Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2008

Κορσηκανοί παραμυθάδες


Είχα υποσχεθεί να γράψω για τη συναυλία της Χαρούλας.
Την προχθεσινή στο Θ.Βράχων.
Που τη διέκοψε η βροχή...
Και έγιναν κωμικοτραγικά σκηνικά...
Αλλά τελικά (ωχ η dot κατάλαβε ότι αλλάξα γνώμη και μουσκεύει τη σανίδα για να με επισκεφθεί- dot μη παιδεύεσαι, πάρτη μαζί σου στη Madona, θα μουσκέψει έτσι κι αλλιώς!)θα σας πω μια ιστορία.
Την ιστορία που μας είπαν οι Muvrini(καλοί παραμυθάδες - μονότονοι τραγουδιστάδες!)προχθές και με εντυπωσίασε. Μπορώ να πω ότι μου θύμισε τον μεγάλο μας παραμυθά,το Νιόνιο.
Αλλά ας μη χασομεράω...

Σε κάποια χωριό λοιπόν της Κορσικής
μαθεύτηκε ότι υπάρχει ένα μαγαζί
που πουλάει τα πάντα!
Ναι, ότι μπορείς να φανταστείς!
Ότι του ζητήσεις...
Ξεκινάει λοιπόν ο ήρωάς μας
(λιγάκι δύσπιστος οφείλω να παραδεχτώ...)
να πάει στο μαγαζί.
"Καλημέρα σας".
"Καλημέρα σας" κι ο μαγαζάτορας...
"Έμαθα ότι εδώ πουλάτε τα πάντα"
"Βεβαίως" αποκρίνεται ο μαγαζάτορας,
"Τι θα θέλατε να σας φέρω;"
"Να... θα ήθελα αν μπορούσατε να μου φέρετε
...ειρήνη για όλο τον κόσμο!" είπε με κρυμμένο
ειρωνικό γελάκι ο φίλος μας
"Ειρήνη..." σημείωσε σε ένα χαρτάκι ο μαγαζάτορας
"Τίποτε άλλο;"
"Και υγεία...; Και ευτυχία για όλα τα παιδιά που υποφέρουν...;"
είπε διστακτικά ο φίλος μας που δεν περίμενε αυτή την εξέλιξη
"Μάλιστα, κάτι άλλο;"
"ε.... και αγάπη σε όλο τον κόσμο" ψέλλισε ο φίλος μας
"Περιμένετε λίγο παρακαλώ" είπε ο μαγαζάτορας
και μπήκε μέσα σ΄ένα δωμάτιο που έμοιαζε με αποθηκούλα.
Ο πελάτης περίμενε σαστισμένος..
Μετά από λίγο βγήκε ο μαγαζάτορας κρατώντας ένα πουγκάκι..
"Ορίστε,η παραγγελία σας" είπε και το πρόσφερε στον πελάτη.
Αυτός ξαναβρήκε το θάρρος του και ειρωνικά ρώτησε τον μαγαζάτορα
"Μα δεν νομίζω να χωράνε όλα αυτά που σας ζήτησε σε αυτό το πουγκάκι,
μάλλον όμως δεν θα τα έχετε...ή έχετε κάνει κάπου λάθος" είπε και κρυφογέλασε σίγουρος ότι τον... ξεσκέπασε!
"Δεν έχω κάνει κανένα λάθος κύριε,εδώ είναι ότι μου ζητήσατε,
αναρωτιέμαι όμως μήπως εσείς έχετε μπερδευτεί..."
"Α, όχι, εγώ δεν κάνω λάθος, το μαγαζί σας λέει ότι πουλάει τα πάντα!" διαμαρτυρήθηκε κορδώνοντας τη μέση του ο φίλος μας
"Φυσικά" είπε με απόλυτη ηρεμία ο μαγαζάτορας
"Μόνο που εδώ δεν πουλάμε το δέντρο, πουλάμε τον σπόρο!
Και είναι δική σας δουλειά να τον φυτέψετε, να τον ποτίσετε και να τον καλλιεργήσετε, και τότε σας διαβεβαιώ ότι θα βγάλει καρπούς!"


A Pena (Kane Kati Gia Sena) - Pyx Lax & I Muvrini

20 σχόλια:

jacki είπε...

Πολύ όμορφη η ιστορία σου καημέ μου. Πότε πάμε για φύτεμα είπαμε;
Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

Απλά υπέροχο!

Γ.Π. είπε...

@jacki, καλή μου jacki καλημέρα!
Πρέπει ίσως πρώτα να βρούμε το μαγαζί που πουλάει τους σπόρους!
Οπότε το ερώτημα ίσως είναι πότε θα πάμε για ψώνια!!

Γ.Π. είπε...

@houlk, καλημέρα!
Καμιά φορά οι πιο απλοϊκές ιστορίες κρύβουν τις πιο μεγάλες αλήθειες!

gregory είπε...

ακριβος ετσι ειναι...τους σπορους τους δεινουν στα σχολεια...εκει πρεπη να επενδυσουμε ...αλλα αυτο δεν συμφερη...και μας τονιζουν συνεχως το ΕΓΩ ΜΑΣ..λες και ειναι δυνατον να γινουν ολοι πλουσιοι...και συνδιαζουν την ευτηχια,αγαπη με τα πλουτη...

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Kι αν δεν υπαρχει μαγαζι; Αν εκλεισε επειδη δεν ειχε "δουλεια"...; Τι κανουμε σ'αυτην την περιπτωση καημε μου; Μηπως και οι σποροι ειναι τελικα καπου μεσα μας, μεσα στον καθενα;;;

Αναρωτιεμαι...!

Ανώνυμος είπε...

@kaymos
Βρεθηκα τυχαια στο ιστολογιο σου ..
Dιαβασα μονορουφι σχεδον την αναρτηση σου .. δοσμενη με λογια απλοικα αλλα και ατοφια!
Εγω λεω οτι οι σποροι καπου τελικα ειναι κρυμενοι μεσα μας .. , ισως και καπου διπλα μας.. Το θεμα ειναι να τους δουμε.. με τα ματια της ψυχης μας
Ευχαριστω για τη φιλοξενια

Γ.Π. είπε...

@gregory, παιδεία λοιπόν και αγάπη θα μου επιτρέψεις να προσθέσω, αγάπη για τον συνάνθρωπο και για τον εαυτό μας

Γ.Π. είπε...

@πρωτόπλαστη, καλησπέρα πρωτόπλαστή μου. Με τους καρπούς και τους σπόρους εσύ είσαι "ειδική". Είχες ενημέρωση από "πρώτο χέρι"!
Ίσως και να έχεις δίκιο. Και να χρειάζεται μόνο να μας διδάξουν πως να τους φυτέψουμε, πως να τους καλλιεργήσουμε και πως να τους προσέξουμε ώστε κάποια μέρα να μπορέσουμε να απολαύσουμε τους ολόγλυκους καρπούς τους!

Γ.Π. είπε...

@χειμωνιάτικη λιακάδα, καλώστην!
Είσαι πραγματικά ευπρόσδεκτη εδώ όπως ακριβώς και η χειμωνιάτικη λιακάδα μετά από μέρες κακοκαιρίας! Θα τα λέμε συχνά!

Unknown είπε...

οι σπόροι, μέσα στον καθένα μας είναι. χρειάζονται ψυχή για να εξαπλωθούν...και ψυχή για να γίνουν δεκτοί...

φιλιά βρόχινα...

Γ.Π. είπε...

@νεράιδα της βροχής, οι σπόροι χρειάζονται τη βροχή και οι άνθρωποι μια καλή νεράιδα να τους αγγίξει με το μαγικό ραβδί της για να ανθίσουν...
Καλημέρα!

One Happy Dot είπε...

Καλημέρα! (ψύχραιμη dot..)
Μου φαίνεται ότι μπήκα σε λαθος blog και δεν θα μείνω αλλά από την άλλη ας κάτσω λίγο ακόμα μήπως και ακούσω επιτέλους τι έγινε στο ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ ΟΠΩΣ ΕΧΕΙΣ ΥΠΟΣΧΕΘΕΙΕΙΕΙΕΙΕΙΕΙ!! (dot έχει χάσει την ψυχραιμία της, το πόδι χτυπάει κάτω από το τραπεζάκι ενω τα τσουλούφια πετάνε δώθε κείθε!)
:) (επανάκτηση ψυχραιμίας γιατί είμαστε και κιουρίες!)
Η ιστορία είναι απλή, είναι σοφή και τελικά είναι και στο χέρι μας να την κάνουμε πραγματικότητα. Τα πουγκάκια μας στο χέρι και βουρ για ενα καλύτερο κόσμο!
Με την αγάπη μου
One happy dot-Ειρήνη (!!!)

p.s. το γκαζονάκι σου το πρόσεξα σαν τα μάτια μου (χεχεχε--->σατανικό γελάκι!)

marayia είπε...

@Καημος ,ευχαριστω για το καλωσορισμα.! Θα χαρω να σε δω και απο τα μερη μας!
Μια καλημερα και καλη βδομαδα

Γ.Π. είπε...

@one happy dot-ειρήνη (ημίν)!
Λοιπόν αφού τα θέλεις θα τα ακούσεις!
Ξεκινήσαμε για τη συναυλία με πολύ καλό καιρό. Εγώ με πουκαμισάκι και είχα ιδρώσει να καταλάβεις.
Βγαίνουν οι φίλοι μας οι IMuVRiNi.
Τυπάρες, αλλά από μουσική καθόλου του γούστου μου. Νομίζω πρέπει να είπαν 3 ή 4 τραγούδια αλλά καταλάβαινες οτι τελείωνε το ένα και ξεκίναγε το άλλο μόνο από τις ιστορίες που παρεμβάλονταν ανάμεσα. Τόσο ίδιο πράμα!
Τελικά ο κόσμος (που είχε πλημμυρίσει το θεατράκι - αλλά τώρα τί σου λέω εσύ και άλλες 74000 ξέρετε καλύτερα) τους χάρισε ένα μεγάλο χειροκρότημα για να "ξεκουβαλήσουν" όπως έλεγε και ο διπλανός μου!
Στο μεταξύ μπήκαν και τα πρώτα μπουφανάκια γιατί έβαλε ψύχρα (και όχι οι Μουβρινοι δεν φταίγαν για αυτό)...
Μετά από μια ακατανόητη διακοπή 10 λεπτών (!) βγήκε η Ανδριάνα Μπάμπαλη.Είπε δυό τραγουδάκια και λίγο χόρεψε ΑΛΛΑ: να μην πετύχει ούτε νότα βρε παιδί μου. Όλα σύριζα τα είπε, ούτε ο cool Αλέξης τέτοιο πράγμα. Ο δε ήχος χάλια! Χάλια, τόσο χάλια ούτε κασσέτα της Φαραντούρη στο τραπεζάκι της ΠΚΣ!
Και μπήκαν και άλλα μπουφάν και άρχισε να "τσουκανίζει" η ψύχρα...
Αλλά ευτυχώς μετά βγήκε ο Μπάμπης ο Στόκας και κάπως έφτιαξε η διάθεσή μου (αλλά όχι και ο ήχος).
Και άρχισαν να έρχονται και οι πρώτες ψιχάλες...
Και μετά ξαφνικά την έκανε ο Στόκας και βγήκε η Χαρούλα.
Άξιζε την ταλαιπωρία από όλα τα προηγούμενα αυτή η είσοδος!
Το κοινό έδωσε το πιο ζεστό του χειροκρότημα και ενθουσιασμένο καλωσόρισε τη Χαρούλα. Εκείνη με τη σιγουριά και τον αέρα του πραγματικά μεγάλου καλλιτέχνη άρχισε να μας τραγουδάει "... βγήκαν οι αναπτήρες και ανάψανε"
Αλλά μαζί με τους αναπτήρες ανοίξανε και οι ομπρέλες γιατί η βροχή άρχισε να γίνεται αισθητή...
Και κάποιος από τα παιδιά μπροστά στη σκηνή έδωσε στη Χαρούλα μια κατακόκκινη ομπρέλα!
Και η Χαρούλα την πήρε και άρχισε μες στη βροχή να τραγουδάει "...τα λεφτά μου όλα δίνω για ένα τανγκό" και να χορεύει και να μας χαρίζει μια από τις πιο όμορφες αναμνήσεις-εικόνες από συναυλία που θα κρατήσω στη μνήμη μου.
Βέβαια επειδή η βροχή δυνάμωσε αισθητά αποφάσισα να φύγω πριν γίνω μούσκεμα.
Και εννοείται ότι μέχρι να φτάσω στο αμάξι είχα βραχεί ως το κόκκαλο και η συναυλία ειχε διακοπεί. Κινητά, πορτοφόλια, κλειδιά όλα σουρώνανε! Βλέπεις ο ...επαναστάτης ούτε ομπρέλα ήθελε ούτε αδιάβροχο. Και φυσικά για να φύγουμε από το Θ.Βράχων κινδυνέψαμε 1000 φορές να πατήσουμε κάποιον "κουκουλοφόρο" θεατή που κατέβαινε ή κάποιον "σοφέρ" που ανέβαινε να πάρει κάποια "δεσποινίδα" να μη του βραχεί.
Αυτά εν ολίγοις και εννοείται μετά σπίτι, άπλωμα στα σκοινιά για να στεγνώσουμε, διλίβερι και ταινιούλα!
Δεν πιστεύω να έχεις παράπονο!!!!
Τόσο σεντόνι άπλωσα (αν δεν μου έλεγες για τα ...τσουλούφια δε με έριχνε αλλά....)

p.s. Έτσι... για να καταλάβετε πως είναι να πηγαίνεις στο γήπεδο! Και πόσο μάλλον σε αγώνες ΤσουΛου (ρώτα να σου πουν αν δεν ξέρεις τί σημαίνει...!!!)

One Happy Dot είπε...

:) χαίρομαι που δεν χρειάστηκε να σε πιέσω για να μας τα πείς! Τα τσουλούφια πάντα πετάνε και πάντα πιάνουν! Η κόκκινη ομπρέλα ακούγεται πολύ θεατρινίστικα ωραίο και ναι μπορώ να φανταστώ Χαρούλα στη σκήνη να λέει το συγκεκριμένο κομμάτι και εσυ να το αποθηκεύεις στα My favorites του μυαλού σου!
Μια ερώτηση μόνο...είσασταν τόσο "αναίσθητοι" (και πεινασμένοι) ώστε να βάλετε το κακόμοιρο το ντελιβερόπαιδο να σας φέρει φαγητό μέσα στη μαύρη νύχτα με τα καρεκλοπόδαρα να πέφτουν? τσ τσ τσ...
:)

One Happy Dot είπε...

p.s. με τη λιγοστή φαντασί μου αναρωτιέμαι αν το τσου είναι τσαμπιονς και το λου ειναι λιγκ...
:)

meltemi είπε...

Μια χαμογελαστή καλημέρα :)

Γ.Π. είπε...

@one happy dot, ο ντελιβερόπαις έχει καταγράψει στο μυαλό του τι πουρμπουάρ του δίνει το κάθε οικοδομικό τετράγωνο με ακρίβεια μεγαλύτερη του κτηματολόγου και ξέρει ότι με τη βροχή θα τα πάρει διπλά γιαυτό και κάθε φορά που έχει λίγη συννεφιά αρχίζει εκείνο τον περίεργο χορό...!!!

p.s. η λιγοστή φαντασία (όση σου περίσεψε από τη "συναυλία όπως θα έπρεπε να είναι") κάλπασε εύστοχα στην επίλυση της αθλητικής
συντομογραφίας.
Αν θέλεις όμως να είσαι έτοιμη για την Τετάρτη πρέπει να μάθεις και τι σημαίνει ΓαΣιΠι (ύλη...5 εξαμήνου!!) ; )))

Γ.Π. είπε...

@μελτέμι, σε ευχαριστώ πολύ μελτεμάκι μου!
Μια καλημέρα και μια υπέροχη εβδομάδα και για σένα!