Πέφτεις νωρίς,
Εγώ ξαπλώνω δίπλα σου
Ξύπνιος ως αργά,
Μεσάνυχτα...
Η ζωή της πόλης μπαίνει στο υπνοδωμάτιο από τις μισάνοιχτες γρύλλιες
Ιλίσσια, Ζωγράφου, Πολυτεχνείο,Πανεπιστημιούπολη
Οι φοιτητές κοιμούνται αργά...
Έξω η ζωή φτεροκοπάει
Ποτά, τσιγαράκια,
Χάδια,φιλιά,
Γέλια...
Την αγάπησα κοντά σου αυτή την πόλη
Σφίζει από νιάτα.
Σφίζει από όνειρα.
Από ζωή...
Πέφτεις νωρίς,
κάποτε με άφηνες ξημέρωματα...
Και τώρα δίπλα σου ακόμα,
Ξύπνιος ως αργά.
Ταξιδεύω έξω από τις μισάνοιχτες γρύλιες,
Σου μιλάω σιγά
"Θα βγω για λίγο έξω"...
Δεν ανησυχείς,
ξέρεις ότι μ'αρέσει να μπλέκομαι στα σκοτάδια αυτής της πόλης.
Καφετέριες,μπαράκια, εστιατόρια
ανοιχτά μέχρι αργά.
Εξεταστική, έρωτες, αυπνίες, πείνα.
Πείνα για ζωή...
Ένα τσιγάρο,
κι ένα ακόμη,
και μπύρα στο παγκάκι.
Και να περνάνε δίπλα μου τα φοιτητάκια.
Πως μπορείς να γεράσεις σε αυτή την πόλη;
Η μουσική με τραβάει στην Αρχιτεκτονική.
Τελευταία αναρωτιέσαι τι βρίσκουν σε αυτό το μαγαζί.
Πέφτεις νωρίς...
Ένα τσιγάρο ακόμη
Στα αυτιά ακουστικά.
"Παιχνίδια με το διάβολο..."
"Εφτά νάνοι"
Ακόμα ακούω παραμύθια.
Θέλω κάτι πιο δυνατό απ΄τη μπύρα μου.
Δυό "μικρά" φιλιούνται στη γωνία της Εθνικής
Εκείνος πιο αμήχανος,
εκείνη δεν μπορεί να περιμένει άλλο...
η νύχτα είναι δική τους απόψε.
Τα παράθυρα ακόμα ανοιχτά
Ραδιόφωνα παρέας,
Μελωδίες...
Συζητήσεις και αφιερώσεις.
Καυγάς και φιλοσοφία για τα αθλητικά και
Φώτα σβηστά,
Φωτίζουν μόνο οι οθόνες
και ακούγεται η "μουσική" απ΄τα πληκτρα,
Και το δίκτυο "φορτωμένο".
Παρέα κανείς;
Σεπτέμβρης,
Εξεταστική, συναυλίες, παρέες
"Θα κατέβεις...;"
"Άλλα 4 και πτυχίο"
"Ο Μήτσος που είναι ρε μαλάκα...,
Έφυγε για Αγγλία. δεν το ξερες...;"
"Ο Γιάννης και η Άννα...,
Χωρίσανε,
γιατί;;;
είπε η Άννα ότι είναι μικροί και θέλει να ζήσει πράγματα..."
Πέφτεις νωρίς...
Και εγώ γυρίζω ακόμα δίπλα σου.
Μυρίζω "δρόμο"
Και τσιγάρο
Και παράπονο
Δε μπορεί να τελειώνει έτσι...
Δε μπορεί να τελειώνει έτσι...
Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008
Πέφτεις νωρίς
στις
12:49:00 π.μ.
Ετικέτες οτι ειμαι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
21 σχόλια:
Οχι, δε μπορεί να τελειώνει έτσι...
δε θα τελειώσει έτσι.............απλά προχωράει παρακάτω...
Πόσα μου θύμησες. Αλλά όχι στους ίδιους δρόμους. Ολυμπιάδος, Κασσανδρου, Μπιτ παζαρ, Κάστρα..Εικόνες τόσο ζωντανές. Πάνε εκείνα τα χρόνια. Έρχεται Σεπτέμβριος και δεν κατώ πρόγραμμα εξεταστικής στα χέρια μου..Δεν μπορεί να τελειώνει έτσι..Σήμερα θα πάω να ξαναμυρίσω τα φοιτητικά μου χρόνια. Στους δρόμους που περπάτησα..θα περάσω και έξω από το σπίτι με το μικρό μπαλκονάκι και τις πορτοκαλί κουρτίνες...δε θα είσαι εκεί..
Ωχ συγγνώμη παρασύρθηκα. Πολύ όμορφη ανάρτηση.
Καλημέρα.
Πόσο πίσω με πήγες...ως και πόλη άλλαξα και βρέθηκα στη Γεροκωστοπούλου (Πάτρα) να ψάχνω να βρω σημειώσει Οικονομικής II με το άγχος της εξεταστικής και την παράλληλη ευτυχία της φοιτητικής ζωής.
Τόσο υπέροχα χρόνια που ακόμα τα θυμάμαι και μελαγχολώ. Να σταματούσε εκεί ο χρόνος....και ας μην υπήρχε τότε κανείς να πέφτει νωρίς ή αργά δίπλα μου. Ας ήμουν εγω για μένα και για όλους εκείνους τους φίλους που στάθηκαν βράχος στην απουσία του...Για όλους εκείνους θα γύριζα το χρόνο πίσω στη στιγμή...για μια στιγμή...ενα λεπτό...
Καλησπέρες νοσταλγικές και...σ'ευχαριστώ για το ταξίδι! :)
Eπαναστάτη μου, τι όμορφη που είναι αυτή η ανάρτηση! Μου ταιριάζουν οι εικόνες αυτές. Τις ζω τώρα και εσύ τις περιέγραψες τόσο αληθινά. Μπράβο σου.. Μου έφτιαξε τη μέρα μόνο που το διάβασα..
@houlk, δως μου κουράγιο...
Πες μου για το παρακάτω...
@jacki, καλημέρα.
Σε ευχαριστώ που παρασύρθηκες...
Χαίρομαι να το πετυχαίνω αυτό.
@one happy dot,δεν γυρίζει πίσω ο ρημάδης ο χρόνος, ουτε κατρακυλάει μπροστά.
Όταν το τώρα πονάει, κάθεται πάνω του σα Βούδας και to παρατείνει.
Και πρέπει να ψάχνεις για καινούργιες χαρές ας μη χόρτασες τις παλιές, ας τις θέλεις κι άλλο...
@μπουρμπουληθράκι,μη χάνεις λεπτό.
Αυτές οι στιγμές είναι δικές σου.
Είσαι εκεί εξώ και τις ζεις (θα περάσει το πόδι,μη γκρινιάζεις)
Μην ακούς κανένα που σου λέει να βιαστείς.
Απόλαυσε το όσο πιο αργά και μεθυστικά μπορείς.
(ξέρω ότι το κάνεις...!)
Αναμνησεις μεσα σε καπνους...
Εικονες γκρι που αχνοφαινονται...
Eιναι "φωτεινα" τα σκοταδια αυτης της πολης που το βραδυ την αγαπαω κι εγω περισσοτερο...
Κανεις δεν ξερει ποτε τελειωνει...
Κανεις δεν ξερει και πως...
@πρωτόπλαστη,δε συμφωνώ...
εικόνες ζωντανές και γεμάτες χρώμα που ακτινοβολούν στα μάτια,
αυτή η πόλη είναι ακόμα πιο ωραία τη νύχτα,
γιατί η νύχτα είναι δική τους,
γιατί η νύχτα είναι (αν το θέλουμε και αν το μπορούμε) και δική μας...
Εικόνες, ήχοι, οσμές, πράγματα που δεν έζησα ως φοιτητής όλα αυτά τα χρόνια κλεισμένος στον μικρόκοσμό μου, να είναι αργά πλέον??
Καλώς σε βρήκα.
ποτε δεν ημουνα φοιτητης..αλλα παντα τους χαζευα,για τα ωραι βραδυα τους στη διασκεδαση...αποτυποσετες γιατι θα της ξεχνας με το περασμα του χρονου...να περνας καλα...και ΩΡΑΙΑ.n
@mahler, καλωσήρθες!
Ποτέ δεν θα πιστέψω ότι είναι αργά!
Ποτέ!
@gregory, σε ευχαριστώ.
Αλλά δεν μου φθάνει να τις αποτυπώσω.
Θέλω να τις ζήσω.
Κι άλλο...
Σε νιώθω.Νοσταλγώ στιγμές που δεν έχω ζήσει.Αν και καποια στιγμή τελειώνουν.Πάντα τελειώνουν.Και είναι δύσκολο να το δεχτούμε
@meltemi, σίγουρα υπάρχει κάτι όμορφο και στη συνέχεια του δρόμου, αλλά μερικές φορές είναι τόσο δύσκολη η μετάβαση...
Μια γλυκιά καλημέρα από μένα!
1) Συγχωρεμένος.
2) Πάντα ἔτσι γίνεται. Στόν κόσμο τῆς ὑπερβολῆς, στόν κόσμο τοῦ "δικό μου" καί "ἐγώ εἶμαι πιό", ἡ βαρεμάρα κυριαρχεῖ.
Διαποτίζει τίς καρδιές καί οἱ ἄνθρωποι φεύγουν.
Νομίζοντας ὅτι ξεφεύγουν ἀπό τήν βαρεμάρα.
Ἐνῶ τήν κουβαλᾶνε στήν ψυχή τους…
Αρκετά ωραίο τραγούδι και με ωραίο στίχο...
Καημέ, έχεις μία πρόσκληση από εμάς στη Χουακίνα!
όλα εδώ είναι ακόμη...
μέσα μας ζουν κι ανασαίνουν. και φτιάχνουμε καινούργια. κάθε σεπτέμβρη με τις πρώτες τις βροχές που αναγγέλλει το φθινόπωρο...
παντού υπάρχουν χρώματα, αρώματα και...
...φιλιά βρόχινα...
@antoine, καλημέρα!
Θα έρθω αμέσως απο εκεί να την τιμήσω δεόντως...
@νεράιδα της βροχής, καλημέρα επίμονα ηλιόλουστη!
Κάθε Σεπτέμβρη θα φτιάχνουμε καινούργια;
Αυτό είναι υπόσχεση;
Θα σε εμπιστευτώ...
Δημοσίευση σχολίου