Εγωισμός, ψωρουπερηφάνια και προκατάληψη

"Πιστεύω ότι τα βιβλία πρέπει ν' αλλάζουν συνέχεια χέρια, οι σκέψεις και οι ιδέες να κυκλοφορούν αβίαστα. Καρφώνοντάς τα στα ράφια μας, τα σκοτώνουμε ακαριαία."
Τάδε έφη η Μαρίνα.
Η Μαρίνα είχε μια ιδέα. Και βρήκε έναν γλυκό μπελά.
Διαλέγει με αγάπη βιβλία.
Τα διαβάζει με όρεξη.
Αλλά δεν τα πετάει στα ράφια.
Δε θα τα δει σκονισμένα,κιτρινισμένα και με σκισμένα φύλλα.
Δε θα τα χώσει σε μια κούτα μαζί με άλλα σε κάποια μετακόμιση.
Δε θα τα πετάξει στην ανακύκλωση.
Βρήκε τρόπο να τα έχει για πάντα.
Τα χαρίζει!
(μονάχα όσα έδωσες για πάντα είναι δικά σου).
Εγώ δε θα μπορούσα να μην επιδοκιμάσω αυτή την επαναστατική (!) πράξη.
Δε μπορώ να μη ζηλέψω για τη μεγάλη καρδιά της να χαρίζει βιβλία και να μοιράζει γνώση και αισθήματα.
Εσύ;
Θα διάβαζες ένα βιβλίο από δεύτερο χέρι;
Ή θα ήσουν ψωρουπερήφανος; Προκατειλημμένος;
Φυσικά ξέρω, εσύ ότι θες να διαβάσεις πας και το αγοράζεις καινούργιο!
Αλλά ένα βιβλίο διαβασμένο (σε καλή κατάσταση ή ακόμα και σε όχι και τόσο καλή) είναι ένα βιβλίο πιο ζεστό. Ένα βιβλίο ανοιχτό (γιατί άραγε σταμάτησε αυτή η υπέροχη τεχνική που οι σελίδες ήθελαν άνοιγμα με το χαρτοκόπτη μετά τη βιβλιοδεσία;).
Να μη σε ρωτήσω αν θα έδινες κάποιο από τα βιβλία σου καλύτερα, ε;
Δε λέμε για εκείνο το αγαπημένο σου. Εκείνο που σε χάραξε. Εκείνο που γυρνάς και ξαναδιαβάζεις. Αλλά πρέπει να έχεις διαβάσει και άλλα. Που να σου άρεσαν, αλλά αν σε ρωτούσα να μην ήξερες ούτε καν που είναι καταχωνιασμένα.
Αυτά θα τα έδινες; Που ξέρεις μπορεί κάποιος άλλος να τα αγαπήσει περισσότερο γιατί θα του λένε εκείνα που χρειάζεται για να γλυκάνει η ψυχή του.
Για σκέψου το.
Πήγαινε στη Μαρίνα. Δες τι έχει να σου δώσει.
Πες της και μια γλυκιά κουβέντα που μέσα σε αυτόν τον κοσμοπανικό ασχολείται και ελπίζει ακόμα.