Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

Αντίο κύριε Ζοζέ (και καλή τύχη)!


Δεν μου αρέσουν οι αλλαγές προπονητών. Ιδιαίτερα οι εν θερμώ, βιαστικές και σπασμωδικές.
Πιστεύω στην στήριξη κάποιου αγωνιζόμενου και στο δικαίωμα του να προσπαθήσει μέχρι τέλους. Μέχρι όλα να λήξουν.
Όμως για τον σημερινό (για όσο συνεχίζει να είναι ακόμα) προπονητή του Παναθηναϊκού οι συνθήκες προστάζουν το αντίθετο.

Δεν έχω τίποτα με τον άνθρωπο Πεσέιρο. Μου είναι αρκετά συμπαθής.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον επαγγελματία Πεσέιρο. Νομίζω ήταν απολύτως συνεπής στις υποχρεώσεις του απέναντι στην ομάδα (θυμίζω τον "συναισθηματικό" κύριο Αλμπέρτο και τα τσαλίμια της γυναίκας του). Δούλεψε πολύ, αφοσιώθηκε στο στόχο του, κατέθεσε κάθε δυνατότητα που είχε. Νομίζω ότι φεύγοντας αφήνει έργο στον Παναθηναϊκό.
Εξετάζοντάς το πέρα από τα πολύ δυσάρεστα τελευταία αποτελέσματα η εικόνα της δεν ήταν κακή.
Δεν υπήρξαν παίχτες που να αδικήθηκαν σκόπιμα.
Δεν δημιουργήθηκε κανένα πρόβλημα στις σχέσεις του με τα μέλη της ομάδας, ούτε με τη διοίκηση αλλά ούτε και με τον τύπο.
Δεν δημιούργησε καταστάσεις που να εκθέτουν την ομάδα και τον κόσμο της πουθενά.
Δεν άφησε ποτέ ακάλυπτους τους παίχτες του και έπαιρνε πάντα το σύνολο της ευθύνης για τα ατυχή αποτελέσματα.
Δημιουργήθηκαν δεσμοί της ομάδας με μεγάλους συλλόγους του εξωτερικού και βοήθησε στην ανάπτυξη ενός οργανωτικού μοντέλου υπό έναν τεχνικό διευθυντή (Βέλιτς) τον οποίο δεν θέλησε να "καπελώσει" και από τον οποίο δεν προσπάθησε να απαλλαχθεί

Η αξιολόγηση ενός προπονητή (στην Ελλάδα κυρίως αλλά και αλλού) όλα αυτά τα θεωρεί απαραίτητα αλλά όχι ικανά για να τον κρίνει ως επιτυχημένο.
Εδώ σε πρώτο επίπεδο και για ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός μετράνε μόνο οι τίτλοι.
Όχι παράλογο, αν αναλογιστεί κανείς τη δομή και την ιστορία του πρωταθλήματός μας.
Όχι μακρόπνοο και φιλόδοξο αν αναλογιστεί κανείς το πως χτίστηκαν οι μεγάλες ομάδες της Ευρώπης.
Και αναρωτιέμαι. Αν ο Μπάγιεβιτς δεν είχε πάρει το πρώτο πρωτάθλημα όταν πήγε στον Ολυμπιακό πόσο λάθος θα ήταν να είχε φύγει από το λιμάνι;

Όμως στην περίπτωση του κ. Πεσέιρο τα πράγματα έχουν μια ακόμα διάσταση.

  • Ο προπονητής έχει χάσει τον έλεγχο της ομάδας.
  • Δεν αποτελεί πλέον πηγή έμπνευσης και εμπιστοσύνης για τους παίχτες.
  • Έχει χάσει τον έλεγχο της ροής του πρωταθλήματος.
  • Δεν έχει πλέον στο μυαλό του ένα κορμό ομάδας. Το χρήσιμο ροτέισον στην αρχή της περιόδου αποτέλεσε ένα συγχυτικό παράγοντα ως αναφορά τη δυνατότητα του κάθε παίχτη να προσφέρει. Και αν και μοιάζει να επιμένει στα ίδια πρόσωπα, φαίνεται σαν να το κάνει φοβικά και μεταδίδει με τις επιλογές του την αμφιβολία και στους ίδιους τους παίχτες.
  • Η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου εξελίχθηκε σε Βατερλό. Χρήματα ξοδεύτηκαν. Ονόματα ήρθαν αλλά η διαχείριση του υλικού έγινε πιο προβληματική από πριν. Παίχτες σημαίες όπως ο Έκι και ο Νίνης αποθεραπεύτηκαν και η ένταξή τους στην ομάδα ανέτρεψε τα πλάνα του. Παίχτες με δυνατότητες όπως ο δανεικός Μανούτσο και ο Ποστίγκα δεν μπόρεσαν να μπουν σε κάποιο κορμό. Δείξαν θετικά στοιχεία αλλά τους παρέσυρε η δίνη των αποτελεσμάτων. Παίχτες που βοήθησαν στο πρώτο μέρος του πρωταθλήματος όπως ο Ντόι και ο Δημούτσος για διάφορους λόγους ύστερα από τραυματισμούς έμειναν πίσω. Και το κυριότερο παίχτες βαρόμετρο όπως ο Μόρις, ο Μάτος και Σαλπιγγίδης κατάφεραν να ντεφορμαριστούν στο πιο σημαντικό (όπως αποδείχτηκε) σημείο του πρωταθλήματος.
  • Έχει χάσει τον έλεγχο των αποδυτηρίων (και πως να μην τον χάσει όταν ο Έκι και ο Γκαλίνοβιτς παίζουν γροθιές παραμονή του αγώνα με τον ΟΦΗ και δεν τους αφήνει εκτός - τελευταίο επεισόδιο σε μια σειρά απειθαρχιών)
Αυτή τη στιγμή δυστυχώς ο Ζοζέ Πεσέιρο δεν ελέγχει τίποτα.
  • Δεν έχει τη στήριξη και την εμπιστοσύνη των αθλητών του (φανερά, δεδηλωμένα και αμετάκλητα)
  • Δεν έχει τη στήριξη της διοίκησης της ομάδας (και μάλιστα σε ένα σημείο που κανονικά θα έπρεπε μεταξύ των άλλων να γίνεται και ο σχεδιασμός της επόμενης χρονιάς)
  • Δεν έχει τη στήριξη του κόσμου (κάτι που δεν θα είχε τόση σημασία αν δεν υπήρχαν τα δύο προηγούμενα)
  • Δεν έχει τη δυνατότητα να αλλάξει όλη αυτή την κατάσταση γιατί δεν έχει τίποτα καινούργιο να δοκιμάσει και τίποτα παλιότερο και αποδεδειγμένα επιτυχημένο να ξαναχρησιμοποιήσει
Και πάλι όμως προσωπικά δεν θα απαιτούσα την απομακρυνσή του. Αν το πρωτάθλημα τελείωνε αύριο ο Πεσέιρο θα είχε νόημα να στηριχθεί και να μείνει.
Δεν μένει όμως μόνο το άχαρο έργο των δύο τελευταίων αγωνιστικών (που τόσα ποντάραμε σε αυτές) να εκτελεστεί. Δυστυχώς όμως το φετινό πρωτάθλημα έχει την ιδιαιτερότητα των μπαράζ. Και εκεί θα κριθούν πολλά. Εκεί θα καθορίσει ο Παναθηναϊκός μόνος του και βασιζόμενος στις δικές του προσπάθειες, ποια θα είναι δίκαιη για εκείνον κατάταξη στο φετινό πρωτάθλημα.
Και από εκεί μπορεί να αποκομίσει δυο μεγάλα οφέλη για το τέλος της φετινής χρονιάς και την έναρξη της καινούργιας.
Την πρόκριση στο Τσάμπιονς Λίγκ (έστω και μέσα από τον Γολγοθά των προκριματικών της δεύτερης θέσης) και
τον κόσμο του που τόσο έχει πικράνει.
Και επειδή ο Παναθηναϊκός είναι εταιρεία (αν και δεν είναι μαγαζάκι του Τζίγγερ όπως πολύ "χαριτωμένα" συνηθίζουν να λένε οι "πράσινες" καρδιές αλλά ένα "μαγαζάκι" που το διευθύνει ο Τζίγγερ και που δεν έχει κανένα σκοπό να βάλει σε πλειστηριασμό, αλλά αντίθετα προσπαθεί συστηματικά να το οργανώσει και να το επεκτείνει απλώνοντας μάλιστα και πάγκους σε ολό τον πλανήτη) έχει ανάγκη την οικονομική μετάγγιση που απλόχερα χαρίζει το Τσάμπιονς Λιγκ.
Αλλά και επειδή ο κόσμος του Παναθηναϊκού (που δεν είναι οι εκατό που πήγαν στο Ελ. Βενιζέλος, πιο "στεναχωρημένοι" από κάθε έναν από εμάς να προπηλακίσουν τους παίχτες - ας μάθουν ότι ντροπή δεν είναι να υποστηρίζεις κάποιον που δεν έπαιξε καλά και έχασε, ντροπή είναι να υποστηρίζεις κάποιον ανήθικο, κάποιον που δεν προάγει τα ιδανικά του αθλητισμού και κερδίζει είτε με ντόπα, είτε με unfair play, είτε με "σπρώξιμο") έχει ανάγκη να δει την ομάδα του (πάλι) πιο ψηλά δεν αντέχει εμφανίσεις και αποτελέσματα όπως τα τελευταία που του στερούν το όνειρο. Και το υλικό των ονείρων δεν είναι άλλο από τις μεγάλες μάχες και τις μεγάλες νίκες.
Πρέπει να βρεθεί ένας άνθρωπος που αυτή την ώρα θα αναλάβει την ανασύνταξη. Και την αντεπίθεση.
Που θα ξαναενώσει τα κομμάτια του υλικού (που δεν είναι κακό, κάποιοι "ειδικοί" το θεωρούσαν ως το καλύτερο της Ελλάδας) και να τους ξαναδώσει στόχο.
Που θα ξαναδώσει το δικαίωμα στον κόσμο να ξαναυψώσει τη φωνή του για αυτήν την ομάδα.
Που θα μπορέσει να διεκδικήσει για λογαριασμό του Παναθηναϊκού αυτό που μόνος του έχασε. Θα ξαναγεμίσει (μέχρι εκεί που μπορεί) την καρδάρα που ο Παναθηναϊκός (και εδώ δεν έχει μόνο ο Πεσέιρο ευθύνη) κλότσησε και έχυσε.

Και δυστυχώς ο συμπαθής κύριος Ζοζέ δεν πείθει ότι μπορεί να το κάνει αυτό. Κρίμα για τον ίδιο που ο απολογισμός γίνεται υπό αυτές τις συνθήκες. Μακάρι να αξιοποιηθεί από τον Παναθηναϊκό με κάποιον άλλο τρόπο. Τώρα όμως πρέπει να διευκολύνει τις εξελίξεις. Τώρα που είναι μεν αργά αλλά υπάρχουν ακόμα μάχες για να κερδηθούν...

1 σχόλια:

Γ.Π. είπε...

Σε συνέχεια μιας διαδικτυακής συζήτησης που είχα για τον Παναθηναϊκό θα προσθέσω την παρακάτω ιστοριούλα:
"Σ' ένα συμπόσιο, όπου είχε λάβει μέρος ο Θεόφραστος ένας προσκαλεσμένος δεν έβγαλε λέξη από το στόμα του. Ο φιλόσοφος τον πλησίασε και του είπε:
- Αν είσαι βλάκας, με τη σιγή που τήρησες, φέρθηκες σαν σοφός. Μα αν είσαι σοφός, τότε φέρθηκες σαν βλάκας!…"