Χάσαμε την πρωτεύουσα. Στοπ

Αυτές τις ημέρες (λόγω ενός σεμιναρίου που παρακολουθώ) είμαι αναγκασμένος να περπατάω από τον ηλεκτρικό της Ομόνοιας μέχρι τα γραφεία του ΙΕΚΕΜ που είναι στην Κολωνού, πίσω από το Υπουργείο Απασχόλησης. Είναι ακριβώς αυτή η περιοχή γύρω από την πλατεία Θεάτρου, Πειραιώς, Μενάνδρου...
Το συμπέρασμά μου είναι ένα: αν δεν έχετε πολύ σημαντική δουλειά, αν δεν είναι θέμα Ζωής ή Θανάτου μην βρεθείτε εκεί γιατί είναι πολύ πιθανό να γίνει...θέμα Ζωής ή Θανάτου!
Η κατάσταση είναι ακραία.
Δεν μπορεί να περιγραφεί ούτε με λόγια, ούτε με εκπομπές.
Μια απόσταση 200μ, που για να την κάνεις περνάς μέσα από μπουλούκια εγκληματιών (δεν θα μπω στον κόπο να απαριθμίσω πόσες μορφές εγκληματικότητας έπεσαν στην αντίληψή μου...) και βρώμας και το κάνεις μόνο με βήμα ταχύ και την προσοχή σου απολύτως τεταμένη. Για να το κάνει γυναίκα...ούτε κατά διάννοια! (και όμως ξέρω πόσες είναι αναγκασμένες να το κάνουν και έχουν "εξοικοιωθεί" κιόλας με αυτή την κατάσταση...)
Προσωπικά διασχίζω την Πειραιώς με πραγματικό φόβο.

Λάβετε υπόψιν σας ότι την περιοχή αυτή μέχρι και μια πενταετία πριν την θεωρούσα δεύτερο σπίτι μου καθώς είναι σχετικά κοντά το Εθνικό Ωδείο και για όλα τα χρόνια που σπούδαζα βρισκόμουν εκεί 3 με 4 μέρες τη βδομάδα από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Και παρά την παρουσία μεταναστών και χρηστών ναρκωτικών δεν ένιωθα ποτέ να απειλούμαι σε τέτοιο βαθμό!

Και τώρα, μόλις 5 χρόνια μετά νιώθω περισσότερο φόβο από ότι όταν έκανα τη σκοπιά μου πάνω στο ποτάμι στον Έβρο απέναντι στους Τούρκους και ανάμεσα στους "εμπόρους".
Τουλάχιστον εκεί κρατούσα γεμάτο όπλο. Εδώ νίωθω ανυπεράσπιστος.

Νομίζω ότι αυτή η κατάσταση είναι ικανή να παρασύρει ένα δηλωμένο δημοκράτη σαν εμένα σε ακραίες ακροδεξιές και φασιστικές θέσεις. Και αυτό είναι άλλη μια ..."παρενέργεια" εξόχως επικίνδυνη.

Υ.γ.1 Είναι πολύ εύκολο να ρίξει κάποιος το φταίξιμο στην χαλαρή αστυνόμευση. Αλλά στο χώρο η παρουσία της αστυνομίας είναι έντονη. Ανεπαρκής σίγουρα, αναποτελεσματική ίσως, με δεμένα χέρια αναμφισβήτητα αλλά κάποιοι συνάνθρωποί μας βρίσκονται εκεί φορώντας τη στολή. Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο!

Υ.γ.2 Θέλω να προτείνω στον Σύριζα (και όλους αυτούς του Οικολόγους-Απαλλακτικούς και Σια) που τόσο ελαφρά την καρδία παρουσίαζουν με ρόδινα χρώματα το θέμα των μεταναστών να ξηλώσει το περίπτερο-εξάμβλωμα που έχει στήσει στο Πανεπιστήμιο και να το βάλει (αν τολμάει!) στην Πλατεία Βάθης ή στην Πλατεία Θεάτρου ή μπροστά στο παλιό Εφετείο! Αν και αυτούς τους έχω για όλα ικανούς....

Υ.γ.3 Όποιος θέλει να με κατηγορήσει για ρατσισμό δεν θα με ενοχλήσει καθόλου να το κάνει, αφού όμως πρώτα μου εξηγήσει τί είδους ηδονή του προκαλεί η εικόνα απόλυτης εξαθλίωσης των ανθρώπων Ελλήνων και μεταναστών που ζουν και εργάζονται στον χώρο αυτό. Και ποια ρεαλιστική, ανθρωπιστική και πατριωτική αντιπρόταση έχει εκτός από το να φύγουν όλοι αυτοί από εκεί και από κάθε Αγαθονήσι και Άγιο Παντελεήμονα κτλ κτλ και να μπουν κανόνες αντίστοιχοι αυτοί που πρόσφατα υιοθέτησε η Ιταλία και οι υπόλοιπες χώρες τις Ευρώπης!

Υ.γ. 4 κάποτε η Αθήνα μας ήταν (και) έτσι:

Λεύκιππος & Δημόκριτος: Οι πατέρες της Πληθωριστικής Κοσμολογίας

Αναδημοσιεύω ένα καταπληκτικό άρθρο που βρήκα στον δικτυακό τόπο: Αντίφωνο γραμμένο από τους (τηλεοπτικούς και λαϊκούς με την καλύτερη έννοια του όρου) Μ.Δανέζη και Σ. Θεοδωσίου για τις μελλοντικές (!) κοσμολογικές ανακαλύψεις που έκαναν ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος.
Απολαύστε...

Οι ατομικοί φιλόσοφοι Λεύκιππος και Δημόκριτος θεωρούνται από όλους πατέρες της Ατομικής Φυσικής. Λίγοι γνωρίζουν όμως ότι η Κοσμολογία τους αποτελεί μια θεωρία ταυτόσημη με τη σύγχρονη Πληθωριστική Κοσμολογία. Το Σύμπαν για τους μεγάλους Έλληνες διανοητές αποτελείται από έναν άπειρο αριθμό κόσμων που σαν φυσαλίδες το γεμίζουν. Ας ταξιδέψουμε λοιπόν στα άδυτα του Σύμπαντος με οδηγούς τον Λεύκιππο και τον Δημόκριτο.

Όλοι στην εποχή μας στεκόμαστε εντυπωσιασμένοι μπροστά στα επιτεύγματα της σύγχρονης επιστήμης και τεχνολογίας. Το περίεργο όμως είναι πολλοί επιστήμονες έχουν την εσφαλμένη εντύπωση πως όλα αυτά τα επιτεύγματα στηρίχτηκαν σε γνώσεις και φαινόμενα τα οποία για πρώτη φορά ανακαλύφθηκαν και διατυπώθηκαν την περίοδο της μεγάλης επιστημονικής επανάστασης των 16ου, 17ου και 18ου αιώνων.
Η άποψη αυτή δεν είναι αληθινή και ως απόδειξη θα αναφερθούμε στην επιστημονική σκέψη δύο πολύ μεγάλων Ελλήνων θετικών επιστημόνων της αρχαιότητας, του Λεύκιππου και του Δημόκριτου.
Βασικά θα αναφερθούμε στην Κοσμολογία την οποία ανέπτυξαν οι δύο μεγάλοι θετικοί φιλόσοφοι, η οποία υπήρξε εντελώς διαφορετική από τις κοσμολογίες όλων των άλλων προσωκρατικών φιλοσόφων. Γι’ αυτόν το λόγο θα αναφέρουμε μια σειρά επιστημονικών θέσεών τους που επαναδιατυπώθηκαν στη Δύση έπειτα από πολλούς αιώνες, ως κάτι καινούργιο, από επιστήμονες οι οποίοι κατά τεκμήριο υπήρξαν αναγνώστες των κειμένων τους.

Οι σύγχρονες παλαιές γνώσεις
Η ταύτιση των απόψεων της σύγχρονης Φυσικής και Κοσμολογίας με τις απόψεις των δύο ατομικών φιλοσόφων πολλές φορές είναι εκπληκτική. Ως παράδειγμα αναφέρουμε τη γνώση του τι είναι ένας Γαλαξίας. Όπως διαβάζουμε στα περισσότερα βιβλία, ο Γαλιλαίος χρησιμοποιώντας ένα μικρό τηλεσκόπιο ανακάλυψε ότι ένας γαλαξίας αποτελείται από πολλά αστέρια τα οποία λόγω της απόστασής τους φαίνονται σαν ένα ενιαίο σύνολο. Αυτό δεν είναι αλήθεια, αφού πολλούς αιώνες πριν ο Δημόκριτος [Αχιλλεύς Τάτιος Των Αράτου φαινομένων προς εισαγωγήν εκ του Αχχιλλέως περί του παντός 24, εκδ. Maas, 55, 24 (Περί του γαλαξίου)] έγραφε: «… Λένε ότι ο Γαλαξίας αποτελείται από πολύ μικρά και πυκνά αστέρια, που σ’ εμάς φαίνονται ενωμένα λόγω του μεγάλου διαστήματος από τον Ουρανό μέχρι τη Γη, όπως ένα αντικείμενο που πασπαλίζεται με πολλούς κόκκους αλατιού…»
Ένα άλλο, που κινεί το ενδιαφέρον κάθε επιστήμονα, είναι ότι ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος είχαν κατανοήσει και διατυπώσει την πλάνη των ανθρωπίνων αισθήσεων, η οποία, μολονότι αποτελεί το σκληρό πυρήνα της σύγχρονης επιστημονικής σκέψης, δεν γίνεται κατανοητή από πολλούς. Όπως αναφέρει ο Σέξτος ο Εμπειρικός στο έργο του «Προς Μαθηματικούς» (Δημόκριτος, απόσπ. 11, Σέξτος, Προς Μαθηματικούς VII, 138): «ο Δημόκριτος στους Κανόνες λέγει ότι υπάρχους δύο μορφές γνώσης, μια γνήσια και μια νόθα. Στη νόθα ανήκουν όλα τα παρακάτω, η όραση, η ακοή, η οσμή, η γεύση, η αφή. Η άλλη μορφή γνώσης είναι γνήσια, που είναι ξέχωρη από αυτή».
Ένα δεύτερο φαινόμενο το οποίο πολλοί θεωρούν επίτευγμα της σύγχρονης επιστήμης είναι το γεγονός ότι η εντύπωση της επαφής δύο υλικών αντικειμένων είναι μια πλάνη των αισθήσεων. Αυτό πιστεύαμε ότι είναι μια σχετικά νέα ανακάλυψη. Ωστόσο, για το θέμα αυτό ο Ιωάννης ο Φιλόπονος, στο έργο του «Υπόμνημα εις τα Αριστοτέλους – Περί γενέσεως και φθοράς» (Φιλόπονος, Υπόμνημα εις τα Αριστοτέλους Περί γενέσεως και φθοράς, σ. 158,26) αναφέρει: «όταν έλεγε ο Δημόκριτος ότι τα άτομα εφάπτονται αμοιβαία, δεν εννοούσε την επαφή με το καθαυτό νόημα της λέξης…Πράγματι αυτός ονομάζει επαφή το αμοιβαίο πλησίασμα των ατόμων και τη μικρή απόσταση ανάμεσα τους. Το κενό τα χωρίζει από όλες τις πλευρές».
Ο Δημόκριτος, όμως, πού πριν από την μεγάλη επιστημονική επανάσταση του 17ου αιώνα είχε συνειδητοποιήσει διαισθητικά την έννοια της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που είναι το αίτιο της όρασης. Ο Αλέξανδρος ο Αφροδισιεύς στο «Σχόλιο στον Αριστοτέλη –Περί Αισθήσεως και Αισθητών» (Αλέξανδρος Αφροδισιεύς, Σχόλιο στον Αριστοτέλη, Περί Αισθήσεως και Αισθητών, σ. 24, 14) λέει: «ο Δημόκριτος πιστεύει, και πριν αυτόν ο Λεύκιππος και ύστερα από αυτόν οι οπαδοί του Επίκουρου, ότι κάποια ομοιώματα που ξεκολλούν από τα αντικείμενα έχοντας σχήμα όμοιο με αυτά πάνε και πέφτουν πάνω στα μάτια αυτών που βλέπουν κι έτσι παράγεται η αίσθηση της όρασης».
Εκτός όμως όλων των προηγούμενων και η διατύπωση της αρχής «δράσης-αντίδρασης» που μαθαίνουμε ότι αποτελεί ανακάλυψη των μεγάλων επιστημόνων της Δύσης, διατυπώθηκε από τον Δημόκριτο. Γι’ αυτό ακριβώς το θέμα ο Αριστοτέλης στο έργο του «Περί γενέσεως και φθοράς» (Αριστοτέλης, Περί γενέσεως και φθοράς Α7.323b10.Δ.) αναφέρει: «ο Δημόκριτος διατύπωσε μια προσωπική θεωρία. Λέει πράγματι ότι αυτό που ενεργεί και αυτό που υφίσταται μιαν ενέργεια είναι το ίδιο και το όμοιο. Διότι (όντα) διαφορετικά και με άλλα γνωρίσματα δεν μπορούν να υποστούν το καθένα τις ενέργειες των άλλων, κι ακόμα κι αν διαφορετικά όντα ενεργούν κατά κάποιο τρόπο το καθένα πάνω στα άλλα, αυτό συμβαίνει όχι επειδή είναι διαφορετικά, αλλά επειδή έχουν κάτι όμοιο».
Θα ολοκληρώσουμε τη σύντομη αναφορά μας στα θέματα τα οποία ανέλυσε ο Δημόκριτος αναφερόμενοι στην πλήρη κατανόηση της ψευδαίσθησης από τον σπουδαίο αυτόν σοφό, της έννοιας που ονομάζουμε ανθρώπινο χρόνο. Συγκεκριμένα, ο Σέξτος ο Εμπειρικός [Σέξτος X 181 (Δημόκριτος Α72)] γράφει: «Στους φυσικούς που ήταν οπαδοί του Επίκουρου και του Δημόκριτου αποδίδουν μια τέτοια επινόηση για τον χρόνο: “χρόνος (ο ανθρωπίνως μετρούμενος) είναι ένα φάντασμα όμοιο με την ημέρα και τη νύχτα”».
Απλώς για τη σύγκριση αναφέρουμε την άποψη του Αϊνστάιν στο θέμα αυτό: «Για μας τους ορκισμένους φυσικούς, η διάκριση ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον είναι μόνο μια ψευδαίσθηση, ακόμη κι αν είναι τόσο επίμονη».

Η κοσμολογία των Λεύκιππου και Δημόκριτου
Μεγάλο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει η κοσμολογική άποψη που διατυπώθηκε από τον Λεύκιππο και τον Δημόκριτο [Διογένης, Φιλοσόφων βίων και δογμάτων συναγωγή ΙΧ 30 (Λεύκ. Α1)] που θεωρούν ότι τα τρία βήματα της κοσμικής δημιουργίας είναι τα επόμενα:

Στην αρχή υπήρχε ένα μη αισθητό υλικό, ανάλογο του χάους και του ερέβους, το οποίο οι Λεύκιππος και Δημόκριτος ανέφεραν ότι αποτελούνταν από δύο οντότητες, το Ον και το Μη Ον.
Το ενδιαφέρον είναι ότι στην περίπτωση αυτή οι δύο προσωκρατικοί φιλόσοφοι συγκεκριμενοποιούσαν το υλικό αυτό εφ’ όσον με τη έννοια Μη Ον αναφέρονταν σ’ αυτό που σήμερα ονομάζουμε μαθηματικό χώρο, ενώ με την έννοια Ον στα άτομα.
Επαναλαμβάνουμε ότι –σύμφωνα με τη καταγεγραμμένη άποψή τους- τα άτομα και ο χώρος είναι αληθινές και αντικειμενικές πραγματικότητες οι οποίες όμως βρίσκονται έξω από το πεδίο των ανθρωπίνων αισθήσεων. Ο Κόσμος μας, λοιπόν, γεννήθηκε από ένα μη αισθητό υλικό το οποίο προϋπήρχε, όπως ακριβώς έψαλλε η κοσμολογία του ποιητή Αλκμάνα (7ος αι. π.Χ.).
Η άποψη αυτή βρίσκει σύμφωνη τη σύγχρονη κοσμολογική άποψη που υποστηρίζει ότι το Σύμπαν γεννήθηκε από ένα μη αισθητό υλικό το οποίο ονομάζει «ψευδοκενό».

Ο σχηματισμός των μεγάλων κενών
Μέσα στο μη αισθητό αυτό υλικό του χώρου και των ατόμων –με κάποιον αδιευκρίνιστο τρόπο- σχηματίστηκαν πολλά μεγάλα κενά. Η άποψη αυτή ταυτίζεται με την άποψη της σύγχρονης Πληθωριστικής Κοσμολογίας, που διατυπώνει ομοίως την άποψη της δημιουργίας μεγάλων κενών (φυσαλίδες πραγματικού κενού) μέσα στο αρχικό μη αισθητό υλικό του ψευδοκενού. Βεβαίως, στην περίπτωση αυτή η δημιουργία των μεγάλων κενών αποδίδεται στην ύπαρξη ενός πεδίου, του «πεδίου πληθωρισμού», ενώ ένα άλλο αναπτυσσόμενο πεδίο, το «πεδίο Χιγκς» είναι το αίτιο της δημιουργίας των συγκεκριμένων φυσικών νόμων μέσα στα διαστελλόμενα μεγάλα κενά.
Όπως είναι φανερό, τόσο η σύγχρονη Πληθωριστική Κοσμολογία όσο και οι ατομικοί φιλόσοφοι συμφωνούν ότι αρχικά δημιουργήθηκαν μεγάλα κενά μέσα στα οποία, στη συνέχεια, δημιουργήθηκαν Κόσμοι όπως αυτός που βλέπουμε γύρω μας και λανθασμένα ονομάζουμε Σύμπαν.
Ειδικότερα, όπως καταγράφεται στην αρχαία Ελληνική Γραμματεία [Ελ. Ι. 13, 2 (DK 68a 40)]: «ο Δημόκριτος υποστηρίζει τα ίδια με τον Λεύκιππο, ότι υπάρχουν άπειροι κόσμοι με διαφορετικά μεγέθη. Σε μερικούς απ’ αυτούς δεν υπάρχει ούτε Ήλιος ούτε Σελήνη, σε άλλους τα δύο αυτά ουράνια αντικείμενα είναι μεγαλύτερα απ’ όσο στο δικό μας κόσμο, και σε άλλους περισσότερα. Τα διαστήματα μεταξύ των κόσμων είναι άνισα, σε μερικά μέρη υπάρχουν περισσότεροι κόσμοι, σε άλλα λιγότεροι, μερικοί αναπτύσσονται, μερικοί είναι στο αποκορύφωμα της ανάπτυξής τους και μερικοί παρακμάζουν. Αλλού οι κόσμοι γίνονται και αλλού αποσυντίθενται. Η καταστροφή τους οφείλεται στην αμοιβαία τους σύγκρουση».

Η δημιουργία της υλικής σφαιρικής συμπύκνωσης
Η συνέχεια της κοσμικής δημιουργίας του Λεύκιππου και του Δημόκριτου θεωρεί ότι αφού ανοίξουν μέσα στο μη αισθητό υλικό τα μεγάλα κενά, σώματα από το πρωταρχικό μη αισθητό υλικό αποσπώμενα από το άπειρο οδηγούνται στα μεγάλα κενά μέσω μιας αντίστοιχης δίνης. Στην άκρη της δίνης –λόγω της περιστροφής της- το υλικό που εξέρχεται γίνεται αισθητό, τακτοποιείται, ενώ στη συνέχεια σταματά η περιστροφή της δίνης και παύει να υφίσταται.
Όταν σταματά η περιστροφή της γενεσιουργού δίνης το αισθητό υλικό έχει χωριστεί σε δύο ειδών σώματα, τα «λεπτά» και τα «αδρά» . Από αυτά, τα λεπτά εκτοξεύονται προς τα έξω, ενώ τα αδρά σχηματίζουν ένα «σφαιρικό συμπύκνωμα». Εδώ πλέον είναι σαφής η περιγραφή του πρωτοατόμου της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης της σύγχρονης Κοσμολογίας και όχι μόνον. Η σύγχρονη Κοσμολογία δέχεται ότι μετά τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης υπήρξαν δύο φάσεις κατά την διάρκεια των οποίων δημιουργήθηκαν αντιστοίχως δύο είδη υποατομικών σωματιδίων, τα «αδρόνια» και τα «λεπτόνια». Οι αντίστοιχες κοσμολογικές φάσεις δημιουργίας πήραν το όνομα αυτών των σωματιδίων. Η αντιστοιχία των σύγχρονων ονομάτων των προηγούμενων στοιχειωδών σωματιδίων με την ορολογία των ατομικών φιλοσόφων είναι χαρακτηριστική.
Οι Λεύκιππος και Δημόκριτος αναφέρουν ακόμη ότι η εκτόξευση του «λεπτού» υλικού δεν είναι αποτέλεσμα της έκρηξης του σφαιροειδούς συστήματος που σχηματίζουν τα «μη λεπτά» υλικά, άρα δεν ταυτίζεται με το φαινόμενο της Μεγάλης Έκρηξης. Συνεπώς, υποστηρίζουν ότι από ένα μίγμα «λεπτών» και «μη λεπτών» που ισορροπεί και δεν περιστρέφεται, η εκτόξευση των λεπτών προς τα έξω δημιουργεί μια αντίθετη κίνηση –συστολή- των «αδρών», τα οποία τείνουν να σχηματίσουν μια μικρή σε διαστάσεις, αλλά πυκνή, σφαιροειδή συγκρότηση ύλης.

Η έκρηξη υπερκαινοφανούς
Όπως αναφέραμε προηγουμένως, η εκτόξευση των λεπτών προς τα έξω δημιουργεί μια αντίθετη κίνηση –συστολή- των «αδρών» που τείνουν να σχηματίσουν μια μικρή σε διαστάσεις, αλλά πυκνή, σφαιροειδή συγκρότηση ύλης. Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό σήμερα και αιτιολογεί σε επιστημονικό επίπεδο τα φαινόμενα που σύμφωνα με τους μεγάλους φιλοσόφους ακολούθησαν.
Όπως πλέον γνωρίζουμε, μια έντονη συστολή της αρχικής σφαιρικής συμπύκνωσης ενός τόσο μεγάλου υλικού, όπως αυτή που περιγράφουν οι Λεύκιππος και Δημόκριτος, οδηγεί σε μια βίαιη έκρηξη ενός επιφανειακού στρώματος υλικού της σφαιρικής συμπύκνωσης. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται στην περίπτωση του σχηματισμού ενός υπερκαινοφανούς.
Το περίεργο είναι ότι αυτό ακριβώς το φαινόμενο –το οποίο πιστεύαμε ότι ανακαλύφθηκε πριν λίγα χρόνια- περιγράφει ο Δημόκριτος, που αναφέρει ότι μετά την εκτόξευση των λεπτών προς τα έξω και τη συστολή της σφαιρικής συμπύκνωσης των αδρών: «Από την σφαιρική συμπύκνωση αποσπάται και κινείται προς τα έξω ένας λεπτός υμένας, ενώ η υπόλοιπη σφαίρα αρχίζει να περιστρέφεται εκ νέου και να συστέλλεται».
Στο σημείο αυτό οι δύο σοφοί μας εκπλήττουν εκ νέου, εφ’ όσον αναφέρουν ένα φυσικό φαινόμενο που πιστεύαμε ότι ανακαλύψαμε σχετικά πρόσφατα. Αναφέρουν, λοιπόν, ότι η βίαιη εκτόξευση του λεπτού υμένα επιταχύνει τη συστολή του εναπομένοντος υλικού της σφαιρικής συμπύκνωσης και μάλιστα το αναγκάζει να περιστραφεί βιαίως.

Το Σύμπαν σαν μια μελανή οπή
Οι απόψεις τους συνεχίζονται και ολοκληρώνονται με την περιγραφή ενός φαινομένου το οποίο λογικά δεν θα έπρεπε να γνωρίζουν. Αναφέρουν, λοιπόν, ότι η βίαιη συστολή και περιστροφή της εναπομένουσας κεντρικής σφαιρικής συμπύκνωσης οδηγεί στη δημιουργία μιας νέας γιγάντιας δίνης, που τείνει εκ νέου να συγκεντρώσει το διασκορπισμένο υλικό προς το σημείο της σφαιρικής συμπύκνωσης.
Με λίγα λόγια περιγράφουν ολόκληρο τον μηχανισμό δημιουργίας μιας μελανής οπής, εισηγούμενοι ότι το Σύμπαν μας εξελίσσεται στο πλαίσιο μιας γιγαντιαίας μελανής οπής… Αυτό είναι κάτι το εκπληκτικό, που το προτείνει πλέον μια σειρά σύγχρονων αστροφυσικών.

Κάποιες σκέψεις
Φτάνοντας στο τέλος των σκέψεών μας δεν μπορούμε παρά να διατυπώσουμε και τη δική μας έκπληξη για όσα διατυπώνουν οι προσωκρατικοί θετικοί φιλόσοφοι Λεύκιππος και Δημόκριτος τον 5ο αι. π.Χ.
Το Σύμπαν, σύμφωνα με τις απόψεις τους, γεννήθηκε μέσω των διαδικασιών μιας λευκής οπής, ενώ μετά τη γέννησή του εξελίσσεται στο πλαίσιο μιας μελανής οπής, στη σημειακή ιδιομορφία της οποίας συνθλιβόμενο, κάποια στιγμή, θα διαλυθεί.
Για να καταλήξουν στο συμπέρασμα αυτό, οι Λεύκιππος και Δημόκριτος, περιγράφουν έναν τεράστιο αριθμό φαινομένων τα οποία πιστεύαμε ότι είναι σύγχρονες ανακαλύψεις.
Τι σημαίνει αυτό; Ασφαλώς στην ερώτηση αυτή καταθέτουμε την επιστημονική μας άγνοια. Δεν έχουμε στη διάθεσή μας κανένα επιστημονικό στοιχείο προκειμένου να λύσουμε μια σειρά από απορίες μας.
Το βέβαιο είναι ένα. Ήλθε πλέον ο καιρός οι θετικοί επιστήμονες να σκύψουν με αγάπη, επιμονή και υπομονή πάνω από τα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Η μελέτη αυτών των κειμένων δεν έχει πια στόχο της την διερεύνηση ξεπερασμένων θεωριών και απόψεων που αποτελούν απλώς τις ρίζες της γνώσης της σύγχρονης θετικής επιστήμης.
Η μελέτη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας ίσως μας βοηθήσει, όπως στην περίπτωση της Κοσμολογίας του Λεύκιππου και του Δημόκριτου, να βρούμε λύσεις για πολλά ανοιχτά θέματα του σύγχρονου επιστημονικού προβληματισμού.

Ας ανακαλύψουμε εκ νέου τη γνώση του παρελθόντος με στόχο τη λύση των επιστημονικών προβλημάτων του μέλλοντός μας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

● Μ. Δανέζης και Σ. Θεοδοσίου, «Η Κοσμολογία της Νόησης» εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 2003.

● Danezis E., Theodossiou E., Manimanis V., Grammenos Th. and Stathopoulou M.: «The Cosmological views of Democritous and modern physics» JENAM 2000, May 29~June 3, 2000, Moscow, Russia.

● Danezis E., Theodossiou E., Manimanis V., Grammenos Th. and Stathopoulou M.: «The Cosmological views of Democritous and modern physics» The Greek Australian on line magazine, Monday, February 21, 2000.

Κείμενο: Μάνος Δανέζης και Στράτος Θεοδοσίου Τμήμα Φυσικής Πανεπιστημίου Αθηνών ,Σχέδια: Μάνος Δανέζης ηλ. πηγή: http://ypeppas.blogspot.com/2008/05/blog-post_07.html , «Γεωτρόπιο» , «Ελευθεροτυπία» του Σάββατο, 22 Μαρτίου 2008.

Όλη μου η ζωή συνενοχή

και πως γουστάρω...



κάτι απογεύματα

με καφέ και τσιγάρο...

Kakes sinithies - Miltiadis Pasxalidis

Καραγκιοζιλίκια

Καραγκιόζης:

-Όπα, όπα όπα! Ε, ρε γλέντια απόψε!

Γεια σου οικογένεια!

Γεια σου και ομογένεια!

Φιλιά μες στα μούτρα σε Γαλλίες, Αγγλίες, Γερμανίες, Βέλγια, Ουκρανίες!

Σκορδομυριστά φιλιά μέχρι και στη μακρινή Ακαρνανία!

Χατζηαβάτης:

-Γεια σου Καραγκιόζη!

Βλέπω κάνεις και εσύ πρόμο για το τηλεβότινγκ για τη Γιουροβίζιον,ε;

Μπράβο, μπράβο, αλλά πες και κάτι για τη Χαντισέ την κόρη του Πολυχρονεμένου μας Πασά που την έστειλε στην Μόσχα να κερδίσει για να κάνει την επόμενη διοργάνωση στο σαράι!

Καραγκιόζης:

-Τι λες ρε Χατζηπαυλίδη;

Θέλει ο Πατσάς να μαζέψει όλους αυτούς του πεινασμένους του χρόνου στο σαράι να τους ταΐσει;

Και εμένα που μένω τόσα χρόνια απέναντί δεν σκέφτηκε να με δεξιωθεί ποτέ…

Χατζηαβάτης:

-Εσύ Καραγκιόζη δεν είσαι τουρίστας, δεν έχεις συνάλλαγμα, δεν θα βοηθήσεις στην αύξηση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος!

Καραγκιόζης:

-Χαμένο το χεις ρε Χατζηαντώναρε, άμα δεν βοηθήσω εγώ στο ακαθάριστο προϊόν που έχω να κάνω μπάνιο από την τελευταία φορά που πήραν αύξηση οι συνταξιούχοι ποιος θα βοηθήσει;

Χατζηαβάτης:

-Αλήθεια Καραγκιόζη, τώρα που είπες συνταξιούχοι νομίζω ότι είδα τον Μπαρμπαγιώργη στην τηλεόραση σε μια διαμαρτυρία των κτηνοτρόφων μάλλον, να χύνει μια καρδάρα γάλα πάνω στο κεφάλι μιας κυρίας! Μήπως επειδή δεν τον άφηναν να δει τον Βεζύρη- Χατζηγάκη;

Καραγκιόζης:

- Το ξέρεις ο Πασάς ότι βλέπεις κρυφά Παπαγιάννη;

Χατζηαβάτης:

-Τι είναι αυτά που λες Καραγκιόζη μου, σώπα μην σε ακούσει κανείς…

Καραγκιόζης:

-Αν και πανελίστας Χατζηβέλιο μου δεν σου κόβει! Ο Μπαρμπαγιώργης δεν έχυσε το γάλα για διαμαρτυρία, αλλά γιατί έτσι παίρνει επιδότηση!

Χατζηαβάτης:

-Τι επιδότηση βρε Καραγκιόζη μου; Με κοροϊδεύεις; Αφού οι κτηνοτρόφοι δεν πήραν δεκάρα τσακιστή!

Καραγκιόζης:

-Ποιος κτηνοτρόφος ρε ξεπερασμένε. Παίρνει επιδότηση γιατί άνοιξε μπούτι - σπα και πάνε οι χανούμισσες και κάνουν μπάνια στο ξινόγαλα!

Χατζηαβάτης:

-Αλήθεια βρε Καραγκιόζη μου για πες μου, εσύ που είσαι όλη μέρα εδώ στο δρόμο, έχεις δει ποτέ τον Βεληγκέκα να κάνει καμιά περιπολία με το παπάκι του;

Ξέρεις αυτό το μέτρο που έβγαλε ο Μαρκογιαννάμπεης για να καταπνίξει την εγκληματικότητα….

Καραγκιόζης:

-Μπα τέτοιο πράγμα δεν έχω δει! Το μόνο που έχω δει να κάνει ο Βεληγκέγας είναι να παίζει στοίχημα με κάτι άλλους για το ποιος θα νικήσει στο ντέρμπι , Αφγανοί – Πακιστανοί κάτω στα λεμονάδικα στη Μενάνδρου!

Χατζηαβάτης:

-Α, να βλέπω έρχεται και ο Μορφονιός!

Κοπρίτης:

-Πατέρα, τι θα γίνει με δαύτον! Κάθε φορά που περνάει από το δρόμο η μυτόγκα του κόβει το σήμα και πέφτει το wi-fi που κλέβουμε από το παλάτι και μου σταματάνε τα torrent στη μέση!

Καραγκιόζης:

-Α, ρε σαφρακιασμένο, θα σε αφαλοκόψω! Εσύ δουλεύεις αυτό το μαραφέτι που ακούγεται όλο τη νύχτα και εγώ νόμιζα ότι γουργούριζε η κοιλιά μου και ανησύχησα ότι πρέπει να την ταΐσω!!

-Γεια σου ρε Ομορφονιέ! Πως κι από δω; Εσύ δεν θα ήσουν στην Μόσχα μαζί με τον Σάκη!

Μορφονιός

-Ουί, Καραγκιόζη μου πήγα αλλά με έδιωξαν κακήν κακώς!

Γιατί λέει αντί για τον μεσιέ Ρουβά θα πρόσεχε εμένα ο κόσμος για την ομορφάδα μου!

Και μαζεύτηκαν κάτι κουνιστοί και λυγιστοί με τα μαρκούτσια τους και τις κάμερές τους και με βάλαν στο αεροπλάνο και με έστειλαν πίσω!

Καραγκιόζης:

-Σώπα ρε παιδί μου, τόσα τέρατα έχουν κερδίσει σε αυτό το Γυροβύζιον εσένα φοβήθηκαν;

Και τι θα κάνεις τώρα;

Μορφονιός:

-Τι να κάνω Καραγκιόζη μου, θα τους κράξω από το μπλογκ μου! Το ouik-ouik.blogspot.com

Θα τους δείξω εγώ τι θα πει αντίσταση! Ουίκ, θα ξεσηκώσω τον κόσμο!

Καραγκιόζης:

-Σιγά ρε Επαναστάτη, σιγά μη συγκαείς!

Τους τρόμαξες τώρα!

Ξυπνάτε ρε!

Τι νομίζετε ότι κάνετε με τα κουμπάκια και τα χαζοκούτια σας!

Περνάτε εσείς καλά

… κι αυτοί καλύτερα!

Υ.Γ.1 Αυτή η ανάρτηση αφιερώνεται στο μεγάλο θεατράνθρωπο και την πραγματική φωνή της Ελλάδας (και όχι τις κακοφορμισμένες ρέπλικες τύπου Λαζόπουλου) Ευγένιου Σπαθάρη η απουσία του οποίου θα κάνει λιγότερο χαμογελαστές τις μέρες μας και περισσότερο βαριούς τους καημούς μας!

Υ.Γ.2 Διαβάστε και την πραγματικά πολύ ωραία ανάρτηση του Μίλτου για το ίδιο θέμα

Άει της αγάπης μαχαιριά

στης νιότης το κρουστό κορμί...

Ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη φθέγγεται ἑλληνιστὶ

Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην Κ. η οποία αυτές τις μέρες έχει λιώσει (και μας έχει λιώσει) με το διάβασμα της Φυσιολογίας!
Και φυσικά (με ξέρετε δα τώρα) δε θα μπορούσε να μην ψάξω να βρω τη δόξα της Ελλάδας ακόμα και σε αυτή την περίπτωση.
Της ετοίμασα λοιπόν ένα "σκονάκι" για να βρει τρόπο να απομνημονεύσει πιο εύκολα όλους αυτούς τους τόμους...
Ετυμολογία λοιπόν, γιατί οι λέξεις αποκαλύπτουν τα μυστικά τους και (στην ελληνική γλώσσα τουλάχιστουν) πάντα κάτι σημαίνουν!

Ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη φθέγγεται ἑλληνιστὶ!

Ζωὴ εἶναι ἡ ἰδιότης τοῦ ζωντανοῦ ὀργανισμοῦ, ἐκ τοῦ ρ. ζέω= εἶμαι ζεστός, θερμός, βράζω. Ἡ θερμότης χαρακτηρίζει τὸν ζῶντα ἡ δὲ ψυχρότης, τὸ «πάγωμα» τὸν νεκρό, τὸν ἀποθανόντα.

Θάνατος: παρὰ τὸ τείνω, τὸ τανύω, τάνατος, θάνατος. Ὁ τείνων τὰ σώματα τὴ ψύξει.

(πρβλ. τὸ λαϊκὸ ΄΄τὰ τέντωσε΄΄ καθὼς καὶ τὸ ἀντιδάνειον ΄΄τέζα΄΄ ἐκ τοῦ λατιν. tendo)

Ἄλγος: πόνος. Ἐκ τοῦ ρήματος ἀλέγω ποὺ σημαίνει φροντίζω, λογαριάζω, ὑπολογίζω. Ὁ πόνος μᾶς ἀπασχολεῖ. Ἀπαιτεῖ τὴν φροντίδα μας.

Ἀρρώστια. ἐκ τοῦ στερητ. ἀ+ρώομαι = κινοῦμαι. Ἐξ οὐ καὶ ἡ ἀνάκτησις δυνάμεως καλεῖται ἀνάρρωσις

Ἰατρὸς, Ἰήτηρ, ἰήτωρ: ἐκ τοῦ ρήμ. ἰάομαι = ἰατρεύω, θεραπεύω, ἴδιας ρίζης μὲ τὸ ρῆμα ἰαίνω=θερμαίνω (ἐξ οὐ καὶ ἴασις= θεραπεία)

Φάρμακον: παρὰ τὸ φέρειν ἄκος (θεραπεία) καὶ ἄχος (=λύπη, πάθος). Σημαίνει δηλαδὴ ταυτοχρόνος δύο διαφορετικὰ καὶ ἀντίθετα πράγματα: δηλητήριον καὶ ἴαμα.

Δὲν ὑπάρχει σχεδὸν φάρμακο ποὺ ἡ ὀνομασία του νὰ μὴν περιέχη, ἀνάλογα μὲ τὶς ἰδιότητές του καὶ τὶς ἰαματικὲς ἱκανότητες τὴν κατάλληλη ἑλληνικὴ λέξη ἢ ἑλληνικὴ ρίζα, π.χ. Algon (παυσίπονον, ἐκ τοῦ ἄλγους) – Hygroton (διουρητικόν, ἐκ τοῦ ὑγρὸν-τόνος, τείνω) – Viagra (ἐκ τοῦ βία=ἄγρα, εἰς ἄγραν δυνάμεως)

Σπέρμα ΄΄παρὰ τὴν ἐπὶ μικρὸν ὄγκον, ἐκ πολλοῦ, σπείρασιν΄΄ (=συστροφή, συσπείρωσιν).

Μήτρα: ἐκ τοῦ μήτηρ, καθ’ὅτι διὰ τοῦ ὀργάνου τούτου ἡ γυνὴ καθίσταται μήτηρ. Ἡ μήτρα λέγεται καὶ δελφύς λόγω τοῦ δελτοειδοὺς σχήματός της.

Ἀδελφοὶ κυριολεκτικῶς εἶναι οἱ ἐκ τῆς αὐτῆς δελφύος προερχόμενοι

Ὀμφαλὸς: ἐκ τοῦ ὀμφύνειν= αὐξεῖν, συμνύνειν, ἄυξω δέ, σημαίνει ποιῶ τι μέγα. Τὸ ἔμβρυον αὐξάνεται τρεφόμενον μέσω τοῦ ὀμφάλιου λώρου

Μαστός: ἢ ἐκ τοῦ μαίω, μάω= ζητῶ, ἢ ἐκ τοῦ μάσσω, μάζα. ΄΄Μαστός, ὂν οἱ παῖδες ἐπιζητούσι΄΄

Ἐγκέφαλος: ἐντός της κεφαλῆς ἑλίσσεται, μὲ πολλοὺς ἕλικας, ὥστε νὰ χωρῆ μεγάλη ἐπιφάνεια εἰς μικρὸν χῶρον

Καρδιὰ ἢ κραδία: ἐτυμολογεῖται ἐκ τοῦ κραδαίνω, κραδάω= πάλλω, διότι εἶναι ὄργανον τὸ ὁποῖον πάλλεται κατὰ τὴν λειτουργία του, οἱ κραδασμοί της δὲ γίνονται ὀλαφάνερα ἀντιληπτοὶ

Ἧπαρ: ἕνα ἀπὸ τὰ σπουδαιότερα ὄργανα τοῦ σώματος. Εἶναι ἀδὴν μὲ πολλαπλὲς λειτουργίες: ἐπεμβαίνει, ρυθμίζει, ἐπιδιορθώνει ἐξ οὐ καὶ ἡ ὀνομασία του: ἠπάομαι= ἐπιδιορθώνω. Τὸ ἧπαρ ἐργάζεται συνεχῶς, ἀδιάκοπα γὶ΄αὐτὸ καὶ ἔχει τὴν κατάληξιν ΄΄ρ΄΄, τῆς ἀενάου κινήσεως καὶ ροῆς

Ἡ λαϊκὴ ὀνομασία ΄΄συκώτι΄΄ προέρχεται ἀπὸ μία συνταγὴ μαγειρικῆς «ἧπαρ συκωτὸν» δηλαδὴ ἧπαρ παραγεμισμένο μὲ σύκα

Διαβήτης: ὁ διαβήτης ἔλαβε τὸ ὄνομα ἀπὸ τὸν Ἕλληνα ἰατρὸν Ἀρεταῖον, ὁ ὁποῖος παρατηρῶν τὸ σύμπτωμα τῆς πολυουρίας, συγκρίνει τὴν νόσον μὲ σιφώνιον, πίδακα, διαβήτην

Υ.γ. ο πολυτονισμός έγινε κομπογιανίτικα με τη βοήθεια του Ματζέντα και τα πιθανά λάθη βαραίνουν αποκλειστικά εμένα τον ανεπρόκοπο που δεν αξιώθηκα, παρότι λατρεύω την εικόνα του κειμένου με τους τόνους, να μάθω να γράφω ορθά στο πολυτονικό. Παρατηρήσεις και διορθώσεις ευπρόσδεκτες!

ΠΗΓΗ: Ο ΕΝ ΤΗ ΛΕΞΕΙ ΛΟΓΟΣ, ΑΝΝΑ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ