Πίσω ρε ψευτόμαγκες!

Υπάρχει μια φράση που δεν μπορώ να ακούω (δηλαδή υπάρχουν αρκετές φράσεις που δεν μπορώ να ακούω αλλά εδώ θα ασχοληθώ με μια).
Η απαξιωτική φράση: "μωρέ αν με βάζανε εμένα να... ή δεν με βάζουν εμένα για μια μέρα και τότε θα..." θα κάνανε παπάδες!
Ειλικρινά, κουράζομαι πλέον να ακούω ανθρώπους που δεν έχουν την παραμικρή αρμοδιότητα για τίποτα, και στη ζωή τους δεν έχουν καμία πραγματική κοινωνική ευθύνη (γιατί δεν έχουν καθόλου υπευθυνότητα!) να κομπάζουν για το τι θα κάναν αυτοί σε κάποια περίσταση που οι υπεύθυνοι δεν τα έχουν -κατά τη γνώμη τους- καταφέρει.
Πρωθυπουργός, δήμαρχος, πρόεδρος, προπονητής, ποδοσφαιριστής που χάνει πέναλτι, γιατρός, μάστορας, εραστής, απατημένος σύζυγος, δάσκαλος, ταμίας, υπουργός, ηγούμενος, κλέφτης, εγκληματίας είναι λίγα μόνο από τα πόστα που αν και τελείως ανίδεοι είναι πρόθυμοι να επανδρώσουν!
Και βέβαια έχουν για τα πάντα μια λύση!
Μια λύση τόσο απλή που εμείς οι υπόλοιποι, οι ηλίθιοι δεν είχαμε σκεφτεί...Και όχι, φυσικά και δεν χρειάζονται να ξέρουν όλες τις λεπτομέρειες. Και όχι, φυσικά και δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουν λάθος.
Κι όμως, όλοι αυτοί οι φωστήρες δεν ...τυχαίνει ποτέ να είναι σε καμία από αυτές θέσεις. Και όλα αυτά τα λένε -δυνατά και χτυπώντας την παλάμη στο γόνατο- μπρος στην περήφανη μάνα που καμαρώνει ή στο αυτοκίνητο για να ακούνε τα παιδιά που κάθονται πίσω και να εντυπωσιάζονται για τον πατέρα τους ή το πολύ πολύ στο καφενείο (αν και εκεί δεν τους πολυπαίρνει!). Και ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΟΡΤΗΣ!!!
Είναι ακριβώς οι ίδιοι τύποι που λένε πάντα όταν κάτι δεν σου πάει καλά : "εγώ σου το χα 'πει". Οι προφήτες. Οι ξερόλες. Οι άσχετοι...

Ε αυτούς όλους λοιπόν τους βαριέμαι. Και τους βαριέμαι αφόρητα! Τους αηδιάζω ρε παιδί μου δεν τους μπορώ! Κι είπα να εκτονώσω λίγο το θυμό μου.
Όποιος θέλει ας συνεκτονωθεί μαζί μας ξορκίζοντας τη δική του μισητή φράση!