Γίνεται ένας επαναστάτης να είναι τόσο συντηρητικός (2)

Χρωστάω τη συνέχεια της προπροηγούμενης ανάρτησης.
Και φυσικά δεν το ξέχασα. Παρεμβλήθηκε όμως το θέμα του Περάματος (ποιο; αν ναι μωρέ, εκείνο που έγινε στο καράβι, ωχ που το θυμήθηκες καλά τώρα, εδω πιάσαν το δολοφόνο του Σεργιανόπουλου...).
Μετά την αντίθεση μου με τον παππού μου, το δεύτερο που με έχει τρομάξει είναι η ταύτιση με τη γιαγιά μου (από το άλλο σόι).
Απλή γυναίκα, του χωριού (Μηλεαί Πηλίου σου λέει!). Αμόρφωτη.
Τις προάλλες της αποκάλυψα ότι η γη είναι στρογγυλή (!) και το βράδυ το έλεγε συνωμοτικά στη γειτόνισσα: "ξέρεις τι μου είπε ο έγγονας, η γη που είμαστε λέει είναι σαν πορτοκάλι και εμείς πατάμε πάνω και δεν πέφτουμε ας γυρίζει γιατί γυρίζει σιγά"!!
Εκτός από τις κοσμολογικές της γνώσεις όμως είναι γιαγιά υπόδειγμα.
Θυσία μια ζωή για όλους. Ζώντες και τεθνεόντες.
Ακόμα και για τους αγιούς. Νηστείες ατελείωτες, ακόμα και ενάντια στην υγεία της.
Μια γυναίκα που έζησε με το φόβο και το δέος για το θείο.
Μια γυναίκα που στα δύσκολα έτρεχε στους παπάδες και τα θαύματα.
Μια γυναίκα που καθόριζε τη ζωή της με τις συμβουλές των παπάδων...
Εδώ ακριβώς είναι το θέμα.
Επαναστατικός εκ γεννετής. Παιδί της εποχής μας. Άνθρωπος που προσπαθεί να καταλάβει τη θεωρία που λέει ότι ο πραγματικός κόσμος είναι τουλάχιστον τετραδιάστατος και η τρισδιάστατη προβολή του την οποία αντιλαμβάνόμαστε είναι απλά αποτέλεσμα των ελλειπών μας αισθήσεων, δεν μπορεί να αποδέχθει οτι αν έτρωγα χθες λάδι θα στεναχωριόνταν η Αγία Παρασκευή!
Τα φέρνει όμως κάποιες φορές έτσι η ζωή...
Εγώ, ο ρεαλιστής. Ο πραγματιστής. Ο αναζητών την κρυμμένη αλήθεια πίσω από τις σκιές... 'Ηρθε η ώρα η δύσκολη.
Η ώρα που τα χρειάστηκα.
Και μη έχων που αλλού να απευθυνθώ, μίλησα για το πρόβλημα που τότε αντιμετώπιζα σε ένα ιερέα...
Πρέπει εδώ να διευκρινήσω ότι δεν ήταν τυχαίος ιερέας. Είναι ένας σπάνιος άνθρωπος. Θα έλεγα άγιος αλλά ξέρω ότι δε θέλει.
Τον πήρα στο τηλέφωνο (γιατί δεν είναι στην Αθήνα αλλά στο Καρπενήσι). Του είπα οτι ήθελα να μιλήσω μαζί του γιατί έμαθα ότι είναι σπουδαίος παπάς και μόνο που δεν μου το έκλεισε!
Με ξεκάθαρο, ήρεμο αλλά και επιβλητικό τρόπο μου υπενθύμισε ότι οι άνθρωποι είμαστε όλοι ίδιοι κάτω από τα μάτια του Θεού! Αυτή ήταν η πρώτη του κουβέντα.
Ντράπηκα και ψάρωσα!
Με τί άνθρωπο είχα να κάνω;
Του ζήτησα βοήθεια για το πρόβλημά μου και μου είπε να προσευχηθώ! Και θα ότι θα προσεύχονταν και εκείνος μαζί μου.
Του είπα ότι είμαι σε τέτοια απόγνωση που αν κάποιος πειράξει ένα αγαπημένο μου πρόσωπο θα τον σκοτώσω. Και μου απάντησε ότι το αφαιρέσω μια ζωή είναι εύκολο. Η αγάπη είναι να είμαι έτοιμος να χαρίσω τη δικιά μου για το πρόσωπο αυτό!
Του είπα να του στείλω λεφτά για να ανάψει ένα κερί. Και μου είπε ότι για το κερί δεν θέλει λεφτά! Μόνο αν ποτέ βρεθώ στο Καρπενήσι να πάω να τον βρώ να με φιλοξενήσει και να βάλει ένα κρασί να πιούμε.
Τί να πω...
Εγώ που τα κορόιδευα αυτά, να έχω μαγευτεί από έναν παπά που του μίλησα για 4 λεπτά από το τηλέφωνο...
Όταν το πρόβλημά μου λύθηκε τον ξαναπήρα.
Να τον ευχαριστήσω.
Δεν πρόλαβα να τελειώσω τη φράση μου και με ξαναέκοψε!
"Το Θεό παιδί μου, το Θεό να ευχαριστήσεις, εγώ δεν έκανα τίποτα"!
Με ρώτησε μόνο αν όλα είναι καλά, χωρίς να δείχνει ότι θέλει να ακούσει λεπτομέρειες και όταν του απάντησα, μου ξαναείπε με όλη τη ζέστη της φωνής του,αν ποτέ περάσω από το Καρπενήσι να πάω να τον βρώ και σχεδόν μου το έκλεισε!
Αυτός ο ιερέας με άλλαξε. Με δυο κουβέντες. Από το τηλέφωνο.
Με την αγάπη που εννοεί ο Χριστός να ενώνει τους ανθρώπους.
Και να΄μαι τώρα να μιλάω για το Χριστό...
Εντάξει δεν έχω αρχίσει τις νηστείες και τα τάματα.
Αλλά και μόνο το ότι απευθύνθηκα σε έναν ιερέα και τελικά όχι μόνο δεν απογοητεύτηκα αλλά ενθουσιάστηκα (χωρίς ούτε στιγμή να ξεχνάω ότι όλα αυτά ισχύουν για τον συγκεκριμένο και ίσως και κάποιος άλλους ξεχωριστούς και "επίλεκτους" ανθρώπους της εκκλησίας και όχι για τη μάζα...) είναι αρκετό.
Αρκετό για να αναρωτηθώ.
Ποια είναι τελικά η αξία των διαφωνιών μας, αν αυτές είναι σε θεωρητικό επίπεδο;
Πόσο ισχυρά είναι τα πιστεύω μας, αν δεν έχουν δοκιμαστεί;
Μήπως τελικά δεν υπάρχουν ούτε ιδεολογίες, ούτε θεωρίες, ούτε τακτικές και θέσεις αλλά όλα κρίνονται από το συγκεκριμένο άνθρωπο που τα εκφράζει και τη στιγμή αυτή καθ΄αυτή που το μήνυμά του θα βρει εσένα;