Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

Ταμπέλες


Φοβάμαι
... αλλα δεν είμαι δειλός
κρυώνω
...αλλά δεν είμαι ψυχρός
αμφιβάλλω
...αλλά δεν είμαι άπιστος
μου αρέσει το φαγητό
...αλλά δεν είμαι λαίμαργος
αργώ
...αλλά δεν είμαι καθυστερημένος
ενθουσιάζομαι
...αλλά δεν δεν είμαι επιπόλαιος
φανατίζομαι
...αλλά δεν είμαι φανατικός
ντρέπομαι
...αλλά δεν είμαι ντροπαλός
λυπάμαι
...αλλά δεν είμαι μελαγχολικός
αγνοώ
...αλλά δεν είμαι αδιάφορος
καταναλώνω
...αλλά δεν είμαι σπάταλος
έχω δεσμούς
...αλλά δεν είμαι δεσμευμένος
έχω ανάγκες
...αλλά δεν είμαι εξαρτημένος

ή μήπως τελικά ...
είμαι;



s opoion aresoume - dimitra galani

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σαφώς, και σ' όποιον αρέσουμε. (Τι περίμενες να σου πώ; είναι το μότο μου εξάλλου)
Πάντως εξακολουθώ να αναρωτιέμαι αν συνδέονται περιθώρια κι ουρανός.
(Το τραγούδι από το προηγούμενο post, πολύ γλυκό -δεν το ήξερα, ποιό είναι;)
Πολύ πολύ καλή μας μέρα.

Μελίτη είπε...

Πολύ σοφά παρατεταγμένες οι λέξεις και οι έννοιες, τέλειο ως προς το νόημά του, (ωχ πάλι με έπιασε το φιλολογικό μου), αλλά η έκπληξη έρχεται στο τέλος:
-" Ή μήπως τελικά... είμαι;"...!!!
Μα δεν πειράζει καθόλου καλέ μου. Πάνω απ'όλα είμαστε άνθρωποι. Μόνο οι θεοί δεν έχουν αδυναμίες. Ή μήπως έχουν;...

Τα φιλιά μου και μια γλυκιά καλημέρα!!

Υ.Γ. Ρίξε μια ματιά στο μέηλ σου. :-)

One Happy Dot είπε...

Οι ταμπέλες είναι για να ορίζουν...είναι το μέσα όμως που μας καθορίζει, μας κάνει ξεχωριστούς, μας διαφοροποιεί! Είσαι επαναστάτης...αλλά δεν επαναστατείς?!

zoyzoy είπε...

Είναι αυτογνωσία??
Συνήθως την κρατάμε για τον εαυτό μας.Έφερες και'δω την διαφορετικότητα σου!!

Γ.Π. είπε...

@houlk, καλημέρα σοφή μου Houlk! Δεν είναι πάντα τόσο σαφές (όσο θα πρεπε) το σ'όποιον αρέσουμε! Γιαυτό το τονίζουμε!
Το τραγουδάκι είναι ενός Νορβηγού -μπαλανταδόρου (τι αδόκιμος όρος my Goodness!) τον οποίο γνώρισα σε κάποια από τις βλογοβόλτες μου και εντυπωσιάστικα από τον τελευταίο του δίσκο το: One day you'll dance for me New York City. Ο κύριος λέγεται Thomas Dybdahl. Καλό Σαββατοκύριακο να εχουμε!

Γ.Π. είπε...

@Μελίτη, μελίρρυτη Μελίτη μου σου στέλνω και απο εδώ την αγάπη μου (μαζί με όλες μου τις αδυναμίες!)

Γ.Π. είπε...

@one happy dot, αν επαναστατήσω θα πρέπει να κατέβω στα Σφακιά να πάρω ένα καλάζνικοφ και να αρχίσω να πυροβολάω προς τις ταμπέλες και να τις κάμω σουρωτήρια! Σαν γραβιέρα Κρήτης! Έτσι που να μη διαβάζονται και να αρχίσω πάλι να πλάθω το ζυμάρι από το μηδέν για να ξαναγίνω άνθρωπος!
(άει στο διάλο, μου άνοιξα την όρεξη ο επαναστάτης!!)

Γ.Π. είπε...

@zoyzoy, την ταυτότητα και την ιδιαιτερότητα την κουβαλάω όπου και να πάω μαζί μου!Γιατί είμαι ξεχασιάρης και φοβάμαι μην την παρατήσω πουθενά και μετά χωρίς διαφορετικότητα θα είμαι και εγώ ένας μέσα στον πολτό!
Καλό Σαββατοκύριακό!

gregory είπε...

εισαι ενας ζωντανος ανθρωπος....
τωρα σε βρηκα μετα απο πολες μερες φιλε μου...

Γ.Π. είπε...

@gregory, καλώς επέστρεψες φίλε! Έλειψες!
Να ξέρεις ότι οι ιδιαίτερες ανάγκες και ικανότητες του καθενός δεν είναι ποτέ κριτήριο για τα συναισθηματά μας. Ίσα ίσα που του δίνουν ένα ακόμα τρόπο να αναδείξει το μεγαλείο της ψυχής του.

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Συνεννοημενοι ειμαστε καημε μου;
Ταμπελες...
Μας τις κολλανε οι αλλοι ή εμεις στους εαυτους μας;
Και κατα ποσο ισχυουν τελικα ολα αυτα;
Ειμστε μονο λεξεις;
Δε νομιζω...

Καλο σαββατοκυριακο
(καπως επαναστατικο για ΄μενα...!)