Είμαι ένας άνθρωπος απλός, συνηθισμένος
όμως τις νύχτες παλεύω μ' άγρια σκυλιά και ματωμένος
ρίχνω γροθιές σε τοίχους νοτισμένους
σάπιων ονείρων σχίζω χάρτες θολωμένους
και όλο μετράω χαρές που μου χρωστάει η πουτάνα η ζωή
κι όλο μετράω στιγμές που με πονάει
και εξοργίζομαι που ακόμα μου ζητάει
Αν δε σε σκότωνα ίσως να ζούσα,
την αγκαλιά σου μόνο ζητούσα...
Είμαι ένας άνθρωπος απλός, όπως κι άλλοι
κάποτε πρότυπο παιδιού μα τώρα αξιοθρήνητο ρεμάλι
Πύρινη μάζα η ψυχή πως να ησυχάσει
μέχρι με χώμα η ζωή να τη σκεπάσει
γυρεύω φως, πουλάω αγάπη σε τρομάζω,
λίγη ανοχή μέσα απ τα δόντια σου αρπάζω,
καταλαβαίνω, προσπαθώ μα δεν αλλάζω
Αν δε σε πλήγωνα ίσως να ανθούσα,
την αγκαλιά σου μόνο ζητούσα...
Είμαι ένας άνθρωπος απλός, κάποιος γνωστός σου
κάποιος που ύστερα από κόπο έχεις βγάλει απ το μυαλό σου.
Μη σπαταλήσεις ούτε γεια, δε σε αντέχω
τότε μ΄αγνόησες μα έμαθα να προσέχω.
Αν είχα μέλλον θα τα αρνιόμουν φοβισμένος
αν είχα ελπίδα θα κοιμόμουν οπλισμένος
μα είμαι γυμνός και νηστικός και τρομαγμένος
Αν είχα δύναμη δεν θα ζητούσα,
ίσως τον κόσμο τότε αγαπούσα...
*Τα πνευματικά δικαιώματα είναι ήδη κατοχυρωμένα*
Υ.γ. Γράφω γιατί αλλιώς τις νύχτες δεν μπορώ να κοιμηθώ.
Έρχονται τα λόγια και με βρίσκουν.
Γράφω γιατί έχω ανάγκη να ακουστώ.
Γράφω γιατί έχω ανάγκη να μοιραστώ.
Και γιατί ζητάω ακόμα το χέρι που θα με περάσει απέναντι.
Γράφω γιατί στο βάθος μ' αγαπάω ακόμα.
Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009
Ένας άνθρωπος απλός
στις
12:15:00 μ.μ.
Ετικέτες τραγουδι ποιηση
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
14 σχόλια:
Καημέ έχει και μουσική; Αν θες μια φωνή... εδώ είμαι :)
Πολύ όμορφο. Και ποιητής, στιχουργός ο καημός μας.. Πόσα ταλέντα έχεις; Να μη ρωτήσω για το μεγάλο ταλέντο .. στα χείλη...
:))))
Σήμερα εσυ μίλησες και τα είπες ολα...κι αν τα λόγια σε βρίσκουν είσαι φαίνεται καλός οικοδεσπότης και μένουν. Και ακούγεσαι, και μοιράζεσαι και το χέρι που θα βρεθεί να σε περάσει απέναντι δεν θα μείνει μετέωρο...
Ο απλος ανθρωπος ειναι αυτος που βασταη τη φωτια της αγαπης αναμενη..
γιατι εαν περιμεναν απο τους αλλους του φανταζι....παλη θα ξαναπω ..η αγαπη δινετε.....δεν περνετε...
Υπέροχο!! Πραγματικά έξοχο!!
Χαίρομαι που έπεσα επάνω σου!
@jacki, καλή μου jacki θέλει και φωνή και μουσική!
Είναι στίχος που ψάχνει για μουσική,
είναι φίλος που ψάχνει για παρέα, για καφέ και βόλτα!
@one happy dot, είσαι πάντα γλυκιά μαζί μου και χαίρομαι που το έχω κερδίσει αυτό.
Προσπαθώ να γράφω όσο μπορώ για τα ευχάριστα της ζωής μου αλλά καμιά φορά θέλει και η συννεφιά μου δυό αράδες να εκφραστείς και ένα ζευγάρι μάτια να την διαβάσουν και να την νιώσουν.
Σε ευχαριστώ!
@gregory, ο απλός άνθρωπος είναι αυτός που έχει ανάγκη τη φωτιά. Δεν νοιάζεται αν θα του δωθεί ή θα την πάρει μόνος του. Θέλει να φωτιστεί και να ζεσταθεί κοντά της. Καλημέρα!
Καημέ μου εδώ είμαι.. μια φωνή.. Και για καφέ και βόλτα είμαι μέσα..
@zoyzoy,καλωσ...έπεσες! Καλωσόρισες zoyzoy και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Θα τα λέμε συχνά!
@jacki, Οι ηλεκτρονικές παρέες είναι πολύ ελκυστικές γιατί μοίαζουν με τους πιο μεγάλους έρωτες, τους ανεκπλήρωτους. Μέσα από τα κουμπάκια μας και τις οθόνες μας προβάλουμε τον πιο όμορφο και επιλεγμένο εαυτό μας. Όσο πιο αληθινό και βαθύ τόσο πιο όμορφο αλλά πάντα επιλεγμένο. Για αυτό είμαι της γνώμης ότι πρέπει οι e-παρέες αυτές να μένουν πάντα e για να έχουν την μοναδικότητα και την αξία τους.
Υ.γ. να ξέρεις όμως οτι κάποιες ιδιαίτερες προσκλήσεις με βάζουν σε μεγάλο πειρασμό...
"...Μη σπαταλήσεις ούτε γεια, δε σε αντέχω τότε μ΄αγνόησες μα έμαθα να προσέχω".
Είναι απίστευτο το πόσο νιώθω αυτούς τους στίχους. Με αναποδογύρισαν. Μιλάνε μέσα μου.
Όμως τι να πω; Όλο το ποίημά σου είναι αριστούργημα! Πάρα πολύ δυνατό. Δημιουργεί ακραία συναισθήματα. Σε ταξιδεύει από την τρυφερότητα μέχρι το φόβο! Από τον ψίθυρο μέχρι την κραυγή! Πικρό, γλυκό, ανελέητο... Σαν να σε χτυπούν οι στίχοι του πάνω σε κοφτερά βράχια.
Πρωτότυπο κι επαναστατικό, Επαναστάτη μου!
@Μελίτη, Μελίρρυτη Μελίτη πάντα με γλυκαίνουν τα λόγια σου.
Και πάντα τεντώνομαι περήφανα όταν με αποκαλούν (έστω και χαϊδευτικά) επαναστάτη! Να σαι πάντα καλά Μελίτη μου. Σου στέλνω τα φιλιά μου!
Μενω αναυδη... Χρησιμοποιεις τη δυναμη των λεξεων αφοπλιστικα...
Μπραβο σου καημε μου!
Αυτες οι νυχτες εχουν να σου δωσουν κατι σημαντικο: τη δημιουργια...!
Διαβαζοντας τους στιχους σου μου ηρθε στο μυαλο η "αφηγηση" του Σεφερη:
Αυτός ο άνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας
κανείς δεν ξέρει να πει γιατί
κάποτε νομίζουν πως είναι οι χαμένες αγάπες
σαν κι αυτές που μας βασανίζουνε τόσο
στην ακροθαλασσιά το καλοκαίρι με τα γραμμόφωνα........
Φιλια πολλα καημε μου!
@Πρωτόπλαστη, Πρωτόπλαστή μου σε ευχαριστώ! Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Αλλά κυρίως σε ευχαριστώ για το "άνεμο" του Σεφέρη που έφερες στο ιστολόγιο μου φουσκώνοντας τα πανιά του για ταξίδια σε ορίζοντες μαγικούς..!
Φιλιά κι αγκαλιά πρωτόπλαστή μου!
Δημοσίευση σχολίου