Ο Δρομέας και πάλι στην Ομόνοια

Παλιά είχα ένα φίλο. Πέρναγα κοντά του και άλλοτε ένιωθα οτι με ακολουθούσε και άλλοτε ότι με καλωσόριζε. Ότι με υποδέχονταν σε αυτή την αφιλόξενη πόλη. Οι άλλοι νόμιζαν οτι τους γύριζε την πλάτη. Εγώ έβλεπα να μου ανοίγει τα χέρια, να μου προσφέρει την αγκαλία του. Ήταν ο φίλος μου σε αυτή τη τρέλα.
Οι πολλοί δεν τον χώνευαν. Οι ειδικοί τον κατηγορούσαν και αυτόν και τον "πατέρα" του. Οι υπεύθυνοι δεν τον φρόντιζαν. Τον άφηναν μόνο του και βρώμικο. Του κλέψαν τη λάμψη για να μην καθρεπτίζονται στα κομμάτια του οι κενές σκέψεις τους. Οι εργολάβοι μου τον πήραν. Το βάλανε στη βιτρίνα του Hilton. Και η πλατεία του γέμισε μεταλλικά παραπετάσματα και εργάτες λαθρομετανάστες. Και όταν τελείωσαν έργα, φύγαν τα παραπετάσματα και μείναν οι λαθρομετανάστες. Και αφού δεν είναι εκείνος πια εκεί να τη προσέχει η πλατεία του έγινε το κέντρο παρανόμων. Και έπαψε να είναι η πλατεία του.
Στέκει τώρα στο Hilton. Δεμένος με νήματα αόρατα. Θέλει να τρέξει προς το Φάληρο. Προς τη θάλασσα. Άμμος ήτανε προτού γυαλί να γίνει. Άμμος ήταν και γυρεύει πια τη θάλασσά του. Δεν μας αντέχει. Δεν τον νοιάζει πια. Κουράστηκε τόσο καιρό να τον κατηγορούν. Χαίρεται που τον έχουμε πια ξεχάσει. Ξεχάσαμε την υπόσχεσή μας να τον ξαναπάμε στην πλατεία του, μόλις τέλειωναν τα έργα.
Όμως εμείς τον θέλουμε στο κέντρο αυτής της πόλης. Και νομίζω δεν είμαστε λίγοι οι φίλοι του. Και προτείνω να ενώσουμε τις φωνές μας. Η δύναμη του διαδικτύου ξέρουμε πια πως δεν είναι μικρή. Ας ενώσουμε τις φωνές μας για να γυρίσει ο Δρομέας στην πλατεία του. Να ξαναγίνει η Ομόνοια το φιλόξενο κέντρο αυτής της πόλης. Όσοι νοιάζεστε για τον φίλο σας, για την πόλη σας γράψτε στα blog σας, κάντε θόρυβο, κάντε το θέμα. Μέσα σε όλα ας ξαναγίνει ο δρομέας η αρχή και το σύμβολο της διεκδίκησης για την επιστροφή της αισθητικής σε αυτήν την πόλη.