Διαβάζω μπλογκς. Γράφω και ο ίδιος. Καμιά φορά όμως αναρωτιέμαι. Χάνω το στόχο μου. Αναρωτιέμαι αν και οι άλλοι συν-bloggers έχουν κάποιον.
Κάποιοι (από τους πιο "επώνυμους") εγκαταλείπουν το σπορ. Βρήκαν άλλα μέσα έκφρασης; Κουράστηκαν; Απογοητεύτηκαν; Φοβάμαι μήπως διαπίστωσαν ότι το blogging είναι μια επένδυση που δεν προβλέπει την "εκταμίευση". Προβληματίζομαι πως ακόμα και τόσο ανήσυχα μυαλά, ησύχασαν. Μήπως θολώσαν; Μήπως δεν βρίσκουν πια το λόγο;
Κάποιες φορές όλοι μας δεν βρίσκουμε το λόγο. Ή νιώθουμε να μην αξίζει τον κόπο.
Στο ναυαγό η σκέψη να βάλει ένα μήνυμα σε ένα μπουκάλι και να το ρίξει στο πέλαγος είναι μια σκέψη γεμάτη ελπίδα που μπορεί να το δώσει στόχο να αντέξει λίγο ακόμα. 100 μπουκάλια μετά όμως η ιδέα δεν μοιάζει πλέον και τόσο ελκυστική.
Και πάλι όμως θες να μιλήσεις.
Να πεις για τη Βιρμανία (Μπούρμα μας την έμαθε ο κυρ Νίκος ο Καββαδίας) ,για την εξέγερση των βουδιστών μοναχών τον προηγούμενο Σεπτέμβρη ,
για το Θιβέτ και τη διαμαρτυρία τους, δίκαιη παραφωνία στη όμορφη γιορτή των Ολυμπιακών Αγώνων (και τη σκέψη ότι ο Δαλάι Λάμα είναι πολύ πιο τηλεοπτικό πρόσωπα από τα εκατομμύρια άλλων που βιώνουν το ίδιο ή ακόμα πιο δύσκολες καταστάσεις και γι΄αυτό όλη αυτή η παγκόσμια ευαισθητοποίηση),
για το CERN και τον μεγαλύτερο επιταχυντή πρωτονίων στον κόσμο, που κάτω από Ελβετία και Γαλλία είναι έτοιμος να θέσει Το Ερώτημα και ελπίζει να πάρει απάντηση, για την ύπαρξη του Θεού, έστω και μέσα από τους εκκωφαντικούς ψιθύρους των μικροσωματιδίων και την "μουσική" των υπερχορδών,
ή ακόμα και για το πάρτι που πήγες χτες βράδυ και επιβεβαίωσες για ακόμη μια φορά ότι δεν σου ταιριάζουν εσένα αυτές οι ετερόκλητες συγκεντρώσεις κοινών γνωστών κάποιου (κάτι σαν "Το πάρτυ της ζωής σου"),
ενώ αντίθετα έρχονται γάντι στον μουσάτο τυπάκο (καλό παιδί, δε λέω) που βρίσκει την ευκαιρία να "απλώσει" τις θεωρίες του για εναλλακτικές - πιο "μυρωδάτες"- καλλιέργειες, την αγάπη του για ότι περιέχει οινόπνευμα και βρίσκεται σε μπουκάλι (και που μετά το πέρασμά του θα μείνει πλέον άδειο) και θα σου αφηγηθεί με θεατρικότητα και λεπτομέρεια όλες εκείνες τις απίστευτες "φάσεις" που μόνο σε αυτόν έχουν συμβεί.
Χρήσιμος για να κυλήσει η βραδιά αλλά ανούσιος το επόμενο πρωί.
Και πάλι όμως θα αναρωτηθείς.
Μήπως είναι τελικά και το blogging σα το φίλο μας το μουσάτο;
Χρήσιμο για να κυλήσει η βραδιά αλλά ανούσιο το επόμενο πρωί;
Κυριακή 30 Μαρτίου 2008
Χρήσιμος για να κυλήσει η βραδιά αλλά ανούσιος το επόμενο πρωί.
στις
4:31:00 μ.μ.
Ετικέτες οτι ειμαι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Καλημέρα. Γράφουμε στα μπλόγκς για ότι μας απασχολεί, το ξέρεις κιόλας. Κάποιος μπορεί να γράφει για τα βάσανα του πλανήτη και ο άλλος για τα βάσανα με τη γκόμενα..γράφει ο καθένας τα δικά του. Αλλά το γράψιμο έχει τα πάνω και τα κάτω. Κάθε μέρα δεν είσαι ο ίδιος. Ούτε ήσουνα ίδιος πέρυσι τέτοιο καιρό, ούτε είχες τα ίδια προβλήματα. Αλλάζουν οι περιστάσεις, αλλάζουν οι άνθρωποι, αλλάζει και το γράψιμο. Υστερα μπορεί να γράφεις πολύ το 2006 και το 2007 να στερέψεις. Να μην έχεις κάτι να πείς. Ετσι σταματάς.
Και όλοι αυτοί που αναγνωρίστηκαν μέσω μπλόγκινγκ, πιστεύω ότι στράφηκαν αλλού, άλλοι ορίζοντες άνοιξαν, άλλες προοπτικές. Απο το 2005 που ξεκίνησα να γράφω διαπίστωσα ότι απο τους τότε μπλόγκερς ζήτημα είναι αν έχουμε μείνει ακόμη 10. Οι άλλοι σταμάτησαν για οποιοδήποτε λογο, ενώ καινούργιοι όλο και έρχονται.
Δεν είναι δυνατόν συνεχώς να φοράμε παπούτσια ίδιο στύλ. Αλλάζει η μόδα, το πόδι, οι ανάγκες μας. Και η ανάγκη για τα μπλόγκς. Τι λές;
Καλημέρα Μαρίνα μου και σε ευχαριστώ για τις σκέψεις που μοιράστηκες μαζί μου. Νομίζω ότι στα περισσότερα θα συμφωνήσω.
Είναι όμως στο χαρακτήρα μου να μην ησυχάζω. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να μην αναρωτιέμαι κατά πόσο όλα αυτά που γράφουμε και μοιραζόμαστε με τους αναγνώστες (τελικά φίλους μας)είναι τα πιο βαθιά μας, τα αληθινά μας.
Γιατί νομίζω ότι τότε μόνο αξίζει τον κόπο.
Δεν βλέπω λόγο στο να ασχολούμαστε με κάτι τέτοιο αν το βλέπουμε μόνο ως ένα εργαλείο (χωρίς να παραγνωρίζω την αξία των εργαλείων ούτε κατ΄ελάχιστο)όπως όλα τα άλλα.
Βρίσκω μάλιστα κάποια αντιστοιχία και με τον κόσμο των επιστημών,όπου όσο πιο μοντέρνες και εκλεπτισμένες τεχνικές δημιουργούνται τόσο πιο πολύ μας δίνεται η δυνατότητα να εμβαθύνουμε στα θεμελιώδη, αρχέγονα ζητήματα που μας απασχολούν εδώ και χιλιετίες.
Και ένα από αυτά σίγουρα είναι η ανθρώπινη επικοινωνία.
ειμαι σιγουρη πως την τριτη 26 μαρτιου ησουν σπιτι και εβλεπες εναλλαξ mega και alpha. και τα δυο ρεπορταζ ηταν απολαυστικα..
καλημέρα, για "επαναστάτης της κάθε μέρας" διακρίνω έναν μικρό πεσιμισμό ή είναι εντύπωσή μου? Όχι ότι είναι απαραιτήτως κακό αυτό!
τι ειν' τα βλογκσ
μην είν' η θάλασσα
της σκέψγης μας
σε τρικυμία
μην είν' κορφή
απάτητη βουνού
μην είν' δρομάκι
κακοτράχαλο στενό
μην είν' γαλήνη
μέσα στην πολυκοσμία
όλα είν' τα βλογκσ
κι αυτά κι εκείνα
μα πάνω απ΄ όλα
είμαστε εμείς
... έτσι κι αλλιώς!
(πώς μού 'ρθε τώρα αυτό το έμμετρον? αει βρες άκρη. δε με ξέρεις κι όλας οπότε τι εικόνα θα δώσω? - δε με νοιάζει - αλλά μ' εφτιαξε στο βλογκ σου ο Παντελής Θαλασσινός που είναι και φίλος, το τριφύλλι και το παλιό σου κείμενο για τον συνεργάτη και συνάδελφο Καμπουράκη)
πολλές καλημέρεςwww.u-hoo.gr/gianniskafatos
@μπουρμπουλήθρα, καλωσήρθες μπουρμπουλήθρα στο "σπιτικό" μου και πολύ σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου.Θα μπορούσες να έχεις δίκιο για τις 26 του μηνός. Η αλήθεια είναι όμως ότι το ντοκυμαντέρ για το cern το είδα την κυριακή (συνηθίζω να κατεβάζω κάποιες εκπομπές που μου προκαλούν το ενδιαφέρον και να τις βλέπω τη στιγμή που θα έχω ευκαιρία και το κυριότερο, την κατάλληλη διάθεση. Όσο για την Βιρμανία, αν και το είδα, έτυχε να έχω δει ένα πολύ καλύτερο ντοκυμαντέρ από την ΕΡΤ (ΕΡΤ sat) του Λάμπη Τσιριγωτάκη με τίτλο: "Η εξέγερση των βουδιστών μοναχών". Είναι πραγματικά πολύ κατατοπιστικότερο και σου προτείνω αν το βρεις να το δεις.
Όσο για τον "κοινό μας φίλο" τον Λιακό, νομίζω ότι μας αρέσει να τον βλέπουμε γιατί είναι ένας άνθρωπος με πάθος, που υποστηρίζει με θέρμη αυτά που λέει και το κυριότερο έχει μια σαφή, ξεκάθαρη και αρκετά αμετακίνητη θέση. Και αυτό είναι κάτι που λείπει τρομερά από την χλωμή, "αντικειμενική" ελληνική τηλεόραση. Άσχετα βέβαια αν αυτά που λέει είναι αληθινά ή όχι, σημαντικά ή όχι, χρήσιμα ή όχι. Όσο μάλιστα λιγότερο χρηστικά, λιγότερο απαραίτητα και περισσότερο "παραμύθια" τόσο το καλύτερο.
Αλήθεια μήπως άκουσες αν το καινούργιο πακέτο έχει έρθει στα βιβλιοπωλεία; ;)))
@giannis kafatos, καλωσήρθες φίλε, και συγχαρητήρια για το εμπνευσμένο έμμετρο.
Ο Θαλασσινός είναι και δικός μου φίλος και ας μην το έχω γνωρίσει ποτέ (όπως άλλωστε και όλοι εκείνοι οι καλλιτέχνες που μας προσδιορίζουν).
Το τριφύλλι είναι εκεί γιατί είναι και στην καρδιά μου, και νομίζω μάλιστα ότι ίσως θα έπρεπε κάποια στιγμή να γράψω κάτι για όσα συμβαίνουν αλλά είμαι πολύ φορτισμένος προς το παρόν. Ελπίζω όλα να πάνε καλά και θα έχω όλον το καιρό.
Ένας λόγος που χαίρομαι ιδιαίτερα όταν διαβάζω κάποιο σχόλιο από ένα καινούργιο φίλο είναι γιατί το εκλαμβάνω και ως πρόσκληση για παρέα,και συζήτηση. Υπόσχομαι λοιπόν στην πρώτη ευκαιρία να ανταπωδώσω και την επίσκεψη και αν νιώθω ότι έχω κάτι να προσθέσω, το σχόλιο.
Όσο για τον πεσιμισμό που λες ότι διακρίνεις δε σε αδικώ αν και θα το χαρακτήριζα περισσότερο γκρίνια. Καημός γαρ...
Δημοσίευση σχολίου