Εκδρομή στο σπίτι

Υπάρχει ένα μέρος...
...που όταν κλείσεις τα μάτια σου είναι η πρώτη εικόνα που σου έρχεται
...που είσαι ο βασιλιάς του
...που όλα είναι δικά σου, τα ορίζεις, τα αλλάζεις, τα πειράζεις και τα κάνεις ότι θες
...που μπορείς τα πάντα όταν θες, να γδυθείς ή να ντυθείς στρατιώτης ή ζορό ή καμαριέρα και να κάνεις τον καθρέφτη να γελάσει
Ένα μέρος...
...που σ'αντέχει και στις μαύρες σου όταν είσαι
...που "φουσκώνει" τα όνειρά σου και "σκεπάζει" τους καημούς σου
...που όσοι είναι εκεί ειν' δικοί σου, οπαδοί σου, βοηθοί σου, ανθρωποί σου
Ένα μέρος...
...που έχει εσένα σε κομμάτια κρεμασμένα σε κορνίζες και σε τοίχους
...που τ'αφήνεις κάθε μέρα και εκείνο δεν αλλάζει όσο λείπεις
...που το τραπέζι είναι τραπέζι, το γραφείο είναι γραφείο και το κρεβάτι είναι κρεβάτι ή και γραφείο ή τραπέζι ή και πλοίο
Ένα μέρος...
...που αν το θες μπορεί να κρύψει μόνο εσένα κι ας χωράει όλον τον κόσμο
...που είσαι εσύ και όχι "εκείνος"
...που είναι εδώ και όχι "εκεί"
...που αγαπάς όταν σου λείπει
που έτσι απλά το λένε... σπίτι!

Υ.Γ. με αφορμή τα επαγγελματικά έχει αρχίσει ένα δύσκολο δίμηνο. Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη αν δεν είμαι τόσο τακτικός και συνεπής με τα σχόλια εδώ αλλά και στα δικά σας αγαπημένα μου μπλογκ. Να είστε όμως σίγουροι ότι δε θα σας λείψω και αποκλείεται να αφήσω να μου λείψετε. Ένα κομμάτι μου είναι εδώ και δεν σκοπεύω να το πάρω. Άλλωστε και εδώ πια είναι σπίτι!