"Ε, εμείς δεν..." Η αρχή και το ταξίδι!

Αντιγράφω από το editorial της Μάγιας Τσόκλη, για το Passport Φεβρουαρίου:
Στο τελευταίο ταξίδι μου στο Αφγανιστάν, ρώτησα τον νεαρό ξεναγό μου και τον γηραιότερ οδηγό πατέρα του πως πάνε τα πράγματα στη χώρα τους.
"Υπέροχα", μου απάντησαν.
"Μα τί υπέροχα;"αντέδρασα. "Εδώ σκάνε βόμβες καθημερινά, οι Ταλιμπάν αυξάνουν τη δύναμή τους, η διαφθορά κυριαρχεί και οι γυναίκες εξακολουθούν να κρύβονται κάτω από τα τσάντρι!".
"Ποιός τα λέει αυτά;", με ρώτησαν οι Αφγανοί φίλοι.
"Μα η τηλεόραση" τους είπα, "οι εφημερίδες και το Ίντερνετ!".
"Ε, εμείς δεν βλέπουμε τηλεόραση, δεν διαβάζουμε εφημερίδες και δεν έχουμε Ίντερνετ και όλα είναι υπέροχα!", με αποστώμοσαν...

Υ.Γ.1 : Πόσο φοβερά μάτια έχει αυτή η κοπέλα της φωτογραφίας! Μου θύμισε το κλασσικό πρωτοσέλιδο του National Geographic με την Αφγανή Προσφυγοπούλα που όλοι θυμάστε
Το όνομα της κοπέλας είναι Sharbat Gula (شربت گلا που στη γλώσσα της σημαίνει θηλυκό λουλούδι του γλυκού νερού). Η φωτογραφία αυτή που είναι η πρώτη που έβγαλε στη ζωή της τραβήχτηκε τον Ιούνιο το 1985 από τον Steve McCurry. Και έγινε παγκόσμια γνωστή από το πρωτοσέλιδο του περιοδικού. Η Σερμπέτ προσωποποίησε όλον τον αγώνα του αφγανικού προσφυγικού λαού. Η μοναδικότητα και η λάμψη της ενισχύεται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι δεν έχουν χρησιμοποιηθεί έξτρα φωτισμοί, ούτε και έχει γίνει καμιά επεξεργασία πάνω στη φωτογραφία! Τα κρυστάλλινα μάτια που βλέπετε και αγγίζουν τα εσώψυχα σας είναι απολύτως πραγματικά!

Ο Steve McCurry όμως μαγνητισμένος και αυτός από το βλέμμα που πριν είκοσι χρόνια απαθανάτισε, θέλησε να ξαναβρει την Σερμπέτ. Η αποστολή ήταν πολύ δύσκολη. Τα κατάφερε τον Ιανουάριο του 2002. Τη βρήκε μετά από πολύ ψάξιμο (φανταστείτε ότι δεν μπορούσε να δει καν τα πρόσωπα των κοριτσιών αλλά έπρεπε να δείξει τη φωτογραφία στους συζύγους τους και αν αυτοί εγκρίνουν να πουν αν μοιάζει και να τους φέρουν σε επαφή) στην Αφγανική περιοχή Tora Bora. Ήταν παντρεμένη (ήταν ήδη από την εποχή της φωτογραφίας όπου ήταν 15 ετών) και τώρα είχε τρεις κόρες, τις Robina, Zahida, και Alia. Μια τέταρτη κόρη χάθηκε στη γέννα. Στη συνέντευξη είπε οτι θα ήθελε οι κόρες της να λάβουν την εκπαίδευση που δεν είχε αυτή τη δυνατότητα να λάβει. Έδειξε να μην έχει την παραμικρή εικόνα για την αναγνωρισιμότητα του πορτραίτου της στο δυτικό κόσμο. Δεν το είχε καν δει μέχρι τη στιγμή που ο McCurry της το έδειξε, αλλά ακόμα και τότε το μόνο που ζήτησε ήταν να μην ξαναπροσπαθήσει κανείς να επικοινωνήσει μαζί της και να μην ξαναβρεθεί στη δημοσιότητα.

Όσο εντυπωσιακά και αν ακούγονται όλα αυτά, τίποτα δεν είναι πιο εντυπωσιακό από τη δύναμη της εικόνα. Και φυσικά ο McCurry το γνώριζε αυτό καλύτερα από όλους και δεν άφησε την ευκαιρία να χαθεί. Έβγαλε στη Σερμπέτ τη δεύτερη και τελευταία φωτογραφία της ζωής της:









Και πραγματικά τα λόγια περιττεύουν!

Υ.Γ. 2: Την αναζήτηση του McCurry την οπτικοποίησε το National Geographic:



Υ.Γ.3 Καμιά φορά η αφορμή για το ποστ είναι μόνη η αρχή για ένα μεγάλο ταξίδι. Καμιά φορά τα σχόλια και τα υστερόγραφα έχουν σημασία ίση ή και μεγαλύτερη από το άρθρο. Και τότε είναι που η αρχή του ταξιδιού αποκτά πραγματική αξία.