Τετάρτη 9 Ιουλίου 2008

Αφιερωμένο στο ... καμένο χαρτί μου

Ξημερώνει πάλι, με αδειανό κεφάλι
Απ' το αλκοόλ είμαι πάλι γκολ, είμαι μαύρο χάλι
Ξημερώνει η μέρα, λόγια στον αέρα
Άλλο ένα πρωί στην παλιοζωή, ποιος θα φάει τη σφαίρα.

Ξημερώνει πάλι, σκέτη παραζάλη
Σπάει ο τσαμπουκάς, όλα είναι cash, μπρος περνάν κι οι άλλοι
Ξημερώνει κι όλα, μαύρη καραμπόλα
Άνθρωποι στουπιά, τι να θέλω πια, θέλω πάνω απ' όλα

Εσένα παιδί μου, μονάχα για σένα μεθώ
Καμένο χαρτί μου, μονάχα εσένα ποθώ


Ξημερώνει πάλι, μια ζωή σαν άλλη,
Πάει και αυτή η βραδιά, κοίτα τη καρδιά φλόγες βγάζει πάλι
Ξημερώνει κι έχω, λόγο για να αντέχω
Άλλο ένα πρωί στην παλιοζωή κάποιον να προσέχω.


Εσένα παιδί μου, μονάχα για σένα μεθώ
Καμένο χαρτί μου, μονάχα εσένα ποθώ

Ξημερώνει πάλι, με αδειανό κεφάλι
Πάει και αυτή η βραδιά, κοίτα τη καρδιά φλόγες βγάζει πάλι.

2 σχόλια:

jacki είπε...

Ξημέρωνει .... κι εγώ στους δρόμους τρυγυρνώ
κι αν χαράζει το φως δε φτάνει εδώ.

Γ.Π. είπε...

@jacki, καλημέρα
Τί διαμαντάκι είναι αυτό που μας θύμησες...
Ευχαριστούμε..