτα να τουφεκιστεί, γιατί δεν δίνεται χάρη στον στρατιώτη που κοιμήθηκε φρουρώντας και έβαλε σε κίνδυνο τις ζωές των φίλων του.
Ακούστε τι έκανε ο Ναπολέοντας.
Η απόφασή του ήταν απροσδόκητη: σήκωσε το τουφέκι του φρουρού στον ώμό του και πήρε τη θέση του. Ύστερα από μισή ώρα ήρθε ο λοχίας με αλλαγή φρουράς και είδε πως ο Ναπολέοντας φυλάγει την φρουρά και ο φρουρός κοιμάται.
Ο Ναπολέοντας πολύ καλά ήξερε ότι η ιστορία για τον αυτοκράτορα που φύλαγε το φρούριο, αντί να φωνάξει τους εκτελεστές, την άλλη μέρα σαν αστραπή θα περάσει μέσα απ' όλο το στρατό.
Επίσης ήξερε ότι ο στρατιώτης δε θα δίσταζε να δώσει την ίδια τη ζωή του για τέτοιον ηγέτη.

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2008

Καθημερινό έργο τέχνης

0 σχόλια

Είναι μια από εκείνες τις φορές που ο σχεδιαστής σε αφήνει με τα μάτια και το στόμα ανοιχτά.

Ένα καθημερινό χρηστικό αντικείμενο αποκτάει καλλιτεχνική οντότητα όταν κάποιος εμπνευσμένος σχεδιαστής αποφασίζει να το "δεί" αλλιώς, να σκεφτεί από την αρχή τί θέλει να κάνει και να σχεδιάσει σε λευκό χαρτί το μέσο για να το επιτύχει.

Η καράφα αυτή ονομάζεται Riedel Amadeo Lyra για τους προφανείς λόγους. Μπορείτε να τη προμηθευτείτε ή και μόνο να τη χαζέψετε στο www.riedel.com.
Κανονικά θα έπρεπε να είναι έκθεμα σε γκαλερί. Η αρμονία, η κίνηση, η απλότητα και η λειτουργικότητα της είναι μοναδικές. Τα συναισθήματα ψυχικής πληρότητας που δημιουργεί η ομορφία και η διαφορετικότητα της δυσεύρετα.

Αλλά γιατί τα λέω αυτά; Προφανώς και δεν έχω ποσοστά από τη Riedel. Τα λέω γιατί αναρωτιέμαι πως θα ήταν αν αντί για την προχειρότητα, τη φθήνια και την τσαπατσουλιά που μας περικυκλώνει, είχαμε γύρω μας ένα αντίστοιχο περιβάλλον.
Με αντικείμενα που δεν έχουν σχεδιαστεί για να γίνεται ευκολότερη η μαζική παραγωγή τους, μικρότερο το κόστος τους και ευκολότερη η αντικατάστασή τους.
Αν δεν ζούσαμε όλοι στο ίδιο δωμάτιο ΙΚΕΑ.
Αν δε φορούσαμε όλοι τις ίδιες ΖARA μπλούζες.
Αν δεν κουβαλάγαμε όλοι τις ίδιες τσάντες,
αν δε φορούσαν όλες οι γυναίκες (από κοριτσάκια 6 ετών μέχρι τρέντυ γιαγιάδες) τις ίδιες μπαλαρίνες!
Αν δεν πίναμε όλοι μόνο Heineken και Coca Cola!

Αν τα αντικείμενα που είχαμε γύρω μας είχαν σχεδιαστεί για να εξυπηρετούν εμάς.
Για να είναι και όμορφα.
Γιατί είχε μεράκι ο σχεδιαστής τους.
Γιατί είχε να "πει" κάτι.
Μήπως και η ψυχική μας κατάσταση ήταν καλύτερη;
Μήπως και η προσωπικότητά μας πιο ισχυρή και ολοκληρωμένη;

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008

"Συμβολικά" και πόσο σημαντικό είναι αυτό!

0 σχόλια

Κορυφώνεται αυτές τις μέρες η ένταση και οι διαπραγματεύσεις για το θέμα των Σκοπίων. 'Η της Μακεδονίας. (όσοι θέλουν να το υποβαθμίσουν χρησιμοποιούν την πρώτη έκφραση και όσοι ανησυχούν για τις μελλοντικές επιπτώσεις, τη δεύτερη)
Μερικοί, υποβαθμίζοντας το θέμα, αναφέρονται στο όνομα, τη σημαία, της ονομασίες δρόμων και αεροδρομίων, τις πλατείες , τα αγάλματα μέχρι τον ... χαλβά, ως κάτι απλά διαδικαστικό, "συμβολικό". Υποστηρίζουν ότι η ουσία είναι αλλού! Η ουσία είναι όμως εκεί. Και θα ήθελα να φέρω ένα παράδειγμα που όλοι γνωρίζετε. Την τουρκική σημαία!








Μια σημαία που αντίθετα από αυτά που νομίζετε ότι γνωρίζετε δεν είναι τουρκική!
Δίχως την παραμικρή πρόθεση να προσβάλλω οποιονδήποτε, το σύμβολο του συμπλέγματος τού μηνίσκου με τον πεντάκτινο αστέρα,το γνωστότερο οθωμανικό και μουσουλμανικό εθνόσημο είναι περισσότερο ελληνικό απ' όσο μπορεί κανείς σύγχρονος να υποψιασθεί.
Μόνο ως πολεμικό λάφυρο μπορεί να θεωρηθεί ότι ανήκει στους Οθωμανούς. Ειδικότερα όταν μετά την άλωση της Πόλης (η οποία είχε μόνο "συμβολική" πλέον δύναμη και αξία και όχι γεωπολιτική καθώς η τελευταία είχε "αλωθεί" πλήρως πολύ πριν η Πόλη πέσει) και για να θεωρηθούν οι συνεχιστές της ιδέας της Βυζαντινής- Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας υιοθέτησαν πλήρως τα αρχέτυπα σύμβολά της!

  • Το Βυζάντιον, ή άλλως η πόλις του Βυζαντίου, ίδρυσε το 657 π.Χ. ο Βύζας από τα Μέγαρα, επικεφαλής ομάδας αποικιστών Έτσι κτίζει τη νέα πόλη, (στη θέση της σημερινής Κωνσταντινούπολης) και παίρνει το όνομά του, ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ.
  • Το 628 π.Χ. μια άλλη ομάδα Ελλήνων αποικιστών με αρχηγό το Ζεύξιππο εγκαθίσταται στην πόλη όπου και πάνω στην Ακρόπολη κτίζει το ναό της θεάς Ήρας, που γίνεται και η πολιούχος θεά. Στη συνέχεια, κτίζονται ισχυρότατα τείχη, στο κτίσιμο των οποίων βοηθούν ο Απόλλων και ο Ποσειδών και γι' αυτό ονομάστηκαν θεόκτιστα. Ο περίβολος των τειχών είχε 27 πύργους, με τον μεγαλύτερο εκείνον του Ηρακλέους και δύο μεγάλες πύλες που ο Ξενοφών ονομάζει επί το θράκιον.
  • Η πόλη αναπτύσεται γρήγορα και πλουτίζει διότι εισπράττει φόρους από τα πλοία που διαπλέουν το Βόσπορο. Έτσι σύντομα επεκτείνεται και προς την Ασιατική ακτή και καταλαμβάνει τη Βιθυνία, τη Δακτυλίτιδα λίμνη της Φρυγίας, αλλά και τμήμα της Μυσίας. Το Βυζάντιον, όπως και άλλες ελληνικές πόλεις, είχε την επίσημη σημαία του, η οποία ήταν κόκκινη και πάνω της είχε μια λευκή ημισέληνο και ένα λευκό αστέρι.

  • Η σημαία αυτή δείχνει να καθιερώθηκε ως επίσημη του κράτους περίπου το 341 π.Χ. όταν ο Φίλιππος ο Β΄, ο βασιλέας της Μακεδονίας και πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, επεχείρησε την πολιορκία της πόλης. Τότε οι Βυζαντινοί με το στρατό των Αθηναίων, με επικεφαλή το Φωκίωνα, αλλά και με Κώους, Χίους, Ρόδιους και Πέρσες ακόμη, ανέκοψαν την ορμή του Φιλίππου. Από ιστορικές πηγές αναφέρεται ένα γεγονός που συνέβαλε αποφασιστικά ώστε νά ανακοπεί η ορμή του Φιλίππου και στη νίκη των Βυζαντινών. Αυτό ήταν το εξής: Ο Φίλιππος είχε επιλέξει μια σκοτεινή και συννεφιασμένη νύχτα, για να πολιορκήσει την πόλη, ενώ οι Μακεδόνες εκινούντο μέσα στη σκοτεινή νύχτα, αθόρυβα, ξάφνου, στην πιο κρίσιμη στιγμή, παραμέρισαν τά σύννεφα και εφάνηκε μια ολόλαμπρη λευκή σελήνη κι ένα αστέρι, οπότε οι Βυζαντινοί με όλους τους συμμάχους είδαν τον εχθρό και έτσι σώθηκε η πόλη. "Και μέλοντος ήδη αναδύεται εντός της πόλεως, σκότους όπως, ανέλαμψεν αίφνης η σελήνη, ενώ άφ' ετέρου και οι κύνες, αισθανόμενοι των υπορυττόντων, διήγειραν ωρυόμενοι δεινώς, την προσοχήν των φυλάκων. Αποτυχούσης δε ούτω της πράξεως, οι Βυζαντινοί, αποδόντες το θαύμα εις την φωσφώριον θεάν Εκάτην, το δε άγαλμα αυτής εν τω Βοσπορίω, λιμένι ιδρύσαντο, φωσφώριον αυτόν προσονομάσαντες και σύμβολον της πόλεως αυτών έλαβον, ως είπομεν ημισέληνο".
  • Εξ' αιτίας αυτού του γεγονότος η θεά Εκάτη ανακηρύσσεται προστάτης της πόλεως στην οποία στήνεται μεγάλο άγαλμα. Μαζί της τιμάται και η Άρτεμις με την ίδια σεληνιακή ιδιότητά της (ως σεληνιακή θεότης). Έτσι καθιερωνεται η κόκκινη σημαία να φέρει τη λευκή ημισέληνο και το λευκό άστρο. Προς τιμήν αυτού του γεγονότος, ακόμη κόβονται από τούς Βυζαντινούς χιλιάδες νομίσματα με την ημισέληνο και το αστέρι, για να μην ξεχαστεί η μεγάλη νίκη.










  • Η χρήση της ημισέληνου με το αστέρι είναι ευρύτατη κατά το διάβα των αιώνων στην περιοχή. Οι σχετικές πηγές βρίθουν πληροφοριών που δεν θεωρώ απαραίτητο να αναφερθούν εδώ. Η ημισέληνος βρίσκεται σε εμβλήματα, σημαίες ακόμα και σε αγιογραφίες, εικόνες και εκκλησίες σε ολόκληρο τον ελληνισμό. Για όποιον ενδιαφέρεται περισσότερο θα τον παραπέμψω σε βιβλιογραφία όπως το εξαιρετικό έργο των Ν. Μουτσοπούλου και Γ. Δημητροκάλλη, "Η Ελληνική Ημισέληνος" (Αθήναι, 1998)

Η Παρθένος όπως φανερώνεται στην αποκάλυψη.
Πατά στην ημισέληνο(σύμβολο της Αρτέμιδος) και
στεφανώνεται με δώδεκα αστέρια













Το ηλιοσεληνάτο έμβλημα σε εικόνες του Άγιου
Γεωργίου του Ξιφηφόρου



















  • Οι Οθωμανοί προσεταιρίσθηκαν την σημαία και την έκαναν λάβαρο του μουσουλμανισμού. Πολλές μουσουλμανικές χώρες υιοθέτησαν την ημισέληνο με το αστέρι στις σημαίες τους.
  • Το σύμβολο άρχισε διεθνώς να εκλαμβάνεται ως οθωμανικό από τις αρχές του 16ου αιώνα. Επίσημα ορίστηκε ως τουρκική σημαία η ημισέληνος και το άστρο το 1793. Το άστρο τότε είχε έξι κορυφες και όχι πέντε όπως σήμερα. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα στις αρχές του 20ου αιώνα η σημαία έγινε πράσινη.
  • Στη σημερινή οριστική της μορφή ορίστηκε από τον Κεμάλ Ατατούρκ με τη Διακήρυξη της Τουρκική Δημοκρατίας.
Η δύναμη της προπαγάνδας. Η δύναμη του συμβολισμού. Και μην ξανακούσω ότι δεν κρίνονται όλα από ένα πανί. Η συνήθεια και η πρόσφατη μνήμη είναι δυνατότερη από την ιστορική αλήθεια

Τρίτη 4 Μαρτίου 2008

Ξινισμένη

5 σχόλια










Βρέθηκα το πρωί σε συνοικιακό φούρνο στου Ζωγράφου όπου έγινα μάρτυς του παρακάτω (κατά βάθος στενάχωρου) γεγονότος:
Μπαίνει στο φούρνο μια κυρία (ηλικιωμένη-γριά ρε παιδί μου!) από εκείνες τις κλασσικές Ελληνίδες γριές που αν δεν είναι γιαγιάδες μας (και γιαγιάδες σας βεβαίως βεβαίως καλοί μου αναγνώστες εξαιρείστε, αλίμονο!) μας σπάνε τα νεύρα. Σκουροντυμμένη, κλασσικά κοντή, το μαλλί κάσκα βγαλμένο από το κομμωτήριο, φτωχά ρούχα, ακριβά κοσμήματα, τσαντάκι-πορτοφόλι σφιχτά κάτω από τη μασχάλη και αναίδεια! Αυθάδεια! Τουπέ!
"Κάνε πέρα νεαρέ, οι κυρίες προηγούνται!" Οι κυρίες. Όχι οι γριές! Λεπτομέρεια(όπως θα αποδειχτεί!)
"Θέλω μια τυρόπιτα κοπέλα!Αυτή με τα 0,90€. 0,9ο€ 0,90€!" επανέλαβε ένρινα, τσιριχτά και επίμονα!
"Μάλιστα, αμέσως..." απάντησε η υπάλληλος υπομονετικά.
Πλησιάζει στη τζαμαρία, μπλαστρώνει με το χέρι της το τζάμι, και ρωτάει κοιτώντας την υπάλληλο με το ένα μάτι έτοιμο να βγει και το άλλο μισόκλειστο, κουτοπόνηρο, μοχθηρό: "το τυρί είναι φρέσκο, εε; γιατί εσείς για να τα ξεφορτωθείτε!!! χα!"
Άνοιξε η γη να με καταπιεί! Ντράπηκα εγώ για κείνη. Η υπάλληλος, μικρό κοριτσάκι, θα μπορούσε να είναι η εγγόνα της κοκκίνησε (από θυμό, οργή δεν μπόρεσα να καταλάβω) αλλά της απάντησε χαμηλόφωνα : "σημερινό είναι κυρία,φρέσκο".
"Εμ, τί θα μου λεγες τσαπερδόνα (τι λέξη!), να πουλήσεις θέλεις και εσύ! Το αποτέλεσμα θα δείξει!"
Μου ήρθε να της δώσω μια να την αποκεφαλίσω!
Μέχρι να πληρώσει(να μαζέψει με τα κόκκινα βαμμένα, ροζιασμένα δάχτυλά της παραφορτωμένα με παλιακά δαχτυλίδια, τις πενταροδεκάρες από το φερμουάρ του πορτοφολιού της, ενώ προεξείχαν μάτσο εικοσάευρα από την πίσω θήκη) ήρθε η σειρά μου. Χωρίς να το πολυσκεφτώ λέω της κοπελιάς μεγαλόφωνα: "Μια τυρόπιτα με τυρί χαλασμένο! Σάπιο σε παρακαλώ! Μουχλιασμένο!"
Η κοπελίτσα δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το πιο πλατύ της χαμόγελο, ο κόσμος μέσα στο φούρνο ξέσπασε σε γέλια και μπράβο η δε γριά, πέταξε κάτι ψιλά στον πάγκο και καταχάθηκε!
Μα τι ψυχολογία έχουν; Πως στάθηκαν σε αυτή τη ζωή; Πως θεωρούνται και κυρίες περιωπής;

Της αφιερώνω το παρακάτω ιστορικό απόσπασμα παρόλου που είμαι σίγουρος ότι δεν θα το διαβάσει(χα!) και ακόμα πιο σίγουρος ότι δεν θα το καταλάβει!!

Σε μια πρωινή δεξίωση που έδωσε ο αδελφός του Λουδοβίκου ΙΓ΄ o κόμης Γκαστόν της Ορλεάνης χάθηκε το αγαπημένο του ρολόι με χτύπο για κάθε ολόκληρο και μισό της ώρας.
Κάποιος απ' τους παρευρισκόμενους αυλικούς για να μη στεναχωρηθεί ο κόμης πρότεινε:
- Πρέπει να κλείσουμε όλες τις πόρτες και να ψάξουμε τον καθένα.
Ο κόμης με ανησυχία είπε:
- Όχι, όχι! όλοι είναι ελεύθεροι να φύγουν, αλλιώς σε λίγο θ' αρχίσει να χτυπάει το ρολόι και θα προδώσει εκείνον που το πήρε, θα βρεθεί σε πολύ δυσάρεστη θέση.

Σάββατο 1 Μαρτίου 2008

Καταντάει αηδία πια! Όχι στα σήματα!

0 σχόλια

Έχει καταντήσει πλέον κουραστικό! Αλλά και όχι μόνο. Είναι και επικίνδυνο! Προκειμένου να "παίξουν" κάποιοι, να πουλήσουν εφηβική συμμορίτικη μαγκιά, να πουν ότι κάποιοι είναι ρε φίλε, κάναν κάτι αξιοσημείωτο, καταστρέφουν τις ταμπέλες και τα σήματα στους δρόμους.
Είναι που είναι άθλια η σηματοδότηση στους αθηναϊκούς δρόμους, κρύβονται τα περισσότερα σήματα πίσω από δέντρα, ταμπέλες καταστημάτων, περίπτερα ή ότι άλλο μπορείς να φανταστείς, έχουμε και τους δωδεκάχρονους (εν πνεύματι τουλάχιστον) να καλύπτουν το περιεχόμενο των σημάτων με αυτοκόλλητα!
Και αν νομίζετε ότι μου τι σπάει επειδή τα περισσότερα (στη συντριπτική πλειοψηφία τους) γράφουν Παναθηναϊκός έχετε δίκιο. Ναι! Γι΄αυτό μου τη σπάει ακόμα πιο πολύ! Επειδή αυτή είναι η ομάδα μου και δεν μπορεί επειδή κάποιο τσογλάνι (φοβικό και ανώνυμο) θέλει να το παίξει μάγκας να χρησιμοποιεί τα σύμβολά της για να καταστρέφει.
Φυσικά και δεν ευθύνεται ο επίσημος Παναθηναϊκός για αυτό. Φυσικά και δεν μπορεί ο δήμος ή όποιος είναι υπεύθυνος για τη συντήρηση των σημάτων να κυνηγάει τον κάθε ανώριμο που κολλάει μια βλακεία στο stop.


Αν όμως επειδή αντί να γράφει STOP μια ταμπέλα γράφει "ΠΑΟ ΓΟΥΒΑ" γίνει ένα ατύχημα; Θα φταίει ο οδηγός; Μήπως θα πρέπει να κάνει δεξιά, να κατεβαίνει από το αυτοκίνητο και να ξεκολλάει ένα, ένα τα αυτοκόλλητα για να δει αν επιτρέπεται να κάνει δεξιά, να παρκάρει ή να προσέξει τους πεζούς; Αν δεν είναι ήδη πολύ αργά βέβαια! Ή μήπως θα πρέπει να ταχτεί στον άγιο Χριστόφορο ή στον Άγιο Φανούριο να του φανερώσει ποιος είναι ο δρόμος που ψάχνει και δεν βρίσκει και γιαυτό καίει την βενζίνη του για ώρα κυκλώνοντας το τετράγωνο σαν ινδιάνος που κάνει ληστεία τρένου;
Έλεος ρε παιδιά! Κάντε κάτι πιο έξυπνο! Μπορείτε!
Σας έχω πιο ικανούς από το να κολλάτε αυτοκόλλητα. Δε σας τιμά αυτό. Δε σας κάνει ξεχωριστούς. Δε σας κάνει περισσότερο ομάδα.
Πάρτε ένα τεράστιο πανό που να λέει ΠΑΟ-ΓΟΥΒΑ-ΜΠΡΑΧΑΜΙ ότι άλλο θέλετε και τα φιλαράκια σας και πηγαίνετε στο γήπεδο. Φτιάξτε μια ομάδα 5χ5 που να τη λέτε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΧΑΪΔΑΡΙ.Βρείτε ένα τσιμεντένιο τοίχο στο δρόμο και κάντε ένα graffiti με τον Ηρακλή και το Ρόπαλο! Κάντε τατουάζ το δικέφαλο αετό! Κολλήστε όσα αυτοκόλλητα θέλετε στον τοίχο του σπιτιού σας. Αλλά όχι στις γαμ..ενες τις ταμπέλες!
Σκεφτείτε κάτι πιο έξυπνο, μπορείτε!

Υ.Γ. Το slideshow είναι ένα πολύ μικρό δείγμα, μιας εικοσάλεπτης βόλτας με το αυτοκίνητο. Η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη σε αρκετά σημεία και ο κίνδυνος ατυχήματος πολύ αυξημένος. Ας θορυβηθούν κάποιοι!