Δίσκοι, συναυλίες,μουσικές...

Δίσκοι, συναυλίες,μουσικές...
Καράβια έτοιμα για μπάρκα.
Στολισμένα, με τα πανιά φουσκωμένα, περνάνε από το λιμάνι της καρδιάς μου...
Και εγώ στο άκουσμά τους μετέωρος...
Στης προβλήτας την άκρη.
Να θέλω να ορμήξω σε ένα απο αυτά, να κρυφτώ σαν λαθρεπιβάτης
και να πάω όπου πάει...
Να εμφανιστώ στην μέση του ωκεανού όταν δεν θα μπορούν να με γυρίσουν στην ξηρά και να ταξιδέψω μαζί τους...
Σαν μούτσος
Να ανέβω στο κατάρτι μαζί με τους άλλους και σαν καλοκουρδισμένοι ακροβάτες να λύσουμε τα πανιά
Κι όμως κάτι με κρατάει ακόμα εδώ...
Για πόσο...;
Σε πόσα ταξίδια θα πω ακόμα όχι;
Ποιο μπάρκο θα με πάρει μαζί του;
Ως τότε θα γυρίζω στο λιμάνι, και θα κοιτάζω την γραμμή που αφήνουν πίσω τους τα μεγάλα σκαριά...
Δίσκοι, συναυλίες,μουσικές...
Καλοτάξιδα!

Καλοτάξιδος και ο τελευταίος αριστουργηματικός δίσκος του Τριφώνου.

Ένας δίσκος που κατέβασα (από εδώ) και με ενθουσίασε τόσο πολύ που πήγα και τον αγόρασα.
Και θα ήθελα να τον αφιερώσω σε όλους εκείνους τους συνανθρώπους μας που έχουν κάποιον άρρωστό στην οικογενειά τους. Σε όλους εκείνους που έχουν βάλει τη ζωή τους στο pause και ζουν για τον δικό τους που τους έχει ανάγκη. Που όταν φεύγουν απ' τη δουλειά δεν πάνε να ξεκουραστούν. Που όταν όλοι γελάνε εκείνοι έχουν ένα καρφί που τους κόβει το γέλιο. Που όταν όλοι βλέπουν euro εκείνοι γυρίζουν σπίτι από το Τζάνειο ή το Γενικό Κρατικό. Που κρέμονται από τα χείλη των γιατρών.
Τους εύχομαι καλό κουράγιο. Καλή δύναμη. Ανακούφιστη στους ανθρώπους τους και περαστικά.
Και πάνω από όλα να μην ξεχνάνε ότι μπορεί οι δικοί τους να τους έχουν απόλυτη ανάγκη. Να τους τραβάνε όσο μπορούν κοντά τους. Όμως έχουν και οι ίδιοι ανάγκες. Που μπορεί να μην "φωνάζουν" όσο των άλλων αλλά δεν πρέπει να αμεληθούν...