Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2008

Κορσηκανοί παραμυθάδες

20 σχόλια


Είχα υποσχεθεί να γράψω για τη συναυλία της Χαρούλας.
Την προχθεσινή στο Θ.Βράχων.
Που τη διέκοψε η βροχή...
Και έγιναν κωμικοτραγικά σκηνικά...
Αλλά τελικά (ωχ η dot κατάλαβε ότι αλλάξα γνώμη και μουσκεύει τη σανίδα για να με επισκεφθεί- dot μη παιδεύεσαι, πάρτη μαζί σου στη Madona, θα μουσκέψει έτσι κι αλλιώς!)θα σας πω μια ιστορία.
Την ιστορία που μας είπαν οι Muvrini(καλοί παραμυθάδες - μονότονοι τραγουδιστάδες!)προχθές και με εντυπωσίασε. Μπορώ να πω ότι μου θύμισε τον μεγάλο μας παραμυθά,το Νιόνιο.
Αλλά ας μη χασομεράω...

Σε κάποια χωριό λοιπόν της Κορσικής
μαθεύτηκε ότι υπάρχει ένα μαγαζί
που πουλάει τα πάντα!
Ναι, ότι μπορείς να φανταστείς!
Ότι του ζητήσεις...
Ξεκινάει λοιπόν ο ήρωάς μας
(λιγάκι δύσπιστος οφείλω να παραδεχτώ...)
να πάει στο μαγαζί.
"Καλημέρα σας".
"Καλημέρα σας" κι ο μαγαζάτορας...
"Έμαθα ότι εδώ πουλάτε τα πάντα"
"Βεβαίως" αποκρίνεται ο μαγαζάτορας,
"Τι θα θέλατε να σας φέρω;"
"Να... θα ήθελα αν μπορούσατε να μου φέρετε
...ειρήνη για όλο τον κόσμο!" είπε με κρυμμένο
ειρωνικό γελάκι ο φίλος μας
"Ειρήνη..." σημείωσε σε ένα χαρτάκι ο μαγαζάτορας
"Τίποτε άλλο;"
"Και υγεία...; Και ευτυχία για όλα τα παιδιά που υποφέρουν...;"
είπε διστακτικά ο φίλος μας που δεν περίμενε αυτή την εξέλιξη
"Μάλιστα, κάτι άλλο;"
"ε.... και αγάπη σε όλο τον κόσμο" ψέλλισε ο φίλος μας
"Περιμένετε λίγο παρακαλώ" είπε ο μαγαζάτορας
και μπήκε μέσα σ΄ένα δωμάτιο που έμοιαζε με αποθηκούλα.
Ο πελάτης περίμενε σαστισμένος..
Μετά από λίγο βγήκε ο μαγαζάτορας κρατώντας ένα πουγκάκι..
"Ορίστε,η παραγγελία σας" είπε και το πρόσφερε στον πελάτη.
Αυτός ξαναβρήκε το θάρρος του και ειρωνικά ρώτησε τον μαγαζάτορα
"Μα δεν νομίζω να χωράνε όλα αυτά που σας ζήτησε σε αυτό το πουγκάκι,
μάλλον όμως δεν θα τα έχετε...ή έχετε κάνει κάπου λάθος" είπε και κρυφογέλασε σίγουρος ότι τον... ξεσκέπασε!
"Δεν έχω κάνει κανένα λάθος κύριε,εδώ είναι ότι μου ζητήσατε,
αναρωτιέμαι όμως μήπως εσείς έχετε μπερδευτεί..."
"Α, όχι, εγώ δεν κάνω λάθος, το μαγαζί σας λέει ότι πουλάει τα πάντα!" διαμαρτυρήθηκε κορδώνοντας τη μέση του ο φίλος μας
"Φυσικά" είπε με απόλυτη ηρεμία ο μαγαζάτορας
"Μόνο που εδώ δεν πουλάμε το δέντρο, πουλάμε τον σπόρο!
Και είναι δική σας δουλειά να τον φυτέψετε, να τον ποτίσετε και να τον καλλιεργήσετε, και τότε σας διαβεβαιώ ότι θα βγάλει καρπούς!"


A Pena (Kane Kati Gia Sena) - Pyx Lax & I Muvrini

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008

Μέχρι να βγάλω τη σειρά μου...

24 σχόλια

Πλησιάζουν τα γενέθλιά μου.
Και κάτι πρέπει να ζητήσω.
Σκέφτηκα, τώρα που το μπλόγκ μου έχει τόση αναγνωσιμότητα (!) να ζητήσω κάτι που δεν θα είναι μόνο για φέτος.
Που ξέρεις... μπορεί να με διαβάζει και ο ...Μεγάλος.

Τουλάχιστον θα τα έχω και γραπτώς να μη μπορεί να δικαιολογηθεί ότι δεν άκουσε.
Θα έχω ντοκουμέντα.
Θα ήθελα λοιπόν...

Πραγματικά θα ήθελα...

Και μακάρι να τα ζήσω μέχρι να ...βγάλω τη σειρά μου σε αυτή την κοσμογωνιά...


-Να δω απ΄το Φραγκοκάστελο τους Δροσουλίτες να καλπάζουν

-Να ζήσω το θαύμα της Ανάστασης μες στον Πανάγιο Τάφο


-Πανσέληνο στη Δήλο

-Λειτουργία στην Αγιά Σοφιά

-Διάλεξη στο Γκέτινγκεν


-Ξημέρωμα στην Ιχθυόσκαλα


-Βροχερό δειλινό στα Γιάννενα


-Τζαζ στη Νέα Ορλεάνη


-Γάμο με γκρεκάνικες ταραντέλες στην Κάτω Ιταλία

-Να δω να γεννιέται μια ζωή


-Να ματώσω σε καβγά

-Να χτίσω κάτι με τα ίδια μου τα χέρια

- Να ακούσω από έναν άγνωστο να τραγουδά δικούς μου στίχους


-Να δω τον ήλιο να ανατέλλει από ένα ιστιοφόρο στη μέση της θάλασσας

- ή από μια σκήτη του Αγίου Όρους


-Να ξεχάσω

-Να θυμάμαι


-Να σε ξαναδώ...


feilds of gold - Eva casidy

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008

Ρομπέν των χαζών

18 σχόλια


Nέες ληστείες με λεία τρόφιμα σε σούπερ μάρκετ της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης

Ακόμα δύο ληστείες με λεία τρόφιμα σημειώθηκαν το Σάββατο σε σούπερ μάρκετ της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την ακρίβεια.

Στις 2 το μεσημέρι περίπου 25 άτομα μπήκαν στο σούπερ-μαρκετ ΑΤΛΑΝΤΙΚ, στην οδό Λουίζης Ριανκούρ, στους Αμπελοκήπους, άρπαξαν τρόφιμα και άλλα είδη και στη συνέχεια τα μοίρασαν στον κόσμο στη λαϊκή αγορά της περιοχής.

Στο σημείο έσπευσαν αστυνομικές δυνάμεις, αλλά οι δράστες τράπηκαν σε φυγή και εξαφανίστηκαν.

Ανάλογη ληστεία σημειώθηκε και στην Τούμπα της Θεσσαλονίκης. Περίπου 15 άτομα μπήκαν σε κατάστημα γνωστής αλυσίδας σούπερ μάρκετ και αφού άρπαξαν τρόφιμα από τα ράφια του καταστήματος, πήγαν σε παρακείμενη λαϊκή αγορά, όπου και τα μοίρασαν.

Φεύγοντας, πέταξαν φέιγ βολάν με συνθήματα κατά της ακρίβειας. Οι άγνωστοι ανήκουν στην αυτοαποκαλούμενη «Πρωτοβουλία ενάντια στην ακρίβεια».


Όλοι θα έχετε λογικά ακούσει αυτή την ιστορία με τους "Ρομπέν των σούπερ μάρκετ".
Παιδιά του αναρχικού χώρου (;) που μπουκάρουν σε σούπερ μάρκετ, παίρνουν όσο πράγματα μπορούν να κουβαλήσουν, και τα μοιράζουν δωρεάν στον κόσμο.
Παιδιά που εκδηλώνουν μια νέα μορφή αντίστασης;
Παιδιά που προσπαθούν με αυτό τον έντονο τρόπο διαμαρτυρίας να ευαισθητοποιήσουν την πολιτεία;
Παιδιά που πάνε κόντρα στο κατεστημένο;
Παιδιά που κλέβουν από τους πλουσίους και τους κλέφτες του λαού και επιστρέφουν στον κόσμο αυτό που του ανήκει;
Ή
Κοινοί κλέφτες;
Καλαμπουρτζίδες αργόσχολοι;
Διψασμένοι για λίγη δημοσιότητα και κοινωνικό έρεισμα νέοι που δεν διστάζουν να γίνουν εγκληματίες (έχοντας βέβαια εξασφαλίσει ότι δεν θα τους πειράξει κανείς -ποιός άλλωστε θα τολμήσει να συλλάβει τους σύγχρονους "αγίους" που μοιράζουν κονσέρβες στο λαό);

Λένε ότι συνήθως η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από αυτό.
Και στο συγκεκριμένο θέμα, η δική μου οπτική δεν μπορεί παρά να μην καταδικάσει οποιονδήποτε κλέβει και μάλιστα δεν το κάνει από ανέχεια ή ανάγκη επιβίωσης (που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ελαφρυντικό) αλλά που εκμεταλλεύεται ιδεολογίες και πολιτικές πρακτικές αντίδρασης αληθινών αγωνιστών και το κοινό αίσθημα που θρέφει η οικονομική συγκυρία της εποχής για να κάνει ...το κομμάτι του.

Υ.Γ.1 Ούτε και πιστέυω στο ανιδιοτελές της πράξης, λες και καταγράφουμε τι κλάπηκε και τι μοιράσαν και ξέρουμε ότι δεν κρατήσαν τίποτα για κείνους. Αύριο σκέφτομαι να κλέψω μια τράπεζα. Θα κρατήσω εγώ τα μισά και τα άλλα μισά θα τα μοιράσω σε όσους περιμένουν στο ταμείο. Να με ανακηρύξετε εθνικό ευεργέτη παρακαλώ.

Περιμένω τη γνώμη σας!

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008

Θεός αν είναι

14 σχόλια



Μετά από πρόσκληση των παιδιών της Χουακίνας...

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008

Παραολυμπιονίκες που με κάνουν να αναρωτιέμαι

18 σχόλια


Θέλω εξαρχής να κάνω κάτι όσο πιο σαφές γίνεται:
Τρέφω απεριόριστο σεβασμό και εκτίμηση στους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες (με ειδικά δικαιώματα όπως προτιμώ να τους θεωρώ).
Και ιδιαίτερα οι άνθρωποι με ειδικά δικαιώματα που η ατυχία τους ολοκληρώνεται με το να ζουν στη χώρα μας είναι άξιοι μέχρι και θαυμασμού για το πως καταφέρνουν να επιβιώνουν και να καλύπτουν τις καθημερινές τους ανάγκες και υποχρεώσεις.-
Πολύ δε περισσότερο άξιοι θαυμασμού είναι όλοι εκείνοι που έχουν το θάρρος να βγουν από το μικρόκοσμο που η ειδική τους κατάσταση τους περιορίζει και να αθληθούν, να συμμετάσχουν σε αγώνες και να κερδίσουν μέχρι και ολυμπιακά μετάλλια! Δεν μπορεί παρά να αποτελούν ιδανικά πρότυπα για τη δύναμη της θέλησης και τη σημασία της συμμετοχής σε αγώνες και "μάχες ζωής".

Αυτό όμως το "τσίρκο" των Παραολυμπιακών αγώνων δεν το αντέχω!
-Τα κρατικά κανάλια "υποχρεωμένα" καθώς είναι , γεμίζουν ώρες προγράμματος με τα ειδικά/προσαρμοσμένα αγωνίσματα.
-Οι ειδήσεις αναφέρουν κάποια ονόματα αθλητών που πέτυχαν να διακριθούν με την ίδια αδιαφορία που αναφέρουν τη διακύμανση των μετοχών ή τους αριθμούς του Τζόκερ
-Όλοι μας (εγώ πάντως το κάνω και δεν αμφιβάλλω ότι και οι περισσότεροι) μόλις αναφέρονται αυτά τα θέματα αρπάζουμε το τηλεκοντρόλ και το γυρίζουμε στο γάμο του Βουλγαράκη ή την παραίτηση της Μαστροκώστα (ή μήπως γίναν ανάποδα αυτά...μπερδεύτηκα λίγο)
-Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν και αυτοί αντίστοιχα προβλήματα με τους αγωνιζόμενους δεν το θεωρούν το όλο θέμα ως κάτι που μπορεί να τους βοηθήσει αλλά το αντίθετο, βλέπουν μπροστά στα μάτια τους την ειρωνεία, την αδιαφορία και την αδικία. Ναι την αδικία, γιατί όταν κάποιος στην Ελλάδα έχει πχ κινητικό πρόβλημα δεν του δίνουν τη δυνατότητα να βάλει τεχνητά μέλη διαστημικής τεχνολογίας για να τρέχει τα 100 μέτρα σαν τον Μπολτ αλλά τον ταλαιπωρούν μήνες μέχρι να του δώσουν το πιο στοιχειώδες, το πιο ευτελές και αυτό αν είναι τυχερός...

Αλλά είναι και κάτι άλλο που δεν καταλαβαίνω και τόσο καλά.
Οι επιτυχίες των Ελλήνων Αθλητών!
Ακούω, χωρίς να συγκρατώ ακριβώς, ότι σχεδόν κάθε μέρα παίρνουμε και ένα μετάλλιο, και μια θέση στο βάθρο ή στην εξάδα.
Και απορώ.
Ναι απορώ.
Τι σημαίνει αυτό;
-Μήπως οι συνθήκες ζωής στην Ελλάδα για αυτούς τους ανθρώπους είναι τόσο καλύτερες από ότι στις άλλες χώρες;
-Μήπως το ελληνικό κράτος δείχνει ιδιαίτερη φροντίδα και μέριμνα για την άθληση αυτών των ανθρώπων την ίδια ώρα που δεν μοιάζει να το κάνει για την επιβίωσή τους;
-Μήπως οι Έλληνες αθλητές των παραολυμπιακών αγώνων έχουν υπερβολικά μεγαλύτερο κίνητρο από τους υπόλοιπους συναθλητές τους (δεν ξέρω πως τους ανταμείβει η πολιτεία, σε ποια λαϊκίστικη εξαγγελία ειδικών προνομίων θα μπορούσε να τους έχει συμπεριλάβει)
-Μήπως το βλέπουμε στην εθνικιστική υπερβολή μας σαν ένα ακόμα εθνικό θέμα και πεδίο διάκρισης εφάμιλλο της Eurovision και ξεχνάμε ότι αυτοί οι αγώνες είναι για να ενώσουν και όχι για να ξεχωρίσουν;
-Μήπως (και πάλι συγγνώμη για αυτό που θα πω - απλά αναρωτιέμαι -και δεν προσπαθώ να γίνομαι ευχάριστος, το αντίθετο) υπάρχει μεγαλύτερη ανοχή στη ντόπα και το ... εκμεταλλευόμαστε δεόντως;

Δεν έχω τίποτα προσωπικό απέναντι σε κανέναν παραλυμπιονίκη.
Νομίζω όμως οτι και μόνο η ύπαρξη αλλά και η αντιμετώπιση αυτών των Αγώνων γκετοποιεί και προσβάλει ακόμα περισσότερο αυτούς τους ανθρώπους. Και μαζί με αυτούς και τη νοημοσύνη μας...

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

Βοήθεια μας ο Νεόδμητος

12 σχόλια


Καημός bro (με ύφος 1000 καρδιναλίων) :
-Λοιπόν δε σας αντέχω άλλο, θα φύγω από το σπίτι και θα πάω να νοικιάσω μεζονέτα στον νεόδμητο (!) Άγιο Δημήτριο!!!!

Καημός (ειρωνικότατα) :
-Δε μας παρατάς ρε brother που θα μας πουλήσεις μούρη και για το νεόδμητο Άγιο Δημήτριο! Θα πας δηλαδή δυό τετράγωνα παρακάτω...

Γιαγιά Καημού που παρακολουθεί τη φασαρία (αθώα αλλά... ευλαβική):
-Όχι καμάρι μου δεν έχει Νέοδμητο Άγιο Δημήτριο στη γειτονιά μας... Μήπως είναι ... εκείνη η εκκλησία στους Αμπελόκηπους...!!!!!!

(ΣτΜ: Νεόδμητος κατά το Μυροβλήτης, το Νεομάρτυς, το Τροπαιοφόρος...Γιαγιά εσύ superstar!!!!)



Και λιώσαν οι πάγοι...

Και φύγαν οι μαύρες τρύπες...


Υ.Γ. αφιερωμένο ιδιαίτερα στη φίλη μου onehappydot και στη φίλη μου Jacki που ήταν εδώ για μένα!
Με υπόσχεση για αυξημένη e-παναστατικότητα και όρεξη για δράση!!!!




Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2008

Οι μέρες του μεγάλου επιβραδυντή

12 σχόλια


Εδώ και καμιά βδομάδα υπολειτουργώ.
Ζώ λίγο πολύ τη μέρα της μαρμότας.
Περιμένω κάτι να αλλάξει χωρίς να χάνω
την αισιοδοξία και τη πίστη μου
αλλά ... τζίφος!

Οι μέρες κυλάνε αργά, οι ώρες ακόμα περισσότερο.
Είμαι,φαίνεται, χωρίς να το ξέρω μέρος του πειράματος
του μεγάλου Επιβραδυντή.

Ακούω αρκετή μουσική,
σας διαβάζω (κιας μην είμαι πολύ επικοινωνιακός
και να με συγχωρήσετε γι αυτό...)
και κάνω σαν να μην τρέχει τίποτα.
Και ... δεν τρέχει τίποτα!

Σας αφιερώνω λοιπόν αυτό το παλιό τραγουδάκι του Γιάννη
Ζουγανέλη που ερμηνεύει ο Σάκης Μπουλάς και που με εκφράζει τόσο
που θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ...

EK8ESH IDEWN - Mpoulas Sakis

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008

Πέφτεις νωρίς

21 σχόλια

Πέφτεις νωρίς,
Εγώ ξαπλώνω δίπλα σου
Ξύπνιος ως αργά,
Μεσάνυχτα...
Η ζωή της πόλης μπαίνει στο υπνοδωμάτιο από τις μισάνοιχτες γρύλλιες
Ιλίσσια, Ζωγράφου, Πολυτεχνείο,Πανεπιστημιούπολη
Οι φοιτητές κοιμούνται αργά...
Έξω η ζωή φτεροκοπάει
Ποτά, τσιγαράκια,
Χάδια,φιλιά,
Γέλια...

Την αγάπησα κοντά σου αυτή την πόλη
Σφίζει από νιάτα.
Σφίζει από όνειρα.
Από ζωή...

Πέφτεις νωρίς,
κάποτε με άφηνες ξημέρωματα...

Και τώρα δίπλα σου ακόμα,
Ξύπνιος ως αργά.
Ταξιδεύω έξω από τις μισάνοιχτες γρύλιες,
Σου μιλάω σιγά
"Θα βγω για λίγο έξω"...
Δεν ανησυχείς,
ξέρεις ότι μ'αρέσει να μπλέκομαι στα σκοτάδια αυτής της πόλης.
Καφετέριες,μπαράκια, εστιατόρια
ανοιχτά μέχρι αργά.

Εξεταστική, έρωτες, αυπνίες, πείνα.
Πείνα για ζωή...

Ένα τσιγάρο,
κι ένα ακόμη,
και μπύρα στο παγκάκι.

Και να περνάνε δίπλα μου τα φοιτητάκια.
Πως μπορείς να γεράσεις σε αυτή την πόλη;

Η μουσική με τραβάει στην Αρχιτεκτονική.
Τελευταία αναρωτιέσαι τι βρίσκουν σε αυτό το μαγαζί.
Πέφτεις νωρίς...

Ένα τσιγάρο ακόμη

Στα αυτιά ακουστικά.
"Παιχνίδια με το διάβολο..."
"Εφτά νάνοι"
Ακόμα ακούω παραμύθια.

Θέλω κάτι πιο δυνατό απ΄τη μπύρα μου.

Δυό "μικρά" φιλιούνται στη γωνία της Εθνικής
Εκείνος πιο αμήχανος,
εκείνη δεν μπορεί να περιμένει άλλο...
η νύχτα είναι δική τους απόψε.

Τα παράθυρα ακόμα ανοιχτά
Ραδιόφωνα παρέας,
Μελωδίες...
Συζητήσεις και αφιερώσεις.
Καυγάς και φιλοσοφία για τα αθλητικά και
Φώτα σβηστά,
Φωτίζουν μόνο οι οθόνες
και ακούγεται η "μουσική" απ΄τα πληκτρα,
Και το δίκτυο "φορτωμένο".
Παρέα κανείς;


Σεπτέμβρης,
Εξεταστική, συναυλίες, παρέες
"Θα κατέβεις...;"
"Άλλα 4 και πτυχίο"
"Ο Μήτσος που είναι ρε μαλάκα...,
Έφυγε για Αγγλία. δεν το ξερες...;"
"Ο Γιάννης και η Άννα...,
Χωρίσανε,
γιατί;;;
είπε η Άννα ότι είναι μικροί και θέλει να ζήσει πράγματα..."


Πέφτεις νωρίς...
Και εγώ γυρίζω ακόμα δίπλα σου.
Μυρίζω "δρόμο"
Και τσιγάρο
Και παράπονο
Δε μπορεί να τελειώνει έτσι...
Δε μπορεί να τελειώνει έτσι...


Thelei Magkia - Eystathia & Pliatsikas

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008

Επειδή το προηγούμενο σας έπεσε βαρύ...

9 σχόλια

Επειδή η προηγούμενη αναρτησούλα ήταν κάπως βαριά
(ήθελε Ι.Κακριδή, Παπανούτσο και Όργουελ αναφορές και δυο-τρεις σόδες για να την παλέψεις τσαγκαροδευτεριάτικα και πρώτη Σεπτέμβρη) θα μου επιτρέψετε και ένα χαζό αστειάκι που μας βγήκε αυθόρμητα με τον αδερφό μου χθές:

Bro: "Ρε συ πως ξεκινάει η Πέμπτη του Beethoven;"

Καημός (σε κατάσταση απαλεψιάς- προκατάθλιψης και αγουροξυπνήματος): "Όπως και οι υπόλοιπες μέρες, εκτός και αν κάθε Πέμπτη έρχεται η γυναίκα που του καθαρίζει...!!!!"

Περαστικά μας (ναι ναι ναι ναιιιι!)