Πως με πονάει, αυτή η αλλαγή σαν να ναι αλήθεια,
στέκω στο πλήθος μοναχός, με κραυγή ζητάω βοήθεια,
εγώ μπορούσα τελικά, μόνο τα απλά, τα πιο σπουδαία,
ποιοι με τιμώρησαν σκληρά και μ' έχουν κάνει βασιλιά δεν έχω ιδέα
Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2008
Τετράστιχο
στις
1:47:00 μ.μ.
Ετικέτες οτι ειμαι, τραγουδι ποιηση
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Γεια σου καημέ!ταραγμένος μου ακούγεσαι...είναι αλήθεια;πέρασαν κ οι γιορτές πια ε;να υποθέσω ότι εφόσον δεν αναφέρεις το όνομα κάποιου ποιητή εσύ είσαι αυτός που έχει γράψει το τετράστιχο;κατά τη γνώμη μου γράφεις ωραία.μου άρεσαν οι στίχοι σου.ακούγεσαι όμως φοβισμένος,μόνος,απελπισμένος...αυτό βλέπω κ στη φωτογραφία.σα να έχεις πελαγώσει.κρατάς την κλωστή, την περνάς από τις τρύπες,αλλά δεν βγάζεις κάποια άκρη κ η κλωστή συνεχίζει να μπερδεύεται...άραγε η εικόνα εκφράζει όντως το σημερινό σου καημό;μπορούμε οι διαδικτυακοί σου φίλοι κάπως να σε στηρίξουμε;καλή δύναμη πάντως...
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου γαια. Έχεις το χάρισμα της παρατηρητικότητας καταλαβαίνω. Είναι δικό μου το τετράστιχο και ατυχώς για μένα είναι βιωματικό.
Είναι σκληρό όταν αυτό που οι γύρω σου θεωρούν το καλύτερο και ιδανικότερο για σένα, αυτό που αν το κάνεις θα είσαι άξιο προς έπαινο, να είναι το ίδιο που σε εσένα σε αδειάζει, σε φοβίζει και σε αποσυντονίζει. Και τότε το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι ή να διεκδικείς, σαν επαναστάτης που είσαι αυτό που νομίζεις ότι σου ανήκει και σου δίνει ευτυχία, ή να σιωπάς, σαν Καημός και να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή σου.
Νομίζω καημέ ότι όπως το λες συμβαίνει στη ζωή αυτό που οι άλλοι θεωρούν σπουδαίο για σένα,αυτό το ίδιο εσένα να σε διαλύει.αυτό όμως δε δείχνει ταυτόχρονα ότι αφενός ο καθένας έχει διαφορετικές επιθυμίες αλλά κ ότι καμιά φορά οι άλλοι είτε δε μας γνωρίζουν αρκετά καλά είτε τη συγκεκριμένη στιγμή δε θέλουν να μας καταλάβουν...Ωστόσο η ζωή είναι μεγάλη κ δίνει απλόχερα ευκαιρίες.Έτσι όποιον από τους δύο δρόμους κι αν ακολουθήσεις,του επαναστάτη ή του καημού,αν έχεις το θάρρος της γνώμης σου πιστεύω ότι το άστρο σου θα λάμψει.Καλό δρόμο λοιπόν...
καλημερα... κατεχω αρκετες παρομοιες βιωματικες σκεψεις..
Καλημέρα roadartist, σε ευχαριστώ που το λες. Γιατί νοιώθεις μόνος ή χαζός όταν θέλεις να απορρίψεις κάτι που οι άλλοι βλέπουν ότι σου πρέπει. Και είναι στήριγμα να μαθαίνεις οτι και άλλοι περνούν τα ίδια.
Δημοσίευση σχολίου