Πατατοκλέφτες, πάππου προς πάππου!

Η πατάτα, ο στρύχνος ο κονδυλόρριζος, γνωστή και ώς "γεώμηλο".
Καμιά φορά σκέφτομαι πως μερικά πράγματα ακολουθούν χωρίς να το γνωρίζουμε ένα περίεργο ιστορικό υποσυνείδητο.
Η ιστορία της πατάτας στη χώρα μας ξεκινάει με τον πιο ευφάνταστο τρόπο.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας έφερε για πρώτη φορά την πατάτα στην Ελλάδα το 1833. Άδειασε ένα φορτίο με πατάτες στο λιμάνι του Ναυπλίου και επέτρεψε σε όποιον ήθελε να πάει να πάρει για να δοκιμάσει. Αλλά ο λαός είτε από επιφυλακτικότητα, είτε από αδιαφορία, είτε από κουτοπονηριά και συντεχνιακό μικροσυμφέρον δεν τις πλησίασε καν. Σου λέει για να ' ναι δωρεάν, κάποια απάτη κρύβει από πίσω το πράγμα. Ο Καποδίστριας όμως ήταν πιο έξυπνος. Λειτουργώντας ως βαθύς γνώστης του ψυχισμού των συμπατριωτών του έκανε το πιο απίθανο τρικ. Κλείδωσε τις πατάτες και έβαλε φρουρούς να τις φυλάνε! Αμέσως κυκλοφόρησαν φήμες ότι εφόσον το φορτίο φυλάσσεται τόσο καλά και δεν μας το δίνουν, δεν μπορεί παρά να πρόκειται για κάτι το σπουδαίο. Σιγά, σιγά κάποιοι, οι πιο θαρραλέοι και καπάτσοι άρχισαν κάτω από τη μύτη των φρουρών να τις κλέβουν και σύντομα δεν είχε μείνει καμία. Δεν κατάλαβαν όμως το κόλπο του Καποδίστρια που είχε πει στους φρουρούς να κάνουν τα στραβά μάτια επίτηδες! Ο Καποδίστριας κατάλαβε ότι η αίσθηση του απαγορευμένου είναι τόσο ισχυρό διεγερτικό για την περιέργεια του Έλληνα που θα ήταν αρκετό για να πετύχει τον σκοπό του.

Και αναρωτιέμαι. Μήπως ακόμα και σήμερα το ίδιο δεν γίνεται; Σε κάθε ελληνικό σπίτι. Υπάρχει κανείς από εσάς που δεν ένιωσε τη χαρά του να "κλέψει" τις πατάτες πριν καλά καλά τις βγάλει η μάνα του από το τηγάνι; Λες και δεν είναι για μας. Λες και δε θα μας τις σερβίρουν σε δυό λεπτά. Οι πιο νόστιμες πατάτες της ζωής μας δεν είναι εκείνες που "υποκλέψαμε" καυτές σχεδόν από το τηγάνι; Και η μάνα; Το ξέρει, μας μαλώνει, αλλά σαν άλλος Καποδίστριας κρυφογελάει που τσιμπήσαμε και πάλι από τις πατάτες της...