Καθημερινό έργο τέχνης

Είναι μια από εκείνες τις φορές που ο σχεδιαστής σε αφήνει με τα μάτια και το στόμα ανοιχτά.

Ένα καθημερινό χρηστικό αντικείμενο αποκτάει καλλιτεχνική οντότητα όταν κάποιος εμπνευσμένος σχεδιαστής αποφασίζει να το "δεί" αλλιώς, να σκεφτεί από την αρχή τί θέλει να κάνει και να σχεδιάσει σε λευκό χαρτί το μέσο για να το επιτύχει.

Η καράφα αυτή ονομάζεται Riedel Amadeo Lyra για τους προφανείς λόγους. Μπορείτε να τη προμηθευτείτε ή και μόνο να τη χαζέψετε στο www.riedel.com.
Κανονικά θα έπρεπε να είναι έκθεμα σε γκαλερί. Η αρμονία, η κίνηση, η απλότητα και η λειτουργικότητα της είναι μοναδικές. Τα συναισθήματα ψυχικής πληρότητας που δημιουργεί η ομορφία και η διαφορετικότητα της δυσεύρετα.

Αλλά γιατί τα λέω αυτά; Προφανώς και δεν έχω ποσοστά από τη Riedel. Τα λέω γιατί αναρωτιέμαι πως θα ήταν αν αντί για την προχειρότητα, τη φθήνια και την τσαπατσουλιά που μας περικυκλώνει, είχαμε γύρω μας ένα αντίστοιχο περιβάλλον.
Με αντικείμενα που δεν έχουν σχεδιαστεί για να γίνεται ευκολότερη η μαζική παραγωγή τους, μικρότερο το κόστος τους και ευκολότερη η αντικατάστασή τους.
Αν δεν ζούσαμε όλοι στο ίδιο δωμάτιο ΙΚΕΑ.
Αν δε φορούσαμε όλοι τις ίδιες ΖARA μπλούζες.
Αν δεν κουβαλάγαμε όλοι τις ίδιες τσάντες,
αν δε φορούσαν όλες οι γυναίκες (από κοριτσάκια 6 ετών μέχρι τρέντυ γιαγιάδες) τις ίδιες μπαλαρίνες!
Αν δεν πίναμε όλοι μόνο Heineken και Coca Cola!

Αν τα αντικείμενα που είχαμε γύρω μας είχαν σχεδιαστεί για να εξυπηρετούν εμάς.
Για να είναι και όμορφα.
Γιατί είχε μεράκι ο σχεδιαστής τους.
Γιατί είχε να "πει" κάτι.
Μήπως και η ψυχική μας κατάσταση ήταν καλύτερη;
Μήπως και η προσωπικότητά μας πιο ισχυρή και ολοκληρωμένη;