Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Η Ελληνική νεότης (τότε ή τώρα;)

στις 10:19:00 π.μ.

Αναρτήθηκε από Γ.Π.  

Ετικέτες

21 σχόλια:

jacki είπε...

Γιατί μας κατηγορούν πάντα οι μεγλάλοι; Γιατί πάντα η δικιά τους γενιά ήταν καλύτερη; Γιατί δεν προσπαθούν να μας πλησιάσουν και να μας καταλάβουν; γαιτί πρέπει να γίνουμε σαν κι αυτούς; Είμαστε νέοι (ακόμα) και μπορούμε να ονειρευόμαστε μεγάλοι. Όπως κάποτε ήσασταν κι εσείς. Κι εσείς μπορείτε να μας καταλάβετε γιατί έχετε υπάρξει νέοι..Εμείς όμως δε μεγαλώσαμε ακόμα....
Καλημέρα καημέ.

30 Αυγούστου 2008 στις 10:53 π.μ.  
Γ.Π. είπε...

@jacki, καλή μου jacki καλησπέρα.
Δεν γίνεται παρά να μας κατηγορούν γιατί έχουν τυφλωθεί από τη ζήλια που η ηλικία τους στέρησε αυτήν την ευλογία. Το όνειρο.
Αν και το συγκεκριμένο απόσπασμα μάλλον δικαιολογεί τους νέους για τη στάση τους και προσπαθεί να εμβαθύνει στη σημασία του σωστού προσανατολισμού της εκπαίδευσης.
Φυσικά δεν το έβαλα τυχαία. Δεν έχει μόνο σημασία να σκεφτεί και να εκφράσει κανείς τη διαφωνία ή τη συμφωνία του με τα γραφόμενα. Μεγαλύτερη σημασία έχει να αναγνωρίσει τη διαχρονικότητα των διαπιστώσεων αυτών και ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον το να προσπαθήσει να μαντέψει τον συγγραφέα και τη χρονική στιγμή που τα έγραψε.
Tip: η απάντηση βρίσκεται ήδη στο απόσπασμα αλλά μην πάρετε τον εύκολο δρόμο, παιδέψτε το λίγο...

30 Αυγούστου 2008 στις 5:44 μ.μ.  
Ανώνυμος είπε...

Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα ο Μεταξάς…
«…και η απογοήτευσις ότι ο βίος παραμένει μονήρης και κενός ανωτέρου και μεγάλου σκοπού». Αν τώρα δηλώσω ότι συμφωνώ θα μου κολλήσει το ταμπελάκι του «φασίστα»;. Θεέ μου, πως με εκνευρίζουν οι ταμπέλες, οι ετικέτες, οι παρωπίδες….
...............
Πω, πω τι ακούω εδώ μέσα. «έχουν τυφλωθεί από τη ζήλια, που η ηλικία τους στέρησε…το όνειρο». Σιγά, ρε παιδιά. Όλες οι ηλικίες έχουν δικαίωμα στο όνειρο. Και όλες εξακολουθούν να ονειρεύονται. Ας πούμε απλώς, ότι, σε κάποιες περιπτώσεις, όσο περνάνε τα χρόνια, αλλάζει το είδος των ονείρων (πώς το λέει ο Αρκάς : Ξεκινάς να αλλάξεις τον κόσμο και καταντάς να αλλάζεις κανάλια στη τηλεόραση». Κάτι τέτοιο.). Γίνονται πιο εγωκεντρικά, πιο προσγειωμένα. Ίσως γιατί ξέρεις πια πως τον κόσμο δε θα τον αλλάξεις, ίσως γιατί συνειδητοποίησες ότι δεν είσαι ούτε αθάνατος ούτε παντοδύναμος. Και τη γνώση αυτή προσπαθείς να τη περάσεις στα «παιδιά» για δυο λόγους : για να τα προστατέψεις, να μη πληγωθούν, να καταλάβουν όσο πιο γρήγορα γίνεται τον κόσμο αυτό και (-ψιθυριστά : βρε μπας και αυτά τα καταφέρουν και αποδειχτώ τελικά εντελώς μλκς;).
Όχι jacki, καμιά γενιά δεν είναι καλύτερη. Κάθε γενιά είναι απλώς διαφορετική, γιατί διαφορετικό είναι και το κοινωνικοοικονομικοπολιτικό περιβάλλον, στο οποίο αναπτύσσεται. Συνέχισε να ονειρεύεσαι και να είσαι σίγουρη ότι πάντα υπάρχουν μεγάλοι, που σε καταλαβαίνουν.
Καημέ, καλημέρα και, για πολλοστή φορά, συγγνώμη για το σεντόνι, αλλά βρίσκω τροφή εδώ μέσα. Αν ενοχλώ, πέστο να ηρεμήσω λίγο (χμ….)

31 Αυγούστου 2008 στις 12:22 μ.μ.  
ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Ποια νεοτητα εχει μεγαλο εθνικο ιδανικο και ποια πορευεται αποκλειστικα βασει αυτου; Δεν εχω απαντηση...
Η συγχηση και η αταξια νομιζω οτι ειναι μερος της νεοτητας...
Ο "μεγαλος σκοπος" ειναι περισσοτερο ατομικος παρα μαζικος...
Οσο για το εκπαιδευτικο συστημα δεν ξερω αν ειχε ποτε στοχο τη μορφωση... Τουλαχιστον οσο καιρο ανηκα σ'αυτο το συστημα δεν ειδα τετοιους στοχους...

31 Αυγούστου 2008 στις 3:10 μ.μ.  
Γ.Π. είπε...

@houlk, καλησπέρα! Χαρά μου να είμαι η αφορμή για σκέψεις και το το "κρεββάτι" για όλα τα "σεντόνια" διαλόγου και έκφρασης απόψεων!

Τελευταία άρχισε να γίνεται αμφιλεγόμενη προσωπικότητα ο Μεταξάς. Μέχρι αρκετά πρόσφατα υπερίσχυαν αισθητά οι επικριτές του.

Όσο για την ηλικία, δεν μίλησε κανείς βιολογικά. Ξέρεις ότι υπάρχουν 15χρονοι και 18χρονοι νεογέροντες αλλά και 80χρονοι έφηβοι. Και δεν είναι μόνο ότι αλλάζει το αντικείμενο των ονείρων. Η πείρα σου στερεί τη δυνατότητα να "πετάς στα σύννεφα" και να ζητάς τα αδύνατα κάνοντας σε λιγότερο ορμητικό και περισσότερο σοφό.
Και δεν είναι βέβαια επιθυμητή αυτή η αεροβασία αλλά είναι αξιοζήλευτη η δύναμη και η όρεξη που σου χαρίζει έστω και για έναν ανέφικτο σκοπό.

31 Αυγούστου 2008 στις 5:23 μ.μ.  
Γ.Π. είπε...

@πρωτόπλαστη, καλησπέρα.
Καμία φορά τέτοιου είδους κουβέντες ίσως μας ... ξενερώνουν νομίζω όμως ότι αν δεν τις κάνουμε εμείς θα τις κάνουν άλλοι για μας.

Έχεις δίκιο για το εκπαιδευτικό σύστημα. Ποτέ δεν μπόρεσε να μας εμπνεύσει. Μήπως όμως θα έπρεπε;

Έχεις δίκιο και για την έλλειψη των "μεγάλων ιδανικών" στους νέους.
Θα ένιωθα όμως πολύ πιο όμορφα αν ήμουν μέλος σε ένα "μεγάλο σκοπό".
Είναι τόσο άχαρη αυτή η ατομικότητα (ατονικότητα...).

Όπως λέει και ο Πορτοκάλογλου:

"Τώρα τα τραγούδια μας
τους πέφτουνε λίγα
και κάτω απ' τα μουστάκια τους
γελάν οι παλιοί.
Εχουν βλέπεις πίσω τους
τη λάμψη του '60
καθάρισαν αυτοί.
Μα αν τίποτε δεν έδωσε
σε μάς η ιστορία
αυτό το τίποτε να εκφράσεις
και να εκφραστείς
είν' η μόνη ευκαιρία πούχω εγώ και σύ
γι αυτό σου λέω..."
Γι αυτό σου λέω...

31 Αυγούστου 2008 στις 5:33 μ.μ.  
Ανώνυμος είπε...

καημέ μου (μεγάλε)
Κάθε γενιά υποτίθεται ότι αφήνει κάτι καλύτερο στην επόμενη. Έχω την αίσθηση ότι η δική μου δεν θ αφήσει τίποτε, παρα μόνο μιζέρια. Πιστεύω στα νέα παιδιά. Είναι καλύτερα από μας και με διαφορά.΄
Πάντως όπως ποτέ κατορθώσει να δώσει το νόημα που πρέπει στην λέξη εκπαίδευση, θα μείνει με ανεξίτηλα γράμματα το όνομά του στην ιστορία της χώρας μας.
Φιλί κοραλένιο και μια αγκαλιά για καλή εβδομάδα και καλό μήνα.

Υ.Γ. Μου βγήκαν τα μάτια να το διαβάσω. Έχει χάρη που σ΄ αγαπώ.

1 Σεπτεμβρίου 2008 στις 1:14 μ.μ.  
Γ.Π. είπε...

@zanzibar, κοραλένια μου ζανζιβάρη νομίζω αυτό που θα αφήσει η γενία μας στην επόμενη είναι αυτή η αίσθηση της ομογενοποίησης. Δεν υπάρχουν πια σε βαθμό αντίστοιχο του παρελθόντος, ακρότητες. Παρεκκλίνουσες συμπεριφορές. Άτομα που ξεχωρίζουν για αρνητικούς λόγους.
Και δεν ξέρω αν αυτό έγινε μόνο επειδή μειώθηκαν στην πραγματικότητα τα ποσοστά αυτών των ανθρώπων ή επειδή η κοινωνία μας τους συνήθησε, τους απομυθοποίησε και τους αφομοίωσε.

Υ.Γ.1 να μ'αγαπάς και σε ευχαριστώ αλλά θα μπορούσες να κάνεις κλικ πάνω στην εικόνα και να διαβάσεις το κείμενο σε μεγαλύτερη διάσταση... ; )

Υ.Γ. 2 (Γενικό) τελικά μόνο σε μένα -και στην houlk- έκανε αίσθηση ότι αυτά τα λόγια που γενικά δεν βρίσκουν και μεγάλη διαφωνία από κανέναν τα έχει γράψει ο Ιωάννης Μεταξάς; Μήπως τελικά μόνο εγώ έχω μείνει προκατειλλημένος;

1 Σεπτεμβρίου 2008 στις 1:35 μ.μ.  
One Happy Dot είπε...

Για καλό μήνα πέρασα και τι βρίσκω...το Μεταξά να μας μιλάει από το υπερπέραν σε μια μάχη όπου το χθές αμφισβητεί το αύριο και το σήμερα στριμωγμένο σε μια γωνία ψάχνει χώρο να μεγαλώσει!
Καλό μήνα! Καλό φθινόπωρο και επίσημα... :)
Διαβάζοντας το κείμενο μου ήρθς στο μυαλό ο μπαμπάς μου ο οποίος μόνιμα απορεί "που πάει η νεολαία", "πώς θα καταφέρουν να ορθοποδήσουν τα παιδιά με τα μυαλά που κουβαλάνε" και άλλες απορίες γονέων οι οποίες παιδεύουσι τα τέκνα αυτών! Τα βάζει με το εκπαιδευτικό σύστημα, με τους εκπαιδευτικούς, με τις απεργίες, με τις ανισότητες...και μέσα σε όλα να και η κλασσική έκφραση για έλλειψη σε ιδεώδη και ιδανικά. Δεν ξέρω...είναι το χάσμα που μεγαλώνει ή οι άνθρωποι οι οποίοι τελικά απομακρύνονται?
Και πάλι...για ενα γεια πέρασα!
Καλησπέρες σχετικά άσχετες...με το συμπάθειο! :)

1 Σεπτεμβρίου 2008 στις 3:48 μ.μ.  
Γ.Π. είπε...

@one happy dot, καλησπέρα! Και καλά έκανες και πέρασες για ένα γειά!
Εγώ φταίω που σας έμπλεξα με αυτά τα περίεργα.
Αλλά τι περιμένεις από ένα γκρινιάρη επαναστάτη όταν μπαίνει το φθινόπωρο;

Στο θέμα μου όμως.
Και το θέμα μου είναι ότι όσο αυτές οι απόψεις δεν αποκτούν πρόσωπο και κοινωνικό ιστορικό υπόβαθρο είναι ακόμα πιο επικίνδυνες.
Αν τα ίδια λόγια τα έλεγε πχ ο Βενιζέλος ( ο Έλ. όχι ο "το όλον πασσσόκ") θα προκαλέσουν πολύ μικρότερη αντίδραση. Και όμως το νόημα θα ήταν ακριβώς το ίδιο...

Μερικές φορές τα λόγια είναι σαν καθρέφτης. Τα διαβάζεις και χωρίς να το καταλάβεις σιγά σιγά παρασύρεσαι. Βλέπεις μέσα τους τον εαυτό σου σαν τέρας και τρομάζεις. Ή τον βλέπεις σαν πορτραίτο γοητευτικό και θαμπώνεσαι.
Πρέπει να έχεις πάντα στο νου σου ποιος τα λέει, ποιος τα γράφει για να τους δώσεις και το κατάλληλο νόημα.

Ίσως είναι καλύτερα λοιπόν πριν πιστέψουμε τα λόγια, πριν χαζέψουμε στον καθρεφτιζόμενο μέσα τους εαυτό μας, να κοιταζόμαστε μέσα στα μάτια των άλλων. Αυτών που μας αγαπούν και αυτών που μας αντιπαθούν!

Υ.Γ.1(προσωπικό) νομίζω ότι όσο περισσότερο διαβάζω για εκείνη την ιστορική περίοδο τόσο περισσότερο βρίσκω ότι δεν ζούμε στο 2008 αλλά στο μεσοπολεμικό 1938, και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου!

Υ.Γ.2 και σκέψου ότι πέρασες μόνο για ένα γεια! Αλήθεια, τελικά τα πρόλαβες όλα το Σ/Κ ή μόνο να φιλοσοφήσεις;;; ; ))

1 Σεπτεμβρίου 2008 στις 6:53 μ.μ.  
Μπουρμπουλήθρα είπε...

Επαναστατη μου, καλως σε ξαναβρισκω και καλο μηνα.. Δεν θα σχολιασω το κειμενο της εφημεριδας γιατι ειναι λιγο βαρυ για μενα στη διαθεση που ειμαι τωρα.. Δεν πειραζει ομως ε? Βλεπω οτι εδω μεσα γινεται σοβαρη κουβεντα και εχετε και εσυ και οι σχολιαστες σου ωραιες αποψεις.. Νιωθω εβαια λιγο παρεισακτη, αλλα θα το προσπερασω διακριτικα αυτο το συναισθημα! Σε φιλω επαναστατη μου και καλη σεζον να εχουμε!

1 Σεπτεμβρίου 2008 στις 9:33 μ.μ.  
ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Πού πηγε το γαλαζιο φοντο, οεο???
Ποιος το πηρε και που το πηγε???

Επαναστατη ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩ!!!!!!!!!

Καλο ξημερωμα!

2 Σεπτεμβρίου 2008 στις 1:14 π.μ.  
Γ.Π. είπε...

@μπουρμπουλήθρα, καλώς το το μπουρμπουληθράκι το όμορφο και το πολυαναμενόμενο!!!
Χαίρομαι που δεν είσαι σε φάση να σχολιάσεις. Αυτό σημαίνει ότι πέρασες πάρα, πάρα πολύ καλά και μπράβο σου!
Καλή σεζόν να έχουμε και καλωσήρθες!!

2 Σεπτεμβρίου 2008 στις 11:59 π.μ.  
Γ.Π. είπε...

@πρωτόπλαστη, αχ με αυτή την απορία ήμουν και εγώ όλη μέρα χθες. Μου άρεσε και εμένα πολύ. Αλλά άνοιξα το μπλογκάκι και είχε χαθεί. Προς το παρόν έβαλα αυτό. Χτύπα ξύλο που λέμε...

2 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:05 μ.μ.  
One Happy Dot είπε...

Κάποιος να φέρει πίσω το απέραντο γαλάζιο στο επαναστατικό blog!!!!
:) :)

2 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:32 μ.μ.  
Ανώνυμος είπε...

καημέ μου
για τα δύο Υ.Γ.
1. Ξανθός άνθρωπος. Ξέρεις απ΄ αυτές που πέρνουν μπλάνκο για να σβήσουν το λάθος απ΄ την οθόνη! Ε, ένα τέτοιο πράγμα έπαθα. Ούτε το σκέφτηκα, ούτε το έκανα. Καθόμουν με τη μυτη κολλημένη στην οθόνη μέχρι να το διαβάσω.
2. Εγώ στο σχόλιο προανατολίστηκα περισσότερο στο θέμα νέοι άνθρωποι και εκπαίδευση και αδιαφόρησα περί του Μεταξά. Θα μπορούσε να τα είχε πει ο οποιοσδήποτε. Το θέμα είναι ποιός τα πιστεύει.
Φιλί κοραλένιο

2 Σεπτεμβρίου 2008 στις 1:33 μ.μ.  
Γ.Π. είπε...

@zanzibar, έχεις απόλυτο δίκιο.
Το θέμα είναι ποιος τους πιστεύει πλέον...
Και αυτό είναι ίσως μεγαλύτερο πρόβλημα...

2 Σεπτεμβρίου 2008 στις 5:03 μ.μ.  
Skinious είπε...

Δυστυχώς το ίδιο το filename πρόδωσε τον συγγραφέα! (imetaxas.jpg).

Διαχρονικά σίγουρα τα λόγια. Πολύ ωραία τα λέτε εδω στην παρέα, να προσθέσω και εγώ σύντομα: το "χάσμα των γενεών" είναι υπαρκτό. Πάντα οι νέοι θα είναι επαναστατικότεροι, ορμητικότεροι αλλά και αντιδραστικότεροι (και έτσι πρέπει, μόνο που η επαναστατικότητα δεν πρέπει να περιορίζεται σε επικίνδυνες και αποπροσανατολιστικές συμπεριφορές). Διαφωνώ ότι η ηλικία στερεί το όνειρο. Οντας μιας κάποιας ...μέσης ηλικίας, σας διαβεβαιώ περί του αντιθέτου. Οι πραχτικές αλλάζουν (και τα όνειρα μερικές φορές!).

Μια μικρή λεπτομέρεια, επίσης: ΟΛΟΙ σχεδόν, "συντηροποιούνται" ΟΤΑΝ κάνουν οικογένεια. Ισως το αίσθημα της αυτοσυντήρησης...

Οσο για τον Μεταξά και το διαχρονικής αξίας κείμενο (όλοι οι γονείς αυτά λένε χρόνια τώρα, όπως είπε ένας φίλος εδώ) μου δίνει την ευκαιρία να επισημάνω ότι αν διαβάσει κανείς την ιστορία του εθνους μας, θα καταλάβει ότι η έλλειψη "ανώτερων" και "εθνικών" ιδανικών ήταν πάντα ενσωματωμένα στα γονίδια της φυλής μας. Ο Ελληνας, δυστυχώς "ξυπνάει" πάντα την ύστατη στιγμή και αφού κάποια σπάνια μορφή τον ξεσηκώσει. Οταν διαβιοί εν ειρήνη, ...κοιμάται τον ύπνο του δικαίου (με το ανάλογο ...φραπέ!). ΤΟ αποτέλεσμα, είναι να αλωνίζουν οι επιτήδειοι και τα όργανα της αποδόμησης της κοινωνίας. Οι πατεράδες μας πολέμησαν τους Γερμανούς και ήταν η τελευταία γενιά που πρόσφερε σε ιδανικά. Εμείς, οι γιοί τους, η χειρότερη που υπήρξε ποτέ. Τα αποδομήσαμε όλα. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

ΥΓ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, είναι πλέον στα νύχια της Νέας Τάξης και ο Θεός βοηθός. Μια παιδεία που δεκαετίες τώρα μιλάει πονηρά μόνο για δικαιώματα και ποτέ για υποχρεώσεις...

2 Σεπτεμβρίου 2008 στις 8:14 μ.μ.  
Γ.Π. είπε...

@skinious, σε ευχαριστώ για την ανταπόκριση.Είναι σημαντικό οτι στο μπλογκ ακούγονται σωστα δομημένες όσο και διαφορετικές απόψεις.
Στα περισσότερα γραφόμενα σου συμφωνώ. Αυτό που με βρήσκει όμως περισσότερο σύμφωνο είναι το υστερόγραφο και η διαπίστωση οτι η παιδεία μας μιλάει κυρίως για δικαιώματα και ελάχιστα για υποχρεώσεις...

3 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:10 μ.μ.  
Antoine είπε...

Εγώ αυτό που έχω να πω ως νέος είναι ότι η πνευματική καλλιέργεια για να αποκτηθεί και να διατηρηθεί χρειάζεται κόπος. Και η κοινωνία δυστυχώς δεν μας παρέχει ικανά ερεθίσματα μέσω του σχολείου. Και σημειώνων μέσω του σχολείου... γιατί ας μην είμαστε κακόβουλοι- διοργανώνονται πλείστες εκδηλώσεις που εξυψώνουν το πνεύμα του ανθρώπου. Ωστόσο, η βάση βρίσκεται στο κύριο μέσο που διαδίσεται η παιδεία, το σχολείο.

Η δική μου η γενιά τουλάχιστον διαθέτει μία στοιχειώδη ευγένεια και έχει μία ανθρωπιστική συνείδηση, κάτι που δυστυχώς λείπει από τις μεγαλύτερες γενιές Ελλήνων, ειδικά των υπερηλίκων.

3 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:24 μ.μ.  
Γ.Π. είπε...

@antoine, πραγματικά, παιδιά με τις δικές πνευματικές και πολιτιστικές ανησυχίες δεν μπορούν να ενταχθούν σε καμία από τις κατηγορίες που αναφέρονται στο απόσπασμα. Είστε παιδιά που "δικαιούστε για να ομιλείτε..."
Όμως δεν εκφράζετε το μέσο όρο και θα το καταλάβεις αυτό σιγά σιγά, ειδικότερα όταν τελειώσεις τη σχολη.
Ακριβώς για αυτούς τους λόγους είναι η δική σας φωνή που πρέπει να ακούγεται δυνατά!
Αγωνιστικές καλημέρες!

3 Σεπτεμβρίου 2008 στις 1:01 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)