Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2007

Εκλογές Τέλος.

Οι εκλογές έγιναν χτες και για λίγες ακόμη μέρες θα συνεχίσει (όχι βέβαια με τόσο κατακλυσμιαίο ρυθμό) το πολιτικό σκηνικό να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος έστω και ως απόηχος. Για τον καθένα από μας που συμπεριφέρεται συνειδητά ως πολίτης οι εκλογές συνιστούν μια πολύ σοβαρή πρόσκληση επιλογής. Επιλογή για το μέλλον της χώρας μας αλλά και για μας τους ίδιους ως μέλη του κοινωνικού συνόλου. Ωστόσο οι εκλογές είναι μόνο ΜΙΑ επιλογή.
Οι επιλογές που για μένα είναι ακόμα πιο δύσκολες και πιο σημαντικές είναι οι καθημερινές, οι προσωπικές επιλογές. Αυτές οι επιλογές για τις οποίες είσαι υπεύθυνος εσύ και δεσμεύουν κυρίως εσένα (πολύ περισσότερο όταν αφορούν και άλλους). Για αυτές τις επιλογές δεν μπορείς να κατηγορήσεις και να απορρίψεις κανέναν άλλο εκτός από τον ίδιο σου τον εαυτό. Και ο εαυτός σου είναι εκείνος που μπορεί να σε ξεγελάσει περισσότερο από τον καθένα. Εκείνος ξέρει τις ευαισθησίες σου, τα αδύνατά σου σημεία, μέχρι που φτάνουν οι άμυνες σου και τι είναι αυτό που προσπαθείς να αποφύγεις. Εκείνος είναι πάντα έτοιμος να σε συγχωρήσει και να σε δικαιολογήσει όταν αποφεύγεις τις ευθύνες σου και αναιρείς τις αποφάσεις σου. Εκείνος , και εφόσον του το επιτρέψεις, έχει τη δύναμη να σε τρέψει σε φυγή από οποιαδήποτε προσπάθειά σου. Εκείνον πρέπει να νικήσεις.
Κι αν δεν πρόκειται ποτέ να πάψει να είναι η αντιπολίτευση μέσα σου σίγουρα εσύ πρέπει να μην τον αφήσεις να διεκδικήσει ποτέ περισσότερη εξουσία. Αυτοδύναμα ή ακόμα καλύτερα με συνεργασίες (και είναι πάρα πολύ οι διαθέσιμοι συνεργάτες, οικογένεια, φίλοι, σύντροφος, πίστη, ιδεολογία, μουσική, φιλοσοφία) χρειάζεται να είσαι εσύ στο τιμόνι της ζωής σου.
Τέτοιες είναι οι επαναστάσεις μου. Σε αυτούς τους αγώνες διαλέγω να συνταχθώ. Δεν έχω νικήσει ακόμα. Έχω πολύ δρόμο. Όμως ξέρω ότι το θέλω. Και ξέρω ότι θα το προσπαθήσω.

"Μέσα μου συχνά ο κόσμος πριγκιπέσα μου,
γίνεται καρφί και πόνος και με διαπερνά,
τότε θα΄θελα να μ' έχεις,
δίπλα σου να με προσέχεις,
για να έδιωχνα το φόβο που με κυβερνά

Μόνος δεν μπορώ να φεύγω μόνος να γυρνώ,
μα εκείνο που αποφεύγω κι αποχαιρετώ,
το 'χω πάντα στο πλευρό μου,
δίπλα μου συνοδηγό μου,
και έτσι στρίβω το τιμόνι όπου θέλει αυτό"