Σάββατο 5 Απριλίου 2008

Ντόπα η εισαγώμενη! (μετά το εξαγώμενο βέτο)


Επιτρέψτε μου να αναδημοσιεύσω ένα κομμάτι από το καταπληκτικό άρθρο του Στέλιου Μαρκάκη και (αν χρειάζεται) θα το σχολιάσω στο τέλος:

"Πατήρ πάντων πόλεμος. Και συνεπώς το γεγονός δεν προκαλεί έκπληξη: η προέλευση της φαρμακοδιέγερσης όπως την εννοούμε σήμερα
(στην πράξη, δηλαδή, η χρήση τεχνητών ή φυσικών σκευασμάτων όχι για τη θεραπεία συγκεκριμένων συμπτωμάτων συγκεκριμένων ασθενειών, αλλά για την ενίσχυση, πέρα από το φυσιολογικό όριο, κάποιων οργανικών και διανοητικών λειτουργιών υγιών ανθρώπων –με ό,τι κόστος μπορεί να έχει κάτι τέτοιο)
έχει τις ρίζες της ψηλά στον ταραγμένο αέρα του μεσοπολέμου.
Μόλις κατασκευάστηκαν τα πρώτα αεροπλάνα που μπορούσαν να πετούν για πολλή ώρα, πολύ ψηλά, δημιουργήθηκε και η ανάγκη να προστατευθούν οι πιλότοι από τις διάφορες παρενέργειες που προκαλεί στο σώμα και στο μυαλό η απότομη και σχετικώς μακρά έκθεση χαμηλότερη ατμοσφαιρική πίεση -και η συνεπακόλουθη σταδιακή μείωση της ικανότητας πρόσληψης οξυγόνου.
Στο επίπεδο της θάλασσας η ατμοσφαιρική πίεση είναι περίπου 760mm της υδραργυρικής στήλης. Στην κορυφή του Έβερεστ (8.848 μ.) μόλις 231mmHg. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ανεβαίνοντας σε υψόμετρο το οξυγόνο μειώνεται. Αυτό είναι λάθος. Η αναλογία του οξυγόνου παραμένει σταθερή (περίπου 21% κατ’ όγκο) σε κάθε υψόμετρο.
Όμως για να περάσει το οξυγόνο από τους πνεύμονες στο αίμα, η πίεση στο αίμα του εισπνεόμενου οξυγόνου πρέπει να είναι μεγαλύτερη από την πίεση στο αίμα έξω από τις κυψελίδες στις οποίες πραγματοποιείται η ανταλλαγή των αερίων.
Η σχετική αυτή διαφορά στην πίεση είναι 159mm της στήλης υδραργύρου στο επίπεδο της θάλασσας και η αιμογλοβίνη, η πρωτείνη του αίματος που μεταφέρει το ζωτικό αέριο στους ιστούς μας, είναι κατά 98% κορεσμένη με οξυγόνο.
Στο επίπεδο της Πόλης του Μεξικού όμως, μόλις 2.268 μέτρα ψηλότερα, η σχετική διαφορά στην «εσωτερική» και «εξωτερική» πίεση στις κυψελίδες πέφτει στα 125mmHg και η αιμογλοβίνη μεταφέρει περίπου 10% λιγότερο οξυγόνο.
Στην κορυφή του Έβερεστ φτάνει μόλις τα 48mmHg, σχεδόν ίδια με την πίεση στο αίμα έξω από τις κυψελίδες και η αιμογλοβίνη μεταφέρει μόλις 50% οξυγόνο στους ιστούς.
Πάνω από τα 1.600 μέτρα, η αναπνοή γίνεται ολοένα και ταχύτερη, διότι για να ανταπεξέλθουν οι πνεύμονες στις πιο πάνω μειώσεις, προσπαθούν να προσλάβουν 10% περισσότερο όγκο αέρα με κάθε ανάσα για κάθε χίλια επιπλέον μέτρα διαφοράς στο υψόμετρο.
Η καρδιά χτυπάει ταχύτερα, προσπαθώντας να ανταπεξέλθει κι εκείνη, αλλά την ίδια ώρα το πλάσμα στο αίμα μειώνεται έως και κατά 25%, προκειμένου να έρθουν σε επαφή περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια-φορείς αιμογλοβίνης με το κάθε σημείο ανταλλαγής αερίων.
Η περίοδος εγκλιματισμού στο υψόμετρο της Πόλης του Μεξικού (2.268μ.) απαιτεί δύο εβδομάδες και κάθε 600 μέτρα διαφοράς επιπλέον, απαιτούν άλλη μία. Έξι εβδομάδες παραμονής σε υψόμετρο 4.500 μέτρων αναγκάζουν το σώμα να παράξει τόση ερυθροποιητίνη (την ορμόνη που ρυθμίζει την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων) ώστε ο αιματοκρίτης να αγγίξει το 59%, όταν στο επίπεδο της θάλασσας είναι 48%. Όμως συγχρόνως, έξι εβδομάδες σ’ αυτό το υψόμετρο οδηγούν το σώμα και σε μείωση έως 11% συνολικά της μυϊκής μάζας.

Τα όσα αντιμετώπιζαν, λοιπόν, πιλότοι που περνούσαν 15 ώρες σε πτήση πάνω από τα 7-8.000μ., μπορείτε να τα φανταστείτε.
Ατελείωτες έρευνες έχουν γίνει από τους στρατιωτικούς γιατρούς για την αντιμετώπιση όλων αυτών των συχνά αντικρουόμενων παρενεργειών ακόμη και πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η «λύση» που δόθηκε τότε, για να αντέξουν οι πιλότοι, ήταν η «απλή» χορήγηση αμφεταμινών, με παράλληλη εισπνοή καθαρού οξυγόνου (το οποίο, υπό κανονική ατμοσφαιρική πίεση είναι τοξικό μετά από λίγα λεπτά). Αργότερα (πριν το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου), βρέθηκε τρόπος να κατασκευάζονται άτρακτοι που άντεχαν κανονική ατμοσφαιρική πίεση στο εσωτερικό τους (άρα και κανονική οξυγόνωση): τέτοιων προδιαγραφών ήταν ήδη το Μπόινγκ Β-29, το «Υπερφρούριο» που έριξε τις βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι).
Όμως η «επιτυχία» του «σπινταρίσματος» των πρώιμων πιλότων-πειραματόζων, άνοιξε την όρεξη στους ερευνητές.
Και οι ένστολοι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και όλων όσοι ακολούθησαν (Κορέα, Βιετνάμ, Καμπότζη, Αφγανιστάν, Ιράκ κ.λπ.), λέγεται ότι έγιναν –και ίσως παραμένουν- κανονικά πειραματόζωα, συχνά εν αγνοία τους, για την επίδραση που μπορεί να έχει επάνω τους κάθε είδους ουσία απ’ όσες κατεβάζουν τα μυαλά των ερευνητών στα εργαστήρια για τη «βελτίωση» της απόδοσής τους στη μάχη και την «καλύτερη» αντιμετώπιση όλων των ψυχολογικών και σωματικών συνεπειών που έχει η παραμονή σε καταστάσεις, αν μη τι άλλο, υψηλότατου άγχους, έντασης και ανάγκης για μόνιμη εγρήγορση.

Οι ΗΠΑ καταστράφηκαν μόνες τους, από μιμητισμό και ανάγκη να είναι “πρώτοι” (ή “τίποτε”).
Η καταστροφή του ευρωπαϊκού αθλητισμού, όμως, έγινε στην Ανατολική Γερμανία-υποχείριο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης: εκεί, σε μια μικρότερη από την ΕΣΣΔ και πιο «ευέλικτη» σε κάθε είδους πειραματισμούς χώρα, δια της «όσμωσης» στρατού και κράτους συνέβη το μοιραίο: ουσίες που δοκιμάζονταν για να «βελτιώσουν» τον ανθρώπινο οργανισμό σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες πολεμικής αναμέτρησης άρχισαν να δοκιμάζονται σε αθλητές –συχνά και σε αθλητές που δεν είχαν καμία όρεξη να γίνουν τέτοιοι, απλώς επιλέχθηκαν ως κατάλληλοι προς τούτο από το κράτος σε μικρές ηλικίες.
Πάνω τους (και πάνω σε θύματα από άλλες χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, κυρίως δε της Βουλγαρίας) δοκιμάστηκαν κάθε είδους ουσίες.
Ουσίες που είχαν στόχο την αναισθησία στον πόνο.
Ουσίες που είχαν στόχο την καταστολή των (σε αρχικό στάδιο προειδοποιητικών και ενίοτε αυτό-θεραπευτικών για τον άνθρωπο) φλεγμονών.
Ουσίες που είχαν στόχο την αύξηση στην ικανότητα πρόσληψης οξυγόνου.
Ουσίες που είχαν στόχο την αύξηση στην ικανότητα μεταφοράς αυτού του οξυγόνου στους ιστούς.
Ουσίες που είχαν στόχο την πιο γρήγορη απομάκρυνση των τοξικών μεταβολικών υποπροϊόντων της υπερ-άσκησης.
Ουσίες που είχαν στόχο την αύξηση της μυϊκής μάζας.
Ουσίες που είχαν στόχο τη μείωση του κατ’ αναλογίαν λίπους.
Ουσίες που είχαν στόχο την αύξηση ή την καταστολή της επιθετικότητας και τον έλεγχο του στρες.
Ουσίες που είχαν στόχο την γρήγορη μείωση του βάρους δια της αποβολής υγρών.
Ουσίες που, έτσι κι αλλιώς δηλαδή, έκαναν τελείως μαντάρα τους οργανισμούς των θυμάτων: συκώτια, νεφροί, γεννητικά όργανα, ψυχισμός, όλα σκατά. Αλλά τα… «μετάλλια», «μετάλλια».
Και όταν πια, έκπληκτος και ανήσυχος ο πλανήτης παρακολουθούσε μια μικρή χώρα να γίνεται μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα αθλητική υπερδύναμη, ήρθαν οι χειρότερες ουσίες απ’ όλες:
Οι ουσίες-μάσκες κατά του ντόπινγκ κοντρόλ,
οι ουσίες που προσπαθούσαν να αναστρέψουν τις καταστροφές στον οργανισμό από τις ουσίες οι οποίες, υποτίθεται, τον… «βελτίωναν»,
οι ουσίες εν τέλει, που, υπό το φόβο του ελέγχου, άρχισαν πλέον να παρασκευάζονται στα κρυφά, ως «μαγικές συνταγές» και να δίνονται στα κρυφά, ως «μαγικά δώρα», χωρίς καν την εργαστηριακή υποδομή και τη βάση δεδομένων από πρότερα πειράματα ενός ολόκληρου κρατικού μηχανισμού.
Οι ουσίες των «γκουρού», δηλαδή.

Παράλληλα μ’ αυτό, συνέβη και μια κοινωνική μετάλλαξη, που ίσως ήταν η χειρότερη απ’ όλες: με τον αθλητισμό να γίνεται 100% «μπίζνα», τα πειραματόζωα όλων αυτών των μεθόδων έπαψαν να είναι απρόθυμα θύματα ενός ανάλγητου κρατικού μηχανισμού και έγιναν ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ μελλοθάνατοι που ονειρεύονται τη δόξα και το χρήμα.
Χώρες ΓΕΛΟΙΕΣ και ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΕΣ όπως η Ελλάδα, «γλυκάθηκαν» από την εύκολη και γρήγορη «αναγνώριση» που μπορεί να παρέχει μια τέτοια «επιτυχία».
Και αντί να φροντίσουν να έχουμε ΥΓΙΗ, ΜΑΖΙΚΑ ΑΘΛΟΥΜΕΝΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ, φρόντισαν να γίνουν, με τον δημαγωγικό, λαϊκίστικο και υποκριτικό τρόπο τους οι «Ανατολικές Γερμανίες» του σήμερα.
Έτσι, κατακτήσαμε «μετάλλια».
Κλαπ, κλαπ, εύγε.
Πήρες «μετάλιο», νέε μου; Πάρε και 50.000.000 δραχμές, γίνε και αξιωματικός του στρατού.
Απλώς αθλείσαι, νέε μου: είσαι ένας μαλάκας που, ως κράτος, δεν μας ενδιαφέρεις. Καλύτερα ρίξτο στο τσιγάρο, τα ναρκωτικά, τις ουισκάρες και το πλέιστέισον. Χεστήκαμε για σένα. Δεν μας κάνεις… «περήφανους» ως χώρα; Δεν ασχολούμεθα κι εμείς, ως χώρα, μαζί σου."

Τι λέτε; Δεν συμφωνείτε ότι είναι πολύ ενδιαφέροντα και εύστοχα όλα αυτά;

Θα ήθελα να προσθέσω και κάποιες δικές μου σκέψεις στο θέμα.

  • Σιχαίνομαι αυτόν τον πανικό που γίνεται αυτές τις ημέρες με την ομάδα άρσης βαρών. Τα κανάλια λατρεύουν τις αποκαθηλώσεις. Έχουν αυτή τη μοναδική ειδικότητα να αποθεώνουν και την επόμενη στιγμή να κατασπαράζουν τα ίδια ακριβώς άτομα, για τους ίδιους ακριβώς λόγους.
  • Σιχαίνομαι να ακούω για τρεις μέρες τα κανάλια να λένε από το πρωί, μέχρι το βράδυ το ίδιο θέμα, σε όλες τις εκπομπές από το Κους-Κους μέχρι τη Ζούγκλα και μετά, μόλις κάποια επικαιρότητα το ξεπεράσει, να μην ξανακούμε ποτέ, τίποτα για το θέμα αυτό, ούτε πως εξελίχθηκε ούτε πως κατέληξε, ούτε και ένα συγγνώμη για εκείνους που ο "δημοσιογραφικός χείμαρρος" δικαίως ή αδίκως παρέσυρε στο διάβα του.
  • Μόλις άκουσα ότι πέθανε ο πατέρας του Χρήστου Ιακώβου από εγκεφαλικό. Μπορεί ο Χρήστος Ιακώβου να είναι ένοχος (μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο που αποθεώναμε τις τελευταίες δεκαετίες) αλλά αν του δίναμε το δικαίωμα να απολογηθεί και αν αφήναμε τη δικαιοσύνη να καταλήξει ίσως ο πατέρας του να ζούσε...
  • Οι αθλητικοί δημοσιογράφοι (στην πλειοψηφία τους) και ακόμα περισσότερο οι παρουσιαστές τηλεοπτικών εκπομπών δεν έχουν την επιστημονική επάρκεια να ασχοληθούν με το θέμα
  • Δεν είμαστε η πρώτη, ούτε και η μόνη χώρα που έχει ντοπαρισμένους αθλητές. Οι υπόλοιπες χώρες ερευνούν και τιμωρούν σκληρά τους ενόχους. Δεν αυτομαστιγώνονται στα ΜΜΕ.Και το κυριότερο δεν σβήνουν το ένδοξο παρελθόν τους και δεν υποθηκεύουν τις μελλοντικές επιτυχίες τους. Οι υπόλογοι πληρώνουν, οι χώρες όχι. Εδώ νιώθουμε όλοι μας, ακόμα και εσείς και εγώ, συνυπεύθυνοι για τα ούρα του αρσιβαρίστα, λες και εμείς του δίναμε κάθε μεσημέρι τα χάπια.
  • Αν ήμουν υπεύθυνος της εταιρείας που παράγει τα σκευάσματα θα έτριβα τα χέρια μου από ικανοποίηση. Τέτοια δωρεάν διαφήμιση δε θα την περίμεναν με τίποτα. Να ακούει ο νέος από τηλεοράσεις, εφημερίδες και ραδιόφωνα: "μη γυμνάζεσαι, μη παιδεύεσαι, πάρε το χαπάκι και πάρε το μεταλλιάκι!"
Θα ήθελα να παρατηρήσω με το πονηρό μου το μυαλό και κάτι ακόμα. Δεν προλάβαμε να νιώσουμε μια μικρή εθνική υπερηφάνεια μεσοβδόμαδα με το ΒΕΤΟ και πάλι άρχισαν τα εθνικά χαστούκια. Πιθανότητα τυχαίο, πιθανότατα "αναγκαίο"...

6 σχόλια:

Μπουρμπουλήθρα είπε...

Είναι πολλά τα λεφτά Άρηηη... οι χορηγοι θελουν ρεκορ και τα ρεκορ ντοπα!! αχ γκαντεμη επαναστατη μου!!

Γ.Π. είπε...

@μπουρμπουλήθρα, γκαντέμης δεν έχεις άδικο αλλά επειδή μόλις τώρα μπόρεσε να ανέβεο σωστά και ολοκληρωμένο το πόστ.

Μπουρμπουλήθρα είπε...

ειναι πολυ σωστο αυτο που ειπες. οι δημοσιογραφοι λατρευουν τις αποκαθηλωσεις. αλλωστε αυτες πουλανε. σε καμια περιπτωση δεν θεωρω πως ενα τετοιο θεμα πρεπει να περασει στα ψηλα των εφημεριδων. μια ομαδα σαν αυτη της απσης βαρων που εφερε τοσα μεταλια στην Ελλαδα και εξυψωσε την εθνικη περηφανια των Ελληνων, τωρα βρισκεται στημενη σε μια γωνια με τους δημοσιογραφους ετοιμους να την κατασπαραξουν. Μηπως ομως θα επρεπε να σκεφτουμαι και τα συμφεροντα που κρυβονται πισω απο κατι τετοιο? οπως για παραδειγμα αυτα των φαρμακοβιομηχανιων και που οι δημοσιογραφοι καλλιστα μπορουν να υπηρετουν. Το σκανδαλο αυτο δινει τεραστια οπως ανεφερες διαφημηση σε τετοιου ειδους σκευασματα. Αυτος πιστευω πως ειναι ο πραγματικος λογος πισω απο την υπερδημοσιοποιηση του θεματος. ελπιζω να εγινα ως ενα βαθμο σαφης. Συγνωμη για το μπερδεμα και τις ατακτες σκεψεις, απλα ειμαι πολυ κουρασμενη.
καλησπερα:-))

Roadartist είπε...

απαραδεκτοι ..
Κατσε κατω απο τη ντοπα!!!!!!

Γ.Π. είπε...

@μπουρμπουλήθρα, καλησπέρα! Μην ανησυχείς για το ότι είσαι κουρασμένη . Και οι υπόλοιποι το ίδιο μπερδεμένοι νιώθουμε με αυτό το θέμα.
Σήμερα αν κατάλαβα καλά έστειλε ανακοίνωση η εταιρεία των σκευασμάτων ότι αυτή έστειλε λάθος φάρμακα στην εθνική ομάδα. Το μπλέξιμο είναι τόσο μεγάλο που αμφιβάλλω αν θα βρούμε ποτέ άκρη!

Γ.Π. είπε...

@roadartist,καλησπέρα.
Δυστυχώς αυτή η έρμη χώρα έχει πολύ μεγάλα βάρη να σηκώσει. Και νομίζω ότι λίγη ντόπα δεν θα μας φτάσει!