Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

Νατάσσα Μποφίλιου - Καλωσόρισες στην "οικογένειά" μου

Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν' ανέβεις.

Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.

Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω
μ' αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να 'ναι σαν κι εμένα...

Τίποτα σημαντικό...
Ζω μονάχα εν λευκώ....


Αποφάσισα μετά από λίγο καιρό που ακούω την συγκεκριμένη δουλειά να γράψω μια ανάρτηση για τη Νατάσσα. Γιατί με αυτή τη δουλειά έχει ήδη κλείσει θέση για το βάθρο με τους "δικούς" μου, τον Μίλτο, το Φοίβο, το Θάνο...
Ήδη έχω αδικήσει τους άλλους δύο συντελεστές του καταπληκτικού αυτού δίσκου τον συνθέτη Θέμη Καραμουρατίδη και τον στιχουργό Γεράσιμο Ευαγγελάτο. Αλλά πιστεύω ότι δεν θα στεναχωρηθούν όπως δεν στεναχωριέται κανένας γλύπτης όταν το κοινό θαυμάζει το άγαλμα και όχι το γλύπτη ή το μάρμαρο. Έτσι λοιπόν το συναίσθημα εστιάζει στη ερμηνεύτρια Νατάσσα Μποφίλιου.
Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναφέρω βιογραφικά στοιχεία. Γιατί έχω και αυτή την "πετριά". Θεωρώ ότι όσο περισσότερο γνωρίζεις τον άνθρωπο τόσο περισσότερο χάνεις τη μαγεία του καλλιτέχνη. Όσοι ενδιαφέρεστε θα βρείτε περισσότερα εδώ. Θα πω μόνο για τη δική μου "εμπειρία" μαζί της.
Την γνώρισα ακριβώς έτσι όπως θα πρέπει να μας συστήνεται πάντα η μουσική. Από το ραδιόφωνο. Χωρίς να έχω ακούσει τίποτα για αυτή. Χωρίς εικόνα. Χωρίς πρόλογο. Μια γλυκιά και διακριτική εισαγωγή. Μια σωστή και ευαίσθητη φωνή. Λόγια που από τις πρώτες φράσεις αναστατώνουν με την αλήθεια τους. Μια φωνή που στη συνέχεια ξεδιπλώνεται, δυναμώνει, γίνεται ατσάλινη και βελούδινη μαζί, μια χροιά που εξυψώνει το στίχο, μια ερμηνεία διατρητική και συνταρακτική που μπορεί και δημιουργεί ρήγματα στην πηκτή και ωμή "πραγματικότητα" που ζούμε.
'Εψαξα στο διαδίκτυο για το cd. Το κατέβασα (το ομολογώ, το συνηθίζω). Το άκουσα ασταμάτητα για μια εβδομάδα. Το έμαθα απέξω.
"...Εν λευκώ, ...Παρέα,...Μέχρι το τέλος,...Αλεξάνδρας,...Σε 'χω βρει και σε χάνω"
Δεν άντεξα, πήγα στο δισκοπωλείο, το ζήτησα με κρυφή περηφάνια, το πήρα σπίτι, το χάζεψα, χάζεψα το βιβλιαράκι, το έβαλα στο cd και αφέθηκα...

"Και να κάνεις τη στιγμή συνηθισμένη
το αντίο, πάντα αντίο θα σημαίνει..."

Και φυσικά δεν μπορούσα να μη σας μιλήσω για αυτή.








parea - natassa bofiliou

S Exw Vrei kai se Xanw - natassa mpofiliou

07_Mexri to Telos.mp3 - Mpofiliou Natasa

21 σχόλια:

Antoine είπε...

Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις...

Πόσο όμορφο είναι αυτό που διάβασα μόλις τώρα... Θέλω να γίνω κλέφτης αγάπης!

gregory είπε...

πολυ καλα εκανες το απολαυσα και εγω ...

Laplace είπε...

ωραια αναρτηση φιλε/!κ εγω δεν ειχα ιδεα για την κοπελα,θα την ακουσω κ εγω..
καλο βραδυ

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Καλως ορισες στο κλαμπ καημε μου!!!
Την Μποφιλιου τη γνωρισα με την "ασπιρινη" (απο το πρωτο της cd "εκατο μικρες ανασες"), αλλα την αγαπησα με το cd singe "εν λευκω". Περιμενα με ανυπομονησια το cd και δικαιωθηκα: τα αγαπησα ολα, ενα ενα! ...εχω μια μικρη αδυναμια στο "αλεξανδρας"...!
Να σε ενημερωσω οτι αυτον τον καιρο βρισκεται στο στουντιο και ετοιμαζει διαμαντια, ειμαι σιγουρη!
Την εδα live περυσι στον ιανο και ο,τι κι αν σου πω ειναι λιγο....!

"δικαιωμα μου να πονταρω λιγα,
δικαιωμα μου να πηγαινω πασο..."

Φιλια πολλα καημε μου!
Θα τα πουμε στις εμφανισεις της!
;P

jacki είπε...

Τη λατρεύω τη φωνή της. Μάλιστα είχα σκοπό να ανεβάσω ένα τραγούδι της χθες αλλά οι υποχρεώσεις βλέπεις. Θα το κάνω κάποια στιγμή. Σε ευχαριστώ γι αυτό το υπέροχο ξύπνημα.

One Happy Dot είπε...

Την άκουσα μετά από καιρό με το "εν λευκώ" και όση ώρα διήρκησε το κομμάτι απλώς δεν υπήρχα...δεν είναι που απλά σε ταξιδεύει η φωνή της. Είναι που κάθε στίχος της αισθάνεσαι πως μιλάει σε κάθε κύτταρό σου και στο τέλος έχεις στερέψει από λόγια, από περιγραφές...τα έχει πει όλα μέσα σε 2 λεπτά!

"...Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω"

Καλημέρες οικογενειακές...

Γ.Π. είπε...

@όλους και τον καθένα ξεχωριστά,
σας αφιερώνω τους στίχους από την Ασπιρίνη:
Σαν παιδιά χωρίς γονείς όλοι εμείς,
μετά τις 12 στα σπίτια μας γυρνάμε,
τόσοι φίλοι συγγενείς κι όμως κανείς,
ένα τηλέφωνο να μάθει πώς περνάμε,
τα παιδιά που συναντώ, όταν θα βγω,
έχουν παράπονα που μοιάζουν στα δικά μου,
πίνουν καπνίζουν κι αγαπούν όπως εγώ,
όμως κανένας τους δεν ήρθε πιο κοντά μου.

γι' αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ με το παράθυρο ανοιχτό
να μετρηθώ με τη ζωή που μου ' χει μείνει,
γι αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ κι όταν ξυπνήσω πριν ντυθώ
θα νικηθώ με ένα καφέ και μια ασπιρίνη.

Σα παιδιά χωρίς γονείς πόσο να πιείς,
να δεις διπλά όσα και μόνα τους πονάνε,
πόσα χρόνια ν' αρνηθείς προτού τα δείς,
μπροστά στα μάτια σου χαμένα να περνάνε.
Τα παιδιά που συναντώ μελαγχολούν
βλέπουν το μέλλον σαν αγάπη που χει αργήσει
κάνουνε όνειρα τις νύχτες όταν πιούν,
κι όμως κανείς τους δε τολμάει να τα ζήσει.

Γι' αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ με το παράθυρο ανοιχτό
να μετρηθώ με τη ζωή που μου χει μείνει,
γι αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ κι όταν ξυπνήσω πριν ντυθώ,
θα νικηθώ μ' ενα καφέ και μια ασπιρίνη.

Μαριλένα είπε...

από την "ασπιρίνη" τη γνώρισα κι εγώ (και παρέμεινα μόνο, στην ασπιρίνη)
τελευταία, μόνο τα τραγουδια που ήδη γνωριζω ακουω.
(υποθέτω, φάση ειναι, θα περάσει :)

anepidoti είπε...

αν σου πω καημέ μου, πως ήμουν έτοιμη ν' ανεβάσω το εν λευκώ, τι θα πεις?
τρελλα μ' αυτό ένα μήνα τώρα!
πολύ το απόλαυσα το ποστ!
καλό βράδυ!

Moler είπε...

Latremeni Mpofiliou
latremenos ki o stixourgos tis pou einai les kai mas tragoudaei olous an k neotatos (i mallon kyriws gia afto)

idou k to blog toy:
jirashimosu.blogspot.com

Γ.Π. είπε...

@antoine, να γίνεις κλέφτης φιλέ. Αλλα να μην αντισταθείς σ' όποιον πάει γλυκά να σε συλλάβει...

Γ.Π. είπε...

gregory, χαίρομαι φίλε gregory, καλό σουκου!

Γ.Π. είπε...

@laplace78, εγώ έκανα μόνο τις απαραίητες συστάσεις.Απο εκεί και πέρα... καλή διασκέδαση!

Γ.Π. είπε...

@πρωτόπλαστη, λέγε μου τέτοια! Ακόμα βέβαια δεν έχω χορτάσει την παλιά τς δουλειά αλλά...θέλω υλικό!!
Και να τη δω και live! Τυχερούλα εσύ, πρόλαβες!

Γ.Π. είπε...

@jacki,σε πρόλαβα, σόρρυ! Καλά να περάσεις στην "απουσία" σου!!

Γ.Π. είπε...

@one happy dot, πολύ χαίρομαι φιλενάδα που εισαι και εσύ της οικογενείας. Ήμουν σίγουρος ότι αν την είχες ακούσει θα ήσουν φαν.
Και δεν έπεσα έξω...

Γ.Π. είπε...

@Μαριλένα, αν είσαι σε τέτοια φάση πρόσεξε με την Μποφίλιου. Αν την ακούσεις...κόλλησες!

Γ.Π. είπε...

@ανεπίδοτη, ανεβάστε όλοι παιδιά Μποφίλιου! Της αξίζει κυρίως γιατί δεν το επιδιώκει με άλλα μέσα...

Γ.Π. είπε...

@Moler, φίλε Moler καλωσήρθες! Σε ευχαριστώ ιδιαίτερα για τις συστάσεις! Περνάω τώρα από εκεί!

hopkins είπε...

Η εμπειρία του να την ακούσεις live δεν συγκρίνεται με το να ακούς τα cd της. Είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει εδώ και χρόνια. Όταν τελειώνει το live, απλώς είσαι ερωτευμένος/η μαζί της. Πάνω στην σκηνή είναι είναι ένα απίστευτα ερωτεύσιμο πλάσμα και είναι η μοναδική που σε live με έκανε να ανατριχιάσω. Και πίστεψε με, έχω παρευρεθεί σε πολλά live. Με την πρώτη ευκαιρία που θα βρεις, πήγαινε σε live της και μετά αν θεωρήσεις ότι κάτι από αυτά που έγραψα είναι υπερβολικό, διέγραψε αυτήν την απάντηση μου. :)

Γ.Π. είπε...

hopkins,αυτη την ευκαιρία την περιμένω πως και πως...
Καλημέρα