Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2008

Εγωισμός, ψωρουπερηφάνια και προκατάληψη














"Πιστεύω ότι τα βιβλία πρέπει ν' αλλάζουν συνέχεια χέρια, οι σκέψεις και οι ιδέες να κυκλοφορούν αβίαστα. Καρφώνοντάς τα στα ράφια μας, τα σκοτώνουμε ακαριαία."
Τάδε έφη η Μαρίνα.
Η Μαρίνα είχε μια ιδέα. Και βρήκε έναν γλυκό μπελά.
Διαλέγει με αγάπη βιβλία.
Τα διαβάζει με όρεξη.
Αλλά δεν τα πετάει στα ράφια.
Δε θα τα δει σκονισμένα,κιτρινισμένα και με σκισμένα φύλλα.
Δε θα τα χώσει σε μια κούτα μαζί με άλλα σε κάποια μετακόμιση.
Δε θα τα πετάξει στην ανακύκλωση.
Βρήκε τρόπο να τα έχει για πάντα.
Τα χαρίζει!
(μονάχα όσα έδωσες για πάντα είναι δικά σου).
Εγώ δε θα μπορούσα να μην επιδοκιμάσω αυτή την επαναστατική (!) πράξη.
Δε μπορώ να μη ζηλέψω για τη μεγάλη καρδιά της να χαρίζει βιβλία και να μοιράζει γνώση και αισθήματα.
Εσύ;
Θα διάβαζες ένα βιβλίο από δεύτερο χέρι;
Ή θα ήσουν ψωρουπερήφανος; Προκατειλημμένος;
Φυσικά ξέρω, εσύ ότι θες να διαβάσεις πας και το αγοράζεις καινούργιο!
Αλλά ένα βιβλίο διαβασμένο (σε καλή κατάσταση ή ακόμα και σε όχι και τόσο καλή) είναι ένα βιβλίο πιο ζεστό. Ένα βιβλίο ανοιχτό (γιατί άραγε σταμάτησε αυτή η υπέροχη τεχνική που οι σελίδες ήθελαν άνοιγμα με το χαρτοκόπτη μετά τη βιβλιοδεσία;).
Να μη σε ρωτήσω αν θα έδινες κάποιο από τα βιβλία σου καλύτερα, ε;
Δε λέμε για εκείνο το αγαπημένο σου. Εκείνο που σε χάραξε. Εκείνο που γυρνάς και ξαναδιαβάζεις. Αλλά πρέπει να έχεις διαβάσει και άλλα. Που να σου άρεσαν, αλλά αν σε ρωτούσα να μην ήξερες ούτε καν που είναι καταχωνιασμένα.
Αυτά θα τα έδινες; Που ξέρεις μπορεί κάποιος άλλος να τα αγαπήσει περισσότερο γιατί θα του λένε εκείνα που χρειάζεται για να γλυκάνει η ψυχή του.
Για σκέψου το.
Πήγαινε στη Μαρίνα. Δες τι έχει να σου δώσει.
Πες της και μια γλυκιά κουβέντα που μέσα σε αυτόν τον κοσμοπανικό ασχολείται και ελπίζει ακόμα.



4 σχόλια:

Roadartist είπε...

Καλημερα κ απο εμενα!
Πολύ ωραιο ποστ! Θα περασω και απο τη μαρινα λοιπον :)

Roadartist είπε...

Το ξαναδιάβασα το ποστ σου και εχω να δηλωσω ΞΑΝΑ οτι ειναι υπεροχο!
Λοιπον παλια οταν ημουν μικροτερη ειχα μαζεψει ολα τα αγαπημενα μου παιδικά βιβλια και τα είχα δωρίσει σε ενα ορφανοτροφείο. Μπορώ να σου πω οτι τα αγαπούσα πάρα πολύ. Αλλά και μονο στη σκεψη οτι καποια αλλα παιδια θα ταξιδέψουν μεσα απο τις σελιδες σε άλλους κόσμους και θα ονειρευτούν..γαληνεύει η ψυχή μου. Αξιέπαινη η Μαρίνα..Πραγματικά.
Δεν ειναι εύκολο το να χαρίζεις..
Ή μήπως είναι περισσότερο απο όσο νομίζουμε?? καλημερα ξανα..

Niki Geo είπε...

Χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη που έχει αγοράσει 3 βιβλιοθήκες βιβλία αλλά έχει μόνο μία γεμάτη, γιατί όλα τα άλλα βρίσκονται σε φίλους και εχθρούς σε ελλάδα-αγγλία-ιταλία και αλλού.
Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να μοιράζεσαι ένα βιβλίο με έναν συνάνθρωπο.Να μπορέσει έστω και για λίγο να δει αυτό που είδες εσύ, μέσα από τα δικά σου μάτια...

Να ναι καλά η Μαρίνα...

Γ.Π. είπε...

@roadartist, σε ευχαριστώ πολύ για τα παινέματα!
@νίκη γεωργίου, σε καλωσορίζω στην παρέα μας. ευτυχώς που δεν είσαι η μόνη!Δεν κερδίζεις μόνο χώρο,κερδίζεις αγάπη!